Στις 2 Φεβρουαρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου
Η Υπαπαντή του Κυρίου είναι μια σημαντική εορτή που τιμά την παρουσίαση του βρέφους Ιησού στο Ναό των Ιεροσολύμων.
Δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, σε ανάμνηση της έλευσης του μικρού Χριστού από τους γονείς του στον Ναό των Ιεροσολύμων και της υποδοχής του από τον πρεσβύτη ιερέα Συμεών, σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο. Εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ακριβώς 40 ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, μαζί με την ανάμνηση του γεγονότος του καθαρισμού της Παναγίας από τη λοχεία (σαραντισμός). Η Υπαπαντή του Κυρίου είναι μία από τις 12 μεγάλες εορτές της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας («Δωδεκάορτον»).
Η Υπαπαντή του Κυρίου είναι μια σημαντική εορτή που τιμά την παρουσίαση του βρέφους Ιησού στο Ναό των Ιεροσολύμων. Το γεγονός έλαβε χώρα 40 ημέρες μετά τη γέννησή Του, σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο.
Η λέξη «Υπαπαντή» προέρχεται από το ρήμα «υπαντώ» που σημαίνει υποδέχομαι. Στο Ναό, ο Δίκαιος Συμεών, ένας ευσεβής ηλικιωμένος άνδρας, υποδέχτηκε το θείο βρέφος. Καθοδηγούμενος από το Άγιο Πνεύμα, πήρε τον Ιησού στην αγκαλιά του και εκφώνησε τον περίφημο ύμνο «Νυν απολύεις», αναγνωρίζοντας τον Μεσσία.
Η Εκκλησία τιμά την εορτή με ιδιαίτερη λαμπρότητα, με ύμνους που ψάλλονται από τις 2 έως τις 9 Φεβρουαρίου. Στα βυζαντινά χρόνια, οι αυτοκράτορες συνήθιζαν να παρευρίσκονται στην ολονυκτία της Υπαπαντής στο Ναό των Βλαχερνών, μια παράδοση που διατηρήθηκε μέχρι το τέλος της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Το εκκλησιαστικό γεγονός της Υπαπαντής του Κυρίου, που εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς (β, 22-38), συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στο Θεό κατά το «πάν άρσεν διανοίγον μήτραν (δηλαδή πρωτότοκο) άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» και για να προσφέρουν θυσία, που αποτελούνταν από ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. Το ζευγάρι του Ιωσήφ και της Μαρίας προϋπάντησε στο ναό ο υπερήλικας Συμεών, ο οποίος δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του, η οποία φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα. Ο πρεσβύτης ιερέας είχε λάβει υπόσχεση από τον Θεό ότι δεν θα πεθάνει, προτού δει τον Χριστό και Τον ευχαρίστησε με τα λόγια:
Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη,
ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου,
ό ητοίμασας κατά το πρόσωπον πάντων των λαών,
φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ.
Αρχικά, η Υπαπαντή γιορταζόταν στον βυζαντινό κόσμο στις 14 Φεβρουαρίου. Ήταν μία μάλλον μικρή θρησκευτική εορτή, την οποία ανήγαγε σε δεσποτική ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός το 542 και επέβαλε να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, προκειμένου να ζητήσει τη μεσιτεία του Κυρίου για ένα λοιμό που είχε ενσκήψει στην επικράτειά του. Σήμερα, μόνο η Αρμενική Εκκλησία τιμά την Υπαπαντή στις 14 Φεβρουαρίου, ενώ όσοι Χριστιανοί ακολουθούν τον Ιουλιανό Ημερολόγιο («παλαιοημερολογίτες») γιορτάζουν την Υπαπαντή στις 15 Φεβρουαρίου. Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζεται η Υπαπαντή του Κυρίου στην Καλαμάτα, όπου πανηγυρίζει ο ομώνυμος Ναός. Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις ξεκινούν στις 27 Ιανουαρίου και ολοκληρώνονται στις 9 Φεβρουαρίου.
