Ο Διπλασιασμός του Πατριάρχη Βαρθολομαίου
Μια ματιά στην «αποστολική επίσκεψη» που κατά καιρούς έμοιαζε περισσότερο με επαγγελματικό ταξίδι, κατά την οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης στάθηκε ακλόνητος σε όλες τις λανθασμένες θέσεις.
Συντάκτης: Άαρον Χίκμαν, ανταποκριτής της ΕΟΔ στην Αμερική
Προσφέρουμε στους αναγνώστες μας τις σκέψεις του για όσα είδε κατά τη διάρκεια της επισκέψεως του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στις ΗΠΑ.
Ήταν μεγάλη ευλογία να μπορέσω να καλύψω την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στις ΗΠΑ για την UOJ-USA τον περασμένο μήνα. Μην απατάτε τον εαυτό σας — ανεξάρτητα από τις απόψεις που μπορεί να έχει κανείς (για οποιονδήποτε επίσκοπο, άλλωστε), το να μπορεί να παρακολουθήσει μια Πατριαρχική Θεία Λειτουργία, να περάσει χρόνο σε όμορφες εκκλησίες και να συνομιλήσει με Ορθόδοξους πιστούς από όλη τη χώρα αποτελεί μια εξαιρετικά δυνατή εμπειρία. Αυτό δεν κάνει ορισμένα πράγματα που ήταν μέρος του ταξιδιού λιγότερο ανησυχητικά, και μερικές φορές, εντελώς ανησυχητικά.
Εξαιτίας αυτού, και λόγω κάποιας αντίδρασης που αναμένω να προκαλέσει το πιο κάτω άρθρο, θα ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα εξαρχής:
- Όλη τη ζωή μου ανήκω στην Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
- Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ο Πατριάρχης μου, για τον οποίο τρέφω αγάπη και σεβασμό.
- Μπορεί κανείς να επικρίνει τις μεμονωμένες ενέργειες του Πατριάρχη και να εξακολουθεί να έχει σεβασμό και αναγνώριση για το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο (ως θεσμό).
- Πιστεύω ότι υπάρχουν προσωπικότητες γύρω από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο που φέρουν μεγάλη ευθύνη για τα πρόσφατα σφάλματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και οι οποίες, σε κάποιο βαθμό, τον προστατεύουν από το να δει την αλήθεια αυτών των σφαλμάτων.
- Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ο διάδοχος του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου Αποστόλου, του προστάτη αγίου μου και ουράνιου μεσολαβητή μου, κάτι που, κατά μία έννοια, προσδίδει πρόσθετη σοβαρότητα στην κατάσταση για μένα προσωπικά.
Αυτό μπορεί να φαίνεται λίγο «εξομολογητικό». Ωστόσο, υπάρχουν εκείνοι που υποθέτουν ότι όποιος εκφράζει έστω και μια λέξη κριτικής για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο πρέπει να τον μισεί προσωπικά — αν όχι ολόκληρη την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Είμαι εδώ για να πω ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.
Ο ρόλος του π. Αλέξανδρου Καρλούτσου
Το πρόγραμμα της επίσκεψης περιελάμβανε δύο ομάδες: την Πατριαρχική Ομάδα (αυτούς που ανήκαν στη «συνοδεία» του Πατρ. Βαρθολομαίου από την Κωνσταντινούπολη) και τα μέλη της Αγίας Επαρχιακής Συνόδου (επίσκοποι της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής). Παρά το γεγονός ότι ήταν Προϊστάμενος της Εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Σαουθάμπτον της Νέας Υόρκης, ο π. Αλέξανδρος Καρλούτσος αναφέρθηκε ως μέλος της Πατριαρχικής Ομάδας.
Λόγω της θέσης του Καρλούτσου τόσο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο όσο και στο GOARCH και των ιστορικών του σχέσεων με τη Μητέρα Εκκλησία, αυτό δεν αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οργανώνει, συγκεντρώνει χρήματα και γενικά καθορίζει το δρομολόγιο για αυτά τα ταξίδια. Έχει διατηρήσει σχέσεις με κάθε προεδρική κυβέρνηση από τον Τζίμι Κάρτερ μέχρι σήμερα. Έπαιξε επίσης ρόλο στην κατασκευή δύο από τις εκκλησίες στις οποίες τελέστηκαν λειτουργίες κατά τη διάρκεια της επίσκεψης: το Εθνικό Ιερό του Αγίου Νικολάου στη Νέα Υόρκη και την ενορία του, η οποία έχει ήδη αναφερθεί.
Έχοντας πει και κατανοήσει όλα αυτά, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, ενώ μπορούμε σίγουρα να αξιολογήσουμε τι επιλέγει να κάνει και να πει ο Πατρ. Βαρθολομαίος σε μια συνάντηση, γενικά ακολουθεί μια ατζέντα που έχει ορίσει ο Καρλούτσος. Και ο Καρλούτσος ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα για το άνοιγμα όλων αυτών των θυρών για το Οικουμενικό Πατριαρχείο: μετά τη Λειτουργία στην ενορία του, προήχθη σε Μέγα Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου και η ενορία του προήχθη σε καθεδρικό ναό.
Ο Καρλούτσος έχει κάνει πολλά αξιέπαινα πράγματα για την Εκκλησία. Εξασφάλισε άδειες και επισκευές για το Φανάρι όταν αυτό κατέρρεε λόγω της τουρκικής καταπίεσης, βοήθησε στην αποκατάσταση του Ναού του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα και βοήθησε στην οργάνωση της επίσκεψης του Πατρ. Αλεξίου Β΄ της Μόσχας στις ΗΠΑ.
Δυστυχώς, ο ρόλος του ως πολιτικού συνδέσμου για την Εκκλησία έχει επεκταθεί πολύ πέρα από αυτό που θα έπρεπε. Όλοι κατανοούμε τις διώξεις που αντιμετωπίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο από την τουρκική κυβέρνηση και ότι, λόγω αυτού, υπάρχει ανάγκη διατήρησης καλών σχέσεων με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, με τον ίδιο τον Καρλούτσο να μεσολαβεί σε αυτήν την «προστασία». Αυτό έχει παρατραβήξει πολύ τα τελευταία χρόνια, όπως είδαμε με τη δημιουργία μιας σχισματικής εκκλησίας στην Ουκρανία, κατ' εντολή της Ουάσιγκτον και του Κιέβου.
Το φαινόμενο της διασποράς είναι προφανές. Ο Πατρ. Βαρθολομαίος θα μπορούσε να είχε περάσει την επίσκεψή του συναντώντας Ορθόδοξους πιστούς, κατηχούμενους και ερωτώντες. Αυτό θα είχε ισχυρό αποτέλεσμα, ειδικά σε αυτή την ιστορική στιγμή, που η Ορθοδοξία ακμάζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντ' αυτού, πέρασε όλο το ταξίδι σε συναντήσεις και δεξιώσεις με «VIP» - πολιτικούς, επιχειρηματίες, ακαδημαϊκούς, επικεφαλής ΜΚΟ και τα συναφή - που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την Εκκλησία μας. Ο Οικουμενικός είχε την ευκαιρία να μεταδώσει πραγματική ποιμαντική σοφία απευθείας στους πιστούς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντ' αυτού, αρκετές ομιλίες που έδωσε ήταν γεμάτες κοινοτοπίες που απευθύνονταν σε αξιωματούχους των οποίων την έγκριση προφανώς χρειάζεται το Φανάρι.
Έχοντας αυτό κατά νου, ας ξεκινήσουμε.
Συνάντηση με Τραμπ και Βανς
Έχει αναφερθεί από την ΕΟΔ και άλλα μέσα ενημέρωσης ότι, κατά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και τον Αντιπρόεδρο JD Vance στην πρωτεύουσα της χώρας, ο Παναγιώτατος πιέστηκε από τον Vance ιδιαίτερα για τον συνεχιζόμενο διωγμό της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UOC). Ερωτήθηκε επίσης για τους δεσμούς του με τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και την παραχώρηση του Τόμου Αυτοκεφαλίας στην σχισματική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (OCU).
Αν δεν το γνωρίζατε, ο Πομπέο παρέλαβε το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Αθηναγόρα από τους Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου σήμερα, 18 Οκτωβρίου 2025, κάτι που αποτελεί σίγουρα μια ενδιαφέρουσα απόφαση.
Ενώ η αναφορά για το τι φέρεται να έλαβε χώρα κεκλεισμένων των θυρών ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα, ένα πράγμα ήταν πολύ σαφές για μένα. Σε αυτό που φαινόταν να είναι μια γρήγορα οργανωμένη συνέντευξη Τύπου, στην οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μίλησε ελληνικά μόνο σε έναν πολύ μικρό αριθμό επιλεγμένων δημοσιογράφων, αυτός και ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος δεν φαινόντουσαν ακριβώς χαρούμενοι κατασκηνωτές μετά την αποχώρησή τους από μια φιλική συνάντηση με Αμερικανούς αξιωματούχους.
Κατά τη διάρκεια αυτής της συνέντευξης Τύπου, ο Πατρ. Βαρθολομαίος ανέφερε ότι είχε υπενθυμίσει στον Τραμπ την παραχώρηση αυτοκεφαλίας στην OCU, την οποία, όπως είπε, «αυτοί» ζητούσαν εδώ και αρκετό καιρό. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η πραγματική εκκλησία της Ουκρανίας, η UOC, δεν υπέβαλε κανένα τέτοιο αίτημα. Αν κάποιος επικοινωνούσε με το Φανάρι, θα ήταν οι δύο παρατάξεις των σχισματικών που τώρα αποτελούν την OCU - σχισματικοί που ο Πατρ. Βαρθολομαίος ανακήρυξε μέρος της Εκκλησίας χωρίς μετάνοια εκ μέρους τους και χωρίς δική του εξουσία να το πράξει.
Μίλησε επίσης για τις φρικαλεότητες του Στάλιν, ιδιαίτερα το Χολοντόμορ. Προφανώς, ο Πατρ. Βαρθολομαίος προσπαθούσε να συνδέσει την κανονική UOC με τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε το άθεο σοβιετικό καθεστώς. Όχι μόνο αυτό είναι κατάφωρα λανθασμένο, αλλά αυτά τα σχόλια ακούγονταν περισσότερο σαν να κρατιούνται από τα άχυρα μετά την ήττα σε μια διαμάχη. Πιστεύει κανείς πραγματικά ότι ο Τραμπ και ο Βανς δεν είναι ενημερωμένοι για αυτά τα ιστορικά ζητήματα;
Τέλος, επιβεβαίωσε την πεποίθησή του ότι η Μόσχα, και η Ρωσία συνολικά, έχει καθιερωθεί ως «εχθρός» του ουκρανικού λαού. Στο παρελθόν, έχει καταδικάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία ως «αδελφοκτόνο». Φαίνεται ότι ο Πατρ. Βαρθολομαίος δεν μπορεί να αποφασίσει αν πρόκειται για πόλεμο μεταξύ αδελφών ή φυσικών εχθρών. Το πιο σημαντικό, είναι ακατάλληλο να συγχέουμε αυτά τα ζητήματα με την εκκλησιολογική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ειδικά επειδή ακόμη και τα Ηνωμένα Έθνη έχουν καταδικάσει τη χρήση αιχμηρής γλώσσας για να δικαιολογήσουν τη δίωξη της UOC.
Ενώ αυτή η συνέντευξη Τύπου μπορεί να μην φάνηκε καθόλου σημαντική σε κάποιους, κατά τη γνώμη μου οργανώθηκε βιαστικά μετά από μια συνάντηση που δεν πήγε καλά. Έθεσε επίσης τον τόνο για την επίσκεψη στο σύνολό της.
Ιδιωτικές εκδηλώσεις σε σχέση με τη δημόσια διακονία
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η Ορθοδοξία στην Αμερική περνάει μια περίοδο άνθησης. Αυτό που κάποτε χαρακτηριζόταν ως το «καλύτερα κρυμμένο μυστικό» της χώρας, τώρα συζητείται σε κάθε μεγάλη εφημερίδα και σε κάθε δημοφιλές podcast. Εξαιτίας αυτού, θα ήταν σκόπιμο αυτή η «αναγέννηση» να ενσωματωθεί με κάποιο τρόπο στην επίσκεψη.
Ενώ η Αυτού Παναγιώτατη Εκκλησία παραχώρησε ακρόαση με τους Ηγέτες Νέων Ενηλίκων (YAL) και ο π. Βαρνάβας Πάουελ έδωσε μια σπουδαία ομιλία για την αύξηση των προσηλυτισμένων, δεν μπορούσα παρά να νιώσω δυσαρεστημένος με τον συνολικό τόνο της επίσκεψης. Αυτό το συναίσθημα ενισχύθηκε από τις ομιλίες που έδωσε ο Πατέρας Βαρθολομαίος κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις ΗΠΑ και από ιδιωτικά δείπνα που έδωσε με προσωπικότητες όπως ο πλούσιος Άρχων Τζον Κατσιματίδης. Ακόμα και η παραλαβή ενός κλειδιού της Νέας Υόρκης από τον Δήμαρχο Έρικ Άνταμς έμοιαζε με μια αναγκαστική φωτογράφιση.
Σε μια ιδιωτική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, η εφημερίδα Orthodox Observer ανέφερα τα λόγια του Παναγιώτατου: «Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει εγκρίνει άνευ όρων την εισβολή στην Ουκρανία και τη δολοφονία ομοεθνών της Ορθόδοξων Χριστιανών», είπε, καταδικάζοντας την υιοθέτηση από την Εκκλησία του αυτοκρατορικού δόγματος του «Ρωσικού Κόσμου».
Συζήτησαν επίσης την απόφαση του Πατριάρχη να παραχωρήσει την ανεξαρτησία της OCU από τη Μόσχα το 2019, παρουσιάζοντάς την ως την υλοποίηση της «ελευθερίας της συνείδησης που επιθυμούσαν».
Αυτό το σημείο έγινε κάτι περισσότερο από ένα απλό θέμα. Ήταν κεντρικό σε όλες τις ομιλίες και τις συζητήσεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά τη διάρκεια της επίσκεψης. Ενώ υπήρχε περιθώριο για συζήτηση σχετικά με τη Βασιλεία των Ουρανών, αφιερώθηκε πάρα πολύς χρόνος σε αυτήν ατελείωτα.
Αυτό ενίσχυσε την εντύπωση ότι η επίσκεψη ήταν πολιτική και όχι πνευματική. Ο Πατριάρχης έμοιαζε λιγότερο με πνευματικό πατέρα που επισκέπτεται τα παιδιά του και περισσότερο με πολιτικό που προωθεί μια συγκεκριμένη ατζέντα εξωτερικής πολιτικής.
Κατά τη διάρκεια ενός γεύματος που παρέθεσε ο Ιωάννης Κατσιματσίδης και η σύζυγός του, ο Άρχων έδειξε στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ένα πανό που είχε τοποθετήσει και χαιρετούσε την Αυτού Παναγιότητα. Περιείχε μια φωτογραφία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Πάπα Λέοντα, μαζί με την επιγραφή:
"ΔΥΟ ΣΤΥΛΟΙ ΠΙΣΤΗΣ. ΕΝΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΘΕΜΕΛΙΟ".
Και από κάτω:
"Μαζί με την Αυτού Αγιότητα τον Πάπα Λέοντα ΙΔ΄, ίσοι στην πίστη, την ενότητα και την ηγεσία όλης της Χριστιανοσύνης".
Ίσως ο Κατσιματσίδης να είναι ένας αφελής οικουμενιστής. Αλλά δεν το νομίζω. Αντίθετα, ήταν ένας πρακτικός επιχειρηματίας που προσπάθησε να παρουσιάσει την επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου ως ισοδύναμη με μια παπική επίσκεψη. Σε κάθε περίπτωση, μύριζε απελπισία και ήταν, ειλικρινά, αηδιαστικό.
Ο Πατριάρχης τέλεσε σύντομες λειτουργίες σε αρκετές ενορίες, όπου πραγματοποιήθηκαν επίσης δεξιώσεις, και σε μία από αυτές τέλεσε τον Εσπερινό, τον Όρθρο και τη Λειτουργία. Αλλά αφιερώθηκε πολύς χρόνος σε άλλες εκδηλώσεις αντί να αλληλεπιδρά με τους πιστούς.
Οι άνθρωποι παντού αναζητούν την αλήθεια και πολλοί τη βρίσκουν στην Αγία Ορθοδοξία. Το πρόγραμμα της επίσκεψης θα μπορούσε να είχε σχεδιαστεί πολύ καλύτερα ώστε να περιλαμβάνει ευκαιρίες για συναντήσεις με τέτοιους ανθρώπους.
Συνάντηση με τον Πρόεδρο Ζελένσκι
«Σλάβα Ουκράινι!» («Δόξα εις την Ουκρανία!»)
Αυτά ήταν τα λόγια με τα οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χαιρέτησε τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Οι σημασιολογικές συνδηλώσεις αυτής της φράσης αναλύθηκαν σε άλλο άρθρο, αλλά για μένα, φάνηκε απλώς μια ακόμη απεγνωσμένη προσπάθεια του Βαρθολομαίου να επιμείνει στα λάθη του. Προσωπικά, μου φάνηκε μάλλον περίεργο να βλέπω έναν ιεράρχη της Εκκλησίας να σηκώνει το ραβδί του και να χαιρετά τον αρχηγό του κράτους με τέτοιο τρόπο.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε: Το «Δόξα εις την Ουκρανία» δεν είναι μόνο πολιτικός αλλά και στρατιωτικός χαιρετισμός.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επιδεικνύει την άνευ όρων υποστήριξή του όχι για την ειρήνη και τη συμφιλίωση, αλλά για το κράτος της Ουκρανίας και τις ένοπλες δυνάμεις του. Δηλώνει την αφοσίωσή του στο Κίεβο, σαν ένας απλός Ουκρανός πολίτης. Μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι η πολιτική του ιδεολογία επηρέασε την απόφαση χορήγησης «αυτοκεφαλίας» στην OCU;
Η σχέση μεταξύ του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Προέδρου Ζελένσκι είναι καθαρά πολιτική. Η ανησυχία για τον προγραμματισμό μιας συνάντησης με τον αρχηγό του Ουκρανικού κράτους δεν είχε καμία σχέση με την αγάπη για την Ορθόδοξη πίστη, ήταν η συνέχεια μιας καθαρά πολιτικής συνεργασίας.
Δεδομένου ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μαθαίνουν για τον διωγμό της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τον ρόλο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Προέδρου Ζελένσκι σε αυτόν, η απόφαση να πραγματοποιηθεί μια φωτογράφιση στη Νέα Υόρκη φαίνεται περίεργη. Φαινόταν να έχει σχεδιαστεί για να τονίσει ότι ο Βαρθολομαίος είναι πολιτική προσωπικότητα και ότι έτυχε θερμής υποδοχής στις Ηνωμένες Πολιτείες χάρη στην επιτυχημένη συνεργασία του με τον Ζελένσκι στην υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ στην αντιμετώπιση της «ρωσικής επιρροής».
Παρακολουθώντας τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο και τον Αρχιερέα Άλεξ Καρλούτσο να χαμογελούν δίπλα στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να χαιρετούν τον Πρόεδρο Ζελένσκι, ως ενορίτης της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναρωτήθηκα: ποιο ήταν το νόημα όλων αυτών;
Περαιτέρω προσπάθειες νομιμοποίησης του σλαβικού βικαριάτου
Κατά τη διάρκεια της πατριαρχικής ακρόασης με ιερείς, πρεσβυτέρους και μοναχούς, δόθηκε στον Αλέξανδρο Μπέλια του σλαβικού βικαριάτου GOARCH λίγος χρόνος για να μιλήσει και να προσφέρει ένα δώρο στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους, η Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων (UOJ) ανέφερε ότι η GOARCH είχε «δεχτεί» έναν καθαιρεμένο ιερέα της ROCOR στο Σλαβικό Βικαριάτο. Το άρθρο ανέφερε:
«Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελληνική Αρχιεπισκοπή «δέχεται» καθαιρεμένους κληρικούς της ROCOR. Στην πραγματικότητα, το Σλαβικό Βικαριάτο δημιουργήθηκε ακριβώς για αυτόν τον σκοπό. Ο ηγέτης της, Αλέξανδρος Μπέλια, καθαιρέθηκε από την ROCOR αφού επέμεινε στο δικαίωμά του να χειροτονηθεί επίσκοπος εν μέσω σοβαρών κατηγοριών για ανάρμοστη συμπεριφορά». Ο Μπέλια υπέβαλε αγωγή κατά του αείμνηστου Μητροπολίτη Ιλαρίωνα (Καπράλ), τότε Πρώτου Ιεράρχη της Ρωσικής Εκκλησίας του Εξωτερικού.
Ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας υπερασπίστηκε με επιτυχία από το Ίδρυμα Μπέκετ. «Οι ιερείς δεν μπορούν να σύρουν τις πρώην Εκκλησίες τους στο δικαστήριο για εσωτερικές πειθαρχικές αποφάσεις», δήλωσε η Νταϊάνα Τόμσον, ανώτερη νομική σύμβουλος του Μπέκετ. «Η απόφαση του δικαστηρίου διασφαλίζει ότι αυτός παραμένει ένας ακλόνητος κανόνας και προστατεύει την ελευθερία των Εκκλησιών να ζουν, να διδάσκουν και να κυβερνούν απαλλαγμένες από αγωγές για εσωτερικές πειθαρχικές αποφάσεις της Εκκλησίας».
Παρά την αθώωση του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα τόσο από την Ιερά Σύνοδο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Εξωτερικού όσο και από το Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ για τη Νότια Περιφέρεια της Νέας Υόρκης, η Ελληνική Αρχιεπισκοπή δέχτηκε τον Μπέλια στις τάξεις της. Διορίστηκε βικάριος του νεοσύστατου Σλαβικού Βικαριάτου. Η αρχιεπισκοπή στη συνέχεια προσπάθησε να χειροτονήσει τον Μπέλια ως επίσκοπο του βικαριάτου, αλλά η Συνέλευση των Κανονικών Επισκόπων απείλησε να διαλύσει τη συνέλευση εάν ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος πραγματοποιούσε την ανύψωση του Μπέλια.
Ο πατέρας του Μπέλια, ο πρώην Αρχιερέας Αλέξανδρος Μπέλια, ακολούθησε τον γιο του από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία του Εξωτερικού στο βικαριάτο. Στους Μπέλια προστέθηκε επίσης ο πρώην Αρχιερέας Ιωάννης Σπασιούκ, ο οποίος καθαιρέθηκε από την Λευκορωσική Ορθόδοξη Εκκλησία τη δεκαετία του 1990 και ο οποίος πέρασε τρεις δεκαετίες περιπλανώμενος από τη μία σχισματική ομάδα στην άλλη.
Παρουσιάζοντάς τον, ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος αποκάλεσε τον «επικεφαλής» του Σλαβικού Βικαριάτου ως «η Αυτού Αγιώτητα Εκλεγμένε Επίσκοπε Αλέξανδρε Μπέλια». Η επιμονή να αναφέρεται στον Μπέλια ως εκλεγμένο επίσκοπο, παρά το γεγονός ότι πιθανότατα δεν θα χειροτονηθεί ποτέ, αντικατοπτρίζει την επισφαλή θέση του GOARCH και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Θα στερηθεί ο έξαρχος της «Πρώτης Έδρας της Ορθοδοξίας» την ταπεινότητα να παραδεχτεί το λάθος του και να απομακρυνθεί από τον καθαιρεμένο άνθρωπο; Ή μήπως πρέπει όλοι να συνεχίσουμε αυτό το παιχνίδι προσποίησης;
Αλλά, φυσικά, επετράπη στον Μπέλια να σταθεί ενώπιον του πατριαρχικού θρόνου και, μέσω μεταφραστή, να μιλήσει με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για λίγα λεπτά πριν του δώσει ένα αναμνηστικό δώρο «του Σλαβικού Βικαριάτου».
Επίσκεψη στο Φόρνταμ
Τα τακτικά μέλη του GOARCH - λαϊκοί, ιερείς και μοναχοί - έχουν επίσης κουραστεί από τη Δημόσια Ορθοδοξία και τους «Φόρνταμίτες». Το Ελληνικό Κολλέγιο και η Ελληνορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού - η μόνη σχολή της αρχιεπισκοπής - απέχουν μόλις λίγες ώρες με το αυτοκίνητο από τη Νέα Υόρκη. Κι όμως, μαντέψτε ποιο σχολείο επισκέφθηκε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος;
Ναι, το Πανεπιστήμιο Φόρνταμ βρίσκεται στο Μπρονξ. Ναι, είναι πιο εύκολο να ενταχθείς στο πρόγραμμα. Ναι, οι φοιτητές της θεολογικής σχολής ήρθαν στη Νέα Υόρκη και συμμετείχαν στην επίσκεψη του Πατριάρχη. Κι όμως, αυτό ουσιαστικά αποτελούσε υποστήριξη μιας ανατρεπτικής δύναμης εντός της Ορθοδοξίας.
Αν δεν γνωρίζετε τις δημοσιεύσεις του Fordham, ακολουθούν οι τίτλοι μερικών πρόσφατων άρθρων:
- "Χειροτονία και Δεύτερος Γάμος: Μια Εντυπωσιακή Μετατόπιση σε ένα Θέμα Ταμπού"
- "Χορός υπό απαγόρευσης: Η Ουκρανική Κυβέρνηση ετοιμάζεται να απελευθερώσει την Ουκρανική Ορθοδοξία από τους "Διάβολους της Μόσχας""
- Πολλά άρθρα της Δρ. Carrie Frost σχετικά με την ανάγκη χειροτονίας "διακόνισσες"
- "Πρέπει να μιλήσουμε για τα τρανς άτομα"
Είμαι δημοσιογράφος και η Ένωση Ορθόδοξων Χριστιανών Δημοσιογράφων είναι μια πλατφόρμα μέσων ενημέρωσης. Καταλαβαίνουμε ότι διαφορετικές απόψεις μπορούν να παρουσιαστούν στην ίδια πλατφόρμα. Ωστόσο, η Δημόσια Ορθοδοξία και το Κέντρο Ορθόδοξης Χριστιανικής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο Fordham στέλνουν ένα σταθερά ανατρεπτικό μήνυμα - ένα μήνυμα που ο Πατριάρχης μας δεν πρέπει να υποστηρίξει με την παρουσία του.
Παραλαβή του Βραβείου Templeton
Δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να περιμένω από κάθε ιεράρχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας να μιμηθεί τον ασκητισμό ενός απλού μοναχού, απαλλαγμένου από κοσμικές ανταμοιβές. Δεν θεωρώ καν κακό το να λαμβάνει κανείς ένα βραβείο από μόνο του. Με προβληματίζει το πόσο μακριά πρέπει να φτάσει κανείς για να λάβει αυτό το βραβείο.
Αυτό αποδείχθηκε ξεκάθαρα στην κύρια εκδήλωση της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη: την τελετή απονομής του Βραβείου Templeton. Αυτό το βραβείο έχει ληφθεί όλα αυτά τα χρόνια από προσωπικότητες όπως η Μητέρα Τερέζα, ο Δαλάι Λάμα και η Τζέιν Γκούντολ, η οποία εκφώνησε την εναρκτήρια ομιλία για την Αυτού Παναγιότητα λίγο πριν τον πρόσφατο θάνατό της.
Ο Γκούντολ, ο πρώην Αντιπρόεδρος Αλ Γκορ και ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησαν στην εκδήλωση. Ο Σον Ρόου, ο προεδρεύων επίσκοπος της Επισκοπικής Εκκλησίας, ολοκλήρωσε την βραδιά εκφωνώντας την ευλογία λήξης. Δεδομένου ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης εκφώνησε την εναρκτήρια ευλογία, θα ήταν άδικο για έναν Ορθόδοξο ιεράρχη να κάνει και τα δύο. Έτσι, το παρηγορητικό βραβείο της προσευχής πήγε στους μη Ορθόδοξους - αν και αυτό δεν ήταν καθόλου καινούργιο.
Στην ομιλία του, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος άγγιξε πολλά από τα ίδια θέματα σχετικά με τη χριστιανική ευθύνη για το περιβάλλον. Την επόμενη μέρα, επέστρεψε στην Τουρκία.
Ο περισσότερος χρόνος που πέρασε στις εκκλησίες κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της Αυτού Αγιότητας ήταν υπέροχος. Είναι λυπηρό να συνειδητοποιείς ότι ήταν πολύ σύντομος.
