Χριστούγεννα στην Ελληνική ποίηση
Η ενανθρώπιση του Λόγου μέσα από την Ελληνική ποίηση
Τα Χριστούγεννα, η μεγάλη Δεσποτική γιορτή της Ανθρωπότητας και της Χριστιανοσύνης συγκινεί τις ευαίσθητες καρδιές των ποιητών, οι οποίοι ως «πνευματικοί παλμογράφοι» της εποχής τους, με σμιλευμένους στίχους και γλωσσική ακρίβεια υμνούν τη γιορτή, την ενανθρώπιση του Κυρίου και Σωτήρα μας. Ένα «μπουκέτο ευλαβικό με ποιητικά λουλούδια» για την Άγια Νύχτα της γέννησης του Θεανθρώπου, με την ολόψυχη ευχή ο καθένας μας να κάνει φάτνη τη δική του καρδιά για να δεχθεί το νεογέννητο βρέφος, τον Σωτήρας όλων μας. Ας μιλήσουν όμως οι ποιητές:
Συγκλονιστικός πάντα ο Κωστής Παλαμάς
Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός·
ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!
Ο Γεώργιος Δροσίνης με δέος γράφει για την Άγια νύχτα της γέννησης
Τὴν ἅγια νύχτα τὴ Χριστουγεννιάτικη
—ποιὸς δὲν τὸ ξέρει; —
τῶν Μάγων κάθε χρόνο τὰ μεσάνυχτα
λάμπει τ' ἀστέρι.
Κι’ ὅποιος τὸ βρεῖ μέσ’ στ' ἄλλα ἀστέρια ἀνάμεσα
καὶ δὲν τὸ χάσει
σὲ μιὰ ἄλλη Βηθλεὲμ ἀκολουθῶντας το
μπορεῖ νὰ φτάσει.
Νύχτα Χριστουγεννιάτικη
Ἀπὸ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ», ἔτος β’, τόμος τέταρτος, τεῦχος 45, Χριστούγεννα 1949.
Ο Τέλλος Ἄγρας (1899-1944, φιλολογικὸ ψευδώνυμο τοῦ Εὐαγγέλου Λ. Ἰωάννου) σκιαγραφεί το Φως και μας μεταφέρει στην ταπεινή φάτνη
Τρέμει στὰ εἰκονίσματα τὸ καντήλι πλάγι
καὶ φωτάει στὴ σκυθρωπή, στὴ θαμπὴ ἐμορφιά.
Νὰ ἡ φάτνη, οἱ ἄγγελοι κι ὁ Χριστὸς κι οἱ Μάγοι
καὶ τὸ ἀστέρι ὁλόλαμπρο μὲς στὴ συννεφιά!
Ο Κώστας Κρυστάλλης με κρυστάλλινους στίχους καταθέτει το δικό του «πνευματικό πρόσφορο» στη Μεγάλη Γιορτή
Ξημέρωσαν Χριστούγεννα. Οἱ ἐκκλησιὲς σημαίνουν,
[…]
Χιλιάδες τὰ Χριστούγεννα τὰ τραγουδοῦν ᾽Αγγέλοι
καὶ κάθε ἀχτῖδα ἀπὸ ψηλά, ποὺ κάθε ἀστέρι στέλλει,
μοιάζει ἀγγελικὴ ματιά. Θρησκεία! Γλυκειὰ μάννα!
Τί ὄμορφη δίνεις ἐσὺ λαλιὰ καί στὴν καμπάνα
καὶ πόσο ἐκείνη ἡ λαλιὰ σαλεύει στὴν καρδιά μας!
«Ὁ Καλόγερος τῆς Κλεισούρας » Κώστας Κρυστάλλης
Ο Γεράσιμος Μαρκοράς με μεγαλειώδη απλότητα υμνεί τα Χριστούγεννα
Είναι μέρα χαρμόσυνη τούτη.
εγεννήθη του κόσμου το φως.
Χαίρετ’ όποιος μεγάλα έχει πλούτη,
τραγουδάει και χορεύει ο φτωχός.
Μεγάλη σχολική ποιητική ανθολογία Σταύρου Ζήγου, Εκδόσεις Μητρέλη,Πάτραι
Ο Αλέξανδρος Γκιάλας, γνωστός με το φιλολογικό ψευδώνυμο Γ. Βερίτης, ο χριστοκεντρικότερός μας ποιητής προσεύχεται. Όλοι του οι στίχοι είναι μια συγκλονιστική προσευχή, πνευματικό- ποιητικό θυμίαμα…
Δέξου, Χριστέ, τήν προσευχή μας
κι ἄς γίνει Φάτνη Σου ἡ ψυχή μας.
Κᾶνε ν’ ἀνθίσουν ἄσπροι κρίνοι,
ὅπου περίσσεψαν οἴ θρῆνοι.
Μεσ’ στίς ψυχές νά φέξει ἡ Πίστη
πεντάχτινο ἄστρο τῆς αὐγῆς,
Κι ἄς ποῦν τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις»
γλῶσσες, λαοί, φυλές τῆς γής.
Η ποίηση των μεγάλων Ελλήνων ποιητών προσπάθησε να αγγίξει με «όχημα» την γλώσσα των Ευαγγελίων το Θαύμα της Γέννησης. Η ποίηση εξέφρασε την απορία της Φύσης και του ανθρώπου για την Αγάπη του Θεού στα πλάσματά Του.
Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο· καί ἡ Παρθένος ἔτεκε, Θεόν ἐνανθρωπήσαντα. Μέσα από το ταπεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ προβάλλει μια καινούρια ανθρωπότητα. Εκεί αποκαλύπτεται ο αληθινός άνθρωπος, όπως τον φανέρωσε ο Σωτήρας του κόσμου.
Χριστός γεννάται, δοξάσατε.
