Ο Κύπρου ιδεολογικόν συμπλήρωμα αυταρχικού συστήματος!
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γεώργιος μέ τήν ἀπομάκρυνση τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ ἀπό τήν Μητρόπολη Πάφου ἐπιβεβαιώνει τήν θλιβερή κατάσταση, στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος κατά τήν πρώτη ἐπίσκεψή του στό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, μετά τήν ἐκλογή του, ἡ ὁποία συνέπεσε τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας στίς 6/3/2023, συλλειτούργησε μέ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Στήν ἀντιφώνηση πού ἐξεφώνησε πρός τόν Πατριάρχη τόνισε μεταξύ τῶν ἄλλων꞉
«… Μὰ καὶ στὸ πρόσφατο παρελθὸν στὴν πρωτόθρονη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπευθυνθήκαμε, πολλάκις, γιὰ λύση πολλῶν προβλημάτων μας. …Εἶναι γι’ αὐτὸ τὸν λόγο πού, παρόλο ὅτι ἔχουμε τὸ Αὐτοκέφαλό μας ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ἀναφερόμαστε εὐγνωμόνως πρὸς τὴν Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ὡς τὴν μητέρα Ἐκκλησία. Γενικῶς, κοινὴ ὑπῆρξεν ἡ πορεία τῶν δύο Ἐκκλησιῶν μας. …Ἡ συνάντησή μας, σήμερα, μαζί σας, τὴ σεπτὴ κορυφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνδυναμώνει τὸ αἴσθημα τῆς ἑνότητας, διεγείρει τὸν ζῆλο γιὰ τὴν κοινὴ ἀντίκρυση τῶν ἀναφυομένων προβλημάτων, δίνει ὤθηση γιὰ τὴ διάνοιξη νέων διαύλων ἐπικοινωνίας τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ πλήρωμά της. …Ἔναντι αὐτῶν, τὰ ὁποῖα ὁδηγοῦν στὴν ἀπομονωτική, ἀτομικὴ ἢ ἐθνικὴ ἐσωστρέφεια καὶ στὴν ψευδαίσθηση τῆς πνευματικῆς αὐτάρκειας, καλούμαστε νὰ προβάλουμε τὴν οἰκουμενικὴ ἀντίληψη γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἑνότητα τῆς ἀνθρωπότητας.
Σ’ αὐτὴ τὴν λανθασμένη ἀντίληψη τῶν πραγμάτων ὀφείλεται, κατὰ τὴ γνώμη μας, καὶ ἡ παρατηρούμενη σήμερα θλιβερὴ κατάσταση στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας. Κάποιοι αἰσθάνθηκαν κραταιοὶ καὶ αὐτάρκεις. Καὶ θέλησαν νὰ διασπάσουν τὸν ἄρραφο χιτῶνα τοῦ Κυρίου, διαγράφοντας ἀπὸ τὰ δίπτυχα ἄλλους, τοὺς ἀδελφούς τους. …Γι’ αὐτὸ καὶ κατὰ τὴν Ἱερὰν αὐτὴ στιγμὴ καὶ ἀπὸ τὸν Ἱερότατο αὐτὸ χῶρο, κάνουμε ἔκκληση, ἐμεῖς, ὁ χρονικὰ τελευταῖος στὸ ἀξίωμα τοῦ προκαθημένου τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἐν ὀνόματι τῆς κοινῆς μας πίστης, νὰ παύσουν τὰ σχίσματα καὶ ἡ παραβίαση τῶν κανόνων καὶ τῶν θεσμίων ποὺ διέπουν τὶς σχέσεις τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Τὰ κριτήρια στὴν Ὀρθοδοξία οὐδέποτε ὑπῆρξαν ποσοτικά. Ἂς σκεφτοῦν κάποιοι τὴν πεῖραν ἄλλων στὴν Χριστιανικὴ ζωὴ καὶ τὴ χρονικὴ εἴσοδο τῶν ἰδίων στὴν Ἐκκλησία. Κι ἂς παύσουν νὰ κινοῦν “τὴν πτέρναν κατὰ τοῦ Εὐεργέτου”».
Ὁ Ἀρχ. Γεώργιος ἀσκεῖ προνομιακά καί αὐταρχικά τήν ἐκκλησιαστικήν διοίκησιν
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γεώργιος μέ τήν ἀπομάκρυνση τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ ἀπό τήν Μητρόπολη Πάφου ἐπιβεβαιώνει ἀφενός τήν θλιβερή κατάσταση, στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καί εἰδικότερα ὁ Προκαθήμενός της. Ἀφοῦ μέ τήν πράξη αὐτή ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, αἰσθανόμενος κραταιός καί αὐτάρκης κατεπάτησε τούς ἱερούς κανόνες καί ἀπομάκρυνε τόν Μητροπολίτη Πάφου ἀπό τό ποίμνιό του, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι ὅτι ἀσκεῖ προνομιακά καί αὐταρχικά τήν ἐκκλησιαστική διοίκηση, σάν νά ἀσκῆ κοσμική ἐξουσία, ὅτι ἔχει γίνει ἀνεξέλεγκτος καί δέν διαχειρίζεται μέ συναίσθηση πνευματικῆς εὐθύνης τό ἐπισκοπικό του λειτούργημα, τό ὁποῖο τοῦ ἔχει ἐμπιστευθῆ ὁ Ἀρχιερέας Χριστός. Τὸ ὅτι εἶναι ἀνεξέλεγκτος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γεώργιος ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τὸ ὅτι ἡ δίκη τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ ἦταν ἀντικανονική, καθὼς παραβιάσθηκαν διατάξεις τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, παρανόμως μετατράπηκε ἡ Σύνοδος σὲ Δικαστήριο, ἀλλὰ καὶ δὲν ὁρίσθηκε δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, γιὰ νὰ μπορέση νὰ ἀσκήση ἔφεση ὁ Μητροπολίτης Πάφου.
Ἡ παρωδία δίκης τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ, δέν στηρίχθηκε οὔτε στούς Ἱερούς Κανόνες οὔτε στό Καταστατικό Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀλλά σέ ἐξωγενεῖς πιέσεις πού δέχθηκε ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, γιά νά ἀπομακρύνη τόν Μητροπολίτη Πάφου. Πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι ἡ ὑπόθεση αὐτή εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό ἕνα πειθαρχικό ζήτημα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Τό ζήτημα αὐτό ἀποδεικνύεται μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ὅτι σκοπό ἔχει νά λειτουργήση ὡς παράδειγμα πρός σωφρονισμό τῶν ἐπισκόπων τῆς κυπριακῆς καί ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Στό τί δηλαδή τούς ἀναμένει σέ περίπτωση πού θά ἀντιταχθοῦν στίς ὅποιες ἀποφάσεις τῶν Ἱεραρχιῶν τῶν δύο αὐτῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, δηλαδή τήν ἄμεση ἀπομάκρυνσή τους.
Ἡ Ἕνωση Ὀρθοδόξων Δημοσιογράφων σέ πρόσφατη δημοσίευσή της ἀναφέρει ὅτι «Ὁ Πάπας Λέων ΙΔ΄ ἐπιβεβαίωσε τήν δέσμευση τοῦ Βατικανοῦ γιά ἐπαναπροσέγγιση μέ τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ Λέων ΙΔ΄ τόνισε τήν ἐπιθυμία του νά «ἀποκαταστήση τήν πλήρη καί ὁρατή ἑνότητα μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν». Ὅπως ἔγραψε ἡ Ἕνωση Ρώσων Ὀρθόδοξων Δημοσιογράφων, ὁ Πάπας εἶχε δηλώσει προηγουμένως τήν ἑτοιμότητά του νά ἀναζητήση λύση γιά μία ἑνιαία ἡμερομηνία γιά τόν ἑορτασμό τοῦ Πάσχα».
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΠΡΟΥ σέ πρόσφατο δημοσίευμά της ἀναφέρει ὅτι «Τήν βεβαιότητα ὅτι θά συνεχισθῆ ἡ συνεργασία μέ τήν ρωμαιοκαθολική ἐκκλησία ἐξέφρασε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, μετά τήν ἐκλογή νέου Πάπα, προσερχόμενος στήν ἐκδήλωση τῆς Παγκύπριας Ὀργάνωσης Πολυτέκνων. «Εἴμαστε σίγουροι ὅτι θά συνεχίσουμε τήν συνεργασία, γιατί γιά ἐμᾶς ἔχει σημασία ὁ θεσμός καί ὄχι τό πρόσωπο πού τόν ἐκπροσωπεῖ». «Πιστεύω ὅτι οἱ δύο ἐκκλησίες, τῆς Ρώμης καί τῆς Κύπρου, θά συνεχίσουν νά συνεργάζωνται καί πιστεύω ὅτι ὁ διάλογος πού συνεχίζει ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, θά προχωρήση, ὥστε σέ ἕνα κόσμο πού κυριαρχοῦν ἄλλα θρησκεύματα, νά μπορέσουμε οἱ χριστιανοί νά δώσουμε ἕνα μήνυμα ἑνότητας». Καί συνέχισε «ὁπωσδήποτε θά ἐπισκεφθοῦμε τήν Ρώμη, θά τόν προσκαλέσουμε νά ἐπισκεφθῆ καί ἐκεῖνος τήν Κύπρο καί εἶμαι σίγουρος ὅτι θά συνεχίσουμε ἐκείνη τήν διαδικασία πού ξεκίνησε μέ τόν πάπα Φραγκίσκο».
Μόνος στόχος ἡ παραμονή εἰς τό ἐπισκοπικόν τους ἀξίωμα
Ὅπως εἶναι γνωστό ἕνας λόγος, γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Κύπρου προχώρησε στήν ἀπομάκρυνση τοῦ Μητροπολίτη Πάφου Τυχικοῦ ἦταν, διότι ὁ Μητροπολίτης ἀποκάλεσε τόν νέο Πάπα Λέοντα «ἐκπρόσωπο τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους», κάτι τό ὁποῖο καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀσπάζονται καί κατ’ ἐπανάληψη ἔχουν τονίσει. Ἔτσι τίθεται τό ἐρώτημα, εἶναι δυνατόν ἐπίσκοπος τῆς κυπριακῆς ἤ τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἐάν ὁ νέος πάπας Λέων ἐπισκεφθῆ τήν Κύπρο ἤ τήν Ἑλλάδα, νά ἀντιταχθῆ στήν ἐπίσκεψη αὐτή; Γνωρίζοντας ὅτι τήν ἴδια στιγμή ἡ ἀπομάκρυνσή του εἶναι τό μόνον σίγουρο; Τήν στιγμή πού οἱ ἐπίσκοποι τῶν δύο αὐτῶν Ἐκκλησιῶν δέν εἶχαν τό σθένος νά ἀντιταχθοῦν στίς ὅποιες ἀποφάσεις τοῦ Ἕλληνα πρωθυπουργοῦ ἤ τοῦ Κυπρίου Προέδρου, ὅπως τά ἐπικίνδυνα ἐμβόλια τοῦ κορωνοϊοῦ ἤ ὁ Προσωπικός Ἀριθμός, ποῦ θά βροῦν τήν δύναμη, γιά νά ἀντιταχθοῦν στήν ἔλευση τοῦ ἀπεσταλμένου τοῦ πλανητάρχη Τράμπ;
Ἄς μή γελιόμασθε ἡ πραγματικότητα γιά τούς σύγχρονους ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅτι, οἱ ἔχοντες τήν διακονία νά ἐπι-σκοποῦν, ἀντί νά αἰσθάνωνται τό βάρος καί τήν ὑπευθυνότητα τοῦ λειτουργήματός τους, ἐπιδίδονται στήν καλύτερη περίπτωση στήν σιωπή μπροστά στίς ὅποιες προκλητικές ἠθικές παρεκτροπές τῶν ἰσχυρῶν, στήν θώπευση στίς ὅποιες ἀνεντιμότητές τους, στήν προσφορά τῶν ὅποιων δουλικῶν ἐξυπηρετήσεων, στίς κολακεῖες μέ μόνον στόχο τήν παραμονή στό ἐπισκοπικό τους ἀξίωμα. Δυστυχῶς αὐτό ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν πλειοψηφία τῶν ἐπισκόπων. Ἆραγε οἱ Μητροπολίτες Λεμεσοῦ καί Μόρφου θά ἔχουν στό μέλλον τό σθένος νά ἀντιταχθοῦν στό Φανάρι, ὅπως τό ἔπραξαν καί στήν σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου (ἔστω καί ἄνευ ἀντικρύσματος, μιᾶς καί δέν ἀντέδρασαν στήν πραξικοπηματική ἐνέργεια τοῦ τότε Ἀρχ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε “ἀντ΄ αὐτῶν”), ἐάν γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀπομάκρυνσή τους εἶναι «πρό τῶν πυλῶν»;
Γιά αὐτό ἀναφέραμε ὅτι ἡ ὑπόθεση τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό ἕνα πειθαρχικό ζήτημα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, τό ζήτημα αὐτό σκοπό ἔχει νά λειτουργήση ὡς παράδειγμα πρός σωφρονισμό τῶν ἐπισκόπων τῶν ἑλληνόφωνων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Ἐπίσης, ἀναφέρθηκε ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Κύπρου ἀπέστειλε ἐπιστολή στόν Μητροπολίτη Πάφου, Τυχικό, τονίζοντας ὅτι ἡ ἔκβαση τῆς ὑπόθεσής του θά ἀποφασισθῆ, ἀφοῦ ἀποφασίση ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ Φαναρίου, μετά καί τήν προσφυγή τοῦ ἰδίου τοῦ Μητροπολίτου Πάφου στό Φανάρι πρός ἐπίλυση τοῦ προβλήματός του.
Ἀκυρώνουν εἰς τήν πρᾶξιν τό Αὐτοδιοίκητον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου
Ἀκριβῶς στό σημεῖο αὐτό ἐγείρονται ζητήματα ἀκόμα πιό περίεργης ὑφῆς. Συγκεκριμένα, μέ τήν προσφυγή αὐτή τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ στό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ὅσο καί μέ τήν δήλωση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Κύπρου γίνεται κατανοητό ὅτι καί οἱ δύο πλευρές ἀποδέχονται τήν ἐπέμβαση τοῦ Φαναρίου στά ἐσωτερικά ἐκκλησιαστικά ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Δηλαδή, ἔμμεσα τόσο ὁ Μητροπολίτης, ὅσο καί ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀκυρώνουν στήν πράξη τό Αὐτοδιοίκητο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί ἐπικυρώνουν τό ἀνύπαρκτο ἔκκλητο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως σέ ἕτερες τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ἔτσι, ἀποδέχονται καί ἐπικυρώνουν τήν ὕπαρξη ἑνός πρώτου στήν καθ’ ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἡ ὄντως παράξενη κίνηση τοῦ Μητρ. Τυχικοῦ, κυριολεκτικά ἀκυρώνει τό ὅ,τι ὀρθόν εἶχε ἕως τώρα πράξει, ὑπακούων στήν ἐπισκοπική του συνείδηση, καί ὑπερασπιζόμενος τήν Ὀρθοδοξίαν ἔναντι τῶν οἰκουμενιστικῶν κακοδοξιῶν. Οὐσιαστικά, ἀναγνώρισε τήν μετα–Κολυμπάρεια “Θεολογία τοῦ Πρωτείου”, τήν ὁποία ὑποστηρίζει σθεναρά ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος, ὡς τήν μόνην ὀρθή ἐκκλησιολογία, βάσει τῆς ὁποίας ἄλλωστε συζητᾶ μέ τό Βατικανό, στό πλαίσιο τοῦ διμεροῦς θεολογικοῦ “διαλόγου”.
Ἡ κίνηση ἑπομένως τοῦ Μητρ. Τυχικοῦ, ἡ ὁποία σημειωτέον δέν συνάντησε ἀντιδράσεις ὑπό λοιπῶν –φίλα προσκείμενων πρός αὐτόν– μητροπολιτῶν, ἀναγνωρίζει τό ἐλλειμματικό αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τό ὁποῖο παραπέμπει –καί ἐπισήμως– στήν παραδοχή τῆς ἀτελοῦς Ἐκκλησίας, δίνοντας ἐπιπλέον ὤθηση καί νομιμοποίηση στήν νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου, περί “μητρός” καί “θυγατέρων” ἐκκλησιῶν, τελείας πρός ἀτελεῖς…
Ἔτσι, ἡ ὑπόθεση τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ μπορεῖ νά χρησιμεύση, ἔγραψε ὁ Νίκος Σταματάκης στό ἱστολόγιο HELLINOSCOPE, «ὡς δοκιμασία γιά τό κατά πόσον ἄλλες Ἐκκλησίες εἶναι πρόθυμες νά ἀναγνωρίσουν τόν ἐφετειακό ρόλο τῆς Κωνσταντινούπολης καί ἄν τόν θεωροῦν ὡς μηχανισμό ἑνότητας ἤ ὡς πιθανή παρέμβαση στήν ἐσωτερική διοίκηση». Δηλαδή, αὔριο εἶναι πολύ πιθανόν ἕνας Μητροπολίτης τῆς βορείου Ἑλλάδος, ἔχοντας τό προηγούμενο τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ, γιά κάποιο θέμα, γιά τό ὁποῖο διαφωνεῖ μέ τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, νά προσφύγη στό Φανάρι, γιά νά ἐκζητήση τήν δικαίωσή του. Ἄλλωστε οἱ καλοθελητές ὑπάρχουν. Ἀνάγοντας ἔτσι τόν ἑκάστοτε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κριτή καί ὁρατο σημεῖο ἑνότητος τῆς καθ’ ὅλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ἔχουμε τήν πλήρη μετεξέλιξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σέ ἕνα κακό κακέκτυπο παπικῆς.
Ἐγείρονται ὅμως καί ἄλλα ζητήματα, ὡς πρός τήν μετέπειτα στάση τοῦ Μητρ. Τυχικοῦ. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, θαύμασε, καί δόξασε τόν Θεό, γιά τήν μέ παρρησία ὁμολογιακή διάθεσή του, ὅπως αὐτή ἀποτυπώθηκε στίς ἀντιοικουμενιστικές δηλώσεις του. Μετά ὅμως τήν ἄδικη καί κατά πλήρη παράβαση κάθε ἐννοίας ἐκκλησιαστικοῦ καί ἱεροκανονικοῦ δικαίου, καταδίκης του, οὔτε αὐτός, μά οὔτε καί οἱ συμπαθοῦντες αὐτόν μητροπολίτες, δέν τόλμησαν νά καταγγείλουν τήν σωρεία τῶν παραβάσεων, προσφέροντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν καλύτερη ἐκδούλευση στήν νέα αὐταρχικότητα πού φανερά δομεῖται μέσα στίς τοπικές Ἐκκλησίες, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου συμπεριλαμβανομένης, δηλαδή τήν νομιμοποίηση κάθε ἀντισυνοδικῆς διαδικασίας, τήν θεμελίωση τῆς παντοδυναμίας τοῦ “Πρώτου” (ὑποταγμένου μέ τήν σειρά του στόν Οἰκουμενικό “Πρῶτο”) καί τήν παγίωση τῆς περιφρόνησης τῶν ἱερῶν κανόνων ἐπί τελικῇ καταλύσει τοῦ συνοδικοῦ πολιτεύματος. Ποῖον ὠφελοῦν ὅλα αὐτά; Μήπως τήν νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Πρωτείου, ὅπως αὐτή ἐκφράζεται ἀπό τό Φανάρι καί τήν ὁμολογημένη βούληση τοῦ Πατρ. Βαρθολομαίου περί “κωδικοποιήσεως” τῶν Ἱερῶν Κανόνων, δηλαδή τό πέταμα στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων κάθε Ἱεροῦ Κανόνος, πού δέν δύναται νά ὑπηρετήση τά νέα οἰκουμενιστικά ἰδεώδη; Μιά διαδικασία ἡ ὁποία ἄλλωστε ἐκκίνησε στήν ψευδο–σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου…
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ὡς ἐθελόδουλη θυγατέρα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κων/πόλεως
Τέλος, ἡ ὑπόθεση τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ εἶναι βεβαιότερον τοῦ πιθανοῦ, νά χρησιμοποιηθῆ, γιά νά δαιμονοποιηθῆ ἡ ἀποτείχιση. Αὐτό «τό ἔσχατο βῆμα», ὅπως τό ὀνομάζει ὁ σοφός Γέροντας πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, γιά νά διαμαρτυρηθῆ κάποιος στίς πλάνες καί στίς ἑτεροδιδασκαλίες πού κηρύσσουν οἱ διάφοροι ἐπίσκοποι, ὅπως εἶναι ἡ ἕνωση μέ τούς αἱρετικούς παπικούς. Ἀπαιτεῖται ἀπό τόν Μητροπολίτη Πάφου, ὅπως ἀνακοινώθηκε, νά ὑποβάλη γραπτῶς Ὁμολογία Πίστεως, στήν ὁποία νά περιλαμβάνεται ἡ καταδίκη τῆς ἀποτειχίσεως, δηλαδή νά καταδικάση μία καθ’ ὅλα νόμιμη διαμαρτυρία, ἀφοῦ αὐτή θεμελιώνεται στόν ΙΕ΄κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Καθὼς ἐπίσης καὶ νὰ ἀναγνωρίση τὶς ψευδοσυνόδους τοῦ Κολυμπαρίου καὶ τοῦ Κιέβου.
Γίνεται ἔτσι κατανοητό τό μέγεθος τῆς ἐπικινδυνότητας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας στίς ἡμέρες μας. Ἆραγε μέ αὐτήν τήν ἀπαίτηση γιά γραπτή καταδίκη τῆς ἀποτείχισης, δέν στέλνεται μήνυμα στούς ἐπισκόπους νά μή κάνουν χρήση αὐτοῦ τοῦ νόμιμου δικαιώματός τους, διότι διαφορετικά θά βρεθοῦν ἀντιμέτωποι μέ τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τό ἐπισκοπικό ἀξίωμά τους;
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γεώργιος μέ τήν ὑπόθεση Τυχικοῦ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου λειτουργεῖ ὡς ἐθελόδουλη θυγατέρα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία παραβιάζει τούς κανόνες καί τά θέσμια πού διέπουν τίς σχέσεις τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἀρκεῖ νά ἱκανοποιεῖται ἡ δουλική αὐτή σχέση. Ἆραγε οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι διατεθειμένοι νά ἐνδώσουν σέ αὐτά τά πλαίσια τῆς ὑποταγῆς; Θά ἀναλογισθοῦν ὅτι θά στιγματισθοῦν ὡς οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες, πού ἐπί τῶν ἡμερῶν τους ἀπεμπολήθηκε τό Αὐτοκέφαλο καί Αὐτοδιοίκητο τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί αὐτό, γιά νά παραμείνουν στούς θρόνους τους; Θά ἐπαναξετάσουν ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν τους στόν ἑλλαδικό χῶρο ἐπικράτησε τό σχῆμα νά ὑπάρχη μία ἐκκλησιαστική ὑπερεξουσία, ἡ ὁποία ἑδρεύει ἐκτός τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας καί μία ὑφιστάμενη Ἱεραρχία, ἡ ὁποία βρίσκεται ὑπό τήν ἄμεση ὑποταγή τοῦ Φαναρίου; Ἆραγε θά τήν ἀποτινάξουν, γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἤ ὄχι;
