Η Ιστορία επαναλαμβάνεται;
Από τους διωγμούς του Μακεδονίου κατά των Ορθοδόξων στον 4ο αιώνα έως τις σημερινές διώξεις της Κανονικής Εκκλησίας στην Ουκρανία.
Η εξερεύνηση της Ιστορίας μέσα από τις πηγές είναι πραγματικά ένα υπέροχο ταξίδι για όποιον το κάνει.
Όμως οι επιβλητικότερες στιγμές αυτού του ταξιδιού είναι εκείνες στις οποίες συναντάς καταστάσεις και γεγονότα σχεδόν όμοια με όσα συμβαίνουν σήμερα.
Είναι γνωστοί σε όλους οι θρησκευτικοί διωγμοί των τελευταίων ετών στην Ουκρανία.
Η επίσημη λεγόμενη "Εκκλησία της Ουκρανίας" υπό τον Επιφάνιο Ντουμένκο υποστηριζόμενη από το πολιτικό καθεστώς διώκει με μανία την Κανονική Ουκρανική Εκκλησία του κ. Ονουφρίου, του οποίου οι Κληρικοί του βιώνουν τα πάνδεινα επειδή δεν θέλουν να κοινωνήσουν με τον αναγνωρισμένο από το Κράτος "Μητροπολίτη" Επιφάνιο.
Στο παρόν άρθρο θα δούμε μία παρόμοια περίπτωση, όπως την κατέγραψε ο εκκλησιαστικός ιστορικός Σωκράτης ο Σχολαστικός.
Βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη στα μέσα του Δ΄ αιώνα, την εποχή που ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος παράνομα εκθρονίσει τον κανονικό Αρχιεπίσκοπο Νέας Ρώμης Παύλο τον Ομολογητή αναγνωρίζοντας στη θέση του τον Μακεδόνιο.
Γράφει ο Σωκράτης (απόδοση ημέτερη - το πρωτότυπο στην έκδοση PG 67, 324-325):
"Ο Μακεδόνιος ανέτρεψε την τάξη πραγμάτων στις πόλεις και τις επαρχίες που γειτνιάζουν με την Κωνσταντινούπολη, προάγοντας σε εκκλησιαστικούς βαθμούς τους βοηθούς του στις δολοπλοκίες του κατά των εκκλησιών.
Χειροτόνησε τον Ελεύσιο επίσκοπο Κυζίκου και τον Μαραθώνιο επίσκοπο Νικομήδειας· ο τελευταίος ήταν προηγουμένως διάκονος υπό τον ίδιο τον Μακεδόνιο και αποδείχθηκε πολύ δραστήριος στην ίδρυση μοναστηριών τόσο ανδρών όσο και γυναικών.
Αλλά πρέπει τώρα να αναφέρουμε με ποιον τρόπο ο Μακεδόνιος ερήμωσε τις εκκλησίες στις πόλεις και τις επαρχίες γύρω από την Κωνσταντινούπολη.
Αυτός ο άνθρωπος, όπως έχω ήδη πει, έχοντας καταλάβει την επισκοπή, προκάλεσε αμέτρητες συμφορές σε όσους δεν ήταν πρόθυμοι να υιοθετήσουν τις απόψεις του.
Οι διωγμοί του δεν περιορίστηκαν σε όσους αναγνωρίστηκαν ως μέλη της Καθολικής Εκκλησίας (σ. δηλαδή τους Ορθοδόξους), αλλά επεκτάθηκαν και στους Νοβατιανούς (σ. Σχισματικοί Ζηλωτές της εποχής), εφόσον γνώριζε ότι κι αυτοί διατηρούσαν το δόγμα του Ομοουσίου.
Γι' αυτό, μαζί με τους άλλους, υπέστησαν τα πιο αφόρητα βάσανα, αλλά ο επίσκοπός τους, ονόματι Αγέλιος, κατάφερε να δραπετεύσει.
Πολλά άτομα, διακεκριμένα για την ευσέβειά τους, συνελήφθησαν και βασανίστηκαν, επειδή αρνήθηκαν να κοινωνήσουν μαζί του.
Μετά τα βασανιστήρια, ανάγκαζαν βίαια τους άνδρες να συμμετάσχουν στα ιερά μυστήρια, ανοίγοντας το στόμα τους με ένα κομμάτι ξύλο και στη συνέχεια τους έβαζαν μέσα τα καθαγιασμένα στοιχεία (σ. της Θείας Κοινωνίας).
Όσοι υπέστησαν τέτοια μεταχείριση το θεωρούσαν αυτό ως μια τιμωρία πολύ πιο βαριά από όλες τις άλλες.
Επιπλέον, έπιαναν γυναικόπαιδα και τα ανάγκαζαν να μυηθούν (σ. δηλαδή τα ξαναβάπτιζαν).
Και αν κάποιος αντιστεκόταν ή μιλούσε εναντίον του, ακολουθούσαν αμέσως μαστιγώσεις, και μετά χτυπήματα, δεσμά και φυλάκιση, και άλλα βίαια μέτρα.
Θα αναφέρω εδώ ένα ή δύο παραδείγματα, μέσω των οποίων ο αναγνώστης μπορεί να σχηματίσει κάποια ιδέα για το μέγεθος της βαναυσότητας και της σκληρότητας που άσκησε ο Μακεδόνιος και όσοι ήταν τότε στην εξουσία.
Πρώτα έβαζαν σε ένα κουτί και μετά έκοβαν με πριόνι τα στήθη τέτοιων γυναικών, που δεν ήταν πρόθυμες να συμμετάσχουν στα μυστήρια.
Τα ίδια μέρη του σώματος και άλλων γυναικών έκαψαν εν μέρει με σίδερο και εν μέρει με αυγά που είχαν θερμανθεί έντονα στη φωτιά.
Αυτός ο τρόπος βασανιστηρίων, που ήταν άγνωστος ακόμη και μεταξύ των ειδωλολατρών, επινοήθηκε από εκείνους που δήλωναν ότι ήταν Χριστιανοί"...
Αυτά ήταν τα μαρτύρια που πέρναγαν τότε οι Ορθόδοξοι που επέλεγαν την Αποτείχιση από τον Μακεδόνιο, αντί για την κοινωνία μαζί του!
Σήμερα όμως υπάρχουν Ορθόδοξοι Επίσκοποι που καταδικάζουν την Αποτείχιση· αυτό όμως είναι κάτι που πραγματικά δεν έχει επαναληφθεί ποτέ στην Ιστορία...
Προηγουμένως η ΕΟΔ έγραψε ότι επίσκοπος Ιεροσολύμων κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να σταματήσει τον διωγμό της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
