“ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑΙ” ΑΙ ΧΕΙΡΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ὁ Κύπρου ἐπικροτεῖ τὴν ἐπιστροφὴν παπικοῦ “Ἐπισκόπου” εἰς τὴν Μεγαλόνησον ἔπειτα ἀπὸ 340 ἔτη, συγχαίρων τὸν νεοχειροτονηθέντα (16.03.2024)
Ὑπόκεινται εἰς ταυτοπάθειαν (ἔκπτωσιν) οἱ καταδικάσαντες τὸν Πάφου μὲ ἀντικανονικὰς κατηγορίας!
Δίκη παρῳδία! Δὲν ἐσεβάσθησαν οὔτε τοὺς Ἱ. Κανόνας οὔτε τὸν Καταστατικὸν Χάρτην. Ὑποχείριον πολιτικῶν καὶ πατριαρχικῶν ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Κύπρου.
Ὁ Πάφου Τυχικὸς νὰ ἐκζητήση ἀποκατάστασιν ἀπὸ τὰς Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας.
Εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν γλῶσσαν αἱ ἀντικανονικαὶ ἀποφάσεις εἶναι ἐγκλήματα καὶ μάλιστα εἰδεχθῆ, καθὼς αἱ ποιναί, τὰς ὁποίας συνεπάγονται, ὄχι μόνον στιγματίζουν προβεβλημένα πρόσωπα, ἀλλὰ ἀνατρέπουν τὴν θεολογικὴν βάσιν ἐπὶ τῆς ὁποίας οἰκοδομεῖται ἡ Ἐκκλησία!
Τοιούτου εἴδους ἔγκλημα ἦτο καὶ τὸ πραχθὲν ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κατὰ τὴν συνεδρίαν τῆς 22ας Μαΐου 2025, ἡ ὁποία ἀπεφάσισε τὴν ἔκπτωσιν τοῦ Μητροπολίτου Πάφου Τυχικοῦ. ΠΡΟΣΟΧΗ! Δὲν εἶναι τὸ κεντρικὸν ζήτημα τὸ πρόσωπον, ἀλλὰ ὁ ἀντικανονικὸς τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἐμεθόδευσε τὴν κατάστασιν ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, δεικνύουσα ὅτι ἀσθενεῖ βαρέως εἰς τὴν ἐκκλησιολογίαν αὐτῆς!
Συμφώνως πρὸς τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν τῆς 22ας Μαΐου αἱ κατηγορίαι, διὰ τὰς ὁποίας ὁ Μητροπολίτης Πάφου ἐκηρύχθη ἔκπτωτος ἦσαν αἱ ἑξῆς:
«Α. Χειροτονία ἐνεργοῦ μέλους τῶν ἀποτειχισμένων Θεσσαλονίκης, ἀποστολή του στὴ Θεσσαλονίκη, ὅπου μέχρι σήμερα συμμετέχει ἐνεργὰ στὴν ἀποτειχιστικὴ παρασυναγωγὴ καὶ τὴν ὑπηρετεῖ λειτουργικὰ ὑπὸ τὴν, μὲ δόλο, συγκάλυψή του ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Πάφου Τυχικό.
Β. Συστηματικὴ ἄρνηση τέλεσης μεικτῶν γάμων ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Πάφου Τυχικὸν καὶ τὴν Μητρόπολη Πάφου, καθὼς καὶ ἄρνηση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Χρίσματος καὶ πιστοποιητικῶν Ὀρθοδόξου Πίστεως, τὰ ὁποῖα τελέσθησαν καὶ ἐκδόθησαν ἀπὸ κανονικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
Γ. Προέβη στὸν ἐγκαινιασμὸ παρεκκλησίου ἐπ’ ὀνόματι κληρικοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει καταταγεῖ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὸν κατάλογο τῶν Ἁγίων, οὔτε κἄν συζητεῖται, καθ’ ὅσον γνωρίζουμε, μία τέτοια περίπτωση».
Οὐδεμία ἐκ τῶν τριῶν καταγγελιῶν δὲν δύναται νὰ σταθῆ σοβαρῶς ἐνώπιον οἱουδήποτε ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου, καθὼς οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, οἱ ὁποῖοι κατισχύουν παντὸς Καταστατικοῦ Χάρτου δικαιώνουν τὸν Μητροπολίτην Πάφου.
Περὶ «ἀποτειχισμοῦ»
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν πρώτην κατηγορίαν οἱ «ἀποτειχισμένοι» τῆς Θεσσαλονίκης εἶναι μία ὁμάδα Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ὡς αἱρετικοὶ ἢ σχισματικοὶ ἢ «παρασυναγωγή». Ἡ κοινωνία μὲ αὐτούς, ἑπομένως, εἶναι κοινωνία μὲ Ὀρθοδόξους. Εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι μεμπτὴ ἡ κοινωνία μὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι διαμαρτύρονται;! Πρόδηλος ἤ ἀσύγγνωστος ἄγνοια(;) τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου!
Ἡ «πλάνη» ὅμως καθίσταται πλέον ἐναργὴς μὲ τὴν κατακλεῖδα τοῦ ἀνακοινωθέντος, ὅπου ἀπαιτεῖ ὁ Μητροπολίτης Πάφου νὰ ὑποβάλη «γραπτῶς, Ὁμολογίαν Πίστεως, στὴν ὁποία νὰ περιλαμβάνεται καταδίκη τοῦ ἀποτειχισμοῦ»! Ἐδικάσθη δι’ αἵρεσιν καὶ ἀπαιτεῖται Ὁμολογία Πίστεως;! Δὲν εἶναι αὐτὸ προφανὴς ἀντίφασις τῆς Ἱ. Συνόδου, ἡ ὁποία δύναται νὰ ἀποτελέση λόγον ἀναιρέσεως τῆς ἀποφάσεως ἐκπτώσεως; Ἀφ’ ἑτέρου ζητοῦν τὴν καταδίκην τῆς πρακτικῆς τῆς ἀποτειχίσεως, δηλαδὴ ζητοῦν νὰ καταδικάση ὁ Μητροπολίτης (κυρίως καὶ ὄχι μόνον) τὴν Πρωτοδευτέραν Σύνοδον, ἡ ὁποία θεμελιώνει τὸ δικαίωμα τῆς ἀποτειχίσεως! Ἡ ἀλαζονεία τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ ἔλλειψις λιπαρᾶς παιδείας ὁδηγεῖ εἰς τὸ νὰ ἀνάγωνται αἱ προσωπικαὶ πεποιθήσεις εἰς «δόγμα», ἀκόμα καὶ ὅταν ἀντίκεινται ἐμφανῶς εἰς τὴν ἱεροκανονικὴν παράδοσιν! Πάλιν ἠλέγχθη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος διὰ τὰς θεολογικάς του ἐλλείψεις, ἀλλὰ οὐδὲν ἀπήντησεν.
Ἄν, ὡστόσον, τὸ πρόβλημα ἦτο ἡ ἀποστολὴ (ὄντως ἀπεστάλη ἢ αὐτενήργησε;) κληρικοῦ ἄνευ ἀδείας τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, τότε αὐτὸ εἶναι ἕνα ἧσσον ζήτημα, τὸ ὁποῖον ἠδύνατο νὰ λυθῆ ἁπλῶς διὰ τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας.
Περὶ «μεικτῶν γάμων»
Ἡ δευτέρα κατηγορία ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου τόσον ὡς πρὸς τὴν οὐσίαν ὅσον καὶ ὡς πρὸς τὸν τύπον. Ὡς πρὸς τὸν τύπον, ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης Πάφου προσεκόμισε στοιχεῖα συμφώνως πρὸς τὰ ὁποῖα ἔχουν τελεσθῆ μεικτοὶ γάμοι εἰς τὴν ἐπαρχίαν του, καταρρίπτων τὴν κατηγορίαν. Ὡς πρὸς τὴν οὐσίαν ὅμως διακυβεύεται ὄχι ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἡ σοβαρότης μὲ τὴν ὁποίαν ἀντιμετωπίζει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου τὰ ἑκάστοτε ζητήματα. Εἶναι γνωστὸν ὅτι οἱ «μεικτοὶ γάμοι» ἀπαγορεύονται ἀπὸ Ἱεροὺς Κανόνας (Δ΄ Οἰκουμενική, Σύνοδος Λαοδικείας κ.ἄ.).
Ἑπομένως, δὲν δύναται ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου νὰ ἀποφασίζη ὑπεράνω Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὡστόσον, εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν τὸ τέλμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἶναι πέραν παντὸς εὐφαντάστου σεναρίου καθὼς οὔτε μὲ τὸν Καταστατικὸν Χάρτην δὲν συμφωνεῖ! Συμφώνως πρὸς τὸ ἀνακοινωθὲν «ζητήθηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Πάφου συμμόρφωση πρὸς τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου». Τί ὅμως προβλέπει ὁ Χάρτης στὸ ἄρθρο 85; Ἰδού: «Ἱερολόγηση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γάμου Χριστιανοῦ Ὀρθοδόξου μὲ Ἑτερόδοξο Χριστιανὸ ἐπιτρέπεται μὲ ἀπόφαση τοῦ Ἀρχιερέως». Ἑπομένως, ἔγκειται εἰς τὴν διακριτικὴν εὐχέρειαν τοῦ Μητροπολίτου Πάφου, ἐὰν θὰ δεχθῆ ἢ ὄχι νὰ τελεσθῆ «μεικτὸς γάμος», διότι ἐκεῖνος ἔχει νὰ δώση ἀπολογίαν διὰ τὸ ποίμνιον, τὸ ὁποῖον τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός, καὶ ὄχι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος! Ἂν πάλιν τὸ πρόβλημα ἦτο ἡ μὴ ἀποδοχὴ πιστοποιητικῶν Χρίσματος, πόσα ἦσαν αὐτά; Ἦσαν πέντε; Διὰ πέντε πιστοποιητικὰ κηρύσσεται ἔκπτωτος;!
Καθίσταται πρόδηλον ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος οὔτε τὸν Καταστατικὸν Χάρτην τηρεῖ, οὔτε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, οὔτε τὴν Ἐκκλησιολογίαν, καθὼς δὲν δύναται (πλὴν αἱρέσεως ἢ καταπατήσεως Ἱερῶν Κανόνων) νὰ εἰσχωρῆ εἰς τὴν σχέσιν Ποιμένος καὶ ποιμνίου!
Περί… παρεκκλησίου!
Ὅσον, τέλος, ἀφορᾶ εἰς τὴν τρίτην κατηγορίαν, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος προκαλεῖ τὴν θυμηδίαν τῶν ἐπαϊόντων. Ἀγνοεῖ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος πόσοι ἱεροὶ ναοὶ ἐκτίσθησαν, πόσαι εἰκόναι ἁγιογραφήθησαν, πρὶν ὑπάρξη ἐπίσημος ἐγγραφὴ εἰς τὰς ἁγιολογικὰς δέλτους; Τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀναδεικνύει τοὺς Ἁγίους ὄχι κάποιο Πατριαρχεῖον (ὅπως ἀντίθετα ὑπεστήριξεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος), ἐνῶ ἡ «ἁγιοκατάταξις» εἶναι ἁπλῶς ἡ διακήρυξις δημοσίως τῆς πίστεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἑκασταχοῦ τοπικὴ Ἐκκλησία εἶναι πλήρης-καθολικὴ Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας τὴν συνείδησιν ἀπαγορεύεται νὰ παραβιάζη ἡ Σύνοδος. Μήπως ὅμως δὲν ἔχουν ἁγιογραφήσει τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον εἰς ἱεροὺς ναούς; Δὲν τοὺς ἠνόχλησεν αὐτό; Αἱ λοιπαὶ παραβάσεις τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως δὲν ὑπονομεύουν τὴν ἑνότητα;… Ἡ τοπικὴ παράδοσις καὶ ὁ χρόνος θὰ καταδείξη τὶς «ἦν ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων». Διὰ τί δὲν ἀναφέρουν ἄρθρα τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου ἢ Ἱεροὺς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι νὰ προβλέπουν ποινὴν ἐκπτώσεως διά… παρεκκλήσια;…
Ἡ πραγματικὴ – παρασκηνιακὴ αἰτία καταδίκης
Εὐτυχῶς, ἡ ἰδία ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐφρόντισε νὰ ἀποκαλύψη τὴν ἀλήθειαν, ἐπιβεβαιοῦσα εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν ὅτι ἐδέχθη «καταγγελίες καὶ ἔντονα παράπονα καὶ προβληματισμοὺς ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὸν Μητροπολίτη Νεαπόλεως Βαρνάβα, τὴν Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος, μέσῳ τῆς Ὑπουργοῦ Παιδείας, τόσο κατὰ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψή της στὴν Κύπρο, ὅσο καὶ κατόπιν ἐπιστολῆς τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ἀκόμη ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση κατήγγειλε τὶς διασπαστικὲς αὐτὲς ἐνέργειες στὸν Πρέσβη τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας στὴν Ἀθήνα». Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες προβλέπουν ὅτι καταγγελίαι κατὰ Ἀρχιερέων γίνονται ἀποδεκταὶ ἀπὸ εὐσεβεῖς Χριστιανούς, εἰδάλλως ἀπορρίπτονται. Ὑπάγονται ἆραγε εἰς αὐτοὺς οἱ θεσμοθετήσαντες (Πρωθυπουργός, Ὑπ. Παιδείας κ.ἄ.) τοὺς γάμους ὁμοφυλοφίλων; Δὲν ἦτο ὁ Νεαπόλεως, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος προσηυχήθη κατὰ τὸν ἰσλαμικὸν τρόπον εἰς τάφον μουσουλμάνου;
Τὰς ἀκολουθοῦσας ἡμέρας εἰς κυπριακὰ μέσα ἐνημερώσεως διέρρευσαν περαιτέρω στοιχεῖα διὰ τὰς πιέσεις, συμφώνως πρὸς τὰς ὁποίας ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου εἶπεν εἰς τοὺς Συνοδικοὺς (philenews.com, 24.05.2025):
«…πέραν τοῦ γεγονότος ὅτι ἐκτεθήκαμε στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς καὶ στὶς κρατικὲς Ἀρχὲς τῆς Ἀμερικῆς… ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης σὲ ἐπιστολή του πρὸς ἐμᾶς προσωπικῶς προβαίνει στὴν ἑξῆς ἔντονη διαμαρτυρία, ἀναφερόμενος ΕΜΜΕΣΩΣ τόσο στὸ ζήτημα αὐτό, ὅσο καὶ στὰ ζητήματα τῆς ἀποτειχίσεως καὶ τῶν λεπτῶν σχέσεών μας μετὰ τῶν ἑτεροδόξων χριστιανῶν καὶ Ἐκκλησιῶν: «…Τούτων δοθέντων, ἐκπληττόμεθα καὶ δυσανασχετοῦμεν ὅταν πληροφορώμεθα ὅτι Ἱεράρχης τῆς καθ’ Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καὶ συγκεκριμένως ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Πάφου Τυχικός, ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν συντηρητικῶν καὶ ὅλως ἀνεπικαίρων ἀπόψεων αὐτοῦ διὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα, ἐκφράζεται ΑΝΕΥΛΑΒΩΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΚΕΙΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΠΑΝΣΕΠΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΘΡΟΝΟΝ, πράγμα διὰ τὸ ὁποῖον διατυποῦμεν ἐνταῦθα τὴν δυσαρέσκειαν καὶ τὴν ἀποδοκιμασίαν ἡμῶν. Μακαριώτατε, ὄντες βέβαιοι ἐν Φαναρίῳ ὅτι αἱ παραδοσιακαὶ σχέσεις τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν δέον νὰ συνεχίσουν ὡς μέχρι τοῦδε, ἐπὶ τῷ κοινῷ ἀγαθῷ, τοῦθ’ ὅπερ ἀσφαλῶς ἐπιθυμεῖτε καὶ Ὑμεῖς καὶ οἱ περὶ Ὑμᾶς ἅγιοι ἀδελφοί, παρακαλοῦμεν ὅπως ΑΝΑΚΑΛΕΣΗΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΠΑΦΟΥ».
Εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ὑποχείριον τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου; Εἶναι «φιλικὴ» προειδοποίησις ἡ φράσις «…δέον νὰ συνεχίσουν»; Ὑπάγεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Φαναρίου; Ἀποδέχονται οἱ Ἱεράρχαι τῆς Κύπρου τηλεκατευθύνσεις; Ποῖος τελικῶς «ἔγινε ὄργανο κάποιων ἄλλων κύκλων», ὡς ἐδήλωσεν ὁ Μακαριώτατος; Μήπως δὲν γίνονται ὅλα διὰ τὸ «γόητρον» τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς (Ἀμερικῆς-) Κων/λεως, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ ἐλάχιστον ποίμνιον, ἀλλὰ ἔχει τὴν στήριξιν τῶν ΗΠΑ;
Ἡ παρωδία δίκης τοῦ Μητροπολίτου Πάφου Τυχικοῦ δὲν ἐστηρίχθη οὔτε εἰς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας οὔτε εἰς τὸν Καταστατικὸν Χάρτην. Εἶναι ἀντικανονικὴ ἡ αὐτόματος μετατροπὴ Συνόδου εἰς δικαστήριον, μὴ ἀφήνουσα περιθώρεια ὀρθῆς δίκης εἰς τὸν “ὑπόδικον” (πότε ἔγιναν ἀνακρίσεις; Πότε ἐκλήθησαν μάρτυρες; Ποῖον εἶναι τὸ δευτεροβάθμιον δικαστήριον, διὰ νὰ ἀσκήση ἔφεσιν;). Προσέτι, ἔπειτα ἀπὸ τὰς ἀποκαλύψεις ἔξωθεν ἐπεμβάσεων, ἀλλὰ καὶ ὅτι τὸ κατηγορητήριον ὄχι μόνον εἶναι ἕωλον, ἀλλὰ καὶ «ἐπίπλαστον», καθὼς ἕτεροι εἶναι οἱ πραγματικοὶ λόγοι, καταπίπτει παραχρῆμα σύνολος ἡ «στημένη» δίκη! Οἱ καταδικάσαντες ἀδίκως τὸν Μητροπολίτην, πρωτίστως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, ὑπόκεινται εἰς τὴν ποινὴν τῆς ταυτοπαθείας, δηλ. ἐκπτώσεως!
Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου διακυβεύεται ὄχι ἀπὸ τὰ πεπραγμένα τοῦ Μητροπολίτου Πάφου, ἀλλὰ ἀπό: α) τὴν ταραχὴν τὴν ὁποίαν προεκάλεσεν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος εἰς τὸ τοπικὸν ποίμνιον ἀπομακρύνουσα τὸν Ποιμενάρχην, β) τὴν συνοδικὴν αὐθαιρεσίαν, τὰς ἀντιφάσεις τῆς διαδικασίας καὶ τὴν καταπάτησιν Ἱ. Κανόνων καὶ γ) τοὺς ἀντιεκκλησιολογικοὺς (ἀλλ’ εὐαρέστους εἰς τοὺς πολιτικοὺς) χειρισμοὺς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γεωργίου, ὁ ὁποῖος πρῶτα προώθησε τὸν Πρωτοσύγκελλόν του νὰ τὸν διαδεχθῆ καὶ τώρα τὸν ἀποσύρει ἀντικανονικῶς, καθιστῶν αὐτὸν (καὶ πάλιν ἀντικανονικῶς) Τιτουλάριον, συμπεριφερόμενος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὡς νὰ ἦτο ἑταιρεία, τῆς ὁποίας ὁ ἴδιος εἶναι διευθυντὴς καὶ ἰδιοκτήτης ὁ Κων/λεως!
