Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων στην Αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Ρουμανίας

Κατά την ομιλία του ο Προκαθήμενος της Σιωνίτιδος Εκκλησίας αναφέρθηκε στον βίο, το φρόνημα και το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου, υπογραμμίζοντας ότι “οι μάρτυρες του Χριστού είναι εκείνοι, οι οποίοι αναγγέλλουν την δικαιοσύνην και την αλήθειαν Αυτού, ουχί μόνον διά του προφορικού αυτών λόγου, αλλά και διά του αίματος του μαρτυρίου των”. 

Επίσης, σημείωσε ότι η εν Χριστώ ενότητα “των αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών Σιών της Αγίας, και Ρουμανίας διατρανούται σήμερον ταίς ικεσίαις του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου συν ταίς πρεσβείαις της υπερευλογημένης Θεοτόκου εν τω ιερώ μυστηρίω της μυστικής ευλογίας του κοινού, δηλονότι ποτηρίου της Θείας Ευχαριστίας του Σώματος και του Αίματος του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, του Οποίου εγενόμεθα κοινωνοί και συμμέτοχοι”.

Ο Αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Ρουμανίας στα Ιεροσόλυμα, Αρχιμανδρίτης Ιωάννης, καλωσόρισε τον Μακαριώτατο τον οποίο και ευχαρίστησε για την ευγενή ανταπόκριση της πρόσκλησης. “Χαιρόμεθα εκ βάθους ψυχής, ότι ευρίσκεσθε σήμερον εν τω μέσω ημών και εγώ προσωπικώς εκφράζω την βαθείαν ευγνωμοσύνην μου διά πάσαν την στήριξιν και τας πολυτίμους πνευματικάς διδασκαλίας, τας οποίας εδέχθην εκ της Μακαριότητός Σας. Δι’ εμέ είσθε όχι μόνον Πατριάρχης, αλλά και Πατήρ και στήριγμα πνευματικόν”, ανέφερε χαρακτηριστικά.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Αρχιγραμματείας:

Τῇ εὐγενεῖ προσκλήσει τοῦ Ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας εἰς Ἱεροσόλυμα Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωάννου, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε θείας Λειτουργίας εἰς τὴν ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Γεωργίου τῆς Ρουμανικῆς Ἀντιπροσωπείας εἰς Ἱεροσόλυμα, εἰς τὴν συνοικίαν τῶν θρησκευομένων Ἰουδαίων, τὴν Κυριακὴν 27ην Ὀκτωβρίου/ 9ην Νοεμβρίου 2025, ἑπομένην τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου καὶ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ μεγαλομάρτυρος Νέστορος, κατὰ μετάθεσιν διά λόγους ποιμαντικοὺς.

Μετὰ τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησαν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, οἱ Ἀρχιμανδρῖται π. Χριστόδουλος καὶ π. Κωνσταντῖνος, ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τούτου, ἄλλοι Ἱερεῖς ἐκ Ρουμανίας, ὁ Ἀρχιδιάκονος π. Μᾶρκος καὶ ὁ Ἱεροδιάκονος π. Εὐλόγιος, ἐν ψαλμῳδίᾳ τοῦ Ἱεροψάλτου τοῦ Ναοῦ Ρουμανιστί καὶ τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως διακόνου π. Ευσταθίου, ἐν συμμετοχῇ τῶν μοναζουσῶν τῆς Ἀντιπροσωπείας καὶ πιστοῦ λαοῦ κυρίως Ρουμανοφώνων κατοίκων τοῦ Ἰσραήλ.

Πρός τὸ εὐσεβὲς ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τὸν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστὶ καὶ ἐν μεταφράσει Ρουμανιστί ὡς ἕπεται:

«Ἐνίκα γὰρ ὁ πόθος τὴν φύσιν, διὰ θανάτου πείθων τὸν ἐραστήν, διαβῆναι πρός τὸν ποθούμενον, Χριστὸν τὸν Θεόν, καὶ Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα κ. Ἰωάννη, ἐκπρόσωπε ἐν Ἱεροσολύμοις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ. Δανιήλ,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ Ναῷ τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν κατάθεσιν τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ ἐν τῷ ἐν Λύδδῃ μεγαλοπρεπεῖ Ναῷ τῷ ὑπό τοῦ ἁγίου αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου ἀνεγερθέντι.

Ὁ ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, γόνος πλουσίας καί εὐγενοῦς οἰκογενείας κατήγετο ἐκ Καππαδοκίας ἐκ πατρός μέν Καππαδόκης, ἐκ μητρός δέ Παλαιστῖνος. Ὑπηρέτησε ὡς ἀνώτερος ἀξιωματικός εἰς τάς τάξεις τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (ἐν ἔτει 284-305), ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ἐκήρυξε ἑαυτόν Χριστιανόν ὁμολογήσας τόν Ἰησοῦν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν εἶναι, διό καί συνελήφθη καί ὑπέστη μαρτυρικόν θάνατον. Τά δέ λείψανα αὐτοῦ μετεφέρθησαν εἰς Διόσπολιν (Λύδδαν), τήν Ἁγιογραφικήν πόλιν ἔνθα ὁ ἐπώνυμος αὐτοῦ Ναός καί τό κενοτάφιον.

Ἡ τιμή τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐπεξετάθη εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τήν Ἀνατολήν ἀλλά καί τήν Δύσιν, ἔνθα τιμᾶται οὐχί μόνον ὑπό τῶν Χριστιανῶν ἀλλά καί ὑπό τῶν ἑτεροθρήσκων. Τοῦτο δέ ὀφείλεται εἰς τά πολλαπλᾶ θαύματα, τά γενόμενα ὑπ’ αὐτοῦ ὡς ἐναργέστατα περιγράφει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγων: «Μέγα καὶ θαυμαστὸν ἀληθῶς, τῆς σῆς ἀρρήτου μαρτυρίας κηρύττεται, τὸ κλέος ἔνδοξε Μάρτυς· ὡς γὰρ λαμπρὸς ἀριστεύς, διατρέχεις πᾶσαν ἀξιάγαστε, τὴν κτίσιν Γεώργιε, πλείσταις ὄντως κοσμούμενος, θαυματουργίαις, καὶ τὰς νόσους ἰώμενος, καὶ τοὺς πάσχοντας, θεραπεύων πρεσβείαις σου· ὅθεν ὡς ἀντιλήπτορα, θερμόν σε γινώσκομεν, καὶ εὐεργέτην παμμάκαρ, τοὺς αἰχμαλώτους ῥυόμενον, Χριστὸν οὖν δυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος».

Ἡ μαρτυρία καί ὁμολογία τοῦ θεσπεσίου Γεωργίου ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεός καί Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, κατέδειξεν αὐτόν μέγαν καί διακρινόμενον ἐν μέσῳ τοῦ «νέφους τῶν μαρτύρων» (Πρβλ. Ἑβρ. 12,1) τῆς Ἐκκλησίας. Οὗτος ἐγένετο σύσκηνος καί συνόμιλος τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ, διότι ἐκήρυττε μετά παρρησίας τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν, καταγγέλλων τήν ἐκ τῆς διαβολικῆς πλάνης θρησκείαν τῶν εἰδώλων, μή φοβούμενος τόν θάνατον, ἀκούων εἰς τόν Εὐαγγελικόν λόγον τοῦ Κυρίου λέγοντα: «Μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβηθῆτε δέ μᾶλλον τόν δυνάμενον καί ψυχήν καί σῶμα ἀπολεσαι ἐν γεένῃ», (Ματθ. 10,28).

Ὁ μακάριος Γεώργιος, φωτισθείς ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκινεῖτο ὑπό τοῦ ἀκατανικήτου πόθου διαβῆναι πρός τόν Χριστόν τόν Θεόν καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τοὐτέστιν «ἐν τῇ πόλει Θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλήμ ἐπουρανίῳ… καί Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων» (Ἑβρ. 12,23). Καί τοῦτο, διότι ἤκουε τοῦ θείου Παύλου κηρύσσοντος: «οὐ γάρ ἔχομεν ᾧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν (Ἑβρ. 13,14). Ἑρμηνεύων τόν λόγον τοῦτον ὁ Θεοφύλακτος λέγει: «Οὐκ ἔχομεν μετοχήν τῶν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, ἐπεί δέ οὐδέν μένει. Ὀφείλομεν οὖν φεύγειν ἐκ τούτου καί πρός τήν μέλλουσαν πόλιν τρέχειν, τοὐτέστιν τόν οὐρανόν».

Οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἀναγγέλλουν τήν δικαιοσύνην καί τήν ἀλήθειαν Αὐτοῦ, οὐχί μόνον διά τοῦ προφορικοῦ αὐτῶν λόγου, ἀλλά καί διά τοῦ αἵματος τοῦ μαρτυρίου των. Τοῦτο ἀκριβῶς ἐποίει ὁ μεγαλομάρτυς Γεώργιος ἀκούων τῆς φωνῆς τοῦ ψαλμῳδοῦ λέγοντος: «τὸ στόμα μου ἐξαγγελεῖ τὴν δικαιοσύνην σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν σωτηρίαν σου, ὅτι οὐκ ἔγνων γραμματείας», (Ψαλμ. 70,15).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἀξιάγαστος Γεώργιος ἐν ἐνεργείᾳ, ὤν ἀξιωματικός τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ εὐηγγελίζετο Χριστόν τόν Θεόν καί Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Διό καί «εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ καί εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης τά ρήματα αὐτοῦ», (Πρβλ. Ρωμ. 10,18/ Ψαλμ. 18,5). Ἐγκωμιάζων τήν μνήμην τοῦ ἀθλοφόρου Γεωργίου, ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγει: «Τοῦ Χριστοῦ τὸ γεώργιον, τὸν γενναῖον ἐν Μάρτυσι, τὸν σοφὸν Γεώργιον εὐφημήσωμεν, τῆς ἀληθείας τὸν κήρυκα, κλῆμα τὸ ἀείζωον, τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς, τὸν καρπόν ἐξανθήσαντα, καὶ πηγάσαντα, εὐσεβείας τὸ γλεῦκος καὶ τοὺς πίστει, ἐκτελοῦντας ἐτησίως, τούτου τὴν μνήμην εὐφραίνοντα».

Λίαν εὐστόχως ὁ ὑμνῳδός καλεῖ τόν ἀοίδιμον μάρτυρα Γεώργιον «κήρυκα τῆς ἀληθείας καί κλῆμα τό ἀείζωον τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς». Ἡ ἄμπελος τῆς ζωῆς δέν εἶναι ἄλλη, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ἀπό τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία εἶναι τό μυστικόν σῶμα Αὐτοῦ, «ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι· πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ», (Ἰωαν. 15,1-2)

Ἑρμηνεύων τόν ὡς ἄνω λόγον, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ἰστέον οὖν ὅτι συνενούμενοι μέν διά πίστεως αὐτῷ καί ἐν ψιλαῖς καί μόναις ὁμολογίαις τό τῆς κολλήσεως εἶδος ἐπιτηδεύοντες, οὐ μην καί τοῖς ἐξ ἀγάπης ἀνδραγαθήμασι τόν τῆς συναφείας δεσμόν ἐπισφίγγοντες κλήματα μέν ἐσόμεθα, νεκρά δέ ὅμως καί ἄκαρπα». [Καί ἁπλούστερον, πρέπει να γνωρίζωμεν λοιπόν, ὅτι ἐάν εἴμεθα ἡνωμένοι μέ τόν Χριστόν διά τῆς πίστεως, καί ἐφαρμόζωμεν τόν τύπον τοῦ συνδέσμου μόνον μέ κενές ὁμολογίες πίστεως καί δέν συσφίγγωμεν τόν δεσμόν τῆς ἑνότητος (μέ τόν Χριστόν) μέ ἔργα ἀγάπης, τότε θα εἴμεθα πράγματι κλήματα νεκρά καί ἄκαρπα].

Αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἐν Χριστῷ ἑνοτης τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Σιών τῆς Ἁγίας, καί Ρουμανίας διατρανοῦται σήμερον ταῖς ἱκεσίαις τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου ἐν τῷ ἱερῷ μυστηρίῳ τῆς μυστικῆς εὐλογίας τοῦ κοινοῦ, δηλονότι ποτηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου ἐγενόμεθα κοινωνοί καί συμμέτοχοι.

Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὄρει μαρτυρίου προσεπέβης, καὶ στέφος ἐδέξω Ἀθλοφόρε, ἐκ χειρὸς τοῦ Κυρίου· τοῦτο γὰρ ἐστι τὸ γέρας τῶν Μαρτύρων· ὅθεν σε πάντες, ἐπαξίως μεγαλύνομεν».

Ἔτη πολλά, εὐλογημένα καί εἰρηνικά.

Περί δέ τῷ τέλει τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τὸν π. Ἰωάννην ἐπιστήθιον σταυρὸν καὶ σταυρὸν εὐλογίας ἐκ μαργαριταρορρίζης, ὁ δε π. Ἰωάννης προσεφώνησε τιμητικῶς τὸν Μακαριώτατον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα Θεόφιλε Γ’

κυρία ἀντιπρόεδρε τῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων τῆς Ρουμανίας, Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τοῦ Ρουμανικοῦ Ἰσραηλινοῦ Διπλωματικοῦ Σώματος,

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί καὶ φίλοι ἐν Κυρίῳ,

Σᾶς ἀπευθύνω θερμότατο καλωσόρισμα εἰς αὐτήν τὴν ξεχωριστὴν καὶ εὐλογημένην ἐκδήλωσιν, ἀφιερωμένην εἰς τόν Ἅγιον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον.

Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη, λόγῳ τῆς πανδημίας καὶ τῶν συγκρούσεων ποὺ ἐτάραξαν ὁλόκληρον τὸν κόσμον, δὲν εἴχομεν τὴν χαρὰν νὰ συναντηθῶμεν καὶ νά ἑορτάσωμεν ἀπὸ κοινοῦ τόν μάρτυρα Κυρίου, τὸν προστάτην ἡμῶν.

Ἡ οὐσία τῆς ἀγάπης καὶ τῆς Εὐχαριστιακῆς Κοινωνίας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σύναξις, ἐξ οὗ καὶ ἡ σημασία τῆς λέξεως «συναγωγὴ».

Σήμερον συνελθόντες ἡνωμένοι πέριξ τοῦ ἐνδοξοτέρου καὶ λαμπροτέρου μάρτυρος τοῦ Χριστοῦ, ἀνακαλοῦμεν εἰς μνήμην τὸν λόγον τοῦ Κυρίου «ὅπου εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι ἐν τῷ ὀνόματί Μου, ἐκεῖ εἰμι ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν».

Πράγματι χαιρόμεθα διότι ζῶμεν εἰρηνικάς ἡμέρας καὶ διότι ὁ Χριστὸς εὑρίσκεται ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν.

Μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Δανιήλ, ἐτελέσαμεν σήμερον τήν Δοξολίγαν καί τήν θείαν Λειτουργίαν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης. Χαιρόμεθα ἐκ βάθους ψυχῆς, ὅτι εὑρίσκεσθε σήμερον ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν καὶ ἐγὼ προσωπικῶς ἐκφράζω τήν βαθεῖαν εὐγνωμοσύνην μοῦ διὰ πᾶσαν τήν στήριξιν καὶ τάς πολυτίμους πνευματικάς διδασκαλίας, τάς ὁποίας ἐδέχθην ἐκ τῆς Μακαριότητός Σας.

Δι’ ἐμέ εἶσθε ὄχι μόνον Πατριάρχης, ἀλλά καί Πατήρ καί στήριγμα πνευματικόν.

Εὐχαριστῶ ἐκ καρδίας διὰ τὴν ἀγάπην, μὲ τὴν ὁποίαν περιβάλλετε πάντας ἡμᾶς τοὺς ζῶντας ἐν Ἱεροσολύμοις τῷ ἁγιοτάτῳ τόπῳ τοῦ κόσμου καί κέντρῳ τῆς γῆς, ὅθεν ἐξῆλθεν ἡ σωτηρία.

Ἐπιθυμοῦμεν νά Σᾶς προσφέρωμεν ὡ δῶρον εἰκόνα παριστάνουσαν τὴν Γέννησιν τοῦ Κυρίου, πρός ἀνάμνησιν τοῦ γεγονότος ὅτι συντόμως θά ἀγαλλιασθῶμεν ἅμα ἐν Βηθλεέμ ἐπί τῇ μεγάλῃ ταύτῃ ἑορτῇ· εἰκόνα, ἥτις θά μᾶς ὑπενθυμίζῃ ὅτι ὁ Θεὸς κατῆλθεν εἰς τόν κόσμον, ἵνα ἀναβιβάσῃ τόν ἄνθρωπον εἰς τόν οὐρανόν.

Εὐχόμεθα ἔτη πολλὰ, εὐλογημένα, ὑγιῆ καὶ φωτεινὰ!

Μετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε κέρασμα εἰς τὸ ἡγουμενεῖον καὶ τράπεζα διὰ τὸν Μακαριώτατον καὶ τὴν συνοδείαν Αὐτοῦ.

Προηγουμένως η ΕΟΔ έγραψε για τη συλλειτουργία Αγιοταφιτών και Ρώσων Αρχιερέων, ιερέων και πλήθους πιστών.