Άγιος Στυλιανός- στύλος εκκλησίας, στήλη εγκρατείας
Ο Άγιος που εφάρμοσε έμπρακτα το «γίνετε σαν τα παιδιά»
Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας. Έζησε μεταξύ 4ου και 6ου αιώνα. Είναι προστάτης των νηπίων. Μοίρασε την πατρική του περιουσία στους φτωχούς και έζησε στην έρημο με νηστεία και άσκηση σε σπήλαιο. Η ετυμολογία του ονόματός του δείχνει ότι στυλώνει- ενισχύει την υγεία των παιδιών. Γι΄ αυτό κατά την εορτή του οι μητέρες των βρεφών και των παιδιών απέχουν από υλικές δραστηριότητες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 26 Νοεμβρίου. Ο Άγιος εικονίζεται συνήθως να κρατά ένα σπαργανωμένο βρέφος στο αριστερό του χέρι ή να το κρατά με τα δυο του χέρια, θυμίζοντας στάση που συνήθως βλέπουμε σε εικόνες της Παναγίας. Κρατάει επίσης ένα ειλητάριο, όπου αναγράφεται “ΠΑΙΔΩΝ ΦΥΛΑΞ ΠΕΦΥΚΑ ΘΕΟΥ ΤΟ ΔΩΡΟΝ”, δηλαδή “γεννήθηκα φύλακας των παιδιών, και αυτό είναι δωρεά απ’ τον Θεό”.
Ο Άγιος είχε πλούσιους γονείς, ωστόσο εκείνος από τη μικρή του ηλικία διδάχθηκε λιτότητα και απλότητα στη ζωή του. Αφιέρωσε τον εαυτό του στην ιερή άσκηση της ψυχής και του σώματος, σε προσευχή και νηστεία. Ψάλλει ο ιερός υμνωδός: Πόθῳ θείῳ καί ἔρωτι τῶν γηΐνων παρέδραμες, πάσαν ἡδυπάθειαν, ἐπειγόμενος πρός οὐρανόν τό πολίτευμα ποιῆσαι, θεσπέσιε, καί τοῖς ἄνω λειτουργοῖς τῷ Θεῷ συμπαρίστασθαι, ἀπεμάκρυνας, ἐν ἐρήμοις τόν βίον διανύων καθαρῶς τε καί ὁσίως, Στυλιανέ πανσεβάσμιε. Ο βιογράφος του αναφέρει ότι ο ταπεινός και πράος Στυλιανός σε όλα τα έτη της ζωής του στην έρημο δεν έδωσε ποτέ καμία αφορμή λύπης σε κανένα απολύτως συνασκητή του.
Ο Θεός τού έχει χαρίσει το χάρισμα του ειρηνοποιού. Ήταν ο άνθρωπος που επανάφερε ταχύτατα και διατηρούσε τη γαλήνη. Έτσι συγκαταλεγόταν ο Άγιος μεταξύ εκείνων, τους οποίους μακαρίζει ο Κύριος: Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται (Ματθ. ε΄ 9). Η αγάπη του αυτή και το ειρηνευτικό του πνεύμα έγιναν αιτία, ώστε γρήγορα να αποκτήσει φήμη σοφού, συνετού, φωτισμένου κατά Θεόν ανθρώπου. Γι’ αυτό και πολύς κόσμος κάθε τάξεως έσπευδε στην έρημο να του εμπιστευθεί τα προβλήματά του και να ακούσει πνευματικές οδηγίες, τις οποίες ο Άγιος αντλούσε από τον θείο και αιώνιο λόγο της Αγίας Γραφής.
Ο Άγιος έδειχνε ιδιαίτερη αγάπη στα παιδιά. Αναγνώριζε στην ψυχή τους την απλότητα, την αθωότητα, την αγνότητα και ταπεινοφροσύνη, αρετές που ελκύουν τη χάρη του Θεού και χαριτώνουν τον άνθρωπο, που τις έχει. Θεωρούσε τα μικρά παιδιά διδασκάλους των μεγάλων και φιλοσόφους που ευαρεστούν τον Κύριο· άλλωστε, τοιούτων ἐστίν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Μαρκ. ι΄ 13 -16). Στην αγάπη αυτή του Αγίου Στυλιανού προς τα παιδιά ευαρεστήθηκε ο Θεός, γι’ αυτό και του έδωσε ειδικό χάρισμα θεραπείας των παιδιών. Παρά πολλοί γονείς τού έφερναν τα άρρωστα βρέφη τους και τα ασθενή παιδιά κι εκείνος με πολλή στοργή και αγάπη, επικαλούμενος τον Κύριο, τα θεράπευε. Βοηθούσε τις άτεκνες οικογένειες να αποκτήσουν παιδιά. Σημειώνει ο ιερός υμνογράφος: Ἀπό μητρώων σπαργάνων ἀφιερώθης Θεῷ καί γέγονας θαυμάτων αὐτουργός, θεοφόρε, καί Πνεύματος Ἁγίου […] ἱερόν οἰκητήριον καί τῶν νηπίων ὁ ῥύστης καί βοηθός […].
Ο Άγιος Στυλιανός δίνει σύγχρονο δίδαγμα και παράδειγμα: Να αγαπάμε τα παιδιά χωρίς προϋποθέσεις και η αγάπη μας αυτή να είναι μή λόγῳ μηδέ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ’ ἐν ἔργῳ καί ἀληθεία (Α΄ Ιωάν. γ΄ 18). Έτσι, ενισχύουμε την ελπίδα του μέλλοντος και της Πατρίδας μας. Και η βοήθειά μας προς αυτά δεν πρέπει να είναι μόνο υλική, αλλά και ηθική και πνευματική, παιδαγωγική για να ενωθούν τα παιδιά με την πηγή κάθε χάριτος και ευλογίας, τον Χριστό.
Σταχυολογημένο απάνθισμα από το βιβλίο : «Ανθοί του Παραδείσου», Αρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη.
Ἀπολυτίκιον
Στήλη ἐμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς ἐκκλησίας, Στυλιανέ, ἀνεδείχθης, μακάριε. Τὸν γὰρ σὸν πλοῦτον σκορπίσας τοῖς πένησιν, ἐν οὐρανοῖς ἐκομίσω τὸν ἄφθαρτον, καὶ ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις, πανόλβιε, χάριν εἴληφας νηπίων προστάτης γενόμενος καὶ φύλαξ νεογνῶν ἀπροσμάχητος.
