Ο συνεχιζόμενος διωγμός του Ονούφριου
Άμεση συνέπεια της παγίδευσης της Κωνσταντινούπολης στο Ουνιτικό Όραμα του Βατικανού
Ήταν φυσικό, μετά την «απαγόρευση» της UOC από τον Ζελένσκι για το καθεστώς του Κιέβου, να επινοηθεί και ένας τρόπος για να «εξοριστεί» ο Ουνούφριος από τα ουκρανικά εδάφη. Ίσως η ραγδαία απώλεια εδαφών στην πρώτη γραμμή επιτάχυνε αυτή την ενέργεια, αλλά πιθανότατα ήταν πάντα στα σχέδια.
Αυτό ήταν πάντα ένα ακόμη επεισόδιο ενός μακροχρόνιου θρησκευτικού πολέμου που ξεκίνησε πολύ πριν γεννηθούμε. Οι Ουνίτες, υπό την αιγίδα του Βατικανού, έφεραν τις γραμμές του θρησκευτικού διχασμού στα ουκρανικά εδάφη πριν από αιώνες, ως μέρος του μεγάλου οράματός τους να συνεχίσουν την προσπάθειά τους να υποτάξουν τους Ορθόδοξους υπό το Βατικανό (μιμούμενοι το αιματηρό μοντέλο της 4ης Σταυροφορίας). οι Ουνιτικές εισβολές στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του 1600-1700 ήταν η εποχή που φυτεύτηκαν οι σπόροι του μίσους, και αυτοί οι σπόροι οδήγησαν τραγικά σε ένα γενεαλογικό μίσος για τη Μόσχα από τους «Ουνίτες που είναι υπέρ του Βατικανού», με κορύφωση υπό το καθεστώς του Στάλιν, ένα μίσος που ήταν αρκετό για να επιβιώσει από τον Ψυχρό Πόλεμο. Ένα μίσος που αξιοποιήθηκε από άπληστες, επεκτατικές δυτικές κυβερνήσεις, «δεξαμενές σκέψης» και βιομηχανικά συμφέροντα, αναστατωμένοι που ο «μεθυσμένος, διεφθαρμένος φίλος προς πώληση» Γιέλτσιν αντικαταστάθηκε από κάποιον που δεν «έπαιξε μαζί» με τα ιμπεριαλιστικά τους όνειρα για πλήρη κατάληψη των εδαφικών περιουσιακών στοιχείων του πρώην σοβιετικού μπλοκ, οδηγώντας σε ένα πραξικόπημα του 2014 που πυροδότησε έναν εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία (Ουνίτες που είναι υπέρ του Βατικανού και... έναντι των φιλορωσικών Ανατολικοουκρανών του Ντονμπάς, κ.λπ.), και εκδηλώνεται με την αιματοχυσία που βλέπουμε σήμερα.
Δεν ήταν τυχαίο ότι οι «Φαρισαϊκές προσευχές για ειρήνη στην Ουκρανία» του Πάπα Φραγκίσκου είχαν ως αποτέλεσμα να δεχθούν επίθεση τα περιστέρια που απελευθέρωσε. Ποια άλλα σημάδια από τον Θεό χρειαζόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις;
https://www.youtube.com/watch?v=T-Hgw0LFK88
Φυσικά, κάθε μορφωμένος Κωνσταντινουπολίτης γνώριζε καλά αυτή την ιστορία. Αλλά η Κωνσταντινούπολη συνέχισε με προδοτικό τρόπο, ανατρέποντας 27 χρόνια συνεπούς πολιτικής που επικυρωνόταν με την υπογραφή του Βαρθολομαίου, η οποία επιβεβαίωνε ότι το Κίεβο ανήκε στη δικαιοδοσία της Μόσχας, επειδή και το Πατριαρχείο «εκμεταλλευόταν» τους ίδιους «παγκόσμιους σκακιστές»...
Η «αξιοποίηση της Κωνσταντινούπολης» για να «υποβοηθήσει» το αιώνιο ουνιτικό όραμα του Βατικανού για την κατάληψη της Ουκρανίας δεν ήταν δύσκολη, ωστόσο, επειδή κατά τον τελευταίο αιώνα, και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, μεγάλο μέρος της Συνόδου της Κωνσταντινούπολης έχει ήδη προδώσει τις ιεραρχικές του υποχρεώσεις να διατηρήσει την Ορθοδοξία και έχει «αποδεχτεί την αμαρτία της ψευδούς Ένωσης στις καρδιές του», και έχει μάλιστα προχωρήσει στην ορατή επίδειξη αυτού που βρίσκεται στις καρδιές του με απτές πράξεις, όπως το «δημόσιο φίλημα του χεριού του Πάπα», λαμβάνοντας ουσιαστικά την ευλογία ενός αιρετικού, κάτι που απαγορεύεται ρητά από τους Κανόνες, και τιμωρείται με καθαίρεση των κληρικών που το κάνουν (θεωρητικά): https://www.youtube.com/watch?v=cJ9ycb5ORZo&list=RDcJ9ycb5ORZo&start_radio=1
Και αρκετές ακόμη «απτές ενέργειες» (παραβιάσεις Κανόνων) που υπογραμμίζουν την «Ουνιτική νοοτροπία» που έχει διεισδύσει στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης τις τελευταίες δεκαετίες περιλαμβάνουν κοινή προσευχή με τον κλήρο του Βατικανού, συμπεριλαμβανομένης της επίσημης απαγγελίας της Κυριακής Προσευχής από τον Πάπα κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στο Φανάρι, του Ελπιδοφόρου που επέτρεψε στους Καρδινάλιους να «ευλογήσουν» τους Ορθόδοξους με ένα θυμιατήρι κατά τη διάρκεια των Πασχαλινών λειτουργιών πριν από δύο χρόνια, του Ελπιδοφόρου που τελεί Θεία Λειτουργία σε έναν αιρετικό τόπο λατρείας (Άγιος Βαρθολομαίος), πολλαπλές τρελές διαθρησκευτικές προσευχές σε μέρη όπως το ιερό του Αγίου Νικολάου στο σημείο μηδέν, κ.λπ....
Ακολουθεί μια απλή υπενθύμιση ορισμένων παραβιάσεων που διέπραξε ο Βαρθολομαίος όταν οι Πάπες παρακολούθησαν τις λειτουργίες στο Φανάρι.
https://www.youtube.com/watch?v=4RW9PsEcS3k&list=RD4RW9PsEcS3k&start_radio=1
https://www.youtube.com/watch?v=AAwXYzLBFMk&list=RDAAwXYzLBFMk&start_radio=1 (βλ. απαγγελία της Κυριακής Προσευχής στο 1:51:18)
Επίσης:
Υπενθύμιση του διαβόητου «είναι και δικός σας Καθεδρικός Ναός» και άλλων «Ουνιτικών» δηλώσεων:
https://www.thebostonpilot.com/article.php?ID=197363
https://catholicvote.org/boston-orthodox-metropolitan-to-cardinal-lets-celebrate-one-easter-together/
Υπενθύμιση της «ευλογίας» του Καρδινάλιου Ντόλαν στους Ορθόδοξους με το «δοχείο μύρου» τη Μεγάλη Παρασκευή
https://www.helleniscope.com/2024/05/04/one-more-sacrilege-ab-elpidophoros-co-officiates-with-a-catholic-cardinal-on-good-friday/
Υπενθύμιση της χειροτονίας σε επίσκοπο του αμφιλεγόμενου Θεοφάνη, μιας χειροτονίας για την οποία διαμαρτυρήθηκε έντονα ο Αναστάσιος Αλβανίας, και η οποία πραγματοποιήθηκε ακόμη και ΜΕΤΑ την απαγγελία του Filioque από τον Θεοφάνη κατά την πιο ιερή στιγμή της Ομολογίας Πίστης του (ως μέρος της ακολουθίας της χειροτονίας):
https://orthochristian.com/155124.html
Υπενθύμιση του τι λέει η παράδοσή μας για την «κοινή προσευχή με αιρετικούς»:
https://www.youtube.com/watch?v=m6roCo4hFXY
Παράδειγμα κλασικού «Ουκρανού Ουνίτη» (ντυμένου με ορθόδοξα άμφια, αλλά υποκλίνεται στον Πάπα της Ρώμης):
https://www.youtube.com/watch?v=0qrxRLArvEo
Συμπερασματικά, η Γραφή μας λέει ότι μια αμαρτία έχει ήδη διαπραχθεί από κάποιον όταν την αποδέχεται στην καρδιά του.
Όταν εξετάζεται η δημόσια καταγεγραμμένη «φιλική προς το Βατικανό» (σαν προς τους Ουνιάτες) συμπεριφορά του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και των Συνοδικών οπαδών του υπό το πρίσμα αυτής της Γραφικής αναφοράς, το συμπέρασμα είναι τραγικά απλό: Ένας μεγάλος αριθμός ιεραρχών μας είτε έχει «αποδεχτεί» το Ουνιτικό δόγμα στην καρδιά του, είτε για άγνωστους λόγους ενεργεί σκόπιμα ως «φιλοβατικανό πράκτορες» ντυμένοι με ορθόδοξα άμφια, αντί να υπερασπίζονται την Ορθοδοξία όπως είναι υποχρεωμένοι. Έχουν επίσης φαινομενικά υποταχθεί στην εξουσία ενός μόνο επισκόπου (Βαρθολομαίου), ο οποίος απαιτεί «υπακοή» με παπικό τρόπο, και τιμωρούνται όταν ερμηνεύεται η παραμικρή αντίληψη διαφοράς απόψεων με τον «Πάπα της Ανατολής», ακόμη και αν δεν συμμετέχουν στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, όπως φάνηκε πρόσφατα με την αντιμετώπιση του Τυχικού Κύπρου, ο οποίος απλώς δεν ένιωθε ότι μπορούσε να δεχτεί τα ίδια επίπεδα «Οικονομίας» που διένειμε η Μητρόπολη του Σικάγο, αλλά τώρα έχει «τιμωρηθεί» για αυτήν την «ανυπακοή», καθιστώντας τον παράδειγμα για άλλους που θα «τολμούσαν» να κάνουν το ίδιο στο μέλλον. Η μηχανή προπαγάνδας που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 εισάγοντας διακριτικά την εξωφρενική φράση «πνευματικός ηγέτης 300 εκατομμυρίων Ορθοδόξων» για να περιγράψει τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (προσπαθώντας ουσιαστικά να «ακυρώσει» τη Συνοδική μας παράδοση) ήταν πρόδρομος αυτής της «νεοπαπικής» νοοτροπίας. Αυτή η νεοπαπική αυταρχική νοοτροπία είναι ακριβώς ο λόγος που έχουμε Σχίσμα στην Ορθοδοξία σήμερα.
Σύνοψη
Το Βατικανό είχε πάντα «αιματοβαμμένα χέρια» με αιώνες ουνιτικής δραστηριότητας στην Ουκρανία... αλλά ξεκινώντας από το 2017-18, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αποφάσισε επίσημα να συμμετάσχει στην «ουνιτική θυσία αίματος» στα ουκρανικά εδάφη στο πλευρό των Ουνατών και να διευκολύνει τα πανάρχαια όνειρα του Βατικανού, χορηγώντας έναν «τόμο» αυτοκεφαλίας σε φιλοουνίτες/υποστηριζόμενους σχισματικούς και θέτοντας το σκηνικό για μια μελλοντική πλήρη «ουνιτική απορρόφηση» του παραδοσιακού πυρήνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία υπό τον Ουνούφρι (ένας «τόμος» που οδήγησε επίσης σε Σχίσμα εντός της Ορθοδοξίας - και πάλι, ένα άλλο ουνιτικό όνειρο). Η βίαιη κατάληψη των Σπηλαίων του Κιέβου, καθώς και πολλαπλών εκκλησιαστικών κτιρίων σε όλη τη χώρα, ήταν μόνο η συμβολική αρχή. Σε ποιο σημείο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και οι ομοϊδεάτες Συνοδικοί ακόλουθοί του θα ανακηρυχθούν επίσημα Ουνίτες από τους ιστορικούς της Εκκλησίας, όπως ακριβώς χρησιμοποιήθηκε ο όρος Λατινοφρόνες για να περιγράψει τους Κωνσταντινουπολίτες προδότες της ψευδοσυνόδου της Φερράρας του 1439; Πόση περισσότερη φιλοουνιτική δραστηριότητα χρειάζεται να δούμε όλοι;
