Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες: Κοινό Πάσχα καί γιορτές μέ αἱρετικούς (παπικούς και λοιπούς);
Ἐμεῖς πορευσόμεθα ἐν διαθήκῃ Πατέρων ἡμῶν…
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 24.2//9.3.2025.
Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας Α΄ Νηστειῶν.
Κοινό Πάσχα καί γιορτές μέ αἱρετικούς (παπικούς και λοιπούς); Ἐμεῖς πορευσόμεθα ἐν διαθήκῃ Πατέρων ἡμῶν
«Ἕνα μόνο δὲν μπορῶ νὰ τῆς ἐπαινέσω (τῆς Κωνσταντινούπολης).
ὅτι ἐκεῖ παίζουν καὶ τὰ θεῖα σὰν πεσσοὺς καὶ κύβους
ἢ ὅπως στοὺς ἱππικοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ θέατρα»
Πτρχ. Ἅγ. Φιλόθ.Κόκκινος.
ΥΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΚΕΛΛΙΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀμήν.
Πάσχα 1759, Μεγάλο Σάββατο βράδυ.
Ἡ γλυκόφθογγη γλῶσσα τῆς καμπάνας σύναξε τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς ἐντὸς τοῦ ναοῦ. Σὲ λιγότερο ἀπὸ μισὴ ὥρα, ἡ πικρόφθογγη γλῶσσα τοῦ μητροπολίτη Μογλενῶν μὲ ἔδρα τὴν Νότια Ἀλμωπίας, τοὺς σκόρπισε ἐκτὸς τοῦ νομοῦ.
«Ἄρχοντες λαῶν (καὶ ἐπίσκοποι) συνήχθησαν κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ Αὐτοῦ (καὶ τοῦ ποιμνίου Αὐτοῦ)»1.
Τὴν κοσμοχαρμόσυνη ἡμέρα τῆς Λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μας, ἐνῷ ὅλοι περίμεναν ν’ ἀκουστεῖ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη …», περιφρονῶντας ὁ δεσπότης τοὺς ἀσάλευτους θεϊκοὺς νόμους τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, προέτρεψε τοὺς Χριστιανούς, τὸ ποίμνιό του, ἄκουσον, ἄκουσον !!!, ν΄ ἀλλαξοπιστήσουν !!! Νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἀσπαστοῦν τὸν Ἀντίχριστο, τὸ Ἰσλάμ ! Ὡς φαίνεται δὲν ἄκουσε ποτὲ τὴν φωνή τήν λέγουσα. «Οὐαὶ ὑμῖν (Ἀλλοίμονό σας)… Κλείετε τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων. Δὲν εἰσέρχεσθε ἐσεῖς, ἀλλὰ οὔτε τοὺς εἰσερχομένους ἀφήνετε νὰ εἰσέλθουν»2.Τί συνέβη ἄραγε στὴ συνέχεια;
Τὸν οὐρανὸ ἔσκισε ἀστροπελέκι, καὶ τὶς καρδιὲς τσεκούρι, πελέκι. Σύννεφα καὶ μάτια ἄρχισαν νὰ κλαῖνε. Οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ μὲ τὶς οἰκογένειές τους, (τὴν εὐχή τους νὰ ἔχουμε), δὲν ἐνέδωσαν.
Μὴ θέλοντας νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό, σκόρπισαν, μὲ κλάματα, στὴ Βέροια καὶ ἀλλοῦ, μακρυά. Οἱ ἄλλοι, οἱ περισσότεροι, τὸν νέο ἄπιστο Ἰούδα, τὸν πρώην μητροπολίτη, ἀκολούθησαν καὶ πλαισίωσαν στενά.
Οἱ ἀθεόφοβοι ἐξωμότες, δεσπότης καὶ δημότες, δὲν στάθηκαν ἕως ἐδῶ. Κατέγραψαν τὴν πράξη τῆς ἐξωμοσίας στὰ ἐξώφυλλα τοῦ Εὐαγγελίου, βεβαιώνοντας μὲ τὴν βεβήλωση αὐτὴ ὅτι ἐπίσκοπος καὶ λαϊκοὶ ἦταν, πολλὰ ἢ ὅλα τους τὰ χρόνια, ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Δὲν εἶχαν καμμία σχέση μὲ τὰ χρυσά ἐσώφυλλα, δηλαδὴ τὰ θεόπνευστα κείμενα τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ νέος τῆς πίστεως Ἐφιάλτης ἐξ’ αἰτίας τοῦ ἐνδοτισμοῦ του κατέπιπτε ἀπὸ γκρεμὸ σὲ βάραθρο. Ἀπὸ Ἰωάννης ἔγινε Ἀλῆς. Ἀποδέχθηκε καί… «τιμητική»… βράβευση…«ἀνώτερη θέση» ποὺ τοῦ προσέφεραν, μετὰ τὴν περιτομή του οἱ… «γενναιόδωροι» Τούρκοι. Ἐπιθυμοῦσε… «κοινωνικὴ καταξίωση», λαϊκιστὶ καριέρα. Ὁ Ἀλῆς ἔγινε ἱεροδικαστὴς (μουλᾶς σημειώνει τὸ κείμενο ), σὲ μεγάλη πόλη, τὴν Λάρισα. Ἔτσι, λοιπόν, ὁ ἐπίσκοπος κατάντησε, κατέληξε νὰ γίνη κήρυκας καὶ διαφημιστὴς τοῦ ἀντίχριστου, ἀντίθεου καὶ αἱμοχαροῦς Ἰσλάμ3.
Αὐτοὶ ποὺ ἀλλαξοπίστησαν ὀνομάστηκαν Καρατζοβαλίδες4. Οἱ ἐξισλαμισμένοι κάτοικοι τῆς Νότιας ἦταν πολὺ φανατικοί. Περίσσευε ὁ τρόμος5. Ἔκτισαν δυὸ τζαμιὰ6 . Ἔκαψαν δύο μοναστήρια, τοῦ Ἀρχαγγέλου7 καὶ τῶν Προμάχων8 . Ὁ μητροπολιτικὸς ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου δὲν σώζεται. Τὸν ἔκαψαν οἱ Τοῦρκοι9. Τὴν Ἁγία Παρασκευή, στὴν Περίκλεια, τὴν κατέστρεψαν τὰ τέρατα τῆς Νότιας, οἱ νεοεξισλαμισθέντες κάτοικοί της10.
Κατὰ τ’ ἄλλα, οἱ σύγχρονοι «θολολόγοι» θέλουν νὰ εἶναι σὲ ὅλους ἀρεστοί. Σὰν τὸν βάτραχο, μιὰ στὸν βράχο ἔξω ἀπ’ τὸ νερό, μέσα στὸ νερὸ τὴν ἄλλη. Θέλουν νὰ πείσουν ὅτι ἔχουμε τὴν ἴδια πίστι μὲ τὸ Ἰσλάμ. «Ἔχουμε», λένε, «τὸν ἴδιο Θεό, τὸν Θεὸ τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Ἰακώβ».
Πές μας, ὦ φιλόσοφε, ἀφοῦ ἔχουμε τὸν ἴδιο Θεό, γιατί μᾶς καταστρέφουν Σταυροὺς καὶ Ναούς; Γιατί μᾶς καῖνε τὰ Μοναστήρια καὶ βεβηλώνουν Θυσιαστήρια; Γιατί ἐπιβάλλουν ἀλλαγὴ πίστης μὲ τὴν ἀπειλὴ θανατικῆς καταδίκης καὶ μάλιστα σταυρικῆς; Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά, καὶ ὅσα εἴπαμε γιὰ τὸν ἐξισλαμισμὸ τῆς Νότιας, δὲν σὲ ἔπεισαν ἀκόμα; Ἀλλὰ ἂς ἐπανέλθουμε.
Ἡ λαϊκὴ μοῦσα ἔγραψε γιὰ τὸν ἐξωμότη μητροπολίτη:
«Πότε, ποῦ εἶχε ἀκουστεῖ
Δεσπότης Τοῦρκος νὰ γενῆ;
Τὸ Πάσχα οἱ Χριστιανοί
στὴν ἐκκλησιά πηγαίνουν
καὶ ὁ Δεσπότης στὸ τζαμί»11.
Τότε οἱ Χριστιανοί, Πάσχα δὲν εἶχαν δεῖ, «καὶ ὁ Δεσπότης στὸ τζαμί». Ἐξωμότες καὶ τώρα. Ἄλλα ὀνόματα καὶ ἄλλη πλοκή.
Ἀνακοίνωση τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως γιὰ ἀλλαγὴ Πασχαλίου, ὥστε νὰ συνεορτάζεται μὲ ὅλους τοὺς ἑτεροδόξους, ἀγνοῶντας προκλητικὰ τὶς ὅποιες δογματικὲς διαφορὲς καὶ παρεκτροπές τους καὶ περιφρονῶντας Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Δὲν δίστασε ἀκόμη νὰ ἀναφέρει μὲ κυνισμὸ, σὰν νὰ ἔβαλε ἀστερίσκο-ὑποσημείωση, «μὲ ὁποιοδήποτε κόστος», θέλοντας νὰ ἐπισημοποιήσει τὴν ἀμετακίνητη ἀπόφασή του καὶ ὅτι δὲν τὸν ἀπασχολεῖ ἐὰν ὑπάρξει νέο σχίσμα μὲ αὐτὴ τὴν ἀπόφαση (ποὺ σίγουρα θὰ ὑπάρξει), περιφρονῶντας ὄχι μόνο τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τόν Χριστὸ ποὺ εἶπε «οὐαὶ δι οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται»12καὶ «ὅς δ’ἄν σκανδαλίσῃ ἕνα…»13.
Τότε δεσπότης ἐξωμότης. Τώρα Πατριάρχης μειοδότης; Τότε δεσπότης ἕνας μὲ λαϊκοὺς πολλούς. Τώρα Πατριάρχης μὲ ἐπισκόπους «αὐλικούς»; «Τοπικὸς» ὁ πρῶτος, «Οἰκουμενικὸς» ὁ δεύτερος( ποὺ λένε εἶναι πρῶτος). Ἡ ἐξώμοση τοῦ Μογλενῶν ἔγινε ἅπαξ καὶ κρυφά. Τοῦ «Οἰκουμενικοῦ» πολλάκις καὶ φανερὰ «γιὰ νὰ εἶναι μεγαλύτερο τὸ κρῖμα»14 «Τὸ φῶς (τῶν δύο) σκότος ἀπέβη» 15. Καὶ τῶν δυὸ τὰ πρακτέα, δυσδιήγητα.
Ὅσοι «Ὀρθόδοξοι» ἀσχολοῦνται πυρετωδῶς μὲ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοὺς λοιποὺς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πάσχουν τὴν ἀθεράπευτη ἀσθένεια τῶν Γραμματέων καὶ τῶν Φαρισαίων. Ἀσχολοῦνται μὲ τὸ ἕνα δέκατο τοῦ δυόσμου, τοῦ ἄνηθου καὶ τοῦ κύμινου16. Στὸ προκείμενο θέμα τοῦ Πάσχα, δυόσμος, ἄνηθος καὶ κύμινο εἶναι κάποια κοινὰ ποὺ ὑπάρχουν μεταξύ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσης. Ἕνα ἀπὸ «τὰ βαρὐτερα τοῦ νόμου», ὅμως, εἶναι ἡ ὀρθὴ πίστη17 . Οἱ διαφορές μας εἶναι «καθ’ ὅσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν»18. Ἐμεῖς πιστεύουμε στὸν Τριαδικὸ Θεό, ἐνῷ αὐτοὶ στὸν φιδόμορφο ἢ γιδόμορφο σατανισμό.
Τὸ πρωτεῦον γιὰ σᾶς εἶναι νὰ ἐπιτευχθεῖ κοινὸ Πάσχα; Δὲν σᾶς προβληματίζει ἡ σατανόμορφη τεράστια αἴθουσα ποὺ ἀπὸ τὸ 1971 «φύτρωσε» στὸ Βατικανό; Ποῦ εἶναι ἡ διαμαρτυρία σας; Δὲν σᾶς ἐνοχλεῖ αὐτὸ καὶ τὸ φιδόμορφο ἄγαλμα ποὺ στεγάζεται μέσα σ’αυτήν; Τὸ ὀνομάζουν «ἡ ἀνάσταση», μονολεκτικὰ καὶ ἀόριστα. Μὲ μηδενικὴ προσοχὴ ἐκπλήσσει πὼς δὲν προωθεῖται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὄντως, ἀλλὰ ἐννοεῖται ἡ ἀνάσταση τοῦ Lucifer (Λούσιφερ)= τοῦ Ἑωσφόρου= τοῦ Σατανᾶ, τοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐκπεσόντος19.
«Μία κύλιξ (: ἕνα ποτήρι) πολλάκις γεῦσιν οἴνου ἐσήμανε (:φανέρωσε)»20. Δρομαῖοι γιὰ κοινὲς γιορτὲς μὲ αὐτοὺς ποὺ τὴν νέα … «μασκότ» !!! γιὰ τὸ 2025, (χρειάζεται τὸ Βατικανὸ τὴν τύχη, τὸ γούρι; Ξυπνῆστε!!!), ὀνόμασαν Lucie (Λούση) = Lucifer= Ἑωσφόρος= Σατανᾶς. Ὡς φαίνεται τὸ Βατικανὸ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ «γούρι» γιατί δὲν ἔχει προστάτη τὸν Χριστό, ἀλλὰ τὸν «ἔξω ἀπὸ ἐδῶ». Σὲ κάποιες ἀπὸ τὶς φωτογραφίες ποὺ τὴν διαφημίζουν, ἡ σκιὰ τῆς μικρῆς κούκλας σχηματίζει στὸν τοῖχο, δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τοῦ κεφαλιοῦ της ΔΥΟ ΚΕΡΑΤΑ !!! Θέλετε κοινὲς γιορτὲς μὲ τὰ διαβολικὰ τέρατα; Ποιά ἄλλη ἀπόδειξη χρειάζεστε γιὰ νὰ καταλάβετε τὸ μέγεθος τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀποστασίας ; Ὄντως «ἑξετράπησαν ὀπίσω τοῦ σατανᾶ»21. «Μὲ αὐτοὺς ποὺ μισεῖ ὁ Κύριος φιλιάζεις;(:εἶσαι φίλος;)»22. Δυστυχῶς «ὁ καρκίνος οὐκ ὀρθὰ βαίνειν ἐγνώρισεν (:ὁ κάβουρας δὲν ἔμαθε ποτὲ νὰ βαδίζει ὀρθά)». Ἂν οὔτε αὐτὸ σᾶς ἀπασχολεῖ, τότε «ἀνάξιοι ἐστὲ κριτηρίων ἐλαχίστων»23καὶ ἡ ἀρρώστια σας εἶναι ἀθεράπευτη. «Ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διϋλίζοντες τῶν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες»24.
Ὅπως τρέχετε ξέφρενα κατὰ κρημνῶν, θὰ σᾶς δοῦμε στὸ Βατικανὸ νὰ θυσιάζετε μ’ αὐτοὺς «δαιμονίοις καὶ οὐ Θεῷ»25 «ταύρους»26, «ὕεια (:χοίρους) καὶ κτήνη κοινὰ»27. Ἀφοῦ σήμερα ἀπαγορεύουν νὰ ὑπάρχουν ἀγελάδες οἱ παρανοϊκοί, ἴσως φθάσετε καὶ στὸ σημεῖο, ἀφοῦ δὲν θὰ ὑπάρχουν μοσχάρια-ταῦροι, νὰ θυσιάσετε ἀνθρώπους, ὅπως καὶ παλαιὰ ὅμοιοί τους, κραυγάζοντες καὶ ἐσεῖς μαζὶ τους «θύσατε ἀνθρώπους, μόσχοι γὰρ ἐκλελοίπασι»28. Δυστυχῶς μὲ τὸ σχίσμα ποὺ θὰ προκαλέσετε, θὰ θυσιάσετε ἐνωρίτερα ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς θεωρεῖτε, κτήνη.
Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος ἐκφράζει τὸ παράπονό του γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ πάνω ἀπὸ μιὰ δεκαετία διετέλεσε ἐκεῖ Πατριάρχης. «Ἕνα μόνο δὲν μπορῶ νὰ τῆς ἐπαινέσω. ὅτι ἐκεῖ παίζουν καὶ τὰ θεῖα σὰν πεσσοὺς καὶ κύβους ἢ ὅπως στοὺς ἱππικοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ θέατρα»29 καὶ «καταγοητεύουν τοὺς θεατὲς ἢ διακωμωδοῦν τὰ θεῖα καὶ θεατρίζουν τὰ μυστήρια σὰν δραματικὴ παράσταση στὴ σκηνὴ»30.
Ἡ νέα ἐποχή, τὴν ὁποία ἀκολουθεῖτε μὲ εὐλάβεια, ἐπιθυμεῖ μεταπατερικὴ θεολογία καὶ ὑποχρεωτικὴ ὁμοιομορφία. Μιά θεολογία χωρὶς Χριστὸ καὶ Ἁγίους Πατέρες =Σατανισμό. Τέτοιες «ὁμοιομορφίες» ἐπιβλήθηκαν καὶ ἱστορήθηκαν πολλές. Ἂς ἀναφέρουμε ἐπὶ τροχάδην μερικές.
Στὸ πρόσταγμα τοῦ Ναβουχοδονόσορα νὰ προσκυνήσουν τὴν χρυσῆ του εἰκόνα, οἱ τρεῖς νεαροὶ Ἅγιοι, Ἀνανίας, Μισαὴλ καὶ Ἀζαρίας δὲν ὑπάκουσαν, ἀλλὰ ὁμολόγησαν μὲ θάρρος. «γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν καὶ τῇ εἰκόνι ᾗ ἕστησας, οὐ προσκυνοῦμεν»31. Τοὺς ἔρριξε στὸ ἀναμμένο καμίνι, γιατί χαλοῦσαν τήν … ὁμοιομορφία! Ἄγγελος συγκατέβη καὶ τοὺς διέσωσε32.
Ὁ Δανιὴλ δὲν ὑπάκουσε στὴ διαταγή τοῦ Δαρείου ποὺ ὑποχρέωνε τριακονταήμερη ἀποχὴ ἀπὸ αἰτήματα σὲ θεὸ(προσευχή), ἢ ἄνθρωπο33. Ἄγγελος ποὺ ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸν «ἐνέφραξε τὰ στόματα τῶν λεόντων»34, τὰ ὁποῖα ἦσαν στὸν λάκκο ποὺ τὸν ἔριξαν γιατί χαλοῦσε τήν … ὁμοιομορφία!
Ὁ βασιλιᾶς Ἀντίοχος ἔγραψε βασιλικὴ διαταγὴ «εἶναι πάντας εἰς λαὸν ἕνα»35ἀπαγορεύοντας νὰ λατρεύουν ἄλλον Θεὸν, παρὰ μόνο τὰ εἴδωλα στὰ ὁποῖα ἦταν ὑποχρεωμένοι νὰ θυσιάζουν36. Ὅλα αὐτὰ ἐπὶ ποινῇ θανάτου37, γιὰ νὰ μὴν διασαλευτῇ ἡ… ὁμοιομορφία!
Ἔλα Ἅγιε Ἰωάννη ἡγούμενε τοῦ Σινᾶ νὰ μᾶς πεῖς τὸν θεοφώτιστο λόγο σου, ἀφοῦ πρῶτα μᾶς δώσεις τὴν εὐχὴ καὶ τὴν εὐλογία σου. «Μακάριοι μὲν οἱ εἰρηνοποιοὶ38 καὶ οὐδεὶς ὁ ἀντιλέγων. ἐγὼ δὲ ἑώρακα καὶ ἐχθροποιοὺς μακαρίους»39. Ἡ λέξη «ἐχθροποιὸς» δὲν ὑπονοεῖ τὴν λέξη «πολεμοποιὸς» ἢ «πολεμοχαρής». Ὁ Ἅγιος τεκμηριώνει μὲ παράδειγμα τὸν λόγο του, π.χ. ἐχθροποιοὶ= αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι «πορνείας λύουν δεσμόν».
Πολύτιμος ὁ ρόλος καὶ ἡ βοήθεια τῶν κατὰ Θεὸν «ἐχθροποιῶν. Ὑπενθυμίζουν ὅτι «οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται, ἐξωλόθρευσας πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπό σοῦ»40. Ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ = πνευματικὴ πορνεία.
Ὡς Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες, θεωροῦμε μείζονος σημασίας τὴν ὑπενθύμιση τῆς πάγιας στάσης τοῦ Ἁγίου Ὅρους
ἐκφραζόμενης μέσῳ τῆς ἀνώτατης διοικητικῆς του ἀρχῆς, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας- με τό ὑπ’ ἀριθμ.Πρωτ.Φ.2/7/1085/12/25-5-2016 ἔγγράφό της ποὺ ἀπεστάλη πρὸς τὸν νῦν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο περὶ προτεινομένων βελτιώσεων τῶν προσυνοδικῶν κειμένων ἐν’ ὄψει τῆς Συνόδου Κολυμπαρίου. Ἀκολουθοῦν συνοπτικῶς οἱ ἐπισημάνσεις:
- Ἀποφυγή τοῦ ὅρου «Ἐκκλησία» διὰ τοὺς ἑτεροδόξους, καθ’ ὅσον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία γνωρίζει (ἀντὶ τοῦ ἀναγνωρίζει) τὴν ἱστορικὴ ὕπαρξη ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν: «Πιστεύομεν ὅτι στὴν ἑνότητα Αὐτῆς (τῆς Ἐκκλησίας) ἀνήκουν μόνο τὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς Σῶμα Χριστοῦ… Περί τούτων μόνον λέγεται τὸ ‘’ ἵνα ὦσιν ἓν, καθὼς ἡμεῖς ἓν ἐσμέν’’, κατὰ τὴν ἑρμηνείαν τῶν θεοφόρων Πατέρων Μ. Ἀθανασίου, Ἁγ. Ἰω.Χρυσοστόμου, Ἁγ.Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας. Εἶναι πρὸς ὄφελος ὅλων, τῆς τε αὐτοσυνειδησίας τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἑτεροδόξων, νὰ ὁμιλῶμεν περὶ ἐπιστροφῆς τῶν διεστώτων (σ.σ. καὶ ὄχι ἁπλᾶ μιὰ ψευδαίσθηση κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Ἁγίου Πάσχα) εἰς τὴν Μίαν Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, ἥτοι διακρατεῖ ἀδιατάρακτον "τὸν μεταξὺ τῆς ὀρθῆς πίστεως καὶ τῆς μυστηριακῆς κοινωνίας ὑφιστάμενον ἄρρηκτον δεσμόν", ὡς οὗτος ἐξεφράσθη ὑπὸ τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ τῆς ἑνότητός της ἡ Ἐκκλησία "ἐκαλλιέργει πάντοτε διάλογον μετά τῶν ἐξ αὐτῆς διεστώτων, τῶν ἐγγὺς καὶ τῶν μακράν’’, καὶ ἐν τούτῳ τῷ πλαισίῳ δύναται νὰ ἐκφράσῃ τὴν ἀποστολικὴν Αὐτῆς φύσιν "ἐντὸς τῶν νέων ἱστορικῶν συνθηκῶν", μὲ ἀντικειμενικὸν σκοπὸν τὴν προλείανσιν τῆς ὁδοῦ τῆς ἐπιστροφῆς τούτων εἰς τὴν ἁγιοπνευματικὴν ἑνότητα Αὐτῆς» (ἔ.ἀ.σελ.3).
- «Ὁ τρόπος διεξαγωγῆς καὶ ἡ πορεία τῶν θεολογικῶν διαλόγων δὲν ἀναπαύει τὸ σύνολον τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ δὲ καθ’ ἡμᾶς Ἱερὰ Κοινότης κατὰ καιροὺς καὶ εἰς διαφόρους περιστάσεις ἔχει ἐκφρασθῆ δι’ ἐπισήμων κειμένων κατὰ θεολογικῶν συμφωνιῶν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἔχει διαμαρτυρηθῆ διὰ συμπροσευχὰς καὶ ἄλλας λατρευτικὰς πράξεις (λειτουργικοὺς ἀσπασμοὺς κ.λπ.), δι’ ὧν (βλέπε Κοινὸ Πάσχα) δίδεται ἡ εἰκών ψευδοῦς ἑνώσεως μετ’ αὐτῶν, ὡς ἀναφέρεται εἰς τὸ κείμενον τῆς ἡμετέρας ΕΔΙΣ τῆς 9ης /22ας Ἀπριλίου 1980. Συγκεκριμένως εἰς τὸ ἄρθρον 18 τοῦ κειμένου ‘’Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον’’ δέον νὰ ἀποσαφηνισθῇ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδόλως δύναται νὰ δεχθῇ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὥς τινα διομολογιακὴν προσαρμογὴν ἢ ὡς συμμετοχὴν εἰς συμπροσευχὰς καὶ ἑτέρας λατρευτικὰς πράξεις, αἱ ὁποῖαι δημιουργοῦν σύγχυσιν, εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος» (ἔ.ἀ.σελ.4).
- «Ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοσις ἀναγνωρίζει ὡς ἔσχατον κριτὴν ἐπὶ θεμάτων πίστεως τὴν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν ἐκφράζουν ἐνίοτε μεμονωμένα πρόσωπα ἢ σύνοδοι ἱεραρχῶν ἢ ὁ πιστὸς λαὸς καὶ ἡ ὁποία ἐπικυροῦται διὰ συνοδικῶν ἀποφάσεων» (ἔ.ἀ.σελ.4).
- «Σ΄ότι ἀφορᾶ τὴν ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ, φρονοῦμεν ὡς Ἁγιορεῖται καὶ κληρονόμοι τῆς ἡσυχαστικῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως ὅτι τοῦτο θὰ συνεπληροῦτο προσφυέστερον μὲ πλέον ἀναπτυγμένην ἀναφοράν εἰς τὴν ἀντίστοιχον Ὀρθόδοξον Ἀνθρωπολογίαν καὶ Κοσμολογίαν, ὡς αὕτη διετυπώθη κυρίως ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Διὰ τῆς θεοποιοῦ ὁδοῦ ἐπέρχεται εἰς τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου ἡ κατὰ Χριστὸν εἰρήνη, ἡ ‘’ἄνωθεν εἰρήνη’’, ἥτις δέον νὰ ἀντιδιασταλῇ πρὸς τὴν ἔννοιαν τῆς ἐνδοκοσμικῆς εἰρήνης, τῆς ἐπιδιωκομένης διὰ τῶν διαθρησκειακῶν πρωτοβουλιῶν καὶ ἐκδηλώσεων» (ἔ.ἀ.σελ.5,6).
«Ἐσεῖς ἠθετήσατε ἐν Θεῷ πατέρων ἡμῶν καὶ ἐπορνεύσατε ὀπίσω θεῶν τῶν λαῶν τῆς γῆς»41. «Ἀληθῶς ἐξετράπητε ὀπίσω τοῦ σατανᾶ»42. Ὀνειρεύεστε κοινὲς ἑορτὲς καὶ «ὁμοιομορφία» μὲ αὐτοὺς ποὺ οὔτε ὀμόπιστοι, οὔτε ὀμόψυχοι, οὔτε ὁμότροποι εἶναι. Δὲν εἶναι δυνατὸν, παραλλάσσοντας τὸ ἀρχικὸ πεντάστιχο:
«Τὸ Πάσχα οἱ Χριστιανοί
στὴν ἐκκλησιὰ νὰ πηγαίνουν
καὶ ὁ Δεσπότης στὸ τζαμί,
ἢ μὲ τὸν Πάπα.
δηλαδή, στὴ φωλιά σατανιστή».
Ἐμεῖς οἱ Χριστώνυμοι43 τὸ Πασχάλιο καὶ ὅ,τι ἄλλο παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς Θεοφώτιστους Ἁγίους Πατέρες μας θὰ τηρήσουμε ἀπαρασάλευτα, διατρανώνοντας μὲ ἠχηρὴ φωνή.
«Πορευσόμεθα ἐν διαθήκῃ Πατέρων ἡμῶν.
ἵλεως ἡμῖν καταλιπεῖν νόμον καὶ δικαιώματα.
τῶν λόγων τοῦ βασιλέως (ἐδῶ, τοῦ Πατριάρχη)
οὐκ ἀκουσόμεθα παρελθεῖν τὴν λατρείαν ἡμῶν δεξιὰν ἢ ἀριστερὰν»44.
Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1. Ἀκολουθία τῶν Παθῶν, Α΄ Ἀντίφωνο.
2.Ματθ.23,14.
3. «Στὸν ἴσκιο τοῦ Καϊμακτσαλάν, Ἀλμωπία γῆ Μακεδονίας», Χρῆστος Παν.Μπίνος, ἐκδόσεις Ἰνφογνώμων, σελ.258,259.
4. ἔ.ἀ.259).
5. ἔ.ἀ. 265.
6.ἔ.ἀ. 259.
7. ἔ.ἀ.265 καὶ 268.
8. ἔ.ἀ.265,266.
9. ἔ.ἀ.259.
10. ἔ.ἀ. 271.
11. ἔ.ἀ.260.
12. Ματθ.18,7.
13. Ματθ.18,6 Μάρκ.9,42 Λουκ.17,2.
14. Ματθ.23,13. Μάρκ.12,40. Λουκ.20,47.
15. Ἰὼβ 22,11.
16. Ματθ.23,23.
17. ἔ.ἀ.
18. Ψαλμ.102 [103], 12.
19. Ἠσ. 14,12. Λουκ.10,18.
20. Ἁγ. Ἰω. Κλίμ.Λόγος ΚΖ,΄ Περὶ ἡσυχίας Β΄, 49.
21. 1 Τιμ.5,15. 22.Β΄ Παραλ.19,2.
23. 1 Κορ.6,2.
24. Ματθ.23,24.
25. Δευτ.32,17.
26. Πράξ.14,13.
27. 1 Μακκ.147.
28. Ὠσηὲ 13,2’.
29. Ἁγ. Γρηγ.Θεολ. Λόγος 42 συντακτήριος 22.
30. Ἁγ. Φιλ.Κόκκ. Βίος Ἅγ.Γρηγ. Παλαμᾶ 207.
31. Δανιήλ, 3,18.
32 .ἔ.ἀ32.
33. Δανιὴλ 6,7).
34.Δανιήλ 6,22.
35. 1 Μακκ.1,41.
36. ἔ.ἀ. 43-49.
37. ἔ.ἀ.1, 50.
38. Ματθ. Ε΄9.
39. Ἁγ.Ἰω.Κλίμ.Λόγος ΚΣΤ΄ Περὶ Διακρίσεως Β΄λγ΄.
40. Ψαλμ.72[73],27.
41. πρβλ. 1 Παραλ.5,25.
42. πρβλ.1 Τιμ.5,15.
43. Προσόμ.Πέμπτ.Διακαινησίμου Ἑσπερ.
44. 1 Μακκ.2, 20-21.
