Η απαγόρευση της UOC και ο πόλεμος με τη Ρωσία: Προφήτες για τα αίτια των στρατιωτικών ήττων
Με την ισχύ ενός νόμου που απαγόρευε την UOC, άρχισαν τα ανησυχητικά νέα από το μέτωπο. Υπάρχει σύνδεση και ποιες οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης για αυτά;
Οι μη πιστοί πιστεύουν στην τύχη, ενώ οι χριστιανοί στην πρόνοια του Θεού. Όταν ορισμένα γεγονότα, φαινομενικά άσχετα, συμβαίνουν κοντά στον χρόνο, οι μη πιστοί λένε ότι είναι σύμπτωση. Αλλά οι Χριστιανοί βλέπουν μια σχέση αιτίου-αποτελέσματος που επηρεάζει τα γεγονότα σε πνευματικό επίπεδο. Ένας άπιστος, ειδικά κάποιος που διαπράττει άδικες πράξεις, είναι συχνά απρόθυμος να παραδεχτεί, ακόμη και μέσα του, ότι η αμαρτία του μπορεί να είναι η αιτία για κάποιες κακοτυχίες που συμβαίνουν στον ίδιο, στην οικογένειά του ή ακόμα και στη χώρα του, αν είναι πρόεδρος ή ηγεμόνας. .
Ας θυμηθούμε την ιστορία της εξόδου των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή υποδούλωση. Ο Φαραώ παράκουσε την εντολή του Θεού και αρνήθηκε να αφήσει τους Εβραίους να φύγουν μετά από παράκληση του Μωυσή. Και μετά άρχισαν τα γεγονότα που αργότερα έγιναν γνωστά ως οι δέκα πληγές της Αιγύπτου. Ήταν δέκα συνολικά. Κάθε φορά που τελείωνε μια πανούκλα, ο Φαραώ και η αιγυπτιακή ελίτ αρνούνταν επανειλημμένα να απελευθερώσουν τους Ισραηλίτες. Πείστηκαν ότι ήταν απλώς μια σύμπτωση, ότι η άρνηση απελευθέρωσης των Εβραίων και οι συμφορές που έπληξαν την Αίγυπτο δεν συνδέονταν. Από ανθρώπινη προοπτική, όλα αυτά θα μπορούσαν να εξηγηθούν από φυσικούς παράγοντες. Οι πληγές των βατράχων, των σκνίπων, των ακρίδων, των ασθενειών των ζώων και των δυνατών κεραυνών – όλα αυτά θα μπορούσαν να έχουν συμβεί φυσικά, χωρίς καμία σχέση με τις αποφάσεις που έλαβαν οι αιγυπτιακές αρχές. Χρειάστηκε ένα εξαιρετικό γεγονός για να καταλάβει τελικά ο Φαραώ ότι ενεργούσε ο Θεός και όχι η φύση. Όταν όλα τα πρωτότοκα στην Αίγυπτο πέθαναν σε μια νύχτα, από ανθρώπους μέχρι ζώα, συμπεριλαμβανομένου του γιου του Φαραώ, μόνο τότε οι Αιγύπτιοι κατάλαβαν ότι αυτό ήταν πράγματι του Θεού και ότι έπρεπε να ακούσουν τη φωνή Του. Ωστόσο, ακόμη και μετά την υποχώρηση του αρχικού σοκ αυτής της τραγωδίας, οι Αιγύπτιοι έστειλαν τον στρατό τους σε καταδίωξη των Εβραίων, με σκοπό να τους επαναφέρουν. Αυτή είναι η ανθρώπινη ψυχολογία, ή ακριβέστερα, η ψυχολογία της ξεπεσμένης ανθρώπινης φύσης.
Αν διαβάσουμε το βιβλίο του προφήτη Ιωνά, διαπιστώνουμε ότι τίποτα απολύτως δεν συνέβαινε στην πόλη της Νινευή. Ούτε χαλάζι, ούτε τυφώνες, ούτε φωτιά που πέφτει από τον ουρανό. Ένας άντρας απλά ήρθε και είπε ότι η Νινευή θα καταστραφεί και οι άνθρωποι της πόλης τον πίστεψαν και άρχισαν να μετανοούν. Τίποτα δεν συνέβη στην πόλη. Ένας σύγχρονος άπιστος θα έλεγε ότι τίποτα δεν επρόκειτο να συμβεί ούτως ή άλλως, και ότι ο Ιωνάς ήταν απλώς ένας πειστικός ομιλητής. Ωστόσο, σε πνευματικό επίπεδο, συνέβαιναν μεγάλα γεγονότα. Οι κάτοικοι της Νινευή είχαν υποπέσει σε αμαρτίες για πολλά χρόνια, πιθανώς και αιώνες. Όταν οι ανομίες τους γέμισαν το ποτήρι της υπομονής του Θεού, ο Κύριος αποφάσισε να καταστρέψει τη Νινευή. Η ετυμηγορία ήταν σαφής και οριστική: «Σαράντα μέρες ακόμα, και η Νινευή θα καταστραφεί!». (Ιωνάς 3:4). Κατά κάποιον ακατανόητο τρόπο, όλοι οι κάτοικοι της Νινευή, από τον βασιλιά μέχρι τον απλό κόσμο, δεν απελπίστηκαν, αλλά άρχισαν να μετανοούν για τις αμαρτίες τους και παρακαλούσαν τον Θεό να τους ελεήσει: «Ποιος ξέρει! Ίσως αλλάξει γνώμη ο Θεός· ίσως σταματήσει τη μεγάλη του οργή και δεν καταστραφούμε» (Ιωνάς 3:9). Η μετάνοιά τους ήταν τόσο ειλικρινής και η προσευχή τους τόσο ισχυρή, που ο Θεός άλλαξε την απόφασή Του και δεν κατέστρεψε την πόλη. «Όταν ο Θεός είδε πως οι Νινευίτες άφησαν την κακία τους, άλλαξε γνώμη και δεν τους τιμώρησε όπως τους είχε προειδοποιήσει.» (Ιωνάς 3:10). Ο Θεός άλλαξε την απόφασή Του! Αυτό έχει συμβεί μόνο λίγες φορές στην ανθρώπινη ιστορία. Και εξωτερικά, επαναλαμβάνουμε, δεν έγινε τίποτα.
Από αυτό, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι διεργασίες που συμβαίνουν στον πνευματικό κόσμο, που καθορίζουν τη μοίρα της ανθρωπότητας, ενός έθνους ή ενός ατόμου, μπορεί να εκδηλωθούν στην ορατή μας πραγματικότητα ως φαινομενικά άσχετα γεγονότα ή μπορεί να μην εκδηλωθούν καθόλου. Για να συνδέσει κανείς αυτές τις δύο διαστάσεις – πνευματική και εγκόσμια – χρειάζεται πίστη. Και για να κατανοήσει κανείς σωστά τη σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ τους, πρέπει να διαβάσει την Αγία Γραφή. Τις περισσότερες φορές, ο Θεός αφήνει στους ανθρώπους υπονοούμενα, επιτρέπει να συμβούν γεγονότα που έχουν σκοπό να τους καθοδηγήσουν και να τους κατευθύνουν, να υποδείξουν τις αμαρτίες και τα λάθη τους και να αποτρέψουν κάτι ακόμη πιο τρομερό και μη αναστρέψιμο από το να συμβεί. Ένα άτομο μπορεί να δει αυτές τις συμβουλές, να τις κατανοήσει και να διορθώσει τους τρόπους του. Ή μπορεί να αποφασίσει ότι όλα όσα συμβαίνουν είναι απλώς μια σειρά από άσχετες συμπτώσεις. Σε αυτή την περίπτωση, το άτομο σκληραίνει την καρδιά του και ορμάει πεισματικά προς το δικό του ερείπιο. Και του συμβαίνει όπως είπε ο Κύριος: «Μεταχειριστήκαμε φάρμακα για τη Βαβυλώνα, αλλά δεν γιατρεύτηκε....» (Ιερεμίας 51:9).
Ας συγκρίνουμε τα γεγονότα που συνέβησαν πρόσφατα στην Ουκρανία και ας αποφασίσει ο καθένας μόνος του αν πρόκειται για συμπτώσεις ή αν υπάρχει σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ τους.
Στις 20 Αυγούστου 2024, η Βερχόβνα Ράντα ψήφισε νόμο που απαγορεύει την UOC (με επίσημο τίτλο «Νόμος για την Προστασία της Συνταγματικής Τάξης στη Σφαίρα των Θρησκευτικών Οργανώσεων») και αμέσως μετά, σαν να να είχε κάτι σκάσει κάπου, άσχημα νέα από το μέτωπο άρχισαν να μας κατακλύζουν. Η εκστρατεία του Κουρσκ δεν έφερε πλέον νέα που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στο κοινό ως νίκες. Η πρόοδος σταμάτησε, ενώ οι απώλειες συνεχίστηκαν. Οι Ρώσοι εξαπέλυσαν ακόμη και αντεπίθεση.
Όμως η κατάσταση στο ανατολικό μέτωπο έγινε πολύ χειρότερη. Ο ρωσικός στρατός όχι μόνο διατήρησε πίεση στο Ντονμπάς, αλλά αντίθετα αυξήθηκε ο ρυθμός προέλασής του. Σχεδόν καθημερινά δημοσιεύονταν αναφορές για την κατάληψη νέων μικρών οικισμών και τον κίνδυνο περικύκλωσης μεγαλύτερων.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2024, ο αμφιλεγόμενος νόμος τέθηκε σε ισχύ. Και την ίδια μέρα, τα πρακτορεία ειδήσεων άρχισαν να γεμίζουν με ρεπορτάζ όπως αυτό:
«Η κατάσταση για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) κοντά στο Βουγλεντάρ έχει επιδεινωθεί απότομα. Τα ρωσικά στρατεύματα έχουν διαπεράσει την ουκρανική αμυντική γραμμή κατά μήκος του ποταμού Κασλαγάτς στα δυτικά του Βουγλεντάρ και οι μάχες είναι τώρα λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από το δρόμο προς Μπογογιάβλενκα, μέσω της οποίας τροφοδοτείται το Βουγλεντάρ, εάν αυτός ο δρόμος αποκοπεί, θα παραμείνουν μόνο χωματόδρομοι για τον εφοδιασμό και η πόλη θα περικυκλωθεί».
«Μια άλλη περιοχή όπου οι ρωσικές δυνάμεις έχουν προχωρήσει σημαντικά είναι νότια του Σελίντοβε. Ο χάρτης Deep State δείχνει ότι οι Ρώσοι έχουν κόψει το δρόμο μεταξύ Σελίντοβε και Τσουκούρινο».
«Η κατάσταση επιδεινώνεται επίσης για την AFU στο Τορέτσκ. Σύμφωνα με τον Ουκρανό στρατιωτικό αξιωματικό Στανισλάβ Μπουνιάτοβ, «οι Ρώσοι προωθούν σταδιακά τις θέσεις τους προς το νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης και προσπαθούν να κινηθούν προς τον δρόμο Ζαμπάλκα - Νελέποβκα για να αποκόψουν Ζαμπάλκα και Ναχάλοβκα από ασφαλτοστρωμένους δρόμους πριν ξεκινήσει η περίοδος των βροχών».
"Επιπλέον, η κατάσταση της AFU επιδεινώνεται στην περιοχή του ποταμού Οσκίλ νότια του Κούπιανσκ, αναφέρει το Deep State».
«Ο εχθρός συνεχίζει να προελαύνει προς τον δρόμο Μποροβά – Κούπιανσκ Βουζλοβί - Κούπιανσκ, που είναι η κύρια οδική επιμελητεία σε αυτήν την περιοχή».
«Οι Ουκρανοί θα πρέπει «ηθικά και ψυχολογικά» να προετοιμαστούν για την υποχώρηση της AFU από το Σελίντοβε, το Τορέτσκ και το Βουγλεντάρ, δήλωσε ο στρατιωτικός ειδικός Κοστιαντίν Μασοβέτς».
«Το Πόκροβσκ, εν τω μεταξύ, μπορεί να χαθεί από την Ουκρανία μέσα σε δύο ή τρεις μήνες, σύμφωνα με εκπρόσωπο μιας μονάδας αναγνώρισης drone. Πιστεύει ότι η πόλη αντιμετωπίζει την ίδια μοίρα με τον Μπαχμούτ λόγω συνεχών βομβαρδισμών».
Έτσι, η αρνητική τάση έγινε σαφέστατη στα τέλη Αυγούστου και έχει ενταθεί μόλις τις τελευταίες ημέρες. Αν κοιτάξουμε την ευρύτερη χρονολογία των γεγονότων, δεν μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε ότι σοβαρές αποτυχίες στο μέτωπο ξεκίνησαν γύρω στα μέσα του καλοκαιριού και συνέπεσαν με την αυξημένη εργασία της Βερχόβνα Ράντα σχετικά με τον νόμο που απαγορεύει την UOC. Και όχι μόνο η Βερχόβνα Ράντα. Τόσο ο Πρόεδρος όσο και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι άρχισαν να μιλούν για περαιτέρω βήματα προς την «πνευματική ανεξαρτησία» (διαβάστε: την «καταστροφή της UOC»). Την ίδια περίοδο, οι Ρώσοι εισβολείς άρχισαν να σημειώνουν σημαντικές προόδους στο Ντονμπάς. Ίσως, κάποιοι θα πουν ότι αυτό μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά σε στρατιωτικούς λόγους, χωρίς καμία πνευματικότητα – ότι αυτό συνέβη λόγω της έναρξης της επιχείρησης Κουρσκ από την AFU, η οποία εξαντλεί τα αποθέματά μας. Αλλά γιατί, τότε, ο Θεός επέτρεψε στους ηγέτες μας να πάρουν αυτή τη συγκεκριμένη απόφαση;».
Αν κοιτάξουμε πίσω, η σύνδεση μεταξύ της δίωξης της UOC και των επιτυχιών ή των αποτυχιών στο μέτωπο γίνεται ακόμη πιο εμφανής. Η πλήρης επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Λίγες ώρες μετά την έναρξη της εισβολής, ο Μητροπολίτης Ονούφριος, ο Προκαθήμενος της UOC, δήλωσε την υποστήριξή του στην κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, προτρέποντας τους Ουκρανούς πολίτες να υπερασπιστούν τη χώρα τους. Κατά τη διάρκεια των πρώτων 10 μηνών του πολέμου, οι δηλώσεις των αρχών σχετικά με την Εκκλησία ήταν ως επί το πλείστον ουδέτερες και οι προτάσεις για έναρξη εκστρατείας κατά της UOC είχαν την απάντηση: «Δεν θα επιτρέψουμε να διαταραχθεί η ενότητα του λαού ή η η κατάσταση να αποσταθεροποιηθεί εκ των έσω». Κατά τη διάρκεια αυτών των 10 μηνών, συνέβησαν τα ακόλουθα γεγονότα:
Τα σχέδια για γρήγορη κατάληψη του Κιέβου απέτυχαν θεαματικά. Ας θυμηθούμε ότι, σύμφωνα με πολλούς δυτικούς πολιτικούς, η πρωτεύουσα της Ουκρανίας αναμενόταν να αντέξει μόνο για τρεις ημέρες. Οι Αμερικανοί παρακαλούσαν τον Ζελένσκι να μην ρισκάρει τη ζωή του και να εκκενώσει το Λβιβ. Ήταν μάλιστα προετοιμασμένοι να πραγματοποιήσουν μόνοι τους αυτή την επιχείρηση. Αλλά το Κίεβο δεν καταλήφθηκε.
Τον Μάρτιο, η AFU απώθησε τον εχθρό από την πρωτεύουσα, απελευθερώνοντας τις περιοχές του Κιέβου και στη συνέχεια του Σούμι.
Στις αρχές του φθινοπώρου του 2022, η αντεπίθεση του Χάρκοβο εκτελέστηκε έξοχα.
Την 1η Οκτωβρίου, το Λίμαν απελευθερώθηκε.
Στις 11 Νοεμβρίου, η Χερσώνα απελευθερώθηκε.
Σύμφωνα με την Wall Street Journal, μέχρι τον Οκτώβριο του 2022, η AFU είχε καταλάβει 460 ρωσικά κύρια άρματα μάχης, 92 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα, 448 οχήματα μάχης πεζικού, 195 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης και 44 συστήματα πυραύλων πολλαπλής εκτόξευσης. Κατασχέθηκαν επίσης πολυάριθμες αποθήκες πυρομαχικών.
Αυτή δεν είναι μια πλήρης λίστα με τις επιτυχίες της AFU, μόνο τις κύριες. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι εκείνη τη στιγμή, η AFU δεν είχε δυτικά άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς όπως ATACMS ή Storm Shadow, αεροσκάφη F-16 ή πολλά άλλα όπλα τώρα διαθέσιμα. Μετά δυσκολίας είχαμε καταφέρει να πείσουμε τους Αμερικανούς να μας παράσχουν συστήματα πυραύλων πολλαπλής εκτόξευσης HIMARS και τους Ευρωπαίους να στείλουν μερικές δεκάδες οβίδες. Ουκρανοί στρατιωτικοί αναλυτές έλεγαν εκείνη την εποχή ότι η Ρωσία εκτόξευε 20.000 βλήματα πυροβολικού την ημέρα κατά της Ουκρανίας, κάτι που υπερέβαινε κατά πολύ τις δυνατότητες της AFU. Και όμως, η Ουκρανία πέτυχε λαμπρές νίκες μεγάλης κλίμακας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Καθοδηγούμενη από το κύμα αυτών των επιτυχιών, η ηγεσία της Ουκρανίας υποσχέθηκε στον λαό μια γρήγορη νίκη στον πόλεμο, και υπήρχε κάθε λόγος να το πιστέψουμε αυτό. Ο Πρόεδρος Ζελένσκι δήλωσε ότι το 2023 θα είναι η χρονιά της νίκης και ο Ανώτατος Διοικητής Βαλέριι Ζαλούζνι είπε το ίδιο. Ο Κιρίλο Μπουντάνοβ, επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της Ουκρανίας, υποσχέθηκε ότι η AFU θα εισέλθει στην Κριμαία πριν από το καλοκαίρι του 2023 και ούτω καθεξής. Η Δύση συνέχισε να μας προμηθεύει όλο και περισσότερα όπλα και οι προσδοκίες για την επόμενη χρονιά ήταν πολύ αισιόδοξες. Η Δύση μας παρείχε άρματα μάχης Leopard, Abrams και Challenger, πυροβολικό και πυρομαχικά, διάφορους τύπους τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού, τα πιο προηγμένα συστήματα αεράμυνας, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, πολλά άλλα όπλα και πιο πρόσφατα αεροσκάφη F-16 . Ωστόσο, για κάποιο λόγο, οι νίκες της AFU σταμάτησαν. Η πολυδιαφημιζόμενη ουκρανική αντεπίθεση το καλοκαίρι του 2023 έληξε, για να το θέσω ήπια, ανεπιτυχώς, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Γενικός Διοικητής Ζαλούζνι, ο οποίος σύντομα απολύθηκε από τη θέση του.
Λοιπόν, τι έγινε;
Γιατί, το 2022, μπορέσαμε να ανακτήσουμε τα εδάφη μας χωρίς τα περισσότερα από αυτά τα τρομερά δυτικά όπλα; Γιατί οι στρατιωτικοί διοικητές ανέπτυξαν και εκτέλεσαν λαμπρές επιχειρήσεις; Γιατί ήταν τόσο άσχημη η κατάσταση της Ρωσίας που η ιδέα της χρήσης πυρηνικών όπλων για να σωθεί η Ρωσία από την ήττα κυκλοφορούσε στον ρωσικό χώρο πληροφοριών; Και γιατί άλλαξαν όλα το 2023-2024, με την κατάσταση να αντιστρέφεται εντελώς;
Ήρθε η ώρα να συγκρίνουμε τα γεγονότα. Η τελευταία μεγάλη νίκη της AFU: η απελευθέρωση της Χερσώνας στις 11 Νοεμβρίου 2022. Όμως ήδη την επόμενη μέρα, στις 12 Νοεμβρίου, οι ουκρανικές αρχές εξαπέλυσαν άλλο ένα κύμα δίωξης κατά της UOC, αυτή τη φορά άνευ προηγουμένου σε κλίμακα και σοβαρότητα. Την ημέρα αυτή, εμφανίστηκε η πρώτη δημοσίευση που ισχυριζόταν ότι μερικές γυναίκες ενορίτισσες στη Λαύρα των Σπηλαίων Κιέβου τραγουδούσαν ένα τραγούδι με τις λέξεις «Η μητέρα Ρωσία ξυπνά». Αυτό το πνευματικό άσμα είναι αφιερωμένο στη δόξα της Μητέρας του Θεού, όχι της Ρωσίας, αλλά της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) και οι αρχές άδραξαν γρήγορα αυτήν την αφήγηση. Ο Ζελένσκι έκανε μια δήλωση, υποσχόμενη να το αντιμετωπίσει και να εκδιώξει τον «ρωσικό κόσμο». Αμέσως μετά, πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας (NSDC), όπου επιβλήθηκαν κυρώσεις σε ορισμένους ιεράρχες και το Υπουργικό Συμβούλιο ανέλαβε να συντάξει νόμο για την απαγόρευση του UOC. Η SBU διεξήγαγε μεγάλης κλίμακας επιδρομές στη Λαύρα, καθώς και σε άλλα μοναστήρια και επισκοπικά γραφεία, προκαλώντας ένα κύμα μίσους προς την UOC στην κοινωνία.
Το ατμόπλοιο της καταστολής κατά της Εκκλησίας άρχισε να αποκτά ορμή. Και οι επιτυχίες στο μέτωπο έλαβαν τέλος. Άρχισαν οι ήττες.
Κάποιος μπορεί να πει ότι αυτό είναι σύμπτωση. Ας ανοίξουμε όμως τις Αγίες Γραφές και ας διαβάσουμε τι μας είπαν οι προφήτες για τέτοιες ακριβώς καταστάσεις. Όταν ο εβραϊκός λαός απομακρύνθηκε από τον Θεό και επιδόθηκε στην ειδωλολατρία, τα γειτονικά έθνη έρχονταν εναντίον του σε πόλεμο και τους νικούσαν.
Προφήτης Ησαΐας: «Αλίμονό σου έθνος αμαρτωλό, λαέ που είσαι γεμάτος αμαρτία! Απόγονοι κακοποιών, παιδιά διεφθαρμένα! Τον Κύριο τον εγκαταλείψατε· περιφρονήσατε τον Άγιο Θεό του Ισραήλ, του στρέψατε τα νώτα. ... Η γη σας ερημώθηκε, οι πολιτείες σας κάηκαν. Ξένοι τους καρπούς τρώνε των αγρών σας μπροστά στα μάτια σας κι όλα είν’ έρημα, όμοια με των Σοδόμων την καταστροφή» (Ησαΐας 1:4-7).
Προφήτης Ιερεμίας: «Και συνέχισε ο Κύριος: «Θα καλέσω να έρθουν όλα τα έθνη απ’ το βορρά· οι βασιλιάδες τους θα στήσουν τους θρόνους τους γύρω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ και απέναντι από τις πύλες της· θα περικυκλώσουν όλες τις πόλεις του βασιλείου του Ιούδα. Τότε θα τους κρίνω για όλες τις κακίες τους, επειδή με εγκατέλειψαν και θυσίασαν σε άλλους θεούς και προσκύνησαν τα έργα που κατασκεύασαν με τα χέρια τους» (Ιερεμίας 1:15-16).
Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ: «Λέω λοιπόν στους Ισραηλίτες: Επειδή εσείς ξεπεράσατε σε ανταρσία τα έθνη που σας περιβάλλουν και δεν ακολουθήσατε τους νόμους μου ούτε εφαρμόσατε τα προστάγματά μου, ούτε καν ακολουθήσατε τους νόμους των γύρω σας εθνών, γι’ αυτό, ακόμα κι εγώ είμαι εναντίον σας, κάτοικοι της Ιερουσαλήμ! Θα εκτελέσω τις αποφάσεις μου μέσα στην πόλη σας, μπροστά στα άλλα έθνη. Για τις βδελυρές πράξεις σας θα σας κάνω ό,τι ποτέ δεν έχω κάνει μέχρι τώρα κι ούτε πρόκειται να ξανακάνω στο μέλλον. Τελικά, για όλα αυτά μέσα στην πόλη σας θα φάνε οι πατεράδες τα παιδιά τους και τα παιδιά θα φάνε τους πατεράδες τους. Θα εκτελέσω τις αποφάσεις μου εναντίον σας· και τους υπόλοιπους από σας, όσοι επιζήσουν, θα τους σκορπίσω στους τέσσερις ανέμους» (Ιεζεκιήλ 5:7-10).
Η ιστορία μαρτυρεί ότι όλες αυτές οι προφητείες εκπληρώθηκαν πλήρως στον λαό του Ισραήλ. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, οι ηγέτες μας δεν λαμβάνουν υπόψη αυτές τις προειδοποιήσεις και πιστεύουν ότι μπορούν να καταστρέψουν την Εκκλησία του Θεού χωρίς συνέπειες.
Ταυτόχρονα, λατρεύουν να επικαλούνται μάταια το όνομα του Κυρίου, σαν να έχουν εξασφαλίσει αιώνια την υποστήριξή Του, σαν να είναι εξ ορισμού με το μέρος τους, όποιες αηδίες κι αν διαπράττουν εναντίον των παιδιών της Εκκλησίας Του. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Μπορούν να εξαπατήσουν τον εαυτό τους, τους λιπόψυχους και τους άπιστους, αλλά όχι τον Κύριο. Δεν σπαταλά σημάδια, και απαντά σε αυτούς μέσω του στόματος των πιστών και μέσω των γεγονότων στο πεδίο της μάχης.
Ο Κύριος είπε ξεκάθαρα: «Μην αγγίξετε τους εκλεκτούς μου και τους προφήτες μου μην τους βλάψετε» (Ψαλμός 104:15).
Ήταν πραγματικά τόσο δύσκολο να ακολουθήσεις αυτές τις εντολές; Δεν θα μπορούσαν απλώς να αφήσουν ήσυχη την Εκκλησία και να της επιτρέψουν να προσεύχεται και να βοηθά τη χώρα, τον στρατό και τους πολίτες; Αυτή η βοήθεια ήταν και συνεχίζει να είναι τεράστια.
Γιατί έπρεπε να αρχίσουν να διώκουν το UOC και να διχάσουν τον ουκρανικό λαό σε θρησκευτικές γραμμές; Αυτό είναι αυτοκτονικό για κάθε κράτος, ακόμη και σε καιρό ειρήνης, αλλά εν μέσω πολέμου – αποτελεί εγγύηση καταστροφής. Και γινόμαστε μάρτυρες αυτού. Κάθε χτύπημα κατά της Εκκλησίας μετατρέπεται σε συμφορά στο μέτωπο.
Το βασικό ερώτημα είναι: ποιες άλλες συμφορές είναι απαραίτητες για να συνέλθουν οι κυβερνώντες μας;
Θέλει κανείς να πιστέψει ότι θα επιλέξουμε τη μοίρα της Νινευή, και όχι των πόλεων και τα εθνών που καταστράφηκαν και καταβαραθρώθηκαν από το θέλημα του Θεού εξαιτίας των αμαρτιών τους. Υπάρχει ακόμη χρόνος. Δεν είναι πολύ αργά για να μετανοήσουμε και να απομακρύνουμε την οργή του Θεού.
