Εξαρχία του Φαναρίου στην Ουκρανία: τι κρύβεται πίσω από την απαγόρευση της UOC
Εξαρχία του Φαναρίου στην Ουκρανία: τι κρύβεται πίσω από την απαγόρευση της UOC
Αφενός, υποσχέθηκαν να ψηφίσουν τον νόμο 8371, κάτι που αναμένεται από όσους θεωρούν ως «εχθρό» την UOC, μια εντύπωση που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, η ψήφιση του νόμου 8371 απειλεί με κυρώσεις όποιον τον ψηφίσει.
Ως αποτέλεσμα, φαίνεται ότι οι αρχές καθυστερούν εσκεμμένα τη διαδικασία απαγόρευσης της UOC. Πολλοί βουλευτές ελπίζουν ότι αυτό δεν θα χρειαστεί να γίνει καθόλου. Ωστόσο, οι ομιλητές που μιλούν εκ μέρους των αρχών συνεχίζουν να χρησιμοποιούν επιθετική ρητορική κατά της Εκκλησίας.
Το θέμα της απαγόρευσης της UOC παραμένει επίκαιρο και ανά πάσα στιγμή η τρέχουσα παύση μπορεί να δώσει τη θέση της σε μια ενεργό φάση. Πότε θα γίνει αυτό; Τότε, όταν τα επιχειρήματα υπέρ της απαγόρευσης υπερτερήσουν του φόβου των κυρώσεων. Το ερώτημα είναι ποιος θα προβάλει αυτά τα επιχειρήματα και πώς. Είναι πιθανό οι εκπρόσωποι του λαού μας να λάβουν μια προσφορά που δεν μπορούν να αρνηθούν. Τι είδους πρόταση είναι αυτή;
Απαγόρευση υπέρ της Εξαρχίας
Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας (αν και όχι μόνο δικοί μας) μπορούν να πάρουν κάποιες αποφάσεις εις βάρος και των ίδιων και της χώρας. Αυτό συμβαίνει όταν η απειλή της υποθετικής τιμωρίας στο μέλλον δώσει τη θέση της στην πολιτική πίεση στο παρόν. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στις ουκρανικές αρχές τώρα, και όχι όταν επιβάλλονται ορισμένες κυρώσεις κατά των μεμονωμένων εκπροσώπων της. Τι είδους δύναμη είναι αυτή; Αυτοί είναι εκείνοι που χρειάζονται πλήρη έλεγχο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Οι συντάκτες μας έχουν πληροφορίες ότι ήδη τον Αύγουστο, οι λαϊκοί βουλευτές της Ουκρανίας θα αποφασίσουν πια να απαγορεύσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, παρά τις εξαιρετικά δυσμενείς πολιτικές συνέπειες. Οι πηγές μας αποκαλούν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κύριο εμπνευστή και υποκινητή αυτής της απόφασης.
Είναι σαφές ότι οποιοσδήποτε λειτουργός του Φαναρίου (για παράδειγμα, ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνας Εμμανουήλ ή ο Ελπιδοφόρος Αμερικής), ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η θέση του, δεν μπορεί να έχει σημαντική επιρροή στην ουκρανική πολιτική χωρίς εξωτερική υποστήριξη. Όλοι γνωρίζουν ποιος ακριβώς υποστηρίζει την πατριαρχία. Όπως ακριβώς είναι γνωστό ποιος θα ωφεληθεί περισσότερο από την απαγόρευση της UOC - όχι υποθετικά, όπως στην περίπτωση της OCU, αλλά με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Μιλάμε για το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που θα έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί με νέες επισκοπές, εκκλησίες και μοναστήρια, υπό τη δικαιοδοσία πλέον της UOC. Πως; Με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποίησε δραστικά εδώ και αιώνες - μέσω των Εξαρχείων.
Σύμφωνα με πληροφορίες μας, η ψήφιση του νόμου 8371 θα πρέπει να δρομολογήσει τη διαδικασία ίδρυσης της Εξαρχίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία. Τώρα υπάρχει σχεδόν ονομαστικά, αλλά αν η UOC απαγορευτεί, η θέση της μπορεί να ενισχυθεί σημαντικά. Και μετά έρχεται το πιο ενδιαφέρον κομμάτι.
Πρόβλημα OCU
Γεγονός είναι ότι το Φανάρι σκέφτεται τους τελευταίους μήνες πώς θα βγει από την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η Εκκλησία μετά την παραχώρηση του Τόμου στον Επιφάνιο Ντουμένκο. Αν το 2018 το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ήλπιζε ότι η αναγνώριση των Ουκρανών σχισματικών θα πήγαινε ομαλά, μέσω ενός «φαινόμενου ντόμινο», τότε μέχρι το 2024 έγινε σαφές ότι αυτό δεν θα συνέβαινε. Οι κύριοι λόγοι είναι η έλλειψη κανονικής καθιέρωσης του Ντουμένκο και η εξαιρετικά επιθετική συμπεριφορά εκπροσώπων της δομής του προς την κανονική Εκκλησία.
Αλλά αν προσπαθούν με κάποιο τρόπο να δικαιολογήσουν την απουσία κανονικών καθιερώσεων μεταξύ των εκπροσώπων του πρώην Πατριαρχείου Κιέβου στο Φανάρι με το γεγονός ότι ο Φιλάρετος Ντενισένκο, ο οποίος χειροτόνησε όλους τους «επισκόπους» του, ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα ο κανονικός επίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας , στη συνέχεια είναι αδύνατο να εξηγηθεί ο ξυλοδαρμός πιστών, η κατάληψη εκκλησιών και η καταστροφή των ιερών αυτής της Εκκλησίας, η οποία μέχρι πρόσφατα αναγνωριζόταν από όλους ως η μόνη κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, Επιπλέον, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους Φαναριώτες να εξηγήσουν σε εκπροσώπους άλλων Τοπικών Εκκλησιών το χαμηλό επίπεδο θρησκευτικότητας των πιστών της OCU και των κενών εκκλησιών της.
Σήμερα, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έχει προφανώς συνειδητοποιήσει ότι έχει δεχτεί στην οικογένειά του ανθρώπους που έχουν έμμεση σχέση με τον Χριστιανισμό. Η παραχώρηση του Τόμου στην OCU δεν έφερε τα οφέλη στο Φανάρι που έχει επανειλημμένα δηλώσει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αλλά υπονόμευσε σημαντικά την εξουσία του στον ορθόδοξο κόσμο. Αυτό φαίνεται από τη σχεδόν παντελή απουσία επικοινωνίας μεταξύ του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και άλλων Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών (με εξαίρεση την Ελλάδα και την Αφρική).
Με άλλα λόγια, οι Φαναριώτες δημιούργησαν προβλήματα στους εαυτούς τους απορρίπτοντας την δύναμη εκατομμυρίων μελών της Εκκλησίας με έναν τεράστιο αριθμό πιστών, ιερέων, μοναχών, επισκόπων, μοναστηριών και ναών και δίνοντας νόμιμη υπόσταση σε ανθρώπους που είναι μακριά από τον Χριστιανισμό. Πώς να λυθεί αυτό το πρόβλημα;
Εξαρχία και Νόμος 8371
Αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με τη σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου και την ακρόαση της γνώμης της πλειοψηφίας των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, την ανάκληση του Τόμου από την OCU και την επιστροφή του μόνο μετά τη μετάνοια όλων των μελών αυτής της δομής. Ωστόσο, αυτό θα σημαίνει ότι κάποιος παραδέχεται το λάθος του, κάτι που δεν θέλει να κάνει το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Γι' αυτό πριν από αρκετούς μήνες προέκυψε εκεί η ιδέα της μεγιστοποίησης της επέκτασης της Εξαρχίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία.
Ονομαστικά, αυτή η Εξαρχία υπάρχει ήδη: ο επικεφαλής της, ο επίσκοπος Μιχαήλ Κομάνσκι, προσπαθεί να δημιουργήσει δεσμούς με ένα συγκεκριμένο τμήμα της επισκοπής και του κλήρου της UOC. Όμως αυτή η διαδικασία προχωρά αργά και δεν παρατηρούμε ιδιαίτερο ζήλο για ένωση με την Εξαρχία από την πλευρά των ιεραρχών της Εκκλησίας μας.
Ως εκ τούτου, προέκυψε η ιδέα στο Φανάρι να «σπρώξουν» τους επισκόπους της UOC στη δομή της Εξαρχίας της Κωνσταντινούπολης στην Ουκρανία. Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να ψηφιστεί ο νόμος 8371, σύμφωνα με τον οποίο κάθε εκκλησιαστική κοινότητα και μοναστήρι που δεν αποδεικνύει την απουσία κανονικών δεσμών με το Πατριαρχείο Μόσχας υπόκειται σε απαγόρευση και περαιτέρω εκκαθάριση. Σε αυτήν την κατάσταση, η Εξαρχία θα παρουσιαστεί ως εναλλακτική λύση τόσο για την OCU όσο και για τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών επισκόπων δεν θέλει να έχει καμία σχέση ούτε με τον πρώτο ούτε με τον δεύτερο: το να είσαι φίλος με κάποιους είναι επικίνδυνο, ενώ το να είσαι φίλος με άλλους είναι δυσάρεστο.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε, οι διαπραγματεύσεις για την Εξαρχία με τους επισκόπους της OCU βρίσκονται σε εξέλιξη τουλάχιστον τους τελευταίους τρεις μήνες.
Λύση στο «πρόβλημα OCU»
Δημιουργώντας μια ισχυρή Εξαρχία στην Ουκρανία, το Φανάρι λύνει δύο προβλήματα. Πρώτον, δέχεται ένα ποίμνιο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με μοναστήρια, εκκλησίες και κληρικούς που έχουν μεγαλώσει στο πνεύμα της αγάπης για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τους σύγχρονους Φαναριώτες. Δεύτερον, το «πρόβλημα» της OCU στην πραγματικότητα λύνεται. Γιατί αν το 90% των επισκόπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας και οι ισάριθμες ενορίες πάνε στην Εξαρχία του Φαναρίου, τότε πολύ γρήγορα η OCU και ο Ντουμένκο θα εξαφανιστούν από την ιστορική αρένα, μετατρεπόμενοι σε μια περιθωριακή ομάδα που παραμένει μη αναγνωρισμένη όλες τις άλλες Εκκλησίες.
Σε αυτή την περίπτωση, όπως είπαμε και παραπάνω, η OCU βρίσκεται σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση. Άλλωστε, ως μέλη της Εξαρχίας της Κωνσταντινούπολης, οι εκπρόσωποι της UOC θα μπορούν να προσεύχονται ήρεμα στην Ιερουσαλήμ, στο Άγιο Όρος και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, κάτι που ως επί το πλείστον δεν μπορούν να κάνουν οι εκπρόσωποι της οργάνωσης του Ντουμένκο. Αυτό θα οδηγήσει στο γεγονός ότι οι υγιείς δυνάμεις της OCU θα αρχίσουν να μεταναστεύουν σταδιακά στην Ουκρανική Εξαρχία του Φαναρίου και η ίδια η OCU θα μετατραπεί σε μια μικρή περιθωριακή ομάδα «επισκόπων» και «ιερέων», που θα θυμίζει την UAOC τα τελευταία χρόνια πριν από τη χορήγηση του Τόμου.
Οι Φαναριώτες ευελπιστούν ότι αυτή η διαδικασία εισροής της OCU στα Εξάρχεια θα γίνει ανώδυνα, χωρίς σωματική βία και κατασχέσεις εκκλησιών, κάτι που θα πρόσθετε κέρδος στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Τίθεται όμως το ερώτημα: πόσο θεμιτή είναι αυτή η απόφαση του Φαναρίου;
Μάλιστα, αν συμβεί αυτό, θα γίνουμε μάρτυρες μιας άλλης αυθαιρεσίας από την πλευρά της Κωνσταντινούπολης σε σχέση με την Ουκρανία και την Εκκλησία μας. Αυτή η κατάσταση φαίνεται όχι μόνο παράλογη, αλλά και εξαιρετικά σκανδαλώδης, γιατί δεν μπορεί να ονομαστεί τίποτα άλλο εκτός από κλοπή περιουσίας κάποιου άλλου.
Από την άλλη, από την σκοπιά της ιστορικής πραγματικότητας, δεν είναι η πρώτη φορά που το Φανάρι διαπράττει τέτοιες ενέργειες, «τελειώνοντας τους αδύναμους». Ας θυμηθούμε τουλάχιστον την αναγνώριση της «Ζωντανής Εκκλησίας» στη δεκαετία του 20 του περασμένου αιώνα, όταν οι Μπολσεβίκοι κατέστρεψαν ουσιαστικά τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ή τη δημιουργία της Δυτικοευρωπαϊκής Εξαρχίας των ενοριών της ρωσικής παράδοσης στην Ευρώπη με τη μετέπειτα καταστροφή. Τέτοιες ενέργειες, κατά την άποψή μας, είναι αμαρτωλές και απαράδεκτες. Ωστόσο, το Φανάρι το βλέπει διαφορετικά, με βάση το δικό τους συμφέρον και δικαιολογώντας τις πράξεις τους ότι ωφελούν αυτούς που στοχεύουν.
Με άλλα λόγια, το Φανάρι πιστεύει ότι με τη δημιουργία της Εξαρχίας δίνει στους Ουκρανούς μια εναλλακτική λύση, δίνοντάς τους την ευκαιρία να μην πάνε στην OCU και να μην παραμείνουν στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ταυτόχρονα, δεν ζητείται η γνώμη των ίδιων των πιστών Ουκρανών σε αυτό το θέμα. Οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται από μεμονωμένους εκπροσώπους της ιεραρχίας της UOC, οι οποίοι επίσης δεν ανησυχούν ιδιαίτερα για το τι πιστεύει η πλειοψηφία των πιστών σχετικά με αυτό. Το τι θα προκύψει από αυτό θα φανεί πολύ σύντομα. Αλλά είναι απολύτως προφανές ότι την Εκκλησία μας την περιμένουν δύσκολες στιγμές, και νέα προβλήματα περιμένουν την Ουκρανία όταν τρεις θρησκευτικές οργανώσεις θα υπάρχουν ταυτόχρονα στην επικράτειά της.
