Τα ζώα λάτρευαν και διακονούσαν τους Αγίους

Φωτο: www.topoguide.gr

Τα ζώα στη Φάτνη που ζέσταιναν με την πνοή τους τον Κύριο, οι καμήλες που μετέφεραν τους μάγους να προσκυνήσουν το Παιδίον Νέον, τα ζώα που συνόδευαν τους Αγίους μάς δημιουργούν ενδιαφέρον να εξετάσουμε την αρμονική και πολλές φορές θαυμαστή σχέση Ανθρώπων και ζώων.

Πριν από την πτώση των πρωτοπλάστων, η αγιότητα και η χάρη που τους σκέπαζε, η οποία απέρρεε από τη σχέση τους με το Δημιουργό, έκανε τα ζώα να συναισθάνονται αυτή τη χάρη και να ζουν ειρηνικά με τους ανθρώπους. Όλα τα ζώα έβλεπαν τον άνθρωπο ως κορωνίδα όλης της δημιουργίας. Υποτάσσονταν σ' αυτόν και ζούσαν αρμονικά και μεταξύ τους.

Όμως μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, υπήρξε ριζική αλλαγή στη σχέση ανθρώπου - Θεού, αλλά και ανθρώπου- δημιουργίας. Έχοντας αμαυρώσει το κατ' εικόνα, και στερημένος της θείας χάριτος, ο άνθρωπος άρχισε να αντιμετωπίζεται εχθρικά από τα άλογα ζώα. Ωστόσο, οι Άγιοι και Όσιοι βρισκόμενοι στην προπτωτική κατάσταση, δέχονταν τον απόλυτο σεβασμό, την αφοσίωση, την «ευγνωμοσύνη» των ζώων και όχι μόνο των ανθρώπων.

Ο Όσιος Παΐσιος φρόντιζε ένα κοκκινολαίμη που τον είχε ονομάσει Όλετ, στα αραβικά «παιδί». Είχε φωλιά στο λόφο, λίγο μακρύτερα από το καλύβι του. Τα μεσημέρια τού πήγαινε καλούδια. Εκείνος ερχόταν κρυφά και κρυβόταν κάτω από τη ζακέτα του. Όταν πήγαινε να φύγει, τον ξεπροβόδιζε για μεγάλη απόσταση.

Τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ υπηρετούσε μία αρκούδα, την οποία έστελνε και για «θελήματα»!

Ο Όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης θεράπευσε στην όχθη του Ιορδάνη ένα λιοντάρι, βγάζοντας από το πόδι του ζώου ένα αιχμηρό αντικείμενο! Εκείνο, ακολουθούσε πλέον σαν άκακο πρόβατο τον Όσιο, ο οποίος του ανέθεσε μάλιστα το διακόνημα του νεροκουβαλητή, να φέρνει νερό στους πατέρες από το ποτάμι.

Στον Άγιο Πορφύριο κάποιος είχε χαρίσει έναν άγριο παπαγάλο. Ο Άγιος τον ημέρεψε τόσο, που συχνά το ζώο φώναζε με τη βραχνή χαρακτηριστική φωνή: «Γέροντα, ευλόγησον», και έλεγε επαναλαμβανόμενα το «Κύριε, ελέησον»!

Ένα κοράκι μετέφερε τροφή στον προφήτη Ηλία.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις των μαρτύρων που ρίχνονταν ως βορά των αγρίων θηρίων και όχι μόνο αυτά δεν τους έτρωγαν, αλλά και με την στάση τους - σκύψιμο της κεφαλής τους, γλείψιμο πληγών – έδειχναν έμπρακτα την απόλυτη υποταγή τους στους μάρτυρες.

Η Εκκλησία μας, προς εκδήλωση αγάπης προς τα άλογα ζώα, πρόβαλε - λόγω των σχετικών τους θαυμάτων - τους Αγίους Μόδεστο και Μάμα ως προστάτες τους. Στο μεγαλυνάριο του Αγίου Μοδέστου τονίζεται αυτή ακριβώς η μέριμνα του Αγίου για τα ζώα: «Θαύμασιν εκλάμπων πάσι τη γη, νόσων και κινδύνων διασώζεις πάσαν ψυχήν, και τας των θρεμμάτων =ζώων φθοροποιούς μολύνσεις ταχέως καταπαύεις τη επισκέψει σου»

Στη Γένεση, επίσης, βλέπουμε την απόφαση του Θεού να καταστρέψει τους ανθρώπους «διά το είναι αυτούς σάρκας», αλλά φείδεται του δικαίου Νώε και της οικογένειάς του και παράλληλα μεριμνά και για όλα τα ζώα της κτίσεως.

Βέβαια, ο άνθρωπος σήμερα, δεν πρέπει να εκδηλώνει παθολογική αγάπη προς τα ζώα, αλλά μόνο καρδίαν οικτίρουσαν παν δημιούργημα». Διαφορετικά κινδυνεύει να λατρεύει «την κτίση παρά Τον Κτίσαντα» (Ρωμ. 1,25). Είναι σημαντικό ότι ο Θεός δημιούργησε τα ζώα σε τόσο μεγάλη ποικιλία, δείχνοντας την αμέτρητη αγάπη του για τον άνθρωπο.

Читайте также