Οι κατηγορίες του Πατριάρχη κ. Θεοδώρου προς τη ROC

Δυσαρεστημένοι με τη δημιουργία της Εξαρχίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπάρχουν στον Πατριάρχη Θεόδωρο. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στις 12 Ιανουαρίου 2022, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας δημοσίευσε δήλωση περί των ενεργειών της Ρωσικής Εκκλησίας στην Αφρική. Και την επομένη μέρα ο Πατριάρχης Θεόδωρος εξέδωσε μήνυμα προς τους κληρικούς της Αλεξανδρινής Εκκλησίας. Αυτά τα έγγραφα αποτελούν αντίδραση στην απόφαση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της 29ης Δεκεμβρίου 2021 να δημιουργήσει Εξαρχία στην Αφρική και να δεχθεί 102 κληρικούς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στη δικαιοδοσία της.

Η σημερινή σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ξεκίνησε τις εργασίες της στις 10 Ιανουαρίου 2022. Το θέμα της δημιουργίας της Εξαρχίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, φυσικά, ήταν το κύριο σε αυτή και συζητήθηκε σχεδόν και στις τρεις ημέρες της συνάντησης. Είναι ενδιαφέρον ότι την πλατφόρμα για κατηγορίες κατά της Ρωσικής Εκκλησίας ετοίμασε ο Μητροπολίτης Περιστερίας της Εκκλησίας της Ελλάδος Γεώργιος αλλά ο πρώτος (στις 11 Ιανουαρίου 2022) που δήλωσε για την «μη κανονική εισβολή» της Ρωσικής Εκκλησίας στην επικράτεια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ήταν το Φανάρι, το οποίο επίσης υποσχέθηκε να αποκαταστήσει την κανονική τάξη στην αφρικανική ήπειρο. Με άλλα λόγια, οι Ελληνικές Εκκλησίες έδρασαν ως ενιαίο μέτωπο ενάντια στη δημιουργία της Εξαρχίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αφρική, κάτι το οποίο, υπό το πρίσμα των γεγονότων των δύο τελευταίων ετών, δεν φαίνεται παράξενο. Ποιες αποφάσεις λήφθηκαν στην Αλεξανδρινή Εκκλησία;

«Κανονικές παράμετροι μη κανονικής εισβολής»

Στις πρώτες γραμμές της συνοδικής δήλωσης της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας αναφέρεται ότι «με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο ποίμνιό μας και τη μακρόχρονη ιστορική αποστολική μας πορεία, η ιεραρχία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας έχει επανειλημμένα και διεξοδικά εξετάσει τις κανονικές παραμέτρους της μη κανονικής και αντιεκκλησιαστικής εισβολής του Πατριαρχείου της Ρωσίας με σκοπό τη δημιουργία νέων «εκκλησιαστικών μορφών στην Αφρική».

Τι βλέπουμε εδώ;

Πρώτον, η ROC κατηγορείται για παραβίαση των κανόνων, και δεύτερον, για «αντιεκκλησιαστική εισπήδηση» (το κείμενο κάνει λόγο για «αντιεκκλησιολογική εισπήδηση»). Δηλαδή οι Αφρικανοί Έλληνες κατηγορούν τη Ρωσική Εκκλησία για παραβίαση των κανόνων και παραβίαση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας. Αλλά αν ναι, ποιους ακριβώς εκκλησιαστικούς κανόνες παραβίασε η Ρωσική Εκκλησία; Εισέβαλε στο έδαφος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας; Όμως ούτε ένας κανόνας δεν λέει τίποτα για τα όρια που περιορίζεται η Αλεξανδρινή Εκκλησία. Οι προσπάθειές της να αποδώσει στον εαυτό της ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο εμφανίστηκαν μόλις τον 20ό αιώνα, όταν στον θρόνο της Αλεξάνδρειας κάθισε ο Πατριάρχης Μελέτιος (Μεταξάκης), αυτός που αποφάσισε ότι όλες οι Ορθόδοξες διασπορές ανήκαν στο Φανάρι και ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έχει αναπαλλοτρίωτα προνόμια. Δεν υπάρχουν άλλες αποφάσεις σχετικά με τα εδαφικά όρια της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας και δεν υπήρχαν ποτέ. Οι τοπικές Εκκλησίες απλώς συμφώνησαν σιωπηρά ότι η Αφρική είναι ιεραποστολικό (για την οποία, παρεμπιπτόντως, ο ίδιος ο Πατριάρχης Θεόδωρος μιλάει) έδαφος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, το οποίο, έχοντας αναγνωρίσει τους σχισματικούς από την OCU, απέφυγε το σχίσμα. Και αν ναι, τότε η Ρωσική Εκκλησία, όταν δημιούργησε την Εξαρχία της, δεν παραβίασε κανένα κανόνα.

Η δημιουργία της Εξαρχίας είναι συνέπεια της αναγνώρισης της OCU

Στην έκκληση της Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, σημειώθηκε ότι η Ρωσική Εκκλησία δημιούργησε την Εξαρχία της στην Αφρική αφού ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος αναγνώρισε την «αυτοκεφαλία» της OCU. Σύμφωνα με τα μέλη της Συνόδου, πρόκειται για «άμεση ανταπόδοση» (για την αναγνώριση της OCU από τον Πατριάρχη κ. Θεόδωρο – Εκδ.) και «εκβιασμό ή εκδίκηση εναντίον μας». Εξάλλου, σύμφωνα με τους Αφρικανούς Έλληνες, η απόφαση της ROC ήρθε ως «έκπληξη» για αυτούς.

Όσον αφορα την έκπληξη, δεν είναι αυτό αλήθεια, φυσικά. Ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος είχε επανειλημμένα προειδοποιηθεί ότι οι ενέργειές του για την υποστήριξη των σχισματικών θα προκαλούσαν αντίδραση. Επιπλέον, ακόμη και πριν από ένα χρόνο, τα φιλοφαναριακά ΜΜΕ έλεγαν ότι η Ρωσική Εκκλησία ετοιμάζεται να δημιουργήσει τη δική της Εξαρχία στο έδαφος της αφρικανικής ηπείρου. Παράλληλα, ανακοινώθηκε και ο κατά προσέγγιση αριθμός των κληρικών του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας που ήθελαν να αλλάξουν δικαιοδοσία. Οπότε όλα όσα έγιναν ήταν αναμενόμενα.

Αυτό όμως που εμείς δεν περιμέναμε ήταν οι ομολογίες από τα χείλη των συνοδικών της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας ότι η δημιουργία της Εξαρχίας είναι άμεση συνέπεια της αναγνώρισης της OCU από τον Πατριάρχη κ. Θεόδωρο.

Αυτό είναι ένα βασικό σημείο, γιατί από αυτόν εξαρτάται η περαιτέρω προσφυγή στους κανόνες της Εκκλησίας. Ο Ντουμένκο είναι σχισματικός. Και για την ακρίβεια πρόκειται για λαϊκό χωρίς καμία ιερατική χειροτονία. Ο Φιλάρετος μίλησε και για αυτόν - «αν ήμουν υπό ανάθεμα, τότε ο Επιφάνιος όχι μόνο δεν είναι μητροπολίτης, δεν είναι καν ιερέας». Η αναγνώριση για τον Ντουμένκο οποιουδήποτε κανονικού καθεστώτος χωρίς κατάλληλη γενική εκκλησιαστική διαδικασία αποτελεί άμεση παραβίαση των κανόνων. Αυτό σημαίνει (αφού οι κανόνες έπαψαν να ισχύουν για τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας), η δημιουργία της Εξαρχίας στην πρώην επικράτεια του πατριαρχείου του δεν αποτελεί παραβίαση των κανόνων, αλλά πλήρωση του εκκλησιολογικού κενού.

Εφόσον οι κανόνες έπαψαν να ισχύουν για τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, η δημιουργία της Εξαρχίας στην πρώην επικράτεια του πατριαρχείου του δεν αποτελεί παραβίαση των κανόνων, αλλά πλήρωση εκκλησιολογικού κενού.

Από την άλλη πλευρά, στο έγγραφο της συνόδου αναφέρεται ξεκάθαρα ότι η απόφαση να συμπεριληφθεί το όνομα του Επιφάνιου Ντουμένκο στα δίπτυχα της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας ελήφθη από τον Πατριάρχη κ. Θεόδωρο μονομερώς και όχι συνοδικά. Δηλαδή η σύνοδος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας δεν μίλησε καν επίσημα για το θέμα αυτό.

Επομένως, όσο κι αν μιλούν τώρα για «έκπληξη», γεγονός παραμένει ότι η Αλεξανδρινή Εκκλησία καταλάβαινε πού πήγαιναν και πώς θα τελειώσουν όλα τα πράγματα. Η πραγματική έκπληξη για τους Ορθοδόξους σε όλο τον κόσμο ήταν η παρέκκλιση του Πατριάρχη κ. Θεοδώρου σε σχίσμα με την OCU, και όλα τα άλλα είναι μόνο συνέπεια αυτής της παρέκκλισης.

Ποιες μέθοδοι και από ποιους χρησιμοποιούνται;

Η δήλωση της Συνόδου της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας αναφέρει ότι η Ρωσική Εκκλησία, όταν δημιουργεί την Εξαρχία της στην Αφρική, «για αυτό το πράγμα χρησιμοποιεί μεθόδους που είναι αντίθετες με την εκκλησιαστική πρακτική και παράδοση, την οποία τηρούσαν όλοι οι προκάτοχοι του Πατριάρχη της Ρωσίας Κυρίλλου”.

Είναι τουλάχιστον απροσδόκητο και παράξενο να ακούει κανείς για μεθόδους «αντίθετες με την εκκλησιαστική πρακτική» από ανθρώπους που υποστηρίζουν τις ενέργειες του Φαναρίου στην Ουκρανία.

Για αυτό οι Φαναριώτες δεν ντρέπονται να «πείσουν» όσους διαφωνούν ότι έχουν δίκιο, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία «μεθόδων» – από απειλές μέχρι εκβιασμό και δωροδοκία. Πώς πετύχαν τη νομιμοποίηση της OCU; Με τη βοήθεια του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ο Μάικλ Πομπέο (επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ) επισκέφτηκε προσωπικά τους Προκαθήμενους των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών για να τους μιλήσει για την «ανάγκη θρησκευτικής ελευθερίας» των Ουκρανών και το «δικαίωμά» τους να δημιουργήσουν μια «ανεξάρτητη» θρησκευτική οργάνωση για τον εαυτό τους. Ο Τζέφρι Πάιατ (Πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα) έκανε μερικά ταξίδια στον Άθω, εργάστηκε ενεργά με τον προκαθήμενο της Ελληνικής Εκκλησίας και έκανε τα πάντα για να κάνει τον Ντουμένκο «δικό τους» για τους Έλληνες. Δεν αντιφάσκουν τέτοιες μέθοδοι με την «εκκλησιαστική πρακτική»;

Εθνοφυλετισμός, νεοαποικιοκρατία και πρωτοκαθεδρία

Επιπλέον, οι Αφρικανοί Έλληνες απλώς αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το παλιό και αγαπημένο κόλπο όλων των παραποιητών - να μεταθέσουν την ευθύνη από ένα άρρωστο κεφάλι σε ένα υγιές. Έτσι, κατά τη γνώμη τους, από την πλευρά της ROC «διά των ενεργειών αυτών διαπιστούται προσπάθεια αλλοιώσεως της Ορθοδόξου εκκλησιολογίας εις πολλάς επιμέρους παραμέτρους αυτής, αλλά κυρίως εις το ζήτημα των ορίων της διοικητικής διαρθρώσεως των δομών της Εκκλησίας τού Χριστού, με αφετηρίαν κίνητρα μακράν της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Μετά λύπης κατανοούμεν ότι ταύτα πάντα προέρχονται από λόγους εμπαθείς, καί μεμολυσμένους εκ τού καταδικασθέντος εκ της Συνόδου τού 1872 «ιού τού εθνοφυλετισμού». Η ROC, κατά τη γνώμη τους, έχει ένα «κοσμικό πνεύμα», μια επιθυμία για «νεοαποικισμό» και «διεκδικεί παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στη φτωχή αφρικανική ήπειρο».

Με άλλα λόγια, οι ιεράρχες της δομής, που είναι κατά 98% ελληνική, και που επίσημα ονομάζεται «Ελληνικό (!) Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας» καταλογίζουν κάποιου είδους εθνοφυλετισμό στους Ρώσους! Για να πειστούμε για όλη την παραληρηματική και κυνική αυτή δήλωση, αρκεί να δούμε τη φωτογραφία της συνεδρίασης της ίδιας της συνόδου εκ μέρους του οποίου διατυπώθηκαν οι κατηγορίες για εθνοφυλετισμό. Πόσοι μαύροι επίσκοποι υπάρχουν; Ενας! Ένας άλλος μαύρος (αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν είναι επίσκοπος ή ιερέας) κάθεται στα αριστερά στο τραπέζι. Αυτοί είναι όλοι. Πού βρίσκονται οι αφρικανικής καταγωγής επίσκοποι στην αφρικανική ήπειρο; Μετά από τόσα χρόνια αποστολής, για την οποία μιλάει ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος, η επισκοπή της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας θα έπρεπε ήδη να είναι τουλάχιστον οι μισοί κάτοικοι της ηπείρου. Αλλά αυτό δεν είναι. Γιατί; Η απάντηση είναι προφανής.

Οι ιεράρχες της δομής, που είναι κατά 98% ελληνική, και που επίσημα ονομάζεται «Ελληνικό (!) Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας» καταλογίζουν κάποιου είδους εθνοφυλετισμό στους Ρώσους!

Επιπλέον, ας θυμηθούμε πώς ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος, στέλνοντας ιεροδιδασκάλους σε ιεραποστολή στην Αφρική, τους παρότρυνε να φέρουν στις μάζες το «φως του ελληνισμού», και όχι το Ευαγγέλιο. Ο ίδιος Πατριάρχης κ. Θεόδωρος τονίζει συνεχώς την ελληνική του καταγωγή, γιορτάζει όλες τις επίσημες αργίες στην Ελλάδα, μιλά για την πολιτιστική υπεροχή του ελληνισμού κ.ο.κ. Αυτό δεν είναι εθνοφυλετισμός; Αν όχι, τι είναι; Τουλάχιστον, είναι πονηριά.

Περί ιστορικής γνώσης και σχισματικών

Υπό αυτή την έννοια, οι κατηγορίες κατά της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που διατύπωσε ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος την επομένη της συνόδου δεν φαίνονται λιγότερο παράξενες. Σε ομιλία του προς τους κληρικούς της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, ο Πατριάρχης δήλωσε απροσδόκητα ότι η Ρωσική Εκκλησία, αφού έλαβε την αυτοκεφαλία το 1589, «υποδούλωσε τους Ορθοδόξους της Ουκρανίας». Γιατί απροσδόκητα; Επειδή στα τέλη του 2016, σχολιάζοντας την κατάσταση στην Ουκρανία, αποκάλεσε την UOC μέρος της Ρωσικής Εκκλησίας: «Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κι εγώ, ως εκπρόσωπός του, πήραμε τη θέση ότι η Ουκρανική Εκκλησία είναι αναπόσπαστο μέρος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας».

Στο ίδιο μήνυμα προς τους δικούς (ακόμη) κληρικούς του, ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος ισχυρίζεται ότι από το 1991 οι Ορθόδοξοι Ουκρανοί αγωνίζονται για ανεξαρτησία από τη ROC. Αλλά αυτή η δήλωση είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή. Εξάλλου, αν μιλάμε για την UOC, τότε έλαβαν το καθεστώς της ευρείας αυτονομίας και της πραγματικής ανεξαρτησίας, το 1990. Και αν μιλάμε για σχισματικούς, ποτέ δεν εξαρτήθηκαν από τη ROC. Επιπλέον, αυτά τα λόγια του Πατριάρχη k. Θεοδώρου έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όλα όσα είπε πριν. Για παράδειγμα, το 2018 δήλωσε ξεκάθαρα ότι «αν ο σχισματικός Ντενισένκο θέλει να επιστρέψει στους κόλπους της Εκκλησίας, τότε πρέπει να επιστρέψει εκεί απ’ όπου έφυγε. Ό,τι έχει πέσει πρέπει να επιστρέψει εκεί απ’ όπου έπεσε». Δηλαδή, η θέση του σχετικά με όσους θέλουν να είναι ανεξάρτητοι από τη ROC είναι εξαιρετικά κατανοητή - να επιστρέψουν πίσω.

Επιπλέον, το 2015, έχοντας πλήρη επίγνωση του ποιος και γιατί προώθησε την «ανεξαρτησία» από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος δήλωσε τα εξής: «Δυστυχώς κάποιοι έρχονται από έξω (μιλάμε για την UOC-KP – Εκδ.) και επιβάλλουν στον ουκρανικό λαό αυτές τις αντιφάσεις. Ως Ορθόδοξος ιεράρχης, ζητώ από τους πιστούς στην Ουκρανία να παραμείνουν υπό το ωμόφωνο του κανονικού προϊσταμένου της Ουκρανικής Εκκλησίας, Μητροπολίτη κ. Ονουφρίου».

Ποιος διεκδικεί τα παγκόσμια πρωτεία;

Με τον ίδιο τρόπο, μπορεί κανείς επίσης να χαρακτηρίσει πονηρές τις κατηγορίες κατά της Ρωσικής Εκκλησίας για «αξιώσεις για παγκόσμια πρωτοκαθεδρία» που εκφράζονται στο συνοδικό έγγραφο της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας. Άλλωστε, σε γενικές γραμμές, οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούν την ROC δεν διστάζουν να μεταδώσουν τη θέση του Φαναρίου για «τους πρώτους χωρίς ίσους» ή για τα «ιδιαίτερα προνόμια» του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

Για παράδειγμα, στο ήδη αναφερθέν μήνυμα του Πατριάρχη Θεοδώρου προς τους κληρικούς του με ημερομηνία 13 Ιανουαρίου 2022, λέγεται ότι το Φανάρι «απολαμβάνει την πρωτοκαθεδρία μεταξύ άλλων αρχαίων πατριαρχείων» και έχει «ιδιαίτερα προνόμια και καθήκοντα στο σώμα της Εκκλησίας». Ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος είναι βέβαιος ότι «αυτή η ιδιαίτερη και μοναδική θέση» του Φαναρίου είναι «κατοχυρωμένη στους ιερούς κανόνες, Παράδοση και Πράξεις της Εκκλησίας», ότι ακριβώς το Φανάρι «έχει τον πρώτο λόγο στην Εκκλησία» και «πάντα νοιαζόταν για τη διαχείριση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την επίλυση των αναδυόμενων προβλημάτων». Πώς γινόταν όλα αυτά; «Ο Ορθόδοξος κόσμος χωριζόταν σε τέσσερα πατριαρχεία (Κωνσταντινούπολης, Αλεξάνδρειας, Αντιόχειας, Ιεροσολύμων) και της Κυπριακής Εκκλησίας και αν προέκυπταν προβλήματα, επιλύονταν σε Συνόδους που συγκαλούσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης με τη συμμετοχή τριών άλλων Πατριαρχών.

Γράφει επιπλέον ότι «η Ρωσική Εκκλησία, επιθυμώντας να αυξήσει τη δύναμη και το κύρος της στον Ορθόδοξο κόσμο, χρησιμοποιώντας την κοσμική εξουσία και - μερικές φορές - βία (πότε; - Εκδ.), άρχισε να καταπατά τις γειτονικές ορθόδοξες εκκλησίες και να τις «υποδουλώνει».

Με άλλα λόγια, ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος, μιλώντας ευθέως για τα προνόμια του Φαναρίου και την πρωτοκαθεδρία του στην εξουσία (βλ. τη φράση για τη διακυβέρνηση της Εκκλησίας), δεν διστάζει να κατηγορήσει τη Ρωσική Εκκλησία για αξιώσεις πρωτοκαθεδρίας, η οποία τονίζει συνεχώς ότι μόνη επιθυμία είναι η αναβίωση του καθολικού χαρακτήρα της Εκκλησίας. Είναι ακριβώς εκείνος ο χαρακτήρας στον οποίο δεν θα υπάρχει «πρώτος στην εξουσία», αλλά μόνο «πρώτος στην τιμή». Τι άλλες «αξιώσεις» έχει, εκτός από την επιθυμία να συγκαλέσει Σύνοδο και, στο πνεύμα των κανόνων της Εκκλησίας, να αναλύσει τις ενέργειες του Φαναρίου σε αυτό;

Περί συνόρων και «αηδιαστικού χτυπήματος»

Οι Έλληνες γράφουν ότι για αυτούς «τα όρια κάθε Τοπικής Εκκλησίας είναι σαφή, γεωγραφικά, χαρτογραφημένα από τις Οικουμενικές Συνόδους και σεβαστά. Και δηλώνουμε ότι δεν έχουμε εισβάλει ποτέ στα όρια οποιασδήποτε τοπικής αδελφής Εκκλησίας, πόσο μάλλον στη Ρωσική Εκκλησία».

Εδώ τίθεται αμέσως το ερώτημα - εάν η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας σέβεται τόσο τα όρια της Τοπικής Ρωσικής Εκκλησίας, τότε γιατί δεν αντιτάχθηκε στην παραβίαση αυτών των συνόρων όταν ο επικεφαλής του Φαναρίου νομιμοποίησε την OCU; Επιπλέον, ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος έκανε πολλές δηλώσεις μέχρι το 2019 ότι θεωρεί την Ουκρανία ως την κανονική επικράτεια της UOC.

Ονομαστικά, ναι, με την αναγνώριση των Ουκρανών σχισματικών, ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος δεν εισέβαλε στα σύνορα της Ρωσικής Εκκλησίας, αλλά απλώς υποστήριξε αυτόν που εισέβαλε. Ή μήπως οι Αφρικανοί Έλληνες θυμούνται τα ξένα σύνορα μόνο όταν συνειδητοποιούν ότι μπορούν να χάσουν τα δικά τους; Μοιάζει έτσι.

Μιλώντας περαιτέρω για τη δημιουργία της Εξαρχίας, τα συνοδικά της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας γράφουν: «Μας εκπλήσσει αυτό, όχι μόνο γιατί διαστρεβλώνεται το μήνυμα της ευαγγελικής αγάπης, αλλά και επειδή, έχοντας πολεμήσει και συνεργαστεί για αιώνες με διάφορες ονομασίες θρησκειών σε πνεύμα αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης, δεχόμαστε ένα αηδιαστικό χτύπημα από Ρώσους ομόθρησκους».

Για τα «αηδιαστικά χτυπήματα» θα μπορούσαν να ρωτήσουν οι συνοδικοί τον ειδικό σε αυτή την περίπτωση - τον πατριάρχη τους. Άλλωστε, ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος ήταν που επανειλημμένα κάλεσε τον ουκρανικό λαό να συσπειρωθεί γύρω από τον Μητροπολίτη κ. Ονούφριο, να είναι πιστός στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας και μετά πρόδωσε τον εαυτό του και την Ορθοδοξία, για την οποία διαβεβαίωσε τους πάντες και τα πάντα.

Επιπλέον, μιλώντας για συνεργασία με διάφορες ονομασίες «στο πνεύμα του αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης», ο πατριάρχης θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί αρνείται μια τέτοια συνεργασία με τη Ρωσική Εκκλησία; Προσκλήθηκε επανειλημμένα σε διάλογο, κλήθηκε να επανεξετάσει την απόφασή του να αναγνωρίσει τους Ουκρανούς σχισματικούς, προσκλήθηκε στη σύνοδο κορυφής των Προκαθημένων στο Αμμάν. Γιατί δεν ήθελε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις να δείξει «σεβασμό» στους συγχριστιανούς του και να προσπαθήσει τουλάχιστον κατά προσέγγιση να «καταλάβει» τον πόνο και την απογοήτευση που έφερε στην ουκρανική γη;

Να ενημερώσει το Φανάρι και να τιμωρήσει τους παραβάτες

Εν κατακλείδι, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας αποφάσισε να ενημερώσει «το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις κατά τόπους Εκκλησίες διά των Προκαθημένων αυτών, με Πατριαρχικά Γράμματα, τα οποία θα περιγράφουν «την επιπεσούσαν «λοιμικήν» σύγχυσιν εις «τα εξ ημών εν Χριστώ γεννηθέντα τέκνα», τούς πιστούς Αφρικανούς, συνεπεία των εμφανών καί αφανών δράσεων εντεταλμένων προσώπων της Ρωσσικής Εκκλησίας» και υποσχέθηκαν «με τον κατάλληλο τρόπο» και «αμέσως» να εφαρμόζονται στους παραβάτες εκείνες οι εκκλησιαστικές τιμωρίες που «καθορίζονται από τους Θείους και Ιερούς Κανόνες».

Είναι κατανοητό ότι χωρίς να «ενημερώσουν» το Φανάρι και να πάρουν «το οκ» από αυτό, οι Αφρικανοί Έλληνες δεν θα κάνουν τίποτα. Δεν έχουν το κατάλληλο επίπεδο. Είναι επίσης κατανοητό ότι όσοι τολμήσουν να πάνε στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία θα «τιμωρηθούν» στην Εκκλησία της Αλεξάνδρειας σκληρά και ανελέητα - και όχι μόνο με τη βοήθεια των κανόνων, αλλά και με τη βοήθεια δοκιμασμένων μέσων: εκφοβισμός, απειλές και εκβιασμός. Το ζήτημα είναι - τι έπεται;

Μέχρι στιγμής, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο από το έγγραφο που δημοσίευσε το Ελληνικό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας – αυτό είναι μόνο η αρχή. Οι Έλληνες θα προσπαθήσουν να ενωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο κατά της Ρωσικής Εκκλησίας και θα κάνουν τα πάντα για να εξαλείψουν την ίδια την πιθανότητα μιας συνοδικής λύσης στη σύγκρουση που προέκυψε λόγω της OCU. Η Σύνοδος θα γίνει δυνατή είτε μόνο σε μειωμένη σύνθεση (χωρίς την παρουσία όσων είναι δυσαρεστημένοι με τις ενέργειες του Φαναρίου), είτε μόνο εάν οι Έλληνες θα είναι σίγουροι για την ευνοϊκή για τους εαυτούς τους έκβασή της.

Η κολοβωμένη σύνθεση της «Συνόδου» ήδη προετοιμάζεται με ένταση. Αρχικά, ο Κύριλλος Γοβορούν, ανεξάρτητος κληρικός της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μίλησε για πιθανή αποκατάσταση της Πενταρχίας και σήμερα αυτή την ιδέα εξέφρασε και ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος. Η Πενταρχία είναι τα τέσσερα Πατριαρχεία που έχουν ελληνικές ρίζες (Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια και Ιερουσαλήμ) και η Εκκλησία της Κύπρου. Εάν οι Φαναριώτες καταφέρουν να πραγματοποιήσουν αυτή την ιδέα, τότε όχι μόνο θα λάβουν την πλειοψηφία των ψήφων κατά της Ρωσικής Εκκλησίας (τρεις εναντίον δύο), αλλά θα λάβουν και μια τόσο πολυπόθητη κυριαρχία στην παγκόσμια Ορθοδοξία. Και από αυτή την κυριαρχία μέχρι το όνειρο της ενότητας με τους Καθολικούς είναι εύκολα προσβάσιμος ο δρόμος. Τι σχέση έχει; Για χάρη του ξεκίνησε η όλη ιστορία με την OCU. Όμως κάτι πήγε στραβά με τους Φαναριώτες...

Όπως και να έχει, τα γεγονότα είναι πιθανό να εξελιχθούν πιο γρήγορα από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε. Και η έκβασή τους είναι αδύνατο να προβλεφθεί. Γιατί έχουν σχέδιο όχι μόνο οι Φαναριώτες, αλλά και ο Χριστός.

Και όπως δείχνει η ιστορία, αυτά τα σχέδια πολύ σπάνια συμπίπτουν.

Читайте также