Πεντηκοστιανοί: Πνεύμα Άγιο ή «πνεύμα πλάνης»;

Πεντηκοστιανοί: Πνεύμα Άγιο ή «πνεύμα πλάνης»; Φωτογραφία: impantokratoros.gr

Ο ίδιος ο Κύριός μας λίγο πριν σταυρωθεί σε ένα προφητικό του λόγο επεσήμανε ένα φοβερό κίνδυνο για τους Χριστιανούς: μίλησε για ψευδοπροφήτες που σαν λύκοι με ένδυμα προβάτου θα επελάσουν κατά της λογικής Του ποίμνης για να κατασπαράξουν τους πιστούς (Ματθ. 7, 15). Οι Απόστολοι επαναλαμβάνουν την προειδοποίηση του Κυρίου, μιλώντας για «λύκους βαρείς» (Πράξ. 20, 29) και εννοούν και αυτοί τις «αιρέσεις απωλείας» (2 Πέτρ. 2, 1).

Η Ιερά Μητρόπολις Πατρών επισημαίνει τον κίνδυνο για τη σωτηρία μας από την δράση αιρετικών που εμφανίζονται «έχοντας την μορφή ευσέβειας αλλά στην ουσία αρνούνται τη δύναμή της» (2 Τιμ. 3, 5-6). Μία από τις αιρέσεις αυτές είναι και οι Πεντηκοστιανοί που υποστηρίζουν ότι στις συνάξεις τους επαναλαμβάνεται το γεγονός της … Πεντηκοστής. Αλλά ας δούμε τα πράγματα αναλυτικά :

«ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ…», ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΒΕΛ, ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Την ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ημέρα από την Ανάσταση του Κυρίου μας, εκπληρώθηκε η υπόσχεσή Του στους Μαθητές ότι δεν θα τους εγκαταλείψει μόνους, αλλά θα στείλει τον Άλλον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα, για να τους οδηγεί στην Αλήθεια και να μείνει μαζί τους αιώνια (Ιωάν. 14, 16. 16, 13). Πραγματικά, καθώς οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι σε ένα σπίτι στα Ιεροσόλυμα, κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα και τους γέμισε με τη Χάρη Του. (Πράξεις. κεφ. 2).

Η κάθοδός Του έγινε αισθητή με τη μορφή πύρινης γλώσσας πάνω στο κεφάλι κάθε Αποστόλου, γεγονός που είχε ως συνέπεια να ενδυναμωθούν εσωτερικά και να αποκτήσουν παρρησία λόγου οι μέχρι τότε φοβισμένοι Μαθητές. Βγήκαν λοιπόν να κηρύξουν στις χιλιάδες του λαού που ήταν συγκεντρωμένος εκεί, οπότε συνέβη το εξής παράδοξο και μοναδικό : οι ακροατές, που ήσαν από πολλές εθνότητες, άκουγαν ο καθένας στη γλώσσα του το κήρυγμα των Αποστόλων.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα εκείνου του κηρύγματος;
-εκείνη την ημέρα βαπτίσθηκαν 3.000 πρόσωπα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
-ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Μέχρι τότε ο κόσμος βρισκόταν σε σύγχυση λόγω της ανθρώπινης αλαζονείας στη Βαβέλ. Οι ανθρώπινες κοινωνίες είχαν διασπασθεί, οι άνθρωποι δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα και δεν μπορούσαν πλέον να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Με την Πεντηκοστή όμως καταργήθηκε η Βαβέλ των εθνών και γεννήθηκε ένα άλλο έθνος, ο νέος Λαός του Θεού: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Με την Πεντηκοστή και την Εκκλησία το Άγ. Πνεύμα «εις ενότητα πάντας εκάλεσεν» τους λαούς, καταργώντας τον κατακερματισμό και την ασυνεννοησία των εθνών. Μέσα στην Εκκλησία καλούμαστε, ανεξάρτητα από εθνική και φυλετική καταγωγή, ταξική προέλευση και μορφωτικό επίπεδο, να συνυπάρχουμε και να αγαπούμε τους αδελφούς μας ως μέλη του Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας.

Από τη ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στις ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, από την ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ πάλι στη ΒΑΒΕΛ

Έτσι, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας με τη δύναμη του Αγ. Πνεύματος, ζώντας συνεχώς και αδιαλείπτως το γεγονός της Πεντηκοστής, υπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία για να τη νοηματοδοτεί, να την καθοδηγεί και να πορεύεται μαζί της μέχρι το τέλος του κόσμου. Διότι, όπως διαβεβαίωσε ο ίδιος ο Χριστός, και επιβεβαιώνει η παγκόσμια ιστορία, δεν θα μπορέσουν να την εξαλείψουν ακόμα και όλες οι δυνάμεις του κακού (Ματθ. 16, 18).

Αρχικά, τους τρεις πρώτους αιώνες σκληροί διωγμοί οδήγησαν στο μαρτύριο 11.000.000 Αγίους Μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Παρ’ όλα αυτά το κήρυγμα του Σταυρού και της Αναστάσεως κέρδιζε τις ψυχές των κουρασμένων από την ειδωλολατρία ανθρώπων.

Τα μεγαλύτερα όμως τραύματα η Εκκλησία τα δέχθηκε από τα ίδια τα παιδιά της, με τη μορφή των «αιρέσεων απωλείας» (2 Πέτρ. 2, 1). Μια από αυτές είναι ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ, ο οποίος γεννήθηκε τον 16 ο αι. ως αντίδραση στην οικτρή πνευματική κατάσταση και διαφθορά του Παπισμού. Αντί όμως να διορθώσει τα κακώς κείμενα λειτούργησε διασπαστικά και εξελίχθηκε σε αυτόνομη θρησκευτική κίνηση με αυτοτελή οργάνωση, πολυποίκιλη μορφολογία και ρευστότητα διδασκαλίας. Οι Προτεστάντες αδικαιολόγητα ταύτισαν την παπική «εκκλησία» με την ιστορική Εκκλησία του Χριστού, με αποτέλεσμα, αρνούμενοι την παπική, να αρνηθούν και την αληθινή Εκκλησία. Η απόρριψη της ιστορικής Εκκλησίας, δηλαδή της Εκκλησίας που υπάρχει από την εποχή των Αποστόλων μέχρι και σήμερα αδιαλείπτως, είχε φοβερά αποτελέσματα για την αυτοσυνειδησία και την εξέλιξή τους:

Στους Προτεστάντες κυριαρχεί η αυθαιρεσία στην ερμηνεία των θεμάτων της πίστεως, ώστε ο καθένας να πιστεύει ό,τι θέλει, να μαζεύει λίγους οπαδούς σε μια παρέα και να ιδρύει μια … «εκκλησία». Το φοβερό στην περίπτωση αυτή είναι ότι η παρέα αυτή έχει την απαίτηση να την αναγνωρίζουμε ως … την Εκκλησία του Χριστού και των Αποστόλων! Τι συμβαίνει όμως όταν κάποιος από τους οπαδούς έχει μια διαφορετική αντίληψη για κάποιο θέμα; είναι πολύ απλό: φεύγει από αυτή την «εκκλησία» παίρνει μαζί του όσους συμφωνούν και ιδρύει μια άλλη … «εκκλησία», έχοντας και πάλι την απαίτηση να αναγνωρίζουμε το δικό του κατασκεύασμα ως … Αποστολική Εκκλησία! και η ιστορία συνεχίζεται, ώστε σήμερα να υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες «εκκλησίες». Με την πάροδο των χρόνων και τον κατακερματισμό, έχουμε ολίσθηση, σε πρωτοφανείς και ακραίες αντιλήψεις και δραστηριότητες (show στην τηλεόραση, χαρισματικοί, φονταμενταλιστές κοκ), οι οποίες δεν έχουν σχέση με όσα κήρυξε ο Χριστός, οι Απόστολοι και οι διάδοχοί τους μέσα στους αιώνες.

Αυτή όμως η τραγική κατάσταση του Προτεσταντισμού έχει κουράσει και τους ίδιους τους Προτεστάντες. Γι’ αυτό και γίνονται προσπάθειες για άρση του αδιεξόδου. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (ΠΣΕ) εκφράζει αυτή την ανάγκη των Προτεσταντών για ενότητα. Δυστυχώς όμως επειδή δεν υπάρχει ταπείνωση και μετάνοια για την επιστροφή στην αληθινή, την ιστορική, την ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, η προσπάθεια αυτή οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα: στη νομιμοποίηση και συνέχιση της διάσπασης.

Οι Προτεστάντες αρνήθηκαν την ύπαρξη της γνήσιας Εκκλησιαστικής Παράδοσης και στη θέση της έβαλαν
το ΕΓΩ τους (δηλ. πως εγώ μόνος μου, χωρίς εκκλησιαστικά κριτήρια, ερμηνεύω την Αγ. Γραφή). Η αυθαίρετη ερμηνεία της Αγ. Γραφής οδήγησε στο φοβερό κατακερματισμό του Προτεσταντικού χώρου: εκατοντάδες ομάδες που πιστεύουν τελείως διαφορετικά και πολλές φορές αντίθετα μεταξύ τους πράγματα. Έτσι, ενώ στην Πεντηκοστή το Άγ. Πνεύμα «εις ενότητα πάντας εκάλεσε», στον Προτεσταντικό χώρο δεν έχουμε πλέον τη ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, αλλά διαίρεση σε ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, ουσιαστικά έχουμε επιστροφή στην ασυμφωνία της Βαβέλ.

Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΗ ΒΑΒΕΛ

Μια από τις κατευθύνεις του ακραίου Προτεσταντισμού είναι και το Πεντηκοστιανό Κίνημα, το οποίο και αυτό ούτε ενιαία πίστη, ούτε ενότητα μορφής έχει, αλλά είναι διασπασμένο σε δεκάδες ομάδες και κινήσεις που η κάθε μία διεκδικεί την αυθεντία, και απορρίπτει μετά βδελυγμίας τις άλλες. Οι Πεντηκοστιανοί διαφοροποιούνται από τους άλλους Προτεστάντες, επειδή πιστεύουν ότι στις Πεντηκοστιανές ομάδες τους συμβαίνει τακτικά… Πεντηκοστή και στους οπαδούς τους κατέρχεται… το Άγιο Πνεύμα και μιλάνε… ξένες γλώσσες και προφητεύουν όπως οι… Απόστολοι!

Όμως τέτοιες απίθανες αντιλήψεις δεν έχουν καμία σχέση με αιώνες εκκλησιαστικής ζωής, αλλά παρουσιάστηκαν στην ιστορία μόλις τον τελευταίο αιώνα. Οι πρώτοι πυρήνες της πεντηκοστιανικής κακοδοξίας εμφανίστηκαν στην Αμερική μετά το 1900. Και αμέσως άρχισε ο κατακερματισμός. Δεν κατάφεραν ούτε στην διοίκηση, ούτε στη διδασκαλία τους «την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγ. Πνεύματος» . δίκαια λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για το «χάος των Πεντηκοστιανών»:

Το πνεύμα που υπάρχει στο παγκόσμιο Πεντηκοστιανό Κίνημα, αντί να τους ενώνει τους κατακερματίζει! Θέλουμε κι άλλες αποδείξεις για να βεβαιωθούμε ότι ένα τέτοιο «πνεύμα» δεν μπορεί να είναι εκ Θεού; Δεν είναι το Άγιο Πνεύμα της Πεντηκοστής, των Αποστόλων, της Εκκλησίας, αλλά το άγριο πνεύμα της ανθρώπινης αλαζονείας, του δαιμονικού εγωισμού, είναι το «Πνεύμα πλάνης»!

Κατά τα άλλα οι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν σχεδόν ό,τι και οι άλλοι Προτεστάντες - χωρίς αυτό να είναι απόλυτο, διότι υπάρχουν και τεράστιες διαφορές μεταξύ τους :

1. Το θεμέλιο των πλανών είναι η αντίληψή τους ότι η Εκκλησία του Χριστού μετά το θάνατο των Αποστόλων έπεσε σε αποστασία και εξαφανίστηκε. Την Ορθόδοξη Εκκλησία μας την χαρακτηρίζουν «πόρνη», «Βαβυλώνα» και «θυγατέρα πόρνης». Γι’ αυτούς η αληθινή Εκκλησία του Χριστού επανιδρύθηκε μετά το 1900 μΧ από τους Πεντηκοστιανούς.
2. Απορρίπτοντας την ιστορική Εκκλησία, δεν αποδέχονται την Ιερή Εκκλησιαστική Παράδοση και την αυθεντική ερμηνεία της Αγ. Γραφής από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Δέχονται ότι μόνον αυτοί ερμηνεύουν θεόπνευστα την Αγ. Γραφή, διότι μόνο αυτοί έχουν το Άγ. Πνεύμα.
3. Απορρίπτουν ουσιαστικά όλα τα Ιερά Μυστήρια και τις προσευχές υπέρ των κεκοιμημένων.
4. Πιστεύουν ότι ο Χριστός θα έρθει να «αρπάξει» την Εκκλησία Του και να βασιλεύσει στη γη χίλια χρόνια και μετά θα ξαναέρθει για να μας κρίνει.
5. Δεν τιμούν το Σταυρό του Χριστού και χαρακτηρίζουν την αποδιδόμενη τιμή στις εικόνες ως ειδωλολατρία.
6. Δεν αναγνωρίζουν τους Αγίους και δεν αποδέχονται την τιμή προς αυτούς και τη Θεοτόκο,
7. Υπάρχουν και μερικές ομάδες Πεντηκοστιανών που αρνούνται ακόμα και την πίστη στην αγ. Τριάδα, στην Θεότητα του Κυρίου μας και την προσωπική ύπαρξη του Αγ. Πνεύματος.

Ένα επί πλέον χαρακτηριστικό των Πεντηκοστιανών είναι ο ιδιαίτερος και κυρίαρχος ρόλος που διαδραματίζει το πρόσωπο του ιδρυτή της κάθε ομάδας καθώς και το ενθουσιαστικό στοιχείο – παραλήρημα – που εκδηλώνεται στις συνάξεις τους με το υποτιθέμενο «βάπτισμα του αγίου Πνεύματος», κορυφαίες εκφράσεις του οποίου αποτελούν η δήθεν γλωσσολαλιά, οι προφητείες, τα οράματα, ο εκστασιασμός κλπ. Πιστεύουν ότι όποιος δεν μιλήσει ξένες γλώσσες ή δεν προφητεύσει δεν είναι αναγεννημένος και δεν θα σωθεί!

Κοσμάς-Σεβαστιανός Γκοτσόπουλος

Προηγουμένως η ΕΟΔ έγραψε για το ποιοί πραγματικά είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά.

Читайте также