Φλερτ με ΛΟΑΤ και μουσουλμάνους: από πίστη στο Χριστό στη «θρησκεία αγάπης»

Ο πάπας Ρώμης βοηθά Ιταλούς τρανσέξουαλ-μετανάστες-πόρνες. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Βοήθεια της Καθολικής Εκκλησίας σε πόρνες και φλερτ με ΛΟΑΤ, εκκλήσεις από ιεράρχες του Φαναρίου και της Αλεξανδρείας να ενωθούν γύρω από το Ραμαζάνι: τι είναι αυτό, εκδηλώσεις χριστιανικής αγάπης ή κάτι άλλο;

Τον τελευταίο καιρό εμφανίζονται πολύ εύγλωττα σήματα που δείχνουν ότι ένα μέρος των ηγετών της εκκλησίας εκφυλίζει τον Χριστιανισμό σε ένα είδος άμορφης «θρησκείας αγάπης» για όλους και για όλα. Αυτά τα σήματα προέρχονται τόσο από το Βατικανό όσο και από μεμονωμένες Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες. Προσπάθειες επανεξέτασης στάσεων απέναντι σε ΛΟΑΤ άτομα και σεξουαλικές μειονότητες, υποκλίσεις προς τους Μουσουλμάνους: όλα αυτά σερβίρονται με σάλτσα «αγάπη για όλους».

Σωτηρία της Ευαγγελικής πόρνης και βοήθεια του Πάπα σε τρανσέξουαλ πόρνες: υπάρχει διαφορά;

Στις 29 Απριλίου 2020 η ιταλική έκδοση ilfattoquotidiano.it έχει δημοσιεύσει υλικό, η ουσία του οποίου έχει ως εξής.

Μια ομάδα των τρανσέξουαλ-πόρνων  (ή πόρνες) λατίνο-αμερικανικής καταγωγής, η οποία ασχολούταν με αμαρτωλή τέχνη στην ιταλική πόλη Torvaianica, έχασε την πελατεία τους λόγω της καραντίνας του κοροναϊού. Στράφηκαν για οικονομική βοήθεια στον καθολικό ιερέα Andrea Konocchia, ο οποίος τους τάιζε για κάποιο διάστημα. Αλλά σύντομα οι δυνατότητές του εξαντλήθηκαν και οι καημένοι τρανσέξουαλ πόρνες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στραφούν στον Πάπα Ρώμης, κάτι που έκαναν μέσω του Καρδινάλιου Κόνραντ Κραέφσκι. Θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι αφού εξαντλήθηκαν τα χρήματα του ενοριακού ιερέα, πρέπει να ζητήσεις από τον καρδινάλιο, και αν τελειώσουν κι σ’ αυτόν, τότε από τον πάπα. Αλλά οι καημένοι τρανσέξουαλ αποφάσισαν να μην ξοδεύονται για μικροπράγματα, καρδινάλους.

Και τι έκανε ο Πάπας; Σύμφωνα με τον Andrea Konocchia: «Η αντίδραση του Πάπα Φραγκίσκου ήταν άμεση και ο Καρδινάλιος Κραέφσκι έφερε προσωπικώς όλη την απαραίτητη βοήθεια». Οι χαρούμενοι τρανσέξουαλ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης έγραψε ένα ηχητικό μήνυμα στα Ισπανικά: «Ευχαριστούμε πολύ τον Πάπα Φραγκίσκο. Ο Θεός να σε ευλογεί, σε ευχαριστούμε για όλα. Χίλιες ευλογίες. Η Παναγία να σε προστατεύει». Ο Andrea Konocchia, με τη σειρά του, είπε ότι αυτέ οι τρανσέξουαλ-πόρνες αγαπούν πολύ τον Πάπα Φραγκίσκο και ότι έχουν πίστη. Τα τελευταία λόγια συμπεριλήφθηκαν κιόλας στον τίτλο του άρθρου ilfattoquotidiano.it: «Άνθρωποι (τρανσέξουαλ – συντ.) είναι μόνοι, αλλά είναι με μεγάλη πίστη». Μάλλον εδώ εννοείται η πίστη στον Πάπα Φραγκίσκο. Αξιοσημείωτο σε όλη αυτή την ιστορία είναι όχι τόσο που ο πάπας βοήθησε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ότι με αυτό διαφημίστηκαν τα ΜΜΕ.

Ερώτηση: ο πάπας δεν έκανε καλή πράξη βοηθώντας αυτούς τους ανθρώπους; Πρέπει να έχει σημασία το επάγγελμά τους για να βοηθηθούν οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη; Ας στραφούμε στο Ευαγγέλιο. Όντως δεν υπάρχει αναφορά της στάσης του Χριστού στους τρανσέξουαλ, αλλά υπάρχει παραβολή για το αντιμετώπισε τη γυναίκα που συνελήφθη κατά τη μοιχεία.

«ἄγουσι δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γυναῖκα ἐπὶ μοιχείᾳ κατειλημμένην, καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ λέγουσιν αὐτῷ· διδάσκαλε, αὕτη ἡ γυνὴ κατείληπται ἐπ᾿ αὐτοφώρῳ μοιχευομένη· καὶ ἐν τῷ νόμῳ ἡμῶν Μωϋσῆς ἐνετείλατο τὰς τοιαύτας λιθάζειν. σὺ οὖν τί λέγεις; τοῦτο δὲ εἶπον ἐκπειράζοντες αὐτόν, ἵνα σχῶσι κατηγορίαν κατ᾿ αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν. ὡς δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντες αὐτόν, ἀνέκυψε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ᾿ αὐτήν. καὶ πάλιν κάτω κύψας ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν. οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐξήρχοντο εἷς καθ᾿ εἷς, ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων, καὶ κατελείφθη ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡ γυνὴ ἐν μέσῳ οὖσα. ἀνακύψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ποῦ εἰσιν; οὐδείς σε κατέκρινεν; ἡ δὲ εἶπεν· οὐδείς, Κύριε. εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς· οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω· πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε» (Ιω. 8, 3–11).

Ήταν η Ευαγγελική πόρνη αμαρτωλή; Φυσικά. Την καταδίκασε ο Σωτήρας; Όχι!

Είναι αμαρτωλοί οι τρανσέξουαλ-πόρνες τους οποίους βοήθησε ο πάπας; Φυσικά. Τους καταδίκασε ο επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας; Όχι!

Άραγε ο Πάπας ενήργησε όπως ο Χριστός; Δυστυχώς, καθόλου όχι. Ας θυμηθούμε τι είπε ο Σωτήρας στην πόρνη: «πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε». Έχουν ακούσει αυτά τα λόγια οι καημένοι τρανσέξουαλ από τον Πάπα Φραγκίσκο; Το ilfattoquotidiano.it δεν αναφέρει τίποτα για αυτό. Αλλά το θέμα είναι ότι ο πάπας δεν μπορούσε να τους πει κάτι τέτοιο για το λόγο ότι δεν θα ακουγόταν ανεκτικό και μάλιστα προσβλητικό για τις τρανσέξουαλ-πόρτες. Σε τελική ανάλυση, θα μπορούσαν να προσβληθούν. Αλλά δεν πρέπει να τους προσβάλλουμε, αλλά να τους αγαπάμε. Να καταδικάσεις αμαρτωλό σε αμαρτία; Δεν είναι ούτε σύγχρονο ούτε ευρωπαϊκό. Επομένως, ο πάπας, και προηγουμένως ο καθολικός ιερέας, απλώς βοήθησαν αυτές τις πόρνες να περιμένουν την απουσία πελατείας στο δρόμο για να επιστρέψουν στη συνέχεια στις δουλειές τους.

Ας θέσουμε μια ερώτηση: στην Ιταλία μόνο οι πόρνες και οι πόρνοι έχουν υποστεί ζημιά κατά την καραντίνα του κοροναϊού; Οι υπάλληλοι της ταξιδιωτικής βιομηχανίας έμειναν χωρίς βιοπορισμό: ξεναγοί, ταξιδιωτικοί πράκτορες, μεταφραστές. Οι υπάλληλοι των αεροπορικών εταιρειών αντιμετωπίζουν την απειλή μαζικών απολύσεων. Κολοσσιαίες ζημιές έχουν οι εκπρόσωποι μικρών επιχειρήσεων, διάφοροι έμποροι και ούτω καθεξής. Ωστόσο, η βοήθεια τους είναι τόσο κοινή. «Ο πάπας βοήθησε μια ομάδα ξεναγών» – ποιος νοιάζεται; Άλλο πράγμα σε αυτήν την περίπτωση: πρώτον, λατινοαμερικανοί (μετανάστες, δηλαδή), δεύτερον, τρανσέξουαλ, και τρίτον, πόρνες. Αυτό όντως είναι ό, τι χρειάζεται για διαφήμιση. Αυτό μπορεί πραγματικά να διαδίδεται σε διάφορους πόρους πληροφοριών. Πόσο ο πάπας αγαπά τις τρανσέξουαλ πόρνες και αυτοί, με τη σειρά τους, αγαπούν πραγματικά τον πάπα!

Λίγες μέρες πριν από την εμφάνιση πληροφοριών σχετικά με την «άμεση αντίδραση» του Πάπα Φραγκίσκου στην έκκληση των τρανσέξουαλ πορνείων, ο επικεφαλής της Γερμανικής Επισκοπικής Διάσκεψης, Επίσκοπος του Λιμβούργου, Georg Butzing, κάλεσε το Βατικανό να αναγνωρίσει ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια βρίσκονται υπό την «ευλογία του Θεού». Βέβαια τα πρακτορεία ειδήσεων δεν έχουν ακόμη αναφέρει την ηχογράφηση του ηχητικού μηνύματος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών προς τον Επίσκοπο Georg Batzing, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά από τέτοιες εκκλήσεις θα αγαπήσουν επίσης τον Georg Batzing, καθώς και οι τρανσέξουαλ τον Πάπα Φραγκίσκο.

Πριν καταλάβουμε αν πρόκειται για αγάπη ή κάτι άλλο, ας αναφέρουμε μερικά ακόμη παραδείγματα αυτής της «θρησκείας της αγάπης» μόνο πλέον από το «ορθόδοξο στρατόπεδο».

Τι άραγε «ενώνει τα έθνη γύρω από την ελπίδα για αιωνιότητα»: Ραμαζάνι ή Χριστός;

Στις 24 Απριλίου 2020, με την έναρξη της μουσουλμανικής νηστείας, ο επικεφαλής της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στην Αμερική, Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος (Λαμπρυνιάδης) ευχήθηκε το Ραμαζάνι να ενώσει διαφορετικούς λαούς και έθνη γύρω από το νόημα της ζωής και την ελπίδα για αιωνιότητα. Έγραψε στο Twitter του ο ιεράρχης του Φαναρίου: «Αυτή τη στιγμή, όταν χρειαζόμαστε παγκόσμια αλληλεγγύη, εύχομαι το Ραμαζάνι να βοηθήσει να ενώσει τους λαούς και τα έθνη γύρω από το νόημα της ζωής, την ελπίδα για αιωνιότητα, να διαδοθεί η ειρήνη και η καλή θέληση στη γη, και έτσι μαζί θα ξεπεράσουμε αυτήν την παγκόσμια πανδημία».

Περίπου το ίδιο εκφράστηκε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο. Το Orthodox Times παραθέτουν τα λόγια του: «Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, στο όνομα του αληθινού Θεού να παίρνουμε κουράγιο».

Τις πιο θερμές ευχές του προς τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Άμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι μετέφερε με μήνυμά του ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, με την ευκαιρία της έναρξης του ιερού για τους μουσουλμάνους μήνα του Ραμαζανίου, λέγοντας: «Θα ήθελα από τη θεοβάδιστη, πατριαρχική ιερά μονή του Αγίου Γεωργίου να στείλω τις ευχές μέσα από την αγαπώσα καρδία μου προς όλους τους αδελφούς μας, προς όλους που κατοικούνε σε αυτήν την ευλογημένη χώρα της Αιγύπτου, καθώς από τα ξημερώματα αρχίζει η ιερά περίοδος του Ραμαζανίου. Εύχομαι να έχουν την ευλογία του πανευσπλάγχου και μεγάλου Θεού. Να έχουν την ευλογία του Θεού στις καθημερινές τους προσευχές και στις ανυψώσεις της καρδίας τους προς τον αληθινό Θεό».

Και εδώ είναι αδύνατο να μην κάνουμε το προφανές ερώτημα, ποιος είναι «ο αληθινός Θεός» για τον Πατριάρχη της Αλεξανδρείας; Ο θεός του Μωάμεθ;

Αυτές οι δηλώσεις των ιεραρχών των Πατριαρχείων της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας (οι οποίες, παρεμπιπτόντως, αναγνώρισαν την OCU) είναι γενικά «αριστούργημα» της θεολογικής σκέψης. Εδώ είναι κι η πραγματική άρνηση: «οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πραξ. 4, 12). Και αποκήρυξη του διατάγματος της Τοπικής Συνόδου της Κωνσταντινούπολης το 1180: «Ανάθεμα στον Μωάμεθ, [και] τη διδασκαλία του, που μεταδόθηκε στο Κοράνι, στο οποίο ομολογεί ότι ο Κύριος, ο Θεός και ο Σωτήρας μας ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ο Υιός του Θεού, αποκαλεί το καλό κακό και το φως εκθέτει ως σκοτάδι, επίσης [ανάθεμα] και στην κακή του διδασκαλία, που είναι αντίθετο με τα άγια κηρύγματα του Χριστού και των θεόσοφων αγίων, καθώς [ανάθεμα] και σε εκείνον που τον ενέπνευσαν να σκέφτεται και να διδάσκει αυτά τα κακά και απεχθή πράγματα, είτε είναι ένας από τους ανθρώπους, είτε ο δημιουργός των δαιμόνων και ο πατέρας του κακού, είτε ο ίδιος ο απεχθής Μωάμεθ γέννησε τόσο άσχημους καρπούς. Επιπλέον, ανάθεμα σε εκείνους που [πιστεύουν] ότι ο Μωάμεθ είναι προφήτης και αγγελιοφόρος από τον οποίο έλαβαν διδασκαλίες και εντολές που είναι αντίθετες με τις διδασκαλίες του Χριστού». Παρεμπιπτόντως, στην αρχική έκδοση του Τόμου το 1180, αυτός ο αναθεματισμός ακουγόταν ακόμη πιο σκληρά: «πάνω από όλα αυτά, αναθεματίζω τον Θεό του Μωάμεθ, για τον οποίο είπε αυτός ότι είναι ένας Θεός, ο Θεός δεν γέννηση αυτός και δεν γεννήθηκε, και δεν εμφανίστηκε κανείς, σαν αυτόν».

Και εδώ είναι αδύνατο να μην κάνουμε το προφανές ερώτημα, ποιος είναι «ο αληθινός Θεός» για τον Πατριάρχη της Αλεξανδρείας; Ο θεός του Μοχάμεντ;

Ωστόσο, σήμερα όλα αυτά δεν είναι πλέον μοντέρνα και δεν είναι ανεκτικά. Σήμερα, σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο, το Ραμαζάνι και όχι ο Χριστός, ενώνει «λαούς και έθνη γύρω από το νόημα της ζωής, την ελπίδα για την αιωνιότητα». Το Ραμαζάνι, όχι ο Χριστός, πρέπει να βοηθήσει να ξεπεραστεί η πανδημία του κοροναϊού.

Αλλά στη προκειμένη περίπτωση είναι σημαντικό να καταλάβουμε από ποια κίνητρα ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος και ο Πατριάρχης Θεόδωρος έκαναν τέτοιες δηλώσεις. Και το θέμα εδώ δεν είναι καθόλου η εκκλησιαστική διπλωματία. Οι δηλώσεις ότι το Ραμαζάνι ενώνει «λαούς και έθνη γύρω από το νόημα της ζωής, την ελπίδες για αιωνιότητα» ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της διπλωματικής ευγένειας.

Η επιθυμία για καθολική αγάπη ή η αποχώρηση από τον Χριστό;

Παρά την όλη ανομοιότητα των παραπάνω παραδειγμάτων: η ευλάβεια των Λατίνων απέναντι στους ΛΟΑΤ και οι επαίνους των Φαναριωτών και των Αλεξανδρινών προς τους Μουσουλμάνους, έχουν κάτι κοινό. Και συγκεκριμένα: η επιθυμία επίδειξης «αγάπης» για τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τις αμαρτίες και τα λάθη τους. Και στις δύο περιπτώσεις, βλέπουμε πώς ο Χριστιανισμός εκφυλίζεται σε μια θρησκεία κάποιου αφηρημένης «αγάπης». Για χάρη αυτής της «αγάπης», μπορεί κανείς να αφήσει στην άκρη τα θεμέλια του χριστιανικού δόγματος, των ηθικών εντολών και, είναι τρομερό να το πούμε, ακόμη και τον ίδιο τον Χριστό. Αλλά είναι αυτή η έκφραση της αληθινής αγάπης, της αγάπης που ο Χριστός διέταξ, λέγοντας: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθαίος 22, 37-39);

Σε ένα από τα γράμματά του ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ γράφει: «Για την αγάπη προς τον πλησίον γνωρίζουμε από τις διδασκαλίες των πατέρων ότι υπάρχει δύο ειδών: φυσική και ευαγγελική, ή για τον Χριστό. Η φυσική είναι εμφυτευμένη μέσα μας κατά τη δημιουργία μας και επομένως οπωσδήποτε είναι παρούσα σε κάθε άνθρωπο. Έχει βλαφτεί, όπως και άλλες καλές ιδιότητες, από την πτώση ή προπατορική αμαρτία, και ως εκ τούτου σε κάθε άνθρωπο υπόκειται σε λιγότερες ή περισσότερες, σύντομες ή μακροχρόνιες αλλαγές. Ο Χριστός, ο οποίος θεραπεύει όλες τις ασθένειές μας με υπέροχο τρόπο, θεραπεύει επίσης την κατεστραμμένη αγάπη: διατάζει να αγαπάμε Αυτόν τον Κύριο μες’ στους ανθρώπους». Και σε ένα άλλο μέρος γράφει: «Η φυσική αγάπη χαρίζει στο αγαπημένο μόνο γήινο. Δεν σκέφτεται τα ουράνια. Αντιτίθεται στον Ουρανό και το Άγιο Πνεύμα, επειδή το Πνεύμα απαιτεί τη σταύρωση της σάρκας. Αντιτίθεται στον Ουρανό και το Άγιο Πνεύμα, επειδή βρίσκεται υπό τον έλεγχο του πονηρού πνεύματος». 

Ο Χριστιανισμός εκφυλίζεται σε μια θρησκεία κάποιου αφηρημένης «αγάπης». Για χάρη αυτής της «αγάπης», μπορεί κανείς να αφήσει στην άκρη τα θεμέλια του χριστιανικού δόγματος, των ηθικών εντολών και, είναι τρομερό να το πούμε, ακόμη και τον ίδιο τον Χριστό. Αλλά είναι αυτή η έκφραση της αληθινής αγάπης, της αγάπης που ο Χριστός διέταξε;

Το κριτήριο της αληθινής αγάπης προς τον άνθρωπο είναι πολύ απλό – να του εύχεσαι αιώνια σωτηρία της ψυχής και να κάνεις ό, τι είναι δυνατόν για αυτό. Και αν ο άνθρωπος βρίσκεται στο δρόμο προς την καταστροφή, τότε να τον ενδίδεις σε αυτό δεν είναι έργο αγάπης, αλλά κάτι αντίθετο. Και ακριβώς έτσι φαίνεται αυτή η επιείκεια και βοήθεια τους τρανσέξουαλ, και κάλεσμα για αναγνώριση των γάμων ομοφυλόφιλων και οι ισχυρισμοί ότι το Ραμαζάνι ενώνει τα έθνη για την αιωνιότητα.

Καλή είδηση για τη βασιλεία του Θεού ξεκίνησαν με το κήρυγμα της μετάνοιας: «Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 4, 17). Η λέξη «μετάνοια», όπως γνωρίζουμε, σημαίνει κυριολεκτικά «αλλαγή νού». Δηλαδή, για να έχουμε δυνατότητα να μπούμε στο βασίλειο του ουρανού, οι άνθρωποι πρέπει να απομακρυνθούν από τις αμαρτίες, πρέπει να αλλάξουν. Σήμερα ακούμε από τα χείλη των ιεραρχών ακριβώς το αντίθετο: «από την αγάπη για τους ανθρώπους» πρέπει να αλλάξει ο Χριστιανισμός για να αντιστοιχεί στις ανθρώπινες αδυναμίες, λάθη και αμαρτίες. Υπάρχει όμως αληθινή αγάπη στην επιδοκιμασία για να επιδοθούν οι ανθρώπινες αμαρτίες;

Ο ήδη προαναφερόμενος από εμάς επικεφαλής της Γερμανικής Επισκοπικής Διάσκεψης, Επίσκοπος Γεόργκ Μπάτσινγκ σημείωσε με λύπη ότι στη σφαίρα της σεξουαλικής ηθικής η Εκκλησία ακολουθεί την «ηθική απαγόρευσης». Και ως συνέπεια αυτού «η Εκκλησία δεν αντιστοιχεί σε κοινωνικά φαινόμενα όπως η σεξουαλική επαφή πριν από το γάμο ή εκτός αυτού, η πρακτική της ομοφυλοφιλίας, το διαζύγιο». Δηλαδή, σύμφωνα με τον Καθολικό επίσκοπο, όχι ο άνθρωπος δεν πληροί τις απαιτήσεις του Ευαγγελίου, αλλά η Εκκλησία δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ιδέες για τη σεξουαλική σφαίρα. Και συνεπώς, η Εκκλησία πρέπει να αλλάζει ή, με άλλα λόγια, να μετανοεί. Σήμερα αυτό ονομάζεται «αγάπη» για τους ΛΟΑΤ ανθρώπους, τους Μουσουλμάνους και όλους τους υπόλοιπους.

Βλέπουμε μια τερατώδη αντικατάσταση των εννοιών. Η αγάπη δεν έχει σκοπό να καθοδηγήσει ένα άτομο στο δρόμο προς τον Χριστό, αλλά να τον νανουρίσει στο ολέθριο δρόμο. Προσπαθούν να μας παρουσιάσουν αυτή την «αγάπη» ως εντολή του Χριστού. Για χάρη της, δήθεν μπορεί κανείς να παραιτηθεί από την ηθική και το δόγμα. Και για να μην πέσουμε σε αυτήν την πολύ όμορφη παγίδα, πρέπει να θυμόμαστε τι είναι η αληθινή αγάπη. «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολή, καθὼς ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἵνα ἐν αὐτῇ περιπατῆτε» (B Ιω. 1, 6). Και ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε» (Ιω. 14, 15). Και «ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε» (Λουκ. 13, 3).

Читайте также