«Αλλάζοντας Στάση Ζωής»
Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, Εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου
Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί μου, και για ακόμη μία φορά ο Κύριός μας μάς δίνει μια πολύ σημαντική πληροφορία, «ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει», σας βεβαιώνω πως υπάρχουν μερικοί ανάμεσα σ’ αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν τον θάνατο, πριν δουν τη βασιλεία του Θεού να έρχεται με δύναμη. Μας μιλάει ακριβώς για την αθανασία της ψυχής μας, τη νίκη κατά του θανάτου και εν κατακλείδι την μακαρία αιωνιότητα.
Πρώτα απ’ όλα, να σημειώσουμε πως ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε, για να πεθαίνει. Έγινε, για να είναι αθάνατος, να φτάσει από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωσιν. Μόνος του επέλεξε τον δρόμο του θανάτου.
Ο Θεός είπε στους πρωτόπλαστους, «ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε», από το δέντρο όμως της γνώσης του καλού και κακού δεν πρέπει ποτέ να φάτε από αυτό.
Κατά την ημέρα όμως κατά την οποία θα φάτε από τον καρπό του, θα χάσετε το δικαίωμα της αθανασίας, θα πεθάνετε σωματικώς και θα χωριστείτε από μένα, που σας έδωσα την ζωή.
Έδωσε με την ελευθερία που τους χάρισε συνάμα και την επιλογή. Εκείνοι τα έχασαν όλα, και ενώ θα μπορούσε ο Θεός να μας αφήσει καταδικασμένους αιωνίως, πήρε ανθρώπινη μορφή, έγινε ο ενσαρκωμένος λόγος και επανήλθε, για να επαναφέρει το αγαπημένο Του πλάσμα κοντά Του.
Όπως ακριβώς κάνουν και οι γονείς, θέλουν τα παιδιά τους να είναι πάντα προστατευμένα και πάντα να πορεύονται με ασφάλεια, πόσο δεν περισσότερο ο Θεός Πατέρας.
Για αυτόν τον λόγο, λοιπόν, μας δίνει σήμερα, στην Ευαγγελική περικοπή, κάποιες οδηγίες, ώστε να μην ξαναπέσουμε στις διάφορες παγίδες, που έντεχνα μας στήνει ο πονηρός.
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι στην επιλογή μας, τι εννοούμε με αυτό; Ότι θα πρέπει να επιλέξουμε τον Χριστό και να τον ακολουθήσουμε σωστά, αν θέλουμε ελεύθερα με την επιλογή μας να σωθούμε, με όλες τις δυσκολίες, όλους τους πειρασμούς, σταυρικά, όπως μας λέει.
Όποιος θέλει, με το ζόρι δεν έχει καμία σημασία να είμαστε Χριστιανοί, διότι το μόνο που κερδίζουμε, όταν πιεζόμαστε, είναι πόνος και θλίψη στην αιώνιο ζωή, αλλά και στην επίγεια. Οι χριστιανοί θα πρέπει να αισθανόμαστε χαρά, να ζούμε αγωνιζόμενοι, αλλά όχι θλιβόμενοι.
Μας κάνει πολλές φορές εντύπωση η στάση των μοναχών, των ιερέων και κάποιων ανθρώπων λαϊκών, που έχουν κατανοήσει στην ουσία το πραγματικό νόημα της ζωής, όχι της πρόσκαιρης, εδώ, αλλά της εν Χριστώ ζωής, που με χαρά αντιμετωπίζουν τις διάφορες δυσκολίες, κάνουν βέβαια ό,τι είναι κατά το ανθρώπινο δυνατό, αλλά εμπιστεύονται απόλυτα την ζωή τους στα χέρια του Χριστού.
Ό,τι και να κάνουμε, ό,τι κι αν κερδίσουμε σήμερα, μας λέει ο Κύριος, αν έχει ως αποτέλεσμα να χάσουμε την ψυχή μας και την αθανασία της, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Αδελφοί μου, ο Χριστός μας τα λέει συνεχώς, κάθε Κυριακή, κάθε χρόνο, για αιώνες, και δυστυχώς τα ακούμε και τα περνάμε πολλές φορές δίχως να τα δίνουμε σημασία.
Τα ακούμε και κωφεύουμε, πιστεύουμε λανθασμένα πάντα πως δεν τα λέει για μας, αλλά για τους άλλους.
Εκεί ακριβώς είναι το λάθος μας και εκεί πρέπει να προβληματιζόμαστε και επιτέλους έστω και τώρα να αλλάξουμε στάση ζωής.
Να αποδεχθούμε τον Χριστό στην ουσία Του, που δεν είναι αυτός που μας σταυρώνει, αλλά αυτός που σταυρώνεται για μας.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο μας μιλάει κάπως αυστηρά σήμερα, όχι για να μας μαλώσει, αλλά για να μας αφυπνίσει από τον λήθαργο της εποχής μας. Μια φορά τον παρακούσαμε και η πτώση ήταν σφοδρή και οδυνηρή.
Ας φροντίσουμε τώρα, που έχουμε την ευκαιρία, να γίνουμε ένα σώμα μαζί Του, κοινωνώντας Τον, να είμαστε και εμείς οι ίδιοι ανάμεσα σε αυτούς, που ο Ίδιος μας ανέφερε, τους μη γευόμενους θανάτου, αλλά ζώντας αιωνίως έως της δευτέρας και ενδόξου παρουσίας και ευλογημένης Βασιλείας Του.
Αμήν
