Μεγάλη Παρασκευή – Αποκαθήλωση
Τά ἄχραντα Πάθη εἶναι ἡ ὁριστική νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου· ἡ αἰώνια λειτουργία τοῦ Ἀρχιερέως Μεσσίου ὅπου ἐπιτελεῖται ἡ λύτρωσις καί ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Πρεσβυτέρου Αθανάσιου Μηνά
«Σοῦ ὑψωθέντος Χριστέ ἐν Σταυρῷ ἑκουσίως, ὁ ἥλιος ἐκρύβη, ἡ γῆ ἐσείσθη καί αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν ἐξαιτίας τῆς ὕβρεως· ὁ ληστής ἐθεολόγη καί ἐσώζετο ἐξομολογούμενος».
Τά ἄχραντα Πάθη εἶναι ἡ ὁριστική νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου· ἡ αἰώνια λειτουργία τοῦ Ἀρχιερέως Μεσσίου ὅπου ἐπιτελεῖται ἡ λύτρωσις καί ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Παρέσθημεν, βιώνουμε ἐμπειρικά κι ἐμεῖς ἀδελφοί σήμερα στήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, μέ καθαρή ἐσωτερική ὅραση, δακρυσμένη ματιά, γεμάτη ἐλπίδα, κρατῶντας τήν ματωμένη σινδόνα ἀπό τό αἷμα πού ρέει στίς πληγές τοῦ μόνου ἀθώου καί ἀναμαρτήτου Θεανθρώπου, Σωτῆρος Ἰησοῦ, πού ἔγινε ὀ Ἴδιος πληγή γιά νά ἰαθεῖ ἡ Πληγή, ὁ ἄνθρωπος. Τό βλέμμα, μέ λατρεία προσηλωμένο στό ματωμένο θεανδρικό Σῶμα, ἰλιγγιᾶ γιά τήν συγκατάβαση τοῦ Ἰησοῦ καί τή θυσία Του γιά χάρη μας.
Ἄπειρη ἡ μακροθυμία καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὅλα ὅσα συμβαίνουν αὐτήν τήν ὥρα σχίζουν τήν καρδιά· ἔκπληξις μᾶς καταλαμβάνει καί ἐρωτήματα ἀπορίας καί ὀδύνης ξεχύνονται ἀπό τά σπλάχνα ἑνός ἑκάστου ἐξ ἡμῶν. Πόσοι ἀπό τούς μαθητές εἶναι μέ τόν Ἰησοῦν; Σκανδαλίστηκαν τόν καιρό τοῦ Σταυροῦ· ὁ ἕνας Τόν πρόδωσε, ὁ ἄλλος Τόν ἀρνήθηκε· οἱ ὑπόλοιποι δραπέτευσαν. Ὅμως μετά τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν, τήν ἔνδοξον Ἀνάληψιν καί την Ἁγίαν Πεντηκοστήν, ἐπίστευσαν, ὁμολόγησαν καί ἐμαρτύρησαν γιά τήν Ἀλήθεια καί τήν Δικαισύνη πού εἶναι ὁ Χριστός μας.
Ἐν τούτοις, ἀδυσώπητο αἴφνης γεννᾶται τό ἐρώτημα. Πόσοι καί σήμερα ἀνάμεσά μας σκανδαλίζονται; Τόν βλέπουν δεμένον, μαστιγωμένον μέ τό ἀκάνθινο στεφάνι, ἔχοντας τά σημάδια ἀπό τίς μαστιγώσεις στήν πλάτη καί τά καρφιά στά χέρια καί στά πόδια. Τί ἄραγε μπορεῖ νά ἐρμηνεύσει αὐτήν τήν ἀδικίαν, τήν ὕβριν, πού ὑπέστη ὁ μόνος Δίκαιος καί Ἀναμάρτητος, γιά τή σωτηρία μας; Καί δυστυχῶς, αὐτοί παραμένουν ἀσεβεῖς, ἀμετανόητοι καί καταντοῦν αὐτοκατάκριτοι, ζητῶντας τά φθαρτά καί ἐπίγεια, ἀντί τά ἐπουράνια.
Ἄνευ ἐντροπῆς, ὅπως τότε οἱ ἀθεόφοβοι ὑβριστές πού ἔφτυσαν αὐτήν τήν παρθενικήν ὀμορφιά, χλεύασαν καί καταράστηκαν τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης, ἔτσι καί σήμερα οἱ ἐχθροί Του μέ κακία, Τόν ἀρνοῦνται.(βλέπε Ἐθνική Πινακοθήκη).
Φρῖξον ἥλιε!! Στέναξε γῆ!! Σκιρτήσατε πέτρες!! Ὦ, τῆς ἀφροσύνης!! Ὦ, τῆς ἀμετανοησίας καί τῆς ἀνοησίας τό κατάντημα!! Ἀρνοῦνται καί τώρα τήν εὐεργεσίαν. Γυρίζουν τήν πλάτη, περιφρονοῦν τήν θεία Λειτουργία, στόν Σταυρό ἐκεῖ ὅπου ὁ Ἀρχιερεύς Χριστός, ὡς θύτης καί θύμα θεραπευτικά καί λυτρωτικά σώζει τόν κόσμο, ἀπό τόν θάνατο. Ὄντως, ἁγία γερόντισσα, καταργεῖται σήμερα ὁριστικά καί ἀμετάκλητα ἡ αἰτία τῆς ἀπομάκρυνσης, ἀπό τή ζωή καί τό φῶς, δηλαδή, ἡ ἁμαρτία.
Οἱ προφητεῖες, ἀπό καταβολῆς κόσμου, κατατείνουν ὅλες σ’ αὐτήν τήν μοναδικήν ἀλήθεια. Ὁ Χριστός κάρφωσε στόν Σταυρό ὅλες τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, σχίζοντας τό χειρόγραφον ἀφοῦ τό σκούπισε μέ τόν σπόγγον τῆς ἀγάπης Του. Εἶναι ὁ εὐλογημένος, ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ.
Σήμερα κι ἐμεῖς, χριστιανοί μου, γεμίζουμε μέ ἐλπίδα, χαρά καί εἰρήνη τήν ψυχή μας. Κατέχουμε τήν βεβαιότητα ἀπό τόν Ἀρχιερέα, Θεάνθρωπον Ἰησοῦν γιά τήν ὁριστική νίκη ἐπί τοῦ θανάτου· ἰδού, ἐπιφώσκει ὅσον οὔπω ἡ λαμπροφόρος Ἀνάστασις καί ἡ ζωή μας ἐντρυφᾶ πλέον τήν ἀπαρχήν ἄλλης βιοτῆς.
Ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει: «Παλάμας ἀχράντους σου Χριστέ, ἐπί ξύλου ἤπλωσας, καί τούς δαχτύλους ἠμάτωσας, θέλων λυτρώσασθαι, τῶν θείων χειρῶν σου, τό ἔργον Φιλάνθρωπε, Ἀδάμ τόν παραβάσει, κρατούμενον εἰς τά βασίλεια τοῦ θανάτου, ὅν καί ἤγειρας, ἐξουσίᾳ τῇ παντοδυνάμω σου»[1].
«Σταυρῷ προσηλούμενος Χριστέ, ὁ Θεός ὡς ἄνθρωπος ἀνθρώπων φύσιν ἐθέωσας, καί τόν ἀρχέκακον, θανατώσας ὄφιν, ἡμᾶς ἠλευθέρωσας ἀρᾶς τῆς ἐκ τοῦ ξύλου ὡς εὔσπλαχνος, ἀρά γενόμενος, καί τῷ κόσμῳ παρεχόμενος, εὐλογίαν, καί τό μέγα ἔλεος».
Ἐτρύγησε ἔτσι τό ἀνθρώπινο γένος τήν Ζωήν, τόν ἁγιασμόν, τή λύτρωσιν· εὑρήκαμε οἱ πιστοί ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τόν ἀληθινόν σκοπόν, πού εἶναι ἡ πορεία μας πρός τά ἄνω βασίλεια.
Τά φριχτά Πάθη, ἡ ἁγία Ἀποκαθήλωσις, ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος, τό τρίπτυχον τῆς μετανοίας, μᾶς ὁδηγοῦν στήν ὁμολογία καί προσδοκία τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ παρακοή τῶν Πρωτοπλάστων τήν ἕκτη ἡμέρα καί ὥρα, γιατρεύτηκε σήμερα. Μέ τήν μετάνοια πού ἄρχισε πρῶτα στόν Σταυρό μέ τόν Ληστή, γινόμαστε ζωντανή εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ καί ὁ κόσμος γίνεται κόσμημα, δηλαδή, Παράδεισος. «Ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα».
Ἑπομένως, ἀδελφοί, ἐλπίζομεν ἐν Κυρίῳ πάντοτε. Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Εὐμένιο τόν Σαριδάκη, καθώς καί πάντας τούς Ἁγίους, ὁ Σταυρός, ἡ Ἀποκαθήλωση, ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος, ὁδηγοῦν πρός τό ὄντως Μέγα Ὀρθόδοξο μυστήριον, τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας καί δι’ Αὐτοῦ τήν Ἀνάσταση ὅλων ἡμῶν.
Οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ πιστοί, μυστικά, μυστηριακά, ἐμπειρικά, μέ τή μέθεξη τοῦ Παρακλήτου, τό βιώνουμε καί τώρα στό σωτήριο γεγονός, τῆς θείας Ἀποκαθηλώσεως. Ἐπιστροφή λοιπόν, χριστιανοί μου· ὅλοι πίσω, ὅλοι πίσω στήν Ἁγία μας Παράδοση, στήν ἁγία μας Ὀρθόδοξη Πίστη, γυρισμός στήν αἰώνια Πατρίδα, ὅπου μᾶς ἀναμένει ὁ Βασιλέας Χριστός.(Ἅγιος Πορφύριος)
Μακριά ἀπό πόνο, λύπη καί στεναγμό καί ὅλα τά ἀδιέξοδα πού μᾶς ἐπαγγέλεται μέ δόλο ἡ Νέα Ἐποχή, ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων, πού φέρει ἐπάνω της, ὅλη τή σατανική σχιζοφρένεια καί ἀπάτη, πού ὅμως ἡ Ἁγία Ἀποκαθήλωση πού βιώνουμε τώρα κατήργησε ὁριστικά καί ἀμετάκλητα.
Στόν Σωτῆρα καί Βασιλέα Χριστό, ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
