Η διπλή ζωή
Κοντά σέ σκληρούς ανθρώπους μαθαίνεις την ταπείνωση, την αγάπη, τη συγχωρητικότητα, την προσευχή, την κοινωνία με τον Θεό. Απόσπασμα από το βιβλίο του πατρός Αρσενίου Κωτσόπουλου "Πληγωμένς Σχέσεις. Ένθεες Συνθέσεις".
ΗΡΘΕ ΣΗΜΕΡΑ να μιλήσουμε μία βασανισμένη κυρία. Μου άνοιξε τήν καρδιά της: «Πάτερ, ό άνδρας μου, παρότι 75 χρόνων, κάνει διπλή ζωή. Μέσα από τή σχολή Γιόγκα πού είχε μπλέξει, πριν από δέκα χρόνια, γνώρισε μια γυναίκα. Ήταν έλεύθερη καί ανέπτυξαν σχέση. Μέ συμβουλεύουν νά τόν χωρίσω, άλλά πώς νά ζήσω; Έγώ πάντα ζούσα στο σπίτι γιά νά φροντίζω τά παιδιά μας καί τώρα τά έγγόνια μας».
«Ακούστε, καλή μου κυρία», τής είπα, «ξέρετε όλοι μας σήμερα, καί κυρίως εμείς οί χριστιανοί, κάνουμε διπλή ζωή. Θέλουμε νά τά έχουμε καλά καί με τή γη καί μέ τόν ούρανό. Θέλουμε νά μάς αγαπάει καί ό κόσμος καί ό Θεός. Ή μισή καρδιά μας είναι στον Χριστό καί ή άλλη μισή βιδωμένη στά γήινα αγαθά. Ό Χριστός λέγει καθαρά πώς δέν μπορείς νά λατρεύεις δύο κυρίους, καί τόν Θεό καί τόν Μαμωνά, άλλά καί πώς ή φιλία τού κόσμου είναι έχθρα προς τόν Θεό. Ένώ ό θείος Παύλος ύπογραμμίζει πώς άν φρόντιζε νά αρέσει στούς ανθρώπους δέν θά ήταν φίλος του Χρίστου. Διάβαζα γιά τούς νεομάρτυρες της Ρωσίας. Κάποτε σέ ένα μοναστήρι, επί άθεϊστικού καθεστώτος, έγδυσαν όλους τούς μοναχούς καί τούς πέταξαν δεμένους σέ ένα μεγάλο δωμάτιο με άρουραίους· μετά από δύο ημέρες είχαν μείνει τά κόκαλά τους καί οι φαγωμένες σάρκες! ’Έλεγε κάποιος σοφός γεροντάκος πώς «σάν δέν υπήρχαν οί κακοί, δεν θά αγίαζαν οι καλοί». Κοντά σέ σκληρούς ανθρώπους μαθαίνεις την ταπείνωση, την αγάπη, τη συγχωρητικότητα, την προσευχή, τήν κοινωνία με τόν Θεό· μαθαίνεις νά κουρνιάζεις στόν Χριστό γιά νά προστατευτείς».
Έφυγε ξελαφρωμένη έκείνη ή δυστυχισμένη ψυχούλα με την ευλογία του πετραχηλίου βαθιά στην καρδιά της.
26 ’Οκτωβρίου 2010
