Ο διάβολος μας ελέγχει με ένα joystick

Την Κυριακή των Αγίων Πατέρων προ των Χριστουγέννων διαβάζουμε την Επιστολή του Αποστόλου Παύλου για την πίστη εκείνων των δικαίων που δοκίμασαν «εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν σε στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες –ο κόσμος δεν ήταν άξιος...» (Εβραίους 11:36-38). Όλα αυτά τα υπέμειναν με τη δύναμη της πίστης, προσβλέποντας στη μελλοντική ανταμοιβή.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε την ίδια δύναμη πίστης. Όταν ο κόσμος καταρρέει κάτω από τα πόδια μας, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, όταν σκοτωνόμαστε, τα σπίτια μας ανατινάζονται, όταν σε μια στιγμή ένας άνθρωπος γίνεται άστεγος, ζητιάνος, ανάπηρος. Όταν ο κόσμος κυβερνάται από σατανιστές εξωτερικά, πρέπει να βρούμε την ειρήνη μέσα μας μπαίνοντας στο εσωτερικό κύτταρο της ψυχής για να την βρούμε εκεί. Σε αυτό το καταφύγιο οδοιπόρων και ξένων, στα άγια των αγίων της πνευματικής μας καρδιάς, γινόμαστε επιβάτες αντί καπεταναίοι, δίνοντας το πηδάλιο της ζωής μας στον Θεό.

Αλλά αυτό ισχύει όχι μόνο για τη μοίρα μας, αλλά και για οποιαδήποτε δημιουργική διαδικασία. Έτσι γεννιούνται τα εξαιρετικά έργα συνθετών, συγγραφέων και ποιητών. Όταν ένα άτομο σκέφτεται τι να γράψει ή να συνθέσει, βασανίζει κάθε γραμμή.

Αλλά όταν ο Θεός θέλει να πει κάτι στους ανθρώπους μέσα από εμάς, το χέρι δεν έχει χρόνο να γράψει (ή να πατήσει τα πλήκτρα), φέρνοντας έξω αυτό που γεννιέται κάπου στα βάθη της ψυχής.

Οι άγιοι Πατέρες δεν έφτασαν στη σωτηρία με τη δική τους διάνοια, διορατικότητα και λογική, αλλά με τη χάρη του Θεού. Απορρίπτοντας τον εαυτό τους με όλο τον εγωισμό και τις εμμονές τους, περπάτησαν το μονοπάτι της θλίψης σε ένα μέρος όπου δεν υπήρχε ασθένεια, θλίψη ή αναστεναγμός. Ο νους είναι η κατοικία των σκέψεων και η καρδιά είναι το θησαυροφυλάκιο της χάρης. Αν και το Άγιο Πνεύμα «είναι παντού και γεμίζει τα πάντα», σε όλη του την πληρότητα κατοικεί ακριβώς στην πνευματική καρδιά του ανθρώπου, που είναι το πνεύμα μας. Με αυτό το πνεύμα, με ένα άνωθεν δώρο, ο άνθρωπος αποκτά την ίδια ελευθερία, αιωνιότητα και αθανασία που έχει ο Θεός από τη φύση.

Αυτή η αλήθεια έγινε διαθέσιμη στους Αγίους Πατέρες μόνο αφού είχαν παραδώσει όλα όσα είχαν, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού τους, στον Θεό. Όσο υπάρχει τουλάχιστον ένα πάθος ή γήινη προσκόλληση μέσα μας, όσο δεν είμαστε ακόμα εντελώς και αμετάκλητα ταπεινωμένοι, η χάρη θα μας προσπεράσει. Για πάρα πολύ καιρό θεωρούσαμε το «εγώ» μας ως φίλο μας, που μας οδηγούσε «από τη μύτη» όλη μας τη ζωή.

Αν δώσουμε προσοχή στον εαυτό μας, θα παρατηρήσουμε εύκολα ότι ελεγχόμαστε από μια δύναμη που χρησιμοποιεί τις σκέψεις μας σαν joystick. Ένα λεπτό αόρατο σύρμα σκέψης μας αναγκάζει να κάνουμε αυτό που δεν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε, μας δελεάζει να αγοράσουμε αυτό που δεν χρειαζόμαστε πραγματικά και ούτω καθεξής. Είμαστε σαν τα «ηλεκτρονικά» στα οποία ο διάβολος έχει βρει όλα τα κουμπιά που χρειάζεται. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να τα πιέσετε και η επιθυμητή αντίδραση ή ενέργεια θα λάβει άμεση απάντηση.

Είναι πολύ δύσκολο να μην θρέψετε τις σκέψεις σας με την προσοχή σας, πρέπει να το αλλάξετε σε κάτι άλλο, να το μεταφέρετε από το κεφάλι σας στην καρδιά σας. Γι' αυτό είναι η προσευχή του Ιησού.

Είναι απλά πολύ δύσκολο να αγνοήσουμε τις σκέψεις, γιατί θα συνεχίσουν να χτυπούν στο κεφάλι μας για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Αλλά είναι πολύ πιο εύκολο να εστιάσετε την προσοχή σε μια σύντομη φράση, που προφέρεται με πίστη και μετάνοια στην καρδιά. Η πνευματική μας καρδιά είναι η «άγια των αγίων» που ανήκει μόνο στον Χριστό και σε κανέναν άλλον. Τίποτα άλλο εκτός από την αμαρτία δεν μπορεί να μας εμποδίσει να είμαστε μέσα σε αυτήν. Αλλά συμβαίνει να γεμίζουμε τον εαυτό μας όχι με τον Θεό, αλλά με σκέψεις του Θεού, όχι με χάρη, αλλά με σκέψεις χάριτος.

Όλες οι σκέψεις μας, ακόμη και οι ευσεβείς, ενισχύουν μόνο το μυαλό και αυξάνουν τη δουλική εξάρτησή του από τον κόσμο. Ένας άνθρωπος που έχει παραδώσει ολόκληρη τη ζωή του, το σώμα, το μυαλό και την ψυχή του, και μαζί τους όλες τις μέριμνες της ζωής του, στον Θεό, δεν τις παίρνει πίσω. Η «φτώχεια του πνεύματος» είναι ελευθερία εν Χριστώ.

Ο χρόνος είναι πάντα «τώρα» και ποτέ «αύριο» ή «χθες». Πριν από μερικά χρόνια, για τα γενέθλιά μου, μου δόθηκε ένα πιάτο με μια εικόνα ενός πατερικού γεράκου που κάθεται με ένα κουτάλι κοντά σε ένα βαρέλι μέλι, πάνω από το οποίο υπάρχει η επιγραφή: "Σε δίαιτα αύριο". Κάθε φορά που έβρισκα αυτή την επιγραφή όταν τελείωνα το δείπνο μου από αυτό το πιάτο, συνειδητοποιούσα ότι δεν ήταν ακόμα καιρός. Θα πρέπει να συμβεί μόνο «αύριο», όχι «σήμερα». Εδώ και τρία χρόνια, ζω με την ακλόνητη πεποίθηση ότι «αύριο» θα κάνω δίαιτα. Αλλά κάθε φορά που διαβάζω τις λέξεις στο πιάτο, συνειδητοποιώ ξανά ότι αυτή η ώρα δεν έχει έρθει ακόμα.

Με τον Θεό, μπορούμε να είμαστε μόνο «τώρα», όχι «αύριο». Μπορώ να μετανοήσω μόνο αυτή τη στιγμή, όχι αργότερα.

Στο «τώρα», μπορώ να είμαι ελεύθερος, γιατί μόνο αυτή η στιγμή είναι αληθινή. Στο «τώρα» όλα είναι δικά μας: προσευχή, προσοχή, μετάνοια, ταπείνωση, πνοή αιωνιότητας. Ο Χριστός είναι επίσης «τώρα», όχι αργότερα, όταν πεθάνω. Η εύρεση του Θεού στο παρόν εμποδίζεται από σκέψεις που τραβούν την προσοχή μας στο παρελθόν, μετά στο μέλλον, ή κατακλύζουν το μυαλό μας με επιθυμίες και συναισθήματα. Πώς να τα αντιμετωπίσετε; Τι πρέπει να γίνει για να τους εμποδίσουμε να παραβιάσουν την ψυχή;

Ο Πρεσβύτερος Σίμων (ο Αναίμακτος) συμβουλεύει τα εξής:

«Η πρώτη μέθοδος είναι να κρατάτε αδιάκοπα την προσευχητική ενθύμηση του Θεού και οι σκέψεις σας θα αποδυναμωθούν.

Η δεύτερη μέθοδος είναι να κρατήσετε την προσευχή και να παρατηρήσετε ψύχραιμα τις σκέψεις, και σταδιακά θα εξαφανιστούν.

Η τρίτη μέθοδος είναι να είστε σιωπηλοί στην καρδιά σας, να μην δίνετε προσοχή στις σκέψεις σας και δεν θα σας βλάψουν με κανέναν τρόπο.

Ο σκοπός και των τριών μεθόδων είναι να εδραιωθεί κανείς στη σιωπή της καρδιάς και να ενωθεί πνευματικά με τον Χριστό. Όντας στον κόσμο με το μυαλό σας, θα αναγκαστείτε να κάνετε τα πάντα μόνοι σας και να βασιστείτε μόνο στη δική σας δύναμη. Αλλά αν μπορείτε να συγκεντρώσετε το νου σας στην πνευματική καρδιά και να μείνετε εκεί με τον Χριστό και εν Χριστώ, τότε ο Κύριος θα πάρει επάνω Του όλες τις ανησυχίες σας και όλα θα ολοκληρωθούν χωρίς μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους σας. Απλά πρέπει να είστε προσεκτικοί και να είστε σε θέση να ακούσετε και να κοιτάξετε προσεκτικά τα πάντα τι συμβαίνει να κρατάς το χέρι του Θεού».

Τότε, σύμφωνα με τον γέροντα, ακόμη και οι ασθένειες που συνήθως φοβίζουν ανθρώπους σαν εμάς, ανθρώπους μικρής πίστης, που μας κάνουν να γκρινιάζουμε, θα φαίνονται εντελώς διαφορετικές. Θα γίνουν μια ευκαιρία για μας να λάβουμε τον Θείο έλεος και τη χάρη, αν μπορούμε ταπεινά να δεχτούμε τον δύσκολο σταυρό της ασθένειας ως βοήθεια του Θεού στη σωτηρία μας.

Όταν γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι κρατιόμαστε από τον Θεό και εμπιστευόμαστε τον Χριστό όλη μας τη ζωή, τότε καμία ασθένεια δεν θα μας τρομάζει πια και θα δούμε καθαρά ότι ο Θεός κάνει όλα τα σωστά πράγματα για τη σωτηρία μας. Καταλαβαίνουμε ότι σε κάθε περίσταση της ζωής μας, σε κάθε κατάσταση που προκύπτει, η πρόνοια του Θεού εργάζεται, «η οποία θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν σε βάθος την αλήθεια» (Α ́ Τιμόθεον 2:4). Αυτό που λαμβάνουμε ευχαρίστως από τον Κύριο μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε το πνεύμα μας, το οποίο είναι απαλλαγμένο από ασθένειες. Έτσι, ο Θεός, με το έλεος και την αγάπη Του για την ανθρωπότητα, μας αποκαλύπτει τους τρόπους Του, όσο μπορούμε να τους συγκρατήσουμε και να τους αφομοιώσουμε. Από αυτό, γεννιέται χαρά στην ψυχή, την οποία «κανείς δε θα μπορέσει να σας την αφαιρέσει» (Ιωάννης 16:22).