Η εορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Πανηγυρικός ἑορτασμὸς τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου ἐν Καπερναούμ, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.
Τό Σάββατον, 29ην Ἰουνίου/ 12ην Ἰουλίου 2025, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.
Ἡ μνήμη αὐτῶν ἑωρτάσθη εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν πανηγυρίζοντα Ἱερόν Ναόν Πέτρου καί Παύλου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς εἰς τήν πόλιν Καπερναούμ, ἀναφερομένην πολλάκις εἰς τά Ἱερά Εὐαγγέλια, ἐρειπωμένην δέ σήμερον εἰς τήν δυτικήν παραλίαν τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης.
Πρός τιμήν τῶν δύο τούτων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων προεξῆρξεν θείας Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Πτολεμαΐδος κ. Μακαρίου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοδούλου, Ἀραβοφώνων καί Ρωσοφώνων Ἱερέων τῶν ὁμόρων περιοχῶν, τοῦ π. Μάρκου Ρωσοφώνου Ἱερέως τῆς Καπερναούμ, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Προδρόμου, ψαλλούσης δεξιά ἑλληνιστί χορῳδίας ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Λεόντιον καί ἀριστερά ἀραβιστί τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης, συσταθείσης ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου, τῇ προσευχῇ Ἀραβοφώνων καί Ρωσοφώνων πιστῶν ἐκ τῶν Κοινοτήτων τῆς Βορείου Γαλιλαίας, Σαχνίν, Κούφρ Γιασίφ καί ἄλλων.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον διά τοῦ κάτωθι κηρύγματος Αὐτοῦ ὡς ἕπεται:
«Λέγει αὐτοῖς (τοῖς μαθηταῖς ὁ Ἰησοῦς)· ὑμεῖς δέ τίνα με λέγεται εἵναι; ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς», ( Ματθ. 16,15-17).
Εἶπε δέ πρός τόν μαθητήν αὐτοῦ Ἀνανίαν ὁ Κύριος· «πορεύου, ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοί ἐστιν οὗτος (ὁ Σαῦλος) τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων», (Πράξ. 9,15).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἱερῶ τούτῳ προσκυνήματι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Καπερναούμ, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν πάνσεπτον μνήμην τῶν σοφωτάτων Ἀποστόλων καί κορυφαίων Πέτρου καί Παύλου ψάλλοντες καί λέγοντες· Χαῖρε Πέτρε Ἀπόστολε, καί γνήσιε φίλε τοῦ σοῦ διδασκάλου, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Χαῖρε Παῦλε παμφίλτατε καί κῆρυξ τῆς πίστεως καί διδάσκαλε τῆς Οἰκουμένης. «Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν ευαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τά ἀγαθά», (Ρωμ. 10,15/ Ἡσ. 42,7).
Ἡ ξυνωρίς αὕτη τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, ὡς λέγει ὁ ἑρμηνευτής Οἰκουμένιος ἐγένοντο κήρυκες τῆς εἰρήνης τοὐτέστιν τῆς καταλλαγῆς τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους. Ἀμφότεροι Πέτρος καί Παῦλος ἔλαβον τήν κλῆσιν αὐτῶν εἰς τό ἀποστολικόν ἀξίωμα ἀπ’ Αὐτόν τοῦτον τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Καί ὁ μέν Πέτρος μετά τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Ἀνδρέου ἦσαν ἁλιεῖς· «καί λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων», (Πρβλ. Ματθ. 4, 18-19). Ὁ δέ Παῦλος «ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ, καὶ ἐξαίφνης περιήστραψεν αὐτὸν φῶς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσε φωνὴν λέγουσαν αὐτῷ· Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; εἶπε δέ· τίς εἶ, κύριε; ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· ἐγώ εἰμι ᾿Ιησοῦς ὃν σὺ διώκεις· ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν», (Πράξ, 9, 3-6).
Ἀξιοσημείωτον ὅτι τό «φῶς τό ἀπό τοῦ οὐρανοῦ, τό ὁποῖον περιήστραψεν τόν Σαῦλον δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό Πνεῦμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, «εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι ὅτι τό τῆς δόξης καί δυνάμεως καί τό τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς ἀναπαύεται (Α΄ Πέτρ. 4,14), κηρύττει ὁ θεσπέσιος Πέτρος.
Μέ ἄλλα λόγια ὁ Σαούλ, ὁ κληθεῖς Παῦλος, ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου, ὅπως ἀκριβῶς κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, ἅπαντες οἱ Ἀπόστολοι ἐπλήσθησαν Πνεύματος Ἁγίου (Πρβλ. Πράξ. 2,4).
Παρ’ ὁμοίως ὁ πρῴην διώκτης τοῦ Χριστοῦ Παῦλος ἐγένετο κοινωνός τῆς λαλιᾶς τοῦ Ἰησοῦ μετά τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγοντος: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς· πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», (Ματθ. 28,18-19) κατέστησεν αὐτόν ( τόν Πέτρον) μάρτυρα τῆς ἀληθείας.
Ἑρμηνεύοντες τούς ὡς ἄνω λόγους, ὁ μέν ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «ὡς ἐκήρυξὰς μου τό ἴδιον καί ἀσάλευτον τῆς θεότητος οὕτω κἀγώ κηρύττω σου τῆς ὁμολογίας ἀσάλευτον».
Ὁ δέ Ζυγαβηνός ἐπισημαίνει: «Καί μήν (=βεβαίως) τό δῶρον τοῦτο καί τῶν ἄλλων Ἀποστόλων γέγονεν, ἀλλά πρώτῳ τῷ Πέτρῳ δέδοται· διότι πρῶτος οὗτος Υἱόν τοῦ Θεοῦ, γνήσιον τόν Χριστόν εἶναι ἀνωμολόγησε».
Ἡ ὑπό τοῦ θείου Παύλου ἀποκάλυψις /φανέρωσις : «Οἴδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ· καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι», (Β΄ Κορ. 12, 2-4)· κατέστησεν αὐτόν (τόν Παῦλον) συνεργόν τῇ ἀληθείᾳ (Γ’ Ἰωάν, 1,8), τοῦ εὐαγγελισμοῦ, δηλονότι τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας.
Σχολιάζων τούς ὡς ἄνω Παυλείους λόγους ὁ Ἱερός Χρυσόστομος διερωτᾶται λέγων: «Τίνος ἕνεκεν καί ἡρπάγη; Ὑπέρ τοῦ μή δοκεῖν αὐτόν… ἔλαττον ἔχει τῶν λοιπῶν ἀποστόλων.
Ἐπειδή γάρ συνεγένοντο τῷ Χριστῷ οὗτος δέ οὐδαμῶς, διά τοῦτο εἰς δόξαν ἥρπασε καί τοῦτον. [Καί ἁπλούστερον· Διά ποῖον λόγον καί ἡρπάγη εἰς τόν παράδεισον; Διά νά μή θεωρῇ τόν ἑαυτόν του κατώτερον τῶν ἄλλων Ἀποστόλων. Ἐπειδή ἐκεῖνοι (οἱ Ἀπόστολοι) συνανεστρέφοντο μέ τόν Χριστόν, αὐτός δέ (ὁ Παῦλος) οὐδόλως, διά τοῦτο ἥρπασε καί τοῦτον (τόν Παῦλον), ἵνα δοξάσῃ αὐτόν].
Ἀμφότεροι Πέτρος καί Παῦλος, οἵτινες ἦσαν πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου, ὅπως ἀκριβῶς ἅπαντες οἱ Ἀπόστολοι, διακρίνονται ὡς Πρωτοκορυφαῖοι, διότι πρῶτον εἰς αὐτούς ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός κηρύττειν τό Εὐαγγέλιον, ὁ μέν Πέτρος εἰς τούς Ἰουδαίους ὁ δέ Παῦλος εἰς τούς ἐθνικούς. «Ἐμοί γάρ οἱ δοκοῦντες οὐδὲν προσανέθεντο, ἀλλὰ τοὐναντίον ἰδόντες ὅτι πεπίστευμαι τὸ εὐαγγέλιον τῆς ἀκροβυστίας καθὼς Πέτρος τῆς περιτομῆς· ὁ γὰρ (Κύριος) ἐνεργήσας Πέτρῳ εἰς ἀποστολὴν τῆς περιτομῆς ἐνήργησε καὶ ἐμοὶ εἰς τὰ ἔθνη» (Γαλ. 2, 6-8), λέγει ὁ σοφός Παῦλος.
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τούς μεγάλους φωστῆρας αὐτῆς Πέτρον καί Παῦλον, διότι οὗτοι ἐμερίμνουν δι’ ὅλας τάς κατά τόπους Ἐκκλησίας.
«Σύ εἶ Πέτρος καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν, καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16,18), λέγει Κύριος. «Ἐν κόπῳ καί μόχθῳ ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις… ἐν ψύχει καί γυμνότητι· χωρίς τῶν παρεκτός ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ’ ἡμέραν ( ἡ κατ’ ἐμοῦ ἐπίθεσις τῶν διωκτῶν μου) ἡ μέριμνα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν (Β΄ Κορ. 11, 27-28), λέγει ὁ θεῖος Παῦλος.
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό θεόλεκτον τοῦτο ζεῦγος τῶν Ἀποστόλων ἐσφράγισε τήν ὁμολογίαν αὐτοῦ, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι μόνος ἀληθινός Θεός καί ἡ Ἐκκλησία αὐτοῦ, ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας.
Διό καί ἡμεῖς μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καί τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε εἰρήνην τῇ οἰκουμένη δωρήσασθαι καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τό μέγα ἔλεος». «Σύ δε Δέσποινα Θεοτόκε, βοήθεια γενοῦ ἡμῖν καί προστάτης θερμότατος· σέ γάρ ἔχομεν ἐλπίδα οἱ ἀνάξιοι δοῦλοι σου»!
Ἔτη πολλά εὐλογημένα καί εἰρηνικά. Ἀμήν”.
Ἅμα τῇ Ἀπολύσει τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ φίλεργος και ἀνακαινίσας τήν Μονήν καί ἁγιογραφήσας τόν Ναόν μοναχός Εἰρήναρχος καί κόψας κατά τό ἔτος τοῦτο εἰδικόν μετάλλιον ἐπί τῇ συμπληρώσει ἑκατονταετίας ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Δαμιανοῦ, ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί τό ἐκκλησίασμα εἰς τό Ἡγουμενεῖον καί ἀκολούθως παρέθεσε πλουσίαν ἀρτύσιμον τράπεζαν εἰς τόν προαύλιον χῶρον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

