ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ «ΕΚΘΕΣΗΣ» ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ
Όλοι οι άτεχνοι, άσχετοι, με τεράστια συμπλέγματα κατωτερότητος, που προσπαθούν να βγουν στην κοινωνία υβρίζοντας τον Χριστό, την πίστη μας, κάνουν ακριβώς αυτό το πράγμα. Το θέμα είναι ότι και αυτοί που υποστηρίζουν τέτοια αίσχη, δεν καταλαβαίνουν ότι μπαίνουν στην ίδια κατηγορία με τους υβριστές της Πίστεως του άλλου.
Θα μου άρεσε πάρα πολύ να υποστηριχθεί από ειδικούς της *τέχνης* η βεβήλωση της Ισλαμικής πίστης. Εκεί θα ήθελα να διαβάσω τα σχόλια και τις κριτικές των ειδικών. Νομίζω ότι αυτό που έκανε η πινακοθήκη οδηγεί στον Μεσαίωνα και όχι οι αντιδράσεις του κόσμου που πολύ σωστά αντέδρασαν. Να σας θυμίσω ότι στην Ευρώπη που διατείνονται όλοι για την πρόοδό της, οι προσβολές κατά των θρησκειών δεν βρίσκουν καμία θέση, ούτε και στην πιο κακοφτιαγμένη γκαλερί των υπόγειων του Λονδίνου ή του Παρισιού. Είναι ένα θέμα που πολύ λίγο απασχόλησε τους ιστορικούς τέχνης, ακόμα και τους άθεους, στα τέλη της δεκαετίας του 60 και λίγο στις αρχές του 70. Επίσης να σας πω ότι αν ο κύριος αυτός προσπαθούσε να κάνει την ίδια *έκθεση* σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, οι αθλιότητές του θα επέπλεαν σχισμένες πάνω στα νερά κάποιου ευρωπαϊκού ποταμού.
Όλα αυτά τα γνωρίζω γιατί έζησα 7 χρόνια στο Παρίσι, έκανα Μάστερ στη Σορβόννη, στην Ιστορία της Τέχνης και διδακτορικό, δούλεψα σε γκαλερί και έχω άποψη επί του θέματος. Μιλώ σαν ιστορικός τέχνης κι όχι σαν απλός πιστός που αγαπάει τον Χριστό. Επίσης, στην πίστη του άλλου δεν χωράνε καλλιτεχνικές διατυπώσεις περί ελευθερίας της έκφρασης, γιατί εδώ, θίγεται μόνο μια πίστη, η ελευθερία θα ήταν να οργανώσετε μια έκθεση με ύβρεις για όλες τις θρησκείες που υπάρχουν στην γη, κάτι σαν exposition rétrospective, αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζουν όσοι το παίζουν ειδικοί. Επίσης θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι όταν καταπιάνεται ένα μουσείο με ένα θέμα θα πρέπει να δουν οι *ειδικοί* αν το θέμα αυτό έχει κάποια πέραση, ή θα προκαλέσει. Αν προκαλεί το αίσθημα με ύβρεις και χυδαιότητες όπως η *έκθεση* αυτή, τότε δεν ανήκει στον χώρο της Τέχνης αλλά της πρόκλησης και της ασεβείας. Η τέχνη ποτέ δεν είναι πρόκληση κι ασέβεια.
Μάλλον η Εθνική Πινακοθήκη εξάντλησε ό,τι καλό είχε βγάλει η Ελλάδα και ως μη έχουσα πλέον τι να κάνει πέρασε στον χώρο της κατρακύλας και της καλλιτεχνικής και μουσειακής αφάνειας. Και θέλοντας να ξεφύγει από ένα βέβαιο θάνατο επέλεξε το δρόμο της δυσσέβειας.
Κλασσικό παράδειγμα απελπισμένου. Καμιά Διεύθυνση Ευρωπαϊκού Μουσείου δεν θα δεχόταν να βάλει τέτοια έργα στους χώρους της. Στην Ελλάδα δυστυχώς τέτοιες εκθέσεις βγαίνουν στο φως, υπογραμμίζοντας όμως, ευτυχώς! και το καλλιτεχνικό επίπεδο αυτών που τις φιλοξενούν.
Μετά τιμής
Ζωγράφος Φίλιππος
Ιστορικός της Τέχνης
