Ι.Μ. Πιούχτισι σε πρόεδρο Βουλής: «Ουδέποτε ενεπλάκημεν σε πολιτικά παιχνίδια»
Η Καθηγουμένη και οι Αδελφές της Ιεράς Μονής Πιούχτιτσι, της παλαιότερης και μεγαλύτερης Ιεράς Μονής της Εσθονίας, συνεχίζουν να εκφράζουν την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο που τις υποχρεώνει να αποχωρήσουν από τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας, με την απειλή διάλυσης της Μονής.
Σε έκκλησή τους προς τον πρόεδρο της Βουλής της Εσθονίας, Λάουρι Χούσαρ, οι Μοναχές εκφράζουν την αγωνία τους και δηλώνουν: «Αυτό που συμβαίνει είναι ακατανόητο και προκαλεί μεγάλο πόνο στην καρδιά μας. Μας ζητούν να διακόψουμε τον κανονικό μας δεσμό με την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προς όφελος της Κωνσταντινούπολης. Αυτό όχι μόνο παραβιάζει τους ιερούς κανόνες, αλλά είναι σαν να εξαναγκάζεις κάποιον να εγκαταλείψει την ίδια του τη μητέρα. Τον ανέθρεψε και τον φρόντισε όλη του τη ζωή, και τώρα μας ζητούν να την εγκαταλείψουμε. Μήπως θέλετε αυτή η αμαρτία να βαρύνει τις ψυχές μας; Ποιο είναι το όφελος; Για τη δική μας γαλήνη και ευημερία;»
Επιπλέον, οι Μοναχές τονίζουν ότι η Μονή πάντα είχε αποστασιοποιηθεί από πολιτικά ζητήματα και δεν είχε εμπλακεί σε πολιτικά παιχνίδια. Παράλληλα, συνεχίζουν να προσεύχονται για την Εσθονία, την κυβέρνηση και τον λαό της, αλλά εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους για τις προσπάθειες υποταγής τους στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, χωρίς τη συναίνεσή τους. «Μας τοποθετούν σε έναν χώρο που έχει εισαγάγει νέες θεότητες και άγνοια, επιβάλλοντας μια αλήθεια που είναι πέρα από τον Χριστό», προσθέτουν.
Στο τέλος της επιστολής, παραθέτουν τα λόγια του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: «Θα προτιμούσα να μείνω με τον Χριστό παρά με την Αλήθεια».
Η Καθηγουμένη Φιλαρέτη και οι αδελφές της Μονής απευθύνθηκαν προσωπικά στον πρόεδρο της Βουλής, ζητώντας συνάντηση για να παραδώσουν την έκκληση. Ωστόσο, εκείνος απέφυγε τη συνάντηση λόγω έλλειψης χρόνου.
Στις 17 Φεβρουαρίου, οι Μοναχές με επικεφαλής την Καθηγουμένη, επισκέφθηκαν τη Βουλή για να παραδώσουν την έκκληση. Όμως, η πρόσβασή τους στην αίθουσα απαγορεύθηκε και αναγκάστηκαν να περιμένουν για αρκετή ώρα στον δρόμο, υπό το χιόνι.
Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα, τον βουλευτή Varro Vooglaid, οι αστυνομικοί που φύλαγαν τη Βουλή συμπεριφέρθηκαν με αγένεια προς τις Μοναχές, φωνάζοντας και απαγορεύοντας οποιαδήποτε φωτογράφηση. Με την παρέμβαση των δικηγόρων της Μονής, οι Μοναχές κατάφεραν τελικά να εισέλθουν στο φουαγιέ και να παραδώσουν το κείμενό τους σε υπάλληλο της Βουλής, ο οποίος το παρέλαβε χωρίς να τις προσκαλέσει στο γραφείο του.
Οι ορθόδοξοι κληρικοί δημοσίευσαν δύο φωτογραφίες με τις εξής λεζάντες:
Η Ιερά Μονή υποδέχεται εκπροσώπους του Εσθονικού κράτους (στη φωτογραφία, ο υπουργός Εσωτερικών της Εσθονίας Lauri Läänemets κάθεται σε πλούσιο τραπέζι που προσφέρθηκε στη Μονή. Σήμερα, ο κ. Läänemets είναι ένας από τους βασικούς υποστηρικτές του νόμου που απαγορεύει την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Εσθονία).
Το κράτος υποδέχεται εκπροσώπους της Ιεράς Μονής (στη φωτογραφία, η Καθηγουμένη και οι αδελφές της Μονής στέκονται όρθιες και χιονισμένες στον δρόμο).
(Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της έκκλησης)
«Αξιότιμε πρόεδρε της Βουλής της Εσθονίας Λάουρι Χούσαρ,
Μας προέτρεψε να αποταθούμε στο πρόσωπό Σας ο βαθύς προβληματισμός μας για την πορεία της καθ’ ημάς ιεράς γυναικείας μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πιούχτιτσα.
Περισσότερο από ένα αιώνα, για να είμαστε ακριβείς, πριν από 134 χρόνια, ιδρύθηκε αυτή στο Κουρεμιάε, επί του Αγίου Λόφου, και έκτοτε, όποιες τρικυμίες και αν λυσσομανούσαν γύρω του, όποιοι πόλεμοι και επαναστάσεις τάρασσαν τον κόσμο, όπως και αν μεταβάλλονταν οι εξουσίες, ουδεμία ημέρα δεν έπαυσε να ακτινοβολεί την αγάπη προς τον Θεό.
Όποιο σκότος και αν κάλυπτε τον κόσμο, εδώ καταύγαζε τα πάντα το φως της αγάπης του ανθρώπου προς τον Πανοικτίρμονα Θεό. Ουδεμία ημέρα δεν έπαυσαν να αναπέμπονται οι προσευχές στη μονή.
Και να, τώρα συμβαίνει κάτι, που δεν χωρά το μυαλό μας και προκαλεί οξύ πόνο στις καρδιές μας.
Απαιτούν από εμάς να διακόψουμε τον κανονικό δεσμό μας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προς όφελος της Κωνσταντινουπόλεως.
Και τούτο δεν είναι απλώς μια αθέτηση των εκκλησιαστικών κανόνων, είναι σαν να εγκαταλείπει ο άνθρωπος την κατά σάρκα μητέρα του.
Τον μεγάλωσε, τον έτρεφε όλες τις ημέρες της ζωής του, για να την αρνηθεί τώρα; Αυτή η μεγάλη αμαρτία θα πρέπει να βαρύνει τις ψυχές μας; Και ποιο είναι το όφελος; Η γαλήνη και η ευημερία μας;
Θέλουμε να απαντήσουμε με τα λεγόμενα του Χριστού, ο Οποίος δεν ενέδωσε στους πειρασμούς: «Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» (Ματθ. 4. 10).
Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι όσα μας προσάπτουν ως κατηγορίες είναι άσχετα με τη μονή πράγματα.
Εμείς, οι οικίστριες της ιεράς μονής Πιούχτιτσα, είμαστε πάντοτε ξένες προς την πολιτική και ουδέποτε δεν ενεπλάκημεν στα πολιτικά παιχνίδια.
Αποσυρθήκαμε στα κελλία μας εγκαταλείπονοτας τον κόσμο, τα πάθη, τις διενέξεις και τις συγκρούσεις, με τις οποίες τρέφεται ο κόσμος, καθώς και από την ενασχόλησή του με την κακία της ημέρας.
Στον ασκητικό μας βίο υπάρχει θέση μόνον για τον Κύριο, ενώ τα θεμέλιά του αποτελούν η προσευχή και η εργασία.
Είναι περιττόν να πούμε ότι οιαδήποτε εισπήδηση του κόσμου στον μοναστηριακό, μοναχικό βίο μας προκαλεί πόνο και μας εξαναγκάζει με φόβο να προσβλέπουμε το μέλλον μας.
Η μοναδική ιερά γυναικεία μονή της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας που δεν έκλεισε και λειτουργούσε τα σοβιετικά χρόνια ήταν εκείνη της Πιούχτιτσα.
Ουδέποτε δεν λησμονούμε τούτο και πάντοτε στις καθημερινές μας ιερές ακολουθίες με ευγνωμοσύνη προσευχόμασταν και εξακολουθούμε να προσευχόμαστε για την Εσθονία, τις Αρχές και τον ευγενή λαό της.
Ελπίζουμε ότι τελικά θα εισακουσθούμε από τους ιθύνοντες και η Δημοκρατία της Εσθονίας θα αφουγκρασθεί την ανησυχία μας.
Δεν υπάρχει νόμος που θα εξανάγκαζε τους αθώους, νομοταγείς μοναχούς να αθετήσουν τις εντολές του Χριστού προς όφελος συγκυριακών επιθυμιών των πολιτικών.
Εμάς, τις οικίστριες της μονής, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη μας, μας τοποθετούν σε ένα χώρο, όπου εγκαταστάθηκαν η άγνοια και νέες θεότητες, που επιβάλλουν αλήθεια εκτός του Χριστού.
Εμείς, οι μοναχές της Πιούχτιτσα, με πνευματική ευφροσύνη θα επαναλάβουμε τα ψιθυριστά λόγια ενός μεγάλου χριστιανού: «Θα προτιμούσα να μείνω με τον Χριστό παρά με την Αλήθεια εκτός του Χριστού» (Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι – σ.τ.μ.).
(Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της έκκλησης)
«Αξιότιμε πρόεδρε της Βουλής της Εσθονίας Λάουρι Χούσαρ,
Μας προέτρεψε να αποταθούμε στο πρόσωπό Σας ο βαθύς προβληματισμός μας για την πορεία της καθ’ ημάς ιεράς γυναικείας μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πιούχτιτσα.
Περισσότερο από ένα αιώνα, για να είμαστε ακριβείς, πριν από 134 χρόνια, ιδρύθηκε αυτή στο Κουρεμιάε, επί του Αγίου Λόφου, και έκτοτε, όποιες τρικυμίες και αν λυσσομανούσαν γύρω του, όποιοι πόλεμοι και επαναστάσεις τάρασσαν τον κόσμο, όπως και αν μεταβάλλονταν οι εξουσίες, ουδεμία ημέρα δεν έπαυσε να ακτινοβολεί την αγάπη προς τον Θεό.
Όποιο σκότος και αν κάλυπτε τον κόσμο, εδώ καταύγαζε τα πάντα το φως της αγάπης του ανθρώπου προς τον Πανοικτίρμονα Θεό. Ουδεμία ημέρα δεν έπαυσαν να αναπέμπονται οι προσευχές στη μονή.
Και να, τώρα συμβαίνει κάτι, που δεν χωρά το μυαλό μας και προκαλεί οξύ πόνο στις καρδιές μας.
Απαιτούν από εμάς να διακόψουμε τον κανονικό δεσμό μας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προς όφελος της Κωνσταντινουπόλεως.
Και τούτο δεν είναι απλώς μια αθέτηση των εκκλησιαστικών κανόνων, είναι σαν να εγκαταλείπει ο άνθρωπος την κατά σάρκα μητέρα του.
Τον μεγάλωσε, τον έτρεφε όλες τις ημέρες της ζωής του, για να την αρνηθεί τώρα; Αυτή η μεγάλη αμαρτία θα πρέπει να βαρύνει τις ψυχές μας; Και ποιο είναι το όφελος; Η γαλήνη και η ευημερία μας;
Θέλουμε να απαντήσουμε με τα λεγόμενα του Χριστού, ο Οποίος δεν ενέδωσε στους πειρασμούς: «Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» (Ματθ. 4. 10).
Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι όσα μας προσάπτουν ως κατηγορίες είναι άσχετα με τη μονή πράγματα.
Εμείς, οι οικίστριες της ιεράς μονής Πιούχτιτσα, είμαστε πάντοτε ξένες προς την πολιτική και ουδέποτε δεν ενεπλάκημεν στα πολιτικά παιχνίδια.
Αποσυρθήκαμε στα κελλία μας εγκαταλείπονοτας τον κόσμο, τα πάθη, τις διενέξεις και τις συγκρούσεις, με τις οποίες τρέφεται ο κόσμος, καθώς και από την ενασχόλησή του με την κακία της ημέρας.
Στον ασκητικό μας βίο υπάρχει θέση μόνον για τον Κύριο, ενώ τα θεμέλιά του αποτελούν η προσευχή και η εργασία.
Είναι περιττόν να πούμε ότι οιαδήποτε εισπήδηση του κόσμου στον μοναστηριακό, μοναχικό βίο μας προκαλεί πόνο και μας εξαναγκάζει με φόβο να προσβλέπουμε το μέλλον μας.
Η μοναδική ιερά γυναικεία μονή της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας που δεν έκλεισε και λειτουργούσε τα σοβιετικά χρόνια ήταν εκείνη της Πιούχτιτσα.
Ουδέποτε δεν λησμονούμε τούτο και πάντοτε στις καθημερινές μας ιερές ακολουθίες με ευγνωμοσύνη προσευχόμασταν και εξακολουθούμε να προσευχόμαστε για την Εσθονία, τις Αρχές και τον ευγενή λαό της.
Ελπίζουμε ότι τελικά θα εισακουσθούμε από τους ιθύνοντες και η Δημοκρατία της Εσθονίας θα αφουγκρασθεί την ανησυχία μας.
Δεν υπάρχει νόμος που θα εξανάγκαζε τους αθώους, νομοταγείς μοναχούς να αθετήσουν τις εντολές του Χριστού προς όφελος συγκυριακών επιθυμιών των πολιτικών.
Εμάς, τις οικίστριες της μονής, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη μας, μας τοποθετούν σε ένα χώρο, όπου εγκαταστάθηκαν η άγνοια και νέες θεότητες, που επιβάλλουν αλήθεια εκτός του Χριστού.
Εμείς, οι μοναχές της Πιούχτιτσα, με πνευματική ευφροσύνη θα επαναλάβουμε τα ψιθυριστά λόγια ενός μεγάλου χριστιανού: «Θα προτιμούσα να μείνω με τον Χριστό παρά με την Αλήθεια εκτός του Χριστού» (Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι – σ.τ.μ.).
(Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της έκκλησης)
«Αξιότιμε πρόεδρε της Βουλής της Εσθονίας Λάουρι Χούσαρ,
Μας προέτρεψε να αποταθούμε στο πρόσωπό Σας ο βαθύς προβληματισμός μας για την πορεία της καθ’ ημάς ιεράς γυναικείας μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πιούχτιτσα.
Περισσότερο από ένα αιώνα, για να είμαστε ακριβείς, πριν από 134 χρόνια, ιδρύθηκε αυτή στο Κουρεμιάε, επί του Αγίου Λόφου, και έκτοτε, όποιες τρικυμίες και αν λυσσομανούσαν γύρω του, όποιοι πόλεμοι και επαναστάσεις τάρασσαν τον κόσμο, όπως και αν μεταβάλλονταν οι εξουσίες, ουδεμία ημέρα δεν έπαυσε να ακτινοβολεί την αγάπη προς τον Θεό.
Όποιο σκότος και αν κάλυπτε τον κόσμο, εδώ καταύγαζε τα πάντα το φως της αγάπης του ανθρώπου προς τον Πανοικτίρμονα Θεό. Ουδεμία ημέρα δεν έπαυσαν να αναπέμπονται οι προσευχές στη μονή.
Και να, τώρα συμβαίνει κάτι, που δεν χωρά το μυαλό μας και προκαλεί οξύ πόνο στις καρδιές μας.
Απαιτούν από εμάς να διακόψουμε τον κανονικό δεσμό μας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προς όφελος της Κωνσταντινουπόλεως.
Και τούτο δεν είναι απλώς μια αθέτηση των εκκλησιαστικών κανόνων, είναι σαν να εγκαταλείπει ο άνθρωπος την κατά σάρκα μητέρα του.
Τον μεγάλωσε, τον έτρεφε όλες τις ημέρες της ζωής του, για να την αρνηθεί τώρα; Αυτή η μεγάλη αμαρτία θα πρέπει να βαρύνει τις ψυχές μας; Και ποιο είναι το όφελος; Η γαλήνη και η ευημερία μας;
Θέλουμε να απαντήσουμε με τα λεγόμενα του Χριστού, ο Οποίος δεν ενέδωσε στους πειρασμούς: «Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» (Ματθ. 4. 10).
Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι όσα μας προσάπτουν ως κατηγορίες είναι άσχετα με τη μονή πράγματα.
Εμείς, οι οικίστριες της ιεράς μονής Πιούχτιτσα, είμαστε πάντοτε ξένες προς την πολιτική και ουδέποτε δεν ενεπλάκημεν στα πολιτικά παιχνίδια.
Αποσυρθήκαμε στα κελλία μας εγκαταλείπονοτας τον κόσμο, τα πάθη, τις διενέξεις και τις συγκρούσεις, με τις οποίες τρέφεται ο κόσμος, καθώς και από την ενασχόλησή του με την κακία της ημέρας.
Στον ασκητικό μας βίο υπάρχει θέση μόνον για τον Κύριο, ενώ τα θεμέλιά του αποτελούν η προσευχή και η εργασία.
Είναι περιττόν να πούμε ότι οιαδήποτε εισπήδηση του κόσμου στον μοναστηριακό, μοναχικό βίο μας προκαλεί πόνο και μας εξαναγκάζει με φόβο να προσβλέπουμε το μέλλον μας.
Η μοναδική ιερά γυναικεία μονή της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας που δεν έκλεισε και λειτουργούσε τα σοβιετικά χρόνια ήταν εκείνη της Πιούχτιτσα.
Ουδέποτε δεν λησμονούμε τούτο και πάντοτε στις καθημερινές μας ιερές ακολουθίες με ευγνωμοσύνη προσευχόμασταν και εξακολουθούμε να προσευχόμαστε για την Εσθονία, τις Αρχές και τον ευγενή λαό της.
Ελπίζουμε ότι τελικά θα εισακουσθούμε από τους ιθύνοντες και η Δημοκρατία της Εσθονίας θα αφουγκρασθεί την ανησυχία μας.
Δεν υπάρχει νόμος που θα εξανάγκαζε τους αθώους, νομοταγείς μοναχούς να αθετήσουν τις εντολές του Χριστού προς όφελος συγκυριακών επιθυμιών των πολιτικών.
Εμάς, τις οικίστριες της μονής, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη μας, μας τοποθετούν σε ένα χώρο, όπου εγκαταστάθηκαν η άγνοια και νέες θεότητες, που επιβάλλουν αλήθεια εκτός του Χριστού.
Εμείς, οι μοναχές της Πιούχτιτσα, με πνευματική ευφροσύνη θα επαναλάβουμε τα ψιθυριστά λόγια ενός μεγάλου χριστιανού: «Θα προτιμούσα να μείνω με τον Χριστό παρά με την Αλήθεια εκτός του Χριστού» (Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι – σ.τ.μ.).
(Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της έκκλησης)
«Αξιότιμε πρόεδρε της Βουλής της Εσθονίας Λάουρι Χούσαρ,
Μας προέτρεψε να αποταθούμε στο πρόσωπό Σας ο βαθύς προβληματισμός μας για την πορεία της καθ’ ημάς ιεράς γυναικείας μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πιούχτιτσα.
Περισσότερο από ένα αιώνα, για να είμαστε ακριβείς, πριν από 134 χρόνια, ιδρύθηκε αυτή στο Κουρεμιάε, επί του Αγίου Λόφου, και έκτοτε, όποιες τρικυμίες και αν λυσσομανούσαν γύρω του, όποιοι πόλεμοι και επαναστάσεις τάρασσαν τον κόσμο, όπως και αν μεταβάλλονταν οι εξουσίες, ουδεμία ημέρα δεν έπαυσε να ακτινοβολεί την αγάπη προς τον Θεό.
Όποιο σκότος και αν κάλυπτε τον κόσμο, εδώ καταύγαζε τα πάντα το φως της αγάπης του ανθρώπου προς τον Πανοικτίρμονα Θεό. Ουδεμία ημέρα δεν έπαυσαν να αναπέμπονται οι προσευχές στη μονή.
Και να, τώρα συμβαίνει κάτι, που δεν χωρά το μυαλό μας και προκαλεί οξύ πόνο στις καρδιές μας.
Απαιτούν από εμάς να διακόψουμε τον κανονικό δεσμό μας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προς όφελος της Κωνσταντινουπόλεως.
Και τούτο δεν είναι απλώς μια αθέτηση των εκκλησιαστικών κανόνων, είναι σαν να εγκαταλείπει ο άνθρωπος την κατά σάρκα μητέρα του.
Τον μεγάλωσε, τον έτρεφε όλες τις ημέρες της ζωής του, για να την αρνηθεί τώρα; Αυτή η μεγάλη αμαρτία θα πρέπει να βαρύνει τις ψυχές μας; Και ποιο είναι το όφελος; Η γαλήνη και η ευημερία μας;
Θέλουμε να απαντήσουμε με τα λεγόμενα του Χριστού, ο Οποίος δεν ενέδωσε στους πειρασμούς: «Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» (Ματθ. 4. 10).
Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι όσα μας προσάπτουν ως κατηγορίες είναι άσχετα με τη μονή πράγματα.
Εμείς, οι οικίστριες της ιεράς μονής Πιούχτιτσα, είμαστε πάντοτε ξένες προς την πολιτική και ουδέποτε δεν ενεπλάκημεν στα πολιτικά παιχνίδια.
Αποσυρθήκαμε στα κελλία μας εγκαταλείπονοτας τον κόσμο, τα πάθη, τις διενέξεις και τις συγκρούσεις, με τις οποίες τρέφεται ο κόσμος, καθώς και από την ενασχόλησή του με την κακία της ημέρας.
Στον ασκητικό μας βίο υπάρχει θέση μόνον για τον Κύριο, ενώ τα θεμέλιά του αποτελούν η προσευχή και η εργασία.
Είναι περιττόν να πούμε ότι οιαδήποτε εισπήδηση του κόσμου στον μοναστηριακό, μοναχικό βίο μας προκαλεί πόνο και μας εξαναγκάζει με φόβο να προσβλέπουμε το μέλλον μας.
Η μοναδική ιερά γυναικεία μονή της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας που δεν έκλεισε και λειτουργούσε τα σοβιετικά χρόνια ήταν εκείνη της Πιούχτιτσα.
Ουδέποτε δεν λησμονούμε τούτο και πάντοτε στις καθημερινές μας ιερές ακολουθίες με ευγνωμοσύνη προσευχόμασταν και εξακολουθούμε να προσευχόμαστε για την Εσθονία, τις Αρχές και τον ευγενή λαό της.
Ελπίζουμε ότι τελικά θα εισακουσθούμε από τους ιθύνοντες και η Δημοκρατία της Εσθονίας θα αφουγκρασθεί την ανησυχία μας.
Δεν υπάρχει νόμος που θα εξανάγκαζε τους αθώους, νομοταγείς μοναχούς να αθετήσουν τις εντολές του Χριστού προς όφελος συγκυριακών επιθυμιών των πολιτικών.
Εμάς, τις οικίστριες της μονής, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη μας, μας τοποθετούν σε ένα χώρο, όπου εγκαταστάθηκαν η άγνοια και νέες θεότητες, που επιβάλλουν αλήθεια εκτός του Χριστού.
Εμείς, οι μοναχές της Πιούχτιτσα, με πνευματική ευφροσύνη θα επαναλάβουμε τα ψιθυριστά λόγια ενός μεγάλου χριστιανού: «Θα προτιμούσα να μείνω με τον Χριστό παρά με την Αλήθεια εκτός του Χριστού» (Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι – σ.τ.μ.).
