Νομιμοποίηση ευθανασίας στην Αγγλία
Στους βρετανούς βουλευτές δόθηκαν μόλις πέντε ώρες για να συζητήσουν τον νόμο για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Ο βρετανός πρωθυπουργός Keir Starmer πιστεύει ότι πέντε ώρες είναι αρκετές για τους βουλευτές να συζητήσουν ένα νομοσχέδιο για την παροχή βοήθειας σε ανίατους ασθενείς, αναφέρει The European Conservative.
Ένας από τους σημαντικότερους νέους νόμους της Βρετανίας έχει ήδη εξεταστεί από τη Βουλή των Λόρδων σε δεύτερη ανάγνωσή της.
Οι πολέμιοι του νέου νομοσχεδίου είναι εξοργισμένοι με την ταχύτητα εξέτασής του. Ο Δρ Gordon MacDonald, διευθύνων σύμβουλος της ομάδας κατά των ναρκωτικών «Φροντίδα, όχι δολοφονία», σημειώνει ότι δεδομένης της σοβαρότητας της προτεινόμενης νομοθεσίας, η οποία θα άλλαζε θεμελιωδώς το σύστημα υγείας και θα ασκούσε πίεση στους ευάλωτους ασθενείς σε τελικό στάδιο να τερματίσουν τη ζωή τους πρόωρα, απογοητεύει το γεγονός ότι η συζήτηση περιορίζεται σε λίγες μόνο ώρες.
Είπε στο The European Conservative ότι «δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί βουλευτές λένε ότι δεν είχαν χρόνο να μελετήσουν σωστά το νομοσχέδιο και να μιλήσουν με τους ψηφοφόρους τους», προσθέτοντας: «Οι βουλευτές πρέπει να απορρίψουν αυτό το επικίνδυνο νομοσχέδιο και αντ’ αυτού να επικεντρωθούν στη διόρθωση ενός κατεστραμμένου συστήματος φροντίδα στο Ηνωμένο Βασίλειο και επίτευξη καθολικής πρόσβασης και χρηματοδότησης».
Ο υπουργός Υγείας του Εργατικού Κόμματος Γουές Στρίτινγκ είπε ότι το σύστημα παρηγορητικής φροντίδας του Ηνωμένου Βασιλείου βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Σημείωσε ότι η νέα νομοθεσία θα μπορούσε να οδηγήσει στον «εξαναγκασμό» των ανθρώπων να αυτοκτονήσουν.
Υγειονομικοί και εκκλησιαστικοί ηγέτες επέκριναν επίσης την ταχύτητα ψήφισης του νομοσχεδίου και τον χρόνο που δόθηκε για κοινοβουλευτική συζήτηση στις 29 Νοεμβρίου.
Ο συντηρητικός βουλευτής Ντάνι Κρούγκερ περιέγραψε το νομοσχέδιο ως «το ίδιο κακό όπως κι όλες οι άλλες απόπειρες αδειοδότησης γιατρών να σκοτώνουν ασθενείς». Σημείωσε επίσης ότι «το νομοσχέδιο καθιστά νόμιμο για έναν γιατρό να προσφέρει υποβοηθούμενη αυτοκτονία σε έναν ασθενή που δεν το έχει αναφέρει (ένα σύνηθες πρόβλημα στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης με περιορισμένα οικονομικά), αλλά παράνομο για έναν γιατρό να αρνηθεί να παραπέμψει κάποιον για υποβοηθούμενη αυτοκτονία αν το ζητήσουν. Δεν υπάρχει ουδετερότητα εδώ».
