Η Νικαράγουα απαγόρευσε την Βίβλο

Η Νικαράγουα απαγόρευσε την Βίβλο - Φωτογραφία: aktines.blogspot.com

Στον σύγχρονο κόσμο, όπου η ελευθερία της σκέψης, της πίστης και της έκφρασης παρουσιάζονται συχνά ως αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα, η πραγματικότητα έρχεται διαρκώς να διαψεύσει αυτή τη βεβαιότητα. Πίσω από τη βιτρίνα της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών θεσμών, αυταρχικά καθεστώτα συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον φόβο, τη λογοκρισία και την πνευματική καταστολή ως βασικά εργαλεία διατήρησης της εξουσίας τους.

Πρόσφατα η κυβέρνηση του Ντανιέλ Ορτέγκα στη Νικαράγουα αποφάσισε να απαγορεύσει την είσοδο της Βίβλου και άλλων εντύπων ή οπτικοακουστικού εξοπλισμού στη χώρα. Το γεγονός αυτό συνιστά την κορύφωση μιας μακράς πορείας συστηματικής φίμωσης κάθε ανεξάρτητης φωνής – πολιτικής, κοινωνικής ή θρησκευτικής – που αρνείται να υποταχθεί στο επίσημο αφήγημα του καθεστώτος.

Από τη λαϊκή εξέγερση στον κρατικό αυταρχισμό

Η πορεία της Νικαράγουας προς τον ολοκληρωτισμό επιταχύνθηκε δραματικά μετά τα γεγονότα του 2018. Οι διαδηλώσεις, που αρχικά πυροδοτήθηκαν από αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εξελίχθηκαν γρήγορα σε ευρύτερη αμφισβήτηση της μακροχρόνιας παραμονής του Ορτέγκα στην εξουσία. Η κρατική απάντηση υπήρξε ωμή και αιματηρή: εκατοντάδες νεκροί, μαζικές συλλήψεις, καταγγελίες για βασανιστήρια και ένα κλίμα γενικευμένου τρόμου.

Έκτοτε, η χώρα μετασχηματίζεται σταδιακά σε ένα κλειστό και ασφυκτικό σύστημα ελέγχου. Ο περιορισμός της πληροφορίας, η εξόντωση της κοινωνίας των πολιτών και η στοχοποίηση της θρησκευτικής ζωής συνθέτουν το πορτρέτο ενός κράτους που φοβάται όχι τα όπλα, αλλά τις ιδέες.

Η απαγόρευση της Βίβλου ως πολιτική πράξη

Η απαγόρευση της εισαγωγής θρησκευτικών βιβλίων, εφημερίδων και καμερών στα σύνορα της Νικαράγουας είναι μια άκρως αντιδημοκρατική πολιτική που θυμίζει εποχές διωγμών στους Χριστιανούς. Όπως καταγράφει η οργάνωση Christian Solidarity Worldwide, οι σχετικές πινακίδες στα σημεία εισόδου της χώρας δηλώνουν ρητά ότι απαγορεύεται κάθε έντυπο ή μέσο καταγραφής.

Όταν ένα καθεστώς απαγορεύει τις κάμερες, επιχειρεί να εξαφανίσει τους μάρτυρες. Όταν απαγορεύει τις εφημερίδες, επιχειρεί να εξαλείψει την αλήθεια. Και όταν απαγορεύει τη Βίβλο, στοχεύει στον ίδιο τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, εκεί όπου γεννιούνται η κρίση, η αντίσταση και η ελπίδα.

Η διεθνής εικόνα ενός διωγμού

Η διολίσθηση αυτή αποτυπώνεται και σε διεθνείς δείκτες. Η Νικαράγουα, που για χρόνια δεν περιλαμβανόταν στις χώρες με σοβαρές θρησκευτικές διώξεις, εισήλθε το 2023 στη σχετική λίστα της Open Doors και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ανέβηκε δεκάδες θέσεις. Χιλιάδες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών έχουν διαλυθεί, ενώ περισσότερα από 1.300 θρησκευτικά σωματεία έχουν τεθεί εκτός νόμου.

Πρόκειται για έναν διωγμό που δεν περιορίζεται στη θρησκεία, αλλά στοχεύει συνολικά στην κοινωνική συνοχή και στην αυτονομία της ανθρώπινης συνείδησης.

Ένας παγκόσμιος χάρτης φόβου

Η Νικαράγουα ανήκει σε έναν παγκόσμιο άξονα καθεστώτων που αντιμετωπίζουν τη Βίβλο και τη χριστιανική πίστη ως απειλή.

-Στη Βόρεια Κορέα, η κατοχή Βίβλου ισοδυναμεί με έγκλημα κατά του κράτους, καθώς το καθεστώς απαιτεί απόλυτη λατρεία προς τον ηγέτη.

-Στο Αφγανιστάν, η επικράτηση των Ταλιμπάν έχει καταστήσει κάθε χριστιανικό ίχνος θανατηφόρο.

-Στη Σομαλία και την Υεμένη, η πίστη τιμωρείται με άμεση εκτέλεση από κρατικούς ή παρακρατικούς μηχανισμούς.

-Στην Κίνα, η «σινοποίηση» της θρησκείας επιχειρεί να υποτάξει το Ευαγγέλιο στην ιδεολογία του Κόμματος.

-Στην Ερυθραία, χιλιάδες πιστοί σαπίζουν σε φυλακές χωρίς δίκη, απλώς επειδή αρνήθηκαν να απαρνηθούν την πίστη τους.

-Στη Σαουδική Αραβία, η δημόσια παρουσία οποιασδήποτε άλλης θρησκείας παραμένει ποινικό αδίκημα.

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των περιπτώσεων είναι ο φόβος της εξουσίας απέναντι σε μια ανώτερη ηθική αρχή.

Γιατί ένα βιβλίο τρομάζει τους δικτάτορες

Τα αυταρχικά καθεστώτα επιδιώκουν τον απόλυτο έλεγχο όχι μόνο των σωμάτων, αλλά και των συνειδήσεων. Η Βίβλος, με το μήνυμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της δικαιοσύνης και της υπακοής σε έναν Θεό υπεράνω κάθε εξουσίας, υπονομεύει το ίδιο το θεμέλιο του ολοκληρωτισμού.

Η ευθύνη της διεθνούς κοινότητας

Όπως επισημαίνουν διεθνείς οργανώσεις, η σιωπή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα λειτουργεί ως έμμεση νομιμοποίηση. Η απαγόρευση της Βίβλου στη Νικαράγουα δεν είναι εσωτερική υπόθεση, αλλά πρέπει να μας ανησυχεί όλους, καθώς αποτελεί ευθεία πρόκληση προς τις θεμελιώδεις αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η διεθνής πίεση, οι κυρώσεις και η διπλωματική απομόνωση είναι η αναγκαία άμυνα για την ελευθερία. Αν επιτραπεί η μετατροπή της Νικαράγουας σε ένα ακόμη κλειστό κράτος φόβου στο δυτικό ημισφαίριο, το κόστος θα είναι ιστορικό.

Η ιστορία δείχνει ότι όσοι επιχείρησαν να φιμώσουν ιδέες καίγοντας ή απαγορεύοντας βιβλία, τελικά ηττήθηκαν. Η απαγόρευση της Βίβλου, των εφημερίδων και της εικόνας είναι ένδειξη αδυναμίας και ομολογία ενός καθεστώτος που γνωρίζει ότι η εξουσία του στηρίζεται στον φόβο και όχι στη συναίνεση.

Και όσο υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να πιστεύουν, να μιλούν και να θυμούνται, το σκοτάδι του ολοκληρωτισμού δεν θα γίνει ποτέ απόλυτο.

Προηγουμένως η ΕΟΔ έγραψε για τη μαζική μεταστροφή των Μάγια στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Читайте также