Πορευόμενοι προς τα αληθινά Χριστούγεννα

Πορευόμενοι προς τα αληθινά Χριστούγεννα - Φωτογραφία: Romfea.gr

Τα Χριστούγεννα, για την Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν είναι μια απλή εορτή συναισθηματικού χαρακτήρα, αλλά το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, της φανερώσεως του Θεού «ἐν σαρκί» (Α΄ Τιμ. 3,16). Είναι το γεγονός εκείνο που αποκαθιστά τη σχέση του ανθρώπου με τον Δημιουργό και ανακαινίζει ολόκληρη την κτίση. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει:

«Ὁ ἀχώρητος χωρεῖται, ὁ ἄναρχος ἄρχεται, ὁ ἄναρχος ἄρχεται ἐκ Μητρός» (Έκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Γ΄, 1).

Η Ενανθρώπηση, επομένως, είναι το μέγα θαύμα της αγάπης του Θεού, και η προετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα δεν μπορεί να είναι εξωτερική, αλλά καρδιακή.

Η νηστεία ως στάδιο καθάρσεως.

Η Εκκλησία μάς καλεί σε σαρανταήμερη νηστεία πριν από τη μεγάλη εορτή. Η νηστεία δεν είναι απλώς αποχή από ορισμένες τροφές, αλλά άσκηση ελευθερίας και προετοιμασία του σώματος και της ψυχής για τη μυστική γέννηση του Χριστού μέσα μας.

Ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας διδάσκει:

«Νηστεία ἀληθινή ἐστιν ἀλλοτρίωσις κακίας, γλῶσσαν ἐγκρατεύεσθαι, θυμοῦ ἀποχή, ἐπιθυμιῶν χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους, ἐπιόρκου μαρτυρίας», (Ομιλία περί νηστείας).

Σήμερα, όπου η κοινωνία κυριαρχείται από την υπερκατανάλωση, τη σπατάλη και τη σύγχυση των αξιών, η νηστεία γίνεται πράξη αντιστάσεως. Ο πιστός μαθαίνει να λέει «όχι» στο περιττό, για να πει «ναι» στο ουσιώδες· δηλαδή στον Χριστό.

Η προσευχή και η ησυχία της καρδιάς

Η περίοδος των Χριστουγέννων δεν είναι χρόνος εξωτερικού θορύβου, αλλά προσμονή και σιωπή.

Ο Χριστός δεν γεννάται στη βοή των πόλεων, αλλά στη σιωπή της Βηθλεέμ και στην ησυχία της ψυχής που καθαίρεται.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος προτρέπει:

«Τίμησε τη γέννηση με τη σιωπή, γιατί τίποτε δεν είναι τόσο θεολογικό όσο η σιωπή» (Λόγος εις τα Θεοφάνια, Λόγος 38).

Η σύγχρονη ζωή, γεμάτη πληροφορίες και συνεχή κίνηση, στερεί από τον άνθρωπο αυτή τη σιωπηλή γέννηση του Θεού μέσα του. Ο χριστιανός καλείται να αναζητήσει «κελλίον εντός του εαυτού του», να σταματήσει για λίγο την ταραχή του κόσμου και να αναπνεύσει τον ουρανό με την προσευχή.

Η ελεημοσύνη ως κοινωνία αγάπης

Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός κατά χάριν. Αυτή η κίνηση συγκατάβασης του Θεού προς τον άνθρωπο μάς καλεί να κάνουμε κι εμείς το ίδιο προς τον αδελφό μας.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει:

«Τίποτε δεν ομοιάζει με τον Θεό όσο η ελεημοσύνη», (Περί ελεημοσύνης).

Στη σημερινή κοινωνία της απομόνωσης και της αδιαφορίας, η ελεημοσύνη δεν είναι φιλανθρωπία επιφανειακή, αλλά συμμετοχή στο δράμα του άλλου. Είναι η έμπρακτη γέννηση του Χριστού μέσα μας, όταν βλέπουμε το πρόσωπό Του στο πρόσωπο του πεινασμένου, του ξένου, του ασθενούς.

Ο εκκλησιαστικός βίος ως μέθεξη του Μυστηρίου

Η γνήσια προετοιμασία για τα Χριστούγεννα κορυφώνεται στη Θεία Λειτουργία. Εκεί όπου «ο Χριστός γεννάται και θύεται και δίδεται εις βρώσιν».

Ο πιστός προετοιμάζεται με μετάνοια και εξομολόγηση, ώστε να προσέλθει «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» στο Άγιο Ποτήριο.

Όπως γράφει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος:

«Εάν ο Χριστός δεν γεννηθεί μέσα μας, εις μάτην εγεννήθη εν Βηθλεέμ».

Άρα, τα αληθινά Χριστούγεννα δεν είναι μόνο ανάμνηση ενός ιστορικού γεγονότος, αλλά βίωμα που επαναλαμβάνεται μυστικά κάθε φορά που η ψυχή δέχεται τον Χριστό εντός της.

Το μήνυμα για τον σύγχρονο κόσμο.

Μέσα στον σύγχρονο καταναλωτισμό, η Εκκλησία καλεί σε επιστροφή στην ουσία, ήτοι να ζήσουμε Χριστούγεννα όχι στα εμπορικά κέντρα, αλλά στην καρδιά μας·
όχι με δώρα που φθείρονται, αλλά με τη δωρεά του Θεού που δεν παλιώνει·
όχι με επιφανειακή χαρά, αλλά με τη χαρμολύπη της σωτηρίας.

Ο κόσμος σήμερα έχει ανάγκη όχι από στολισμούς, αλλά από φως εσωτερικό, από την παρουσία Εκείνου που «ἐφώτισεν πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰω. 1,9).

Ας προετοιμαστούμε, λοιπόν, να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα ως γεγονός σωτηρίας και μεταμορφώσεως, προσωπικής και κοινωνικής.

Η Ενανθρώπηση του Χριστού είναι το κέντρο της ιστορίας και της ζωής. Κάθε χρόνο μας δίνεται η ευκαιρία να Τον δεχθούμε ξανά μέσα μας, «ἐν ταπεινώσει καὶ καθαρότητι καρδίας».

Ας ανοίξουμε τη φάτνη της ψυχής μας, για να βρεθεί κι εκεί τόπος για τον Χριστό, «ὅτι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι» (Λουκ. 2,7).

Του Αρχιμ. Μακαρίου Τσιμέρη, Κληρικός της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης

Παραπομπές:

Μέγας Βασίλειος, Ομιλία περί νηστείας
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Περί ελεημοσύνης
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος 38, εις τα Θεοφάνια
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Κατηχήσεις
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως

Προηγουμένως η ΕΟΔ έγραψε για τη Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου και την απουσία ζώσας Παραδόσεως.

Читайте также