9η Ιουλίου 1821: Το Πάσχα του Κυπριακού Ελληνισμού

Η 9η Ιουλίου για την Κύπρο και για ολόκληρο το Γένος των Ελλήνων, δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο πέρασμα του χρόνου.

Είναι τόπος… Ιερός και ματωμένος!

Ένας Γολγοθάς του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, ένας φωτεινός φάρος μαρτυρίου και πίστης, χαραγμένος ανεξίτηλα στην καρδιά του Έθνους!

Είναι τόπος μαρτυρίου, όπου η Κύπρος προσφέρει τη δική της αιμάτινη σπονδή στο βωμό της Ελευθερίας και της Πίστεως!

Είναι η απάντηση της Μεγαλονήσου στον γενικό ξεσηκωμό του 1821!

Δεν μπορούσε να λείψει η Κύπρος από τη μεγάλη θυσία· δεν θα απουσίαζε από τη λίστα των Ελλήνων που προτίμησαν τον Σταυρό από το σπαθί της δουλείας!

Και προπομπός αυτού του εθνικού μαρτυρίου, η κεφαλή της Εκκλησίας της: ο Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός (1756–1821), ο οποίος στάθηκε όρθιος ως δέντρο βαθύρριζο και περήφανο, μπροστά στον άνεμο της τυραννίας, και θυσιάστηκε ως Αμνός Χριστού υπέρ Πίστεως και Πατρίδος!

Συνοδοιπόροι στον μαρτυρικό του δρόμο οι Ιερομάρτυρες Μητροπολίτες Παφου Χρύσανθος, Κιτίου Μελέτιος και Κυρηνείας Λαυρέντιος, μαζί με δεκάδες άλλους κληρικούς και προκρίτους!

Συνολικά 480 ψυχές, άνδρες της Εκκλησίας και του λαού, Έλληνες της Κύπρου, που αρνήθηκαν να προδώσουν το Φως και μαρτύρησαν στα χέρια της οθωμανικής θηριωδίας!

Ο Κυπριανός αφού αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει απαντά αγέρωχα στις απειλές του Τούρκου διοικητή ότι θα σφάξει όλους τους Ρωμηούς (Ορθόδοξους Έλληνες) στην Κύπρο!

Προχώρησε στην Ομολογία της Πίστεως και αναφώνησε δυνατά και δημόσια:

«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη,

κανένας, γιατί σιέπει την που τα ‘ψη ο Θεός μου.

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει!

Σφάξε μας ούλους κι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάκιν,

κάμε τον κόσμον μακελλειόν και τους Ρωμιούς τραούλλια,

αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάκιν

τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.

Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται,

μα πάντα κείνον τρώεται και κείνον καταλυέται».