Τα 2 διδάγματα του μπλακ άουτ στην Ιβηρική
Το φιάσκο της «πράσινης» ενέργειας και η τεράστια παγίδα του ψηφιακού χρήματος
Δύο πολύ σημαντικά συμπεράσματα βγήκαν από το μαζικό μπλακ άουτ που βύθισε στο σκοτάδι την Ιβηρική Χερσόνησο και χτύπησε κυρίως την Ισπανία και την Πορτογαλία. Συμπεράσματα που έχουν να κάνουν άμεσα με το μέλλον των οικονομιών της Ευρώπης, αλλά και με την ίδια την επιβίωση των λαών.
Στις 28 Απριλίου συνέβη ίσως το μεγαλύτερο μπλακ άουτ που έχει αντιμετωπίσει στην ιστορία της η Ευρώπη. Μέσα σε μια μόνο στιγμή, τα πάντα βυθίστηκαν στο χάος. Ο ηλεκτρισμός χάθηκε και πήρε βίαια μαζί του τον πολιτισμό, έτσι όπως τον θεωρούσαν δεδομένο οι πολίτες της Ιβηρικής αλλά και όλοι μας. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι είδαν τον διακόπτη της πολιτισμένης ζωής να κατεβαίνει από τη μια στιγμή στην άλλη και σαστισμένοι προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν τι τους συμβαίνει.
Μετά από πολλές ώρες η αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης επετεύχθη, ωστόσο έμειναν στο σκοτάδι τα πραγματικά αίτια του μπλακ άουτ. Ως πρώτο σενάριο διακινήθηκε μια ευφάνταστη έως και φαιδρή θεωρία, το σπάνιο μετεωρολογικό φαινόμενο της «επαγόμενης ατμοσφαιρικής δόνησης». Σύμφωνα με αυτό, ευθύνονταν οι… ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας στο εσωτερικό της χώρας που δήθεν επηρέασαν το δίκτυο. Με λίγα λόγια κάποιοι επιχείρησαν εξαρχής να ρίξουν το φταίξιμο στον βολικό και μόνιμο «μπαμπούλα» της κλιματικής αλλαγής. Καθόλου απρόβλεπτο.
Έπειτα διακινήθηκε έντονα και η θεωρία της κυβερνοεπίθεσης, αλλά ούτε και γι’ αυτή παρουσιάστηκαν σοβαρές αποδείξεις. Μέχρι που διατυπώθηκε μια πολύ πιο «βαρετή» και λογική εξήγηση, που κάποιοι φαίνεται ότι δεν ήθελαν να ακουστεί. Για το μαζικό μπλακ άουτ πιθανότατα έφταιγαν τα φωτοβολταϊκά και η γενικότερη εξάρτηση από τις ευάλωτες ΑΠΕ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας Red Eléctrica που εκμεταλλεύεται το εθνικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας στην Ισπανία, την ώρα του μπλακ άουτ η ηλιακή φωτοβολταϊκή ενέργεια παρείχε περίπου το 60% του ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας. Στις 12:33 το μεσημέρι όταν τα πάντα κατέρρευσαν, είναι μια ώρα αιχμής για την ηλιακή ενέργεια που συλλέγεται στο δίκτυο και πιθανότατα υπήρξε υπερφόρτωση που οδήγησε σε αλυσιδωτές αποτυχίες.
Κι εδώ ερχόμαστε στο πρώτο συμπέρασμα που εξάγεται από το ζήτημα, το οποίο είναι ότι η εκτεταμένη εξάρτηση από τις «πράσινες» ΑΠΕ, δημιουργεί τεράστια κενά ενεργειακής ασφάλειας στα κράτη που έχουν δαιμονοποιήσει την παραγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα. Η «πράσινη» φρενίτιδα που επιβάλλεται στις ευρωπαϊκές χώρες ως δόγμα, είναι κατάλληλη μεν για μυθικά κέρδη «επενδυτών» και για υπερεξουσίες πολιτικών, αλλά δεν είναι καθόλου κατάλληλη για την ενεργειακή εξασφάλιση του απλού λαού. Οι τεράστιες μπίζνες για την παραγωγή ρεύματος έχουν αφήσει πολύ πίσω τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την αποθήκευση, την ασφάλεια και την απρόσκοπτη λειτουργία των ΑΠΕ. Δεν προέχει η τεχνολογική διασφάλιση των κοινωνιών, αλλά οι «πράσινες» αρπαχτές, τα καρτέλ και ο χρηματιστηριακός τζόγος στην αγορά ρεύματος.
Το γεγονός ότι έχουν περάσει μέρες από το μπλακ άουτ και μια χώρα σαν την Ισπανία δεν ανακοινώνει ξεκάθαρα τα αίτια της κατάρρευσης του δικτύου, είναι από μόνο του σκανδαλώδες και ύποπτο. Η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι όσο βιώσιμη μας υπόσχονταν κάποιοι, ούτε οικονομικά – ούτε καν λειτουργικά. Βλέπουμε και στην πατρίδα μας ότι τεράστιες εκτάσεις των όμορφων ελληνικών βουνών έγιναν οικόπεδα για σιδερένια «θηρία» και απέραντες πεδιάδες «σπάρθηκαν» με μαύρα πάνελ φωτοβολταϊκών. Γιατί; Για να βασιστούμε όλο και περισσότερο ως χώρα σε ένα αναξιόπιστο και απρόβλεπτο σύστημα παραγωγής ενέργειας, την ίδια στιγμή που χάνουμε την παραγωγική γη μας.
Ψηφιακή «παράλυση» της αγοράς
Το άλλο σοβαρό συμπέρασμα που εξάγεται από το τεχνολογικό σκότος που έπληξε την Ιβηρική, είναι η ανυπέρβλητη αξία των χαρτονομισμάτων. Το μαζικό μπλακ άουτ των ηλεκτρονικών συστημάτων παρέλυσε κάθε πληροφορικό σύστημα, κάθε αυτοματισμό, κάθε υπηρεσία. Οι ηλεκτρονικές συναλλαγές πάγωσαν και ολόκληρη η αγορά υπέστη έμφραγμα.
Σε αυτήν την χαοτική κρίση μόνο τα μετρητά μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τους πολίτες. Και όπως είδαμε, ο κόσμος έσπευσε μαζικά στα (βυθισμένα στο σκοτάδι) σούπερ μάρκετ να προμηθευτεί τρόφιμα, νερό και είδη πρώτης ανάγκης. Όποιος δεν είχε μετρητά στα χέρια του, δεν μπορούσε να αγοράσει απολύτως τίποτα, ήταν ένας ανήμπορος πολίτης που βγήκε από την «πρίζα», κατάρρευσε η οικονομική ισχύς του μαζί με την κατάρρευση του ηλεκτρισμού. Αφού ούτε τα POS – ούτε τα ATM λειτουργούσαν, οι τουρίστες που βρίσκονταν στην Ισπανία έκαναν ουρές έξω από ανταλλακτήρια συναλλάγματος για να προμηθευτούν χαρτονομίσματα.
Να λοιπόν τι τρομακτικούς κινδύνους κρύβει η επιβολή του ψηφιακού ευρώ και η κατάργηση των μετρητών που προωθεί η τεχνοκρατική δεσποτεία των Βρυξελλών. Μαζί με την κατάργηση των μετρητών, θα καταργηθεί η οικονομική και κοινωνική ελευθερία, η αυτάρκεια και κάθε δυνατότητα οργάνωσης και πρόληψης πριν συμβεί το κακό. Είτε αυτό θα προέλθει από μια μαζική καταστροφή – είτε από το ίδιο το νεοταξικό κράτος που στοχοποιεί τους πολίτες του.
Το τελικό δίδαγμα από τη δοκιμασία της Ιβηρικής είναι ότι η πολυδιαφημισμένη «πράσινη» ενέργεια αποδεικνύεται μια χρυσοπληρωμένη σαπουνόφουσκα, ενώ το ψηφιακό (και πλαστικό) χρήμα αποτελεί μια φαντασίωση χρήματος που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εξανεμιστεί. Η επιστροφή στα ορυκτά καύσιμα, η κατοχύρωση του μετρητού, η επιστροφή στις ευλογίες της παραγωγικής γης, η απεμπλοκή από το ψηφιακό κράτος, η απομάκρυνση από τις πόλεις, είναι η μόνη συνταγή ζωής που εγγυάται ελευθερία, ασφάλεια, σταθερότητα και ανεξαρτησία. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η ελίτ τα εχθρεύεται όλα αυτά, όσο τίποτε άλλο…
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
