Έπεσε η δρυς της Ορθοδοξίας στην ακριτική Κόνιτσα!
Του Κωνσταντίνου Χασόγια, Θεολόγου ΕΚΠΑ
Μια μεγάλη μορφή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ο μακαριστός πλέον Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρός Ανδρέας Τρεμπέλας εκδήμησε εις Κύριον την 5η Απριλίου 2025. Ο Μητροπολίτης Ανδρέας υπήρξε για τριάντα έτη Επίσκοπος της ακριτικής Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως Πωγιωνιανής και Κονίτσης. Υπηρέτησε με ζήλο την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον πιστό λαό της Κονίτσης. Υπήρξε Ιεράρχης εις τόπον και τύπον Χριστού, όπως μαρτυρεί άλλωστε όλη η επίγεια θεοφιλή διαδρομή του.
Σύμφωνα με τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Ανδρέας Τρεμπέλας γεννήθηκε το 1939 στην πόλη των Πατρών. Σπούδασε τα ιερά γράμματα στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Από το 1967 δραστηριοποιείται ως λαϊκός στην Κόνιτσα στο πλευρό του Μητροπολίτη Σεβαστιανού του οποίου υπήρξε πνευματικό τέκνο και διακρίθηκε ως Ιεροκήρυκας. Το επόμενο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος το 1969, λαμβάνοντας παράλληλα και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Εξελέγη Επίσκοπος της ιστορικής μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως Πωγιωνιανής και Κονίτσης, κατόπιν εκλογής από την Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας την 25η Ιανουαρίου 1995 και χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων Αθηνών την 28η Ιανουαρίου 1995. Η Ενθρόνισή του έγινε στο Δελβινάκι και την Κόνιτσα την 1η Απριλίου 1995.
Υπήρξε γενναίος Ποιμενάρχης συνεχίζοντας κατά γράμμα το έργο του αοίδιμου προκατόχου του Μητροπολίτη Σεβαστιανού (1967-1994). Μεταξύ άλλων, συνέγραψε πόνημα με τίτλο «Υψιπέτης Αετός» (2014), το οποίο αναφέρεται στη ζωή και το έργο του μακαριστού Σεβαστιανού. Διακρίθηκε για την ταπεινότητά του, όπως φανερώνει η απέριττη διαμονή του διέμενε στο λιτό Επισκοπείο της Κονίτσης.
Ως ορθόδοξος Επίσκοπος ήταν ακέραιος, με γενναίο φρόνημα. Ποτέ δεν έκρυψε την αντίθεσή του στα διάφορα «ανοίγματα» με τους Ρωμαιοκαθολικούς. Με άρτιο θεολογικό και δογματικό λόγο στις από άμβωνος ομιλίες του καλούσε τον πιστό λαό της Κονίτσης να είναι κοντά στην Εκκλησία και στον Τριαδικό Θεό. Τούτο φαίνεται και στις εγκυκλίους τις οποίες ο ίδιος συνέγραφε. Με το ανύσταχτο ποιμαντικό ενδιαφέρον του έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου στην επίσημη Πολιτεία για τα κοινωνικά προβλήματα της ακριτικής επαρχίας, που ερήμωνε μέρα με τη μέρα, και ζητούσε άμεσα λύσεις. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι χάρη και στη δική του πίεση προς τους τοπικούς βουλευτές και στις επιστολές του προς το ΥΠ.ΕΘ.Α. κρατήθηκε μέχρι σήμερα σε λειτουργία το Τάγμα της Κονίτσης.
Μεγάλο υπήρξε και το ενδιαφέρον του για τα εθνικά θέματα της Χώρας μας. Κάθε έτος έδινε το παρόν στο Δελβινάκι Πωγωνίου και ήταν ο κεντρικός ομιλητής της επετείου του Αυτονομιακού Αγώνα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου του 1914, ενώ μέσα από τις στήλες της εφημερίδας «Βορειοηπειρωτικόν Βήμα», συνέχιζε να ενημερώνει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό για τα τεκταινόμενα στην πολύπαθη Βόρειο Ήπειρο.
Ιερουργούσε καθ’ έτος και εν συνεχεία τελούσε ιερά μνημόσυνα με πλειάδα ιερέων της Μητροπόλεώς του, τόσο για τους πεσόντες οπλίτες, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού της θρυλικής «μάχης της Κονίτσης» 1947-‘48, όσο και για τα θύματα της κομμουνιστικής θηριωδίας στο Γράμμο, με την επέτειο της λήξης της κομμουνιστικής ανταρσίας τον Αύγουστο του 1949, εκφωνώντας ένα σύντομο χαιρετισμό και αναδεικνύοντας πτυχές της αλήθειας των ανωτέρω ιστορικών γεγονότων.
Τα τελευταία έτη παρά την κλονισμένη υγεία του ο Ιεράρχης Ανδρέας ήταν πάντοτε παρών στις χριστιανικές και εθνικές επάλξεις, μέχρι την στιγμή που υπέστη το εγκεφαλικό επεισόδιο. Μάλιστα, λίγες μέρες νωρίτερα, την 8η Δεκεμβρίου 2024, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη για την 30η επέτειο από το θάνατο του αοίδιμου Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανού, εκφώνησε έναν πύρινο λόγο αναφερόμενος τον αγωνιστικό βίο του Σεβαστιανού τόσο για το εθνικό θέμα της Βορείου Ηπείρου όσο και για τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Η ομιλία του τόνωσε και αναπτέρωσε το εθνικό φρόνημα του κατάμεστου ακροατηρίου.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Ανδρέας τήρησε εις το ακέραιο τις υποσχέσεις που έδωσε στο Μεγάλο Μήνυμα, μετά την εκλογή του και αναδείχθηκε υπόδειγμα Ορθοδόξου ποιμενάρχη, όλα τα έτη της Αρχιερατείας του. Υπήρξε Ιεράρχης με ήθος, αξιοπρέπεια, αξίες και ιδανικά, που σπανίζουν πλέον στην εποχή μας. Το ποίμνιο της ακριτικής Κονίτσης θρηνεί και κλίνει ευλαβικά το γόνυ στο σεπτό σκήνωμά του. Είθε ο Άγιος Τριαδικός Θεός να αναπαύσει την αγνή ψυχή του «εν σκηναίς δικαίων».
