Κληρονομιά μας... η πενιχρά φάτνη του Αχωρήτου

Κληρονομιά μας... η πενιχρά φάτνη του Αχωρήτου - Φωτογραφία: Romfea.gr

Ἡ δική σας καί ἡ δική μου ἐπικαιρότητα καί ἡ ἐπικαιρότητα ὅλου τοῦ κόσμου συναντᾶται πάλι μέ τήν ἑορταστική (καί ἀληθινή) ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα τῆς θεϊκῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας.

Μιά “ἐπικαιρότητα” πού δέν ξαναφέρνει πίσω τά χρόνια τοῦ Ἡρώδη. Ἀλλά ἐπιβεβαιώνει -ἐδῶ καί τώρα- τά δικαιώματά μας στήν “Βηθλεέμ” κάθε ἐκκλησιᾶς. Κι ὄχι ἁπλά στήν Βηθλεέμ, ἀλλά στό “ἐσπαργανωμένο Βρέφος”, στήν ἐνανθρώπινη σωτήρια παρουσία τῆς ἄκρας θεϊκῆς Του φιλανθρωπίας, τῆς ἄκρας θεανθρώπινης ταπείνωσης.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ προσφέρει τελείως ἀνθρώπινα τόν τέλεια θεϊκό Ἑαυτό Του σέ μᾶς, στήν πανανθρωπότητα, στήν δημιουργία Του. Γιά νά μᾶς “ἀνεβάσει” ἐκεῖ ἀπ᾽ ὅπου θέλησε καί μᾶς ἔδωσε πνοή ζωῆς: στή θεο-ζωή Του.

Γιά νά μᾶς χαρίσει μετοχή ἀθανάτου ζωῆς, μέ τήν θεανθρώπινη αὐτοπροσφορά Του. Στό πρῶτό μας “πλάσιμο” -Ἐκεῖνος Θεός κι ἐμεῖς δημιουργήματα- μᾶς χάρισε δικαιώματα χαριτωμένου ἀνθρωπισμοῦ.

Τώρα μᾶς τά ξαναχαρίζει τέλεια, παντέλεια, δικαιώματα θεανθρωπισμοῦ. Ἡ Παναγία, ὅλοι οἱ Ἅγιοι, τόσα σημάδια στή δική μας ζωή, εἶναι τρανές ἀποδείξεις.

Ἐκεῖνος εἶναι ὁ προαιώνιος καί συνάναρχος Θεός Λόγος «δι᾽ οὗ τά πάντα ἐγένετο».

Αὐτοπαρουσιάστηκε σέ θεόπτες τῆς Π.Δ. καί προετοίμαζε τήν συγκεκριμένη χρονική ἔλευσή Του.

Ὥσπου «ὁ Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος κι ἔστησε τή σκηνή του ἀνάμεσά μας καί εἴδαμε τή θεϊκή Του δόξα, τή δόξα πού ὁ μοναχογιός τήν ἔχει ἀπ᾽ τόν Πατέρα, ἦρθε γεμάτος χάρη θεϊκή κι ἀλήθεια γιά μᾶς» (Ἰω. 1:14).

Ποιά ἦταν αὐτή ἡ ἀλήθεια πού μᾶς ἀφορᾶ καί μ᾽ αὐτήν ζυγιζόμαστε; Ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Πατρός, ἡ ἀποκάλυψη τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἡ ἐν Χριστῷ υἱοθεσία μας.

«Κανείς ποτέ δέν εἶδε τόν Θεό· μόνο ὁ μονογενής Υἱός πού εἶναι μέσα στήν ἀγκαλιά τοῦ Πατέρα, ἐκεῖνος μᾶς τόν ἔκανε γνωστό» (Ἰω. 1:18).

Στό ὡρίμασμα τῆς προφητικῆς προσδοκίας, «ὁ Θεός Πατέρας μᾶς ἔστειλε τόν Υἱό Του ἐνανθρωπισμένο, κι ὅποιος πιστεύει σ᾽ Αὐτόν νά ἔχει αἰώνια θεϊκή ζωή» (βλ. Ἰω. 3:16).

Ἰδού, λοιπόν, πάλι τά Χριστούγεννα στή δική μας “ἐπικαιρότητα”, στό δικό μας στενόχωρο σήμερα, πού μπορεῖ νά γίνει “φάτνη πενιχρά” τοῦ Ἀχωρήτου.

Ἐπειδή χρειάζεται ἐθελούσια νά “ποιωθοῦμε” μέ τήν χάρη τῆς θεανθρωπότητάς Του. Ἡ δική μας παρουσία προσκαλεῖται συμμετοχικά στήν Χριστολογική ἐπικαιρότητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τῆς παρουσίας καί ταπείνωσης, τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τῆς χριστολογικῆς-ἐκκλησιαστικῆς μέθεξης τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Δικαίωμα τοῦ κόσμου νά ἀναμετρᾶται μέ τόσες φόρμες ἀνακυκλούμενης ταλαιπωρίας. Ὡστόσο, ὅλη ἡ σπουδαία παγκόσμια ἐπικαιρότητα, ἀκόμη κι ἡ τόση πρόσγεια πολιτισμική φαντασμαγορία, ἔχουν ἀντοχή μεγαλύτερη ἀπό τό θάνατο; Πῶς θά μᾶς προσδώσουν σταθερή ποιότητα ὑπαρκτικῆς παρουσίας;

Ἄραγε ἔχουν ἀξία ὑψηλότερη ἀπό τόν ἄνθρωπο; Ἄν ὄχι, τότε πῶς θά μᾶς δώσουν καθ᾽ ἑαυτές νόημα καί ἀξία; Τί λογῆς “ἀποκλειστικότητες” ἐπενδύουμε σέ δικά μας “φάσματα”; στίς “πλατφόρμες δεδομένων” τῆς παγκοσμιότητας; παραδίδοντας σ᾽ αὐτές ἀσυζητητί τούς ὅρους καί τά ὅριά μας;

Ἐξαιτίας μας ἁπλώνεται ὅπου γῆς ―ἀδιέξοδη τελικά― ἀνακύκλωση φθορᾶς, κι ὁ κόσμος τῆς ραγδαίας μεταπροόδου δέν παύει νά “γεννοβολᾶ” ἀπανθρωπιές καί πολέμους, κακίες καί βία, κλιματική καί οἰκολογική φθορά.

Τουλάχιστον ἐμεῖς ἄς ἐξανθρωπίσουμε τό μερτικό μας στόν κόσμο. Μέ εὐεργετική παρουσία καί πιστεύουσα μαρτυρία, μέ ἀσυμβίβαστη παρεμβατικότητα καί συνετή προσφορά.

Ἀκόμη καί μέσα στίς τωρινές ἐντυπωσιακές πολυδομές τῆς πολυπρισματικῆς ἐνιστορίας. “Ἐπικαιροποιώντας” ἐν ἡμῖν τήν Βηθλεέμ τοῦ ἐνανθρωπισμένου Θεοῦ.

Μήν παύσουμε νά “κρατιόμαστε” ἀπό τόν Θεό τῆς θείας ἐνανθρώπησης, εὐαγγελιζόμενοι τήν σωτηριώδη κυριότητά Του, μέ ἐκκλησιαστικά θεανθρωπισμένη τήν ζωή μας.

Μᾶς χάρισε τό δικαίωμα τῆς ὁλοτελοῦς ἕνωσης, εἴμαστε «μέλη Χριστοῦ» (Ρωμ. 12:5· Α΄ Κορ. 6:15).

Ὁ Θεός τῆς ἐνανθρώπησης, ὁ Χριστός μας, δέν παύει νά εἶναι ὁ μόνος κατεξοχήν “οἰκεῖός” μας. Αὐτό εἶναι τό διαρκές (ἱστορικό καί ὑπερ-ιστορικό) μυστήριο καί δώρημα τῆς ἐνανθρωπισμένης παρουσίας τοῦ Θεοῦ μας, μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία.

«Διά τοῦ Χριστοῦ ἀποκτήσαμε μερίδιο στήν κληρονομία τοῦ Θεοῦ, γιατί αὐτό ἦταν ἀπαρχῆς τό σχέδιό του, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο πραγματοποίησε τό θέλημά του» (Ἐφ. 1:11).

Σᾶς τό εὔχομαι ὁλόψυχα νά μείνετε διαπαντός «κληρονόμοι μέν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δέ Χριστοῦ»  (Ρωμ. 8:17· Τίτ. 3:7).

«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν» (Β΄ Κορ. 13:13).

Προηγουμένως η ΕΟΔ έγραψε για τα Χριστούγεννα Θείων Αποκαλύψεων & Καλύψεων.

Читайте также