Σε ποιές χώρες διώκονται οι Χριστιανοί

Η καταπίεση των Χριστιανών σε ορισμένες χώρες του κόσμου δεν είναι απλά υπόθεση του παρελθόντος. Σύμφωνα με την Open Doors World Watch List 2025, περισσότεροι από 380 εκατομμύρια Χριστιανοί υφίστανται «πολύ υψηλά» ή «ακραία» επίπεδα διώξεων και διακρίσεων εξαιτίας της πίστης τους. 

Η έρευνα της Open Doors, οργανισμού που «μετρά» την ένταση του θρησκευτικού διωγμού σε περίπου 150 χώρες, αποκαλύπτει μια δύσκολη παγκόσμια πραγματικότητα, όπου οι διώξεις δεν περιορίζονται σε συγκεκριμένες γεωγραφικές ζώνες, αλλά διαπερνούν διαφορετικά πολιτικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα. 

Πολύ σκληρά τα επίσημα στοιχεία

Η λίστα των 50 χωρών με τις πιο έντονες διώξεις καταρτίζεται με βάση δύο βασικούς άξονες, τη βία (δολοφονίες, επιθέσεις σε εκκλησίες, βασανιστήρια) και την πίεση στις πέντε «σφαίρες ζωής» (οικογενειακή ζωή, κοινωνική ζωή, εθνική ζωή, ιδιωτική ζωή και ζωή της εκκλησίας).  Η Open Doors σημειώνει ότι η ένταση των διώξεων κορυφώνεται σε χώρες όπου οι δομικές συνθήκες (πόλεμος, αυταρχικά καθεστώτα, εξτρεμισμός) συνδυάζονται με συστηματική καταστολή θρησκευτικής ελευθερίας. 

Μόνο το 2024, περίπου 4.998 Χριστιανοί έχασαν τη ζωή τους για λόγους πίστης, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάζει το βρετανικό κοινοβούλιο, βασισμένα σε δεδομένα της Open Doors. Την ίδια χρονιά, καταγράφηκαν πάνω από 7.679 επιθέσεις κατά Εκκλησιών και Χριστιανικών ιδιοκτησιών, αριθμός που, αν και σημαντικά μειωμένος σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, εξακολουθεί να είναι ενδεικτικός του μεγέθους του προβλήματος. 

Βόρεια Κορέα, η χώρα με τον πιο ακραίο διωγμό
Η Βόρεια Κορέα κατατάσσεται πρώτη στη λίστα της Open Doors για το 2025, με βαθμολογία 98/100, επίπεδο «ακραίας καταπίεσης».  Σε αυτή τη χώρα, ο Χριστιανισμός δεν είναι μόνο ανεπιθύμητος, θεωρείται επικίνδυνος πολιτικά και ιδεολογικά. Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί πιθανόν βρίσκονται σε μυστικές κοινότητες, ενώ όσοι ανακαλύπτονται κινδυνεύουν με φυλάκιση, καταναγκαστική εργασία σε στρατόπεδα, ακόμα και θανάτωση. 

Η ποινή για την ανακάλυψη της πίστης μπορεί να φτάσει σε εκτέλεση, ενώ όσοι επιβιώνουν οδηγούνται σε στρατόπεδα εργασίας και πολιτικών κρατουμένων, αντιμετωπίζοντας αφόρητες συνθήκες. Το απολυταρχικό καθεστώς ελέγχει αυστηρά κάθε ανεξάρτητη θρησκευτική δραστηριότητα και δεν αναγνωρίζει την ελευθερία λατρείας.

Αφρική και Μέση Ανατολή

Οι πρακτικές της μαύρης καταπίεσης
Σομαλία
Η Σομαλία καταγράφει υψηλό δείκτη διωγμού (94/100). Η χώρα βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση, και η ενσωμάτωση εξτρεμιστικών ομάδων ενισχύει τον κίνδυνο για Χριστιανούς. Η πίστη στο Χριστιανισμό θεωρείται «απιστία», και η κοινότητα των πιστών αναγκάζεται σε υπόγεια δραστηριότητα ή ζητά διεθνή βοήθεια για υποστήριξη και προστασία.

Υεμένη
Στην Υεμένη, η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, λόγω εμφυλίου πολέμου και της παρουσίας εξτρεμιστικών ισλαμιστικών ομάδων, οι Χριστιανοί βρίσκονται σε ένα όχι μόνο θρησκευτικό, αλλά και ανθρωπιστικό περιθώριο.  Οι μεταστροφές στο Χριστιανισμό θεωρούνται από πολλούς ριζοσπαστικές και επιφέρουν σοβαρές συνέπειες, όπως βία, διακρίσεις και, συχνά, απώλεια οικογενειακής υποστήριξης.

Λιβύη & Σουδάν
Η Λιβύη και το Σουδάν βρίσκονται επίσης μεταξύ των χωρών με «ακραίο» διωγμό.  Στη Λιβύη, η πολιτική αστάθεια και η παρουσία ένοπλων ομάδων έχουν δημιουργήσει περιβάλλον όπου οι Χριστιανοί, ειδικά οι ξένοι ή οι μετανάστες, αντιμετωπίζουν απειλές κατά ζωής, βίαια επεισόδια και απομονωτισμό. Στο Σουδάν, η θρησκευτική καταπίεση συνδυάζεται με πολιτική κρίση, περιορισμούς στην ανέγερση Εκκλησιών και διακρίσεις στην κοινωνική ζωή.

Ερυθραία
Η Ερυθραία χαρακτηρίζεται ως μία από τις πιο καταπιεστικές χώρες για Χριστιανούς στην Αφρική.  Η κυβέρνηση ασκεί παρακολούθηση, περιορίζει τις ανεξάρτητες Eκκλησίες, και επιβάλλει δικαιώματα μόνο σε «εγκεκριμένες» θρησκευτικές ομάδες. Πιστοί που δεν συμμορφώνονται ή επιδιώκουν ανεξάρτητη λατρεία κινδυνεύουν με φυλάκιση, καταναγκαστική θητεία ή άλλες μορφές καταπίεσης.

Χριστιανοί στο Κέντρο της Βίας

Νιγηρία, Πακιστάν, Ιράν και Αφγανιστάν
Νιγηρία
Η Νιγηρία βρίσκεται υψηλά στην λίστα, με βαθμολογία 88/100.  Η χώρα αντιμετωπίζει ένα πολύπλοκο μείγμα θρησκευτικής βίας, εθνοφυλετικών συγκρούσεων και κλιμάκων εξτρεμισμού. Ο εξτρεμισμός από ισλαμιστικές ομάδες όπως η Boko Haram, αλλά και εντάσεις μεταξύ γαιοκτητικών κοινοτήτων και χριστιανών, έχουν οδηγήσει σε εκατοντάδες επιθέσεις κατά εκκλησιών, απαγωγές πιστών και μαζικές δολοφονίες. 

Παράλληλα, η διεθνής πίεση για λογαριασμό θρησκευτικής ελευθερίας έχει αυξηθεί. Σύμφωνα με αναφορές, πρώην πολιτικοί και διεθνείς οργανισμοί έχουν επαναφέρει τη Νιγηρία στη λίστα «χώρες ειδικού ενδιαφέροντος» για θρησκευτικά δικαιώματα. 

Πακιστάν
Το Πακιστάν κατατάσσεται 8ο στη λίστα της Open Doors με βαθμολογία 87/100. Οι Χριστιανοί στη χώρα αντιμετωπίζουν νομοθετικές και νομικές πιέσεις, όπως οι νόμοι περί βλασφημίας που χρησιμοποιούνται συχνά ως όπλο εναντίον Χριστιανικών κοινοτήτων. Οι κατηγορίες βλασφημίας μπορεί να οδηγήσουν σε φυλάκιση και ακόμη και σε βίαιες επιθέσεις από τον όχλο. Επιπλέον, οι Χριστιανοί περιθωριοποιούνται οικονομικά και κοινωνικά, συχνά αποκλειόμενοι από θέσεις επιρροής ή πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες.

Ιράν
Το Ιράν καταλαμβάνει την 9η θέση με βαθμολογία 86/100. Σε ένα θεοκρατικό καθεστώς όπως αυτό του Ιράν, οι Χριστιανοί που δεν ανήκουν σε κρατικοποιημένες ή «επίσημες» εκκλησίες αντιμετωπίζουν σοβαρούς περιορισμούς. Μεταστραφέντες από το Ισλάμ (Muslim-background believers) βρίσκονται σε πολύ υψηλό κίνδυνο, φυλακίσεις, παρακολούθηση από υπηρεσίες ασφαλείας και δικαστικές διώξεις είναι συχνές. 

Αφγανιστάν
Με βαθμολογία 85/100 στη λίστα της Open Doors, το Αφγανιστάν είναι μια ακόμη χώρα όπου η χριστιανική πίστη αποτελεί σημαντικό ρίσκο. Open Doors Μετά την επάνοδο των Ταλιμπάν, η πίστη στο Χριστό θεωρείται ύψιστη απειλή, ειδικά για όσους έχουν εγκαταλείψει το Ισλάμ (μεταστραφέντες). Η δημόσια διακήρυξη της πίστης είναι σχεδόν αδύνατη, και υπάρχει υπαρκτός κίνδυνος για ζωή και ελευθερία.

Άλλες κρίσιμες περιοχές...
Ινδία
Η Ινδία κατατάσσεται στην 11η θέση με βαθμολογία 84/100.  Παρά το δημοκρατικό πλαίσιο της χώρας, η άνοδος θρησκευτικού εθνικισμού επηρεάζει αρνητικά τις χριστιανικές κοινότητες. Εκκλησίες δέχονται επιθέσεις, και ορισμένες πολιτείες εφαρμόζουν νόμους κατά της «ανάστροφης» μεταστροφής (anti-conversion laws). Επιπλέον, πολλοί πιστοί αναφέρουν διακρίσεις στην πρόσβαση σε εκπαίδευση και άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

Κίνα
Η Κίνα βρίσκεται στην 15η θέση με βαθμολογία 78/100.  Στη χώρα, η κυβέρνηση εντείνει τον έλεγχο στις θρησκευτικές κοινότητες, ιδίως σε αυτές που δεν είναι «καταχωρημένες» ή «επίσημες».  Πάστορες υπόγειων εκκλησιών (unregistered) έχουν συλληφθεί, και πολλές εκκλησίες αντιμετωπίζουν περιορισμούς ή καταστολή. Επίσης, η «κινέζικη μορφοποίηση της θρησκείας» (“Sinicization”) χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τον έλεγχο της θρησκευτικής ζωής από το κράτος.

Συρία
Η Συρία κατατάσσεται στην 18η θέση της λίστας.  Η συνεχιζόμενη σύγκρουση, οι πολεμικές ζώνες και η παρουσία εξτρεμιστικών ομάδων καθιστούν τις Χριστιανικές κοινότητες ευάλωτες σε επιθέσεις, εκτοπισμό και βία. Η καταστροφή εκκλησιών και θρησκευτικών κοινοτήτων είναι μέρος της ευρύτερης ανθρωπιστικής κρίσης που εξακολουθεί να πλήττει τη χώρα.

Η σύγχρονη καταπίεση των Χριστιανών δεν έχει μία και μοναδική αιτία. Οι παράγοντες ποικίλουν ανά χώρα, όμως ορισμένα μοτίβα αναδεικνύονται πάντα.

Σε πολλές χώρες με ισλαμική πλειοψηφία ή παρουσία εξτρεμιστικών ομάδων, η πίστη στο Χριστιανισμό θεωρείται ένδειξη απιστίας και αντίστασης, όχι μόνο θρησκευτικής, αλλά και πολιτικής.

Σε ολοκληρωτικά ή αυταρχικά καθεστώτα (π.χ. Βόρεια Κορέα, Ερυθραία), η ανεξάρτητη θρησκευτική κοινότητα θεωρείται ανταγωνιστής της κρατικής εξουσίας.

Πολιτισμικός και εθνικιστικός εθνικισμός
Η θρησκεία συχνά δένεται με την εθνική ταυτότητα. Σε χώρες όπως η Ινδία, η χριστιανική πίστη θεωρείται ξένο στοιχείο ή απειλή για τον κυρίαρχο πολιτισμικό και εθνικό χαρακτήρα. 

Νόμοι κατά της μεταστροφής / βλασφημίας
Σε χώρες όπως το Πακιστάν, οι νόμοι περί βλασφημίας και οι περιορισμοί στην αλλαγή θρησκείας λειτουργούν ως νομικά όπλα κατά των Χριστιανών. 

Εμπόλεμες συγκρούσεις και εμφύλιοι πόλεμοι
Σε περιοχές όπως η Συρία ή η Υεμένη, η θρησκευτική καταπίεση συνδυάζεται με βία πολέμου, εκτοπισμούς και καταστροφή υποδομών Εκκλησιών.

Κοινωνικός αποκλεισμός
Οι Χριστιανοί σε πολλές χώρες βρίσκονται σε μειονοτική θέση και συχνά υφίστανται κοινωνικές διακρίσεις, περιορισμένη πρόσβαση σε πόρους και φοβίες στην κοινότητα.

Ανθρωπιστικές συνέπειες και παγκόσμια ανταπόκριση
Οι συνεχιζόμενοι διωγμοί έχουν βαθιές ανθρωπιστικές επιπτώσεις. Η απώλεια ζωών, η καταστροφή εκκλησιών, η εκτόπιση πιστών και η συνεχής πίεση στο θρησκευτικό βίο οδηγούν σε μια κατάσταση κρίσης.

Μεταναστεύσεις και προσφυγιά

Πολλοί Χριστιανοί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους για να διασώσουν την ζωή και την ελευθερία τους.

Καταστροφή Εκκλησιών

Οι επιθέσεις σε θρησκευτικά κτίρια αφανίζουν κοινότητες και πολιτιστική κληρονομιά.

Το ψυχολογικό και πνευματικό τραύμα

Η συνεχής πίεση, ο φόβος και η αβεβαιότητα αφήνουν βαριά σημάδια στις ψυχές πιστών και κοινοτήτων.
 Οργανισμοί όπως η Open Doors, καθώς και κυβερνήσεις και διεθνή σώματα, καλούν για προστασία θρησκευτικών δικαιωμάτων, πίεση σε καταπιεστικά καθεστώτα και υποστήριξη στους καταπιεσμένους.
Σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, η Βρετανία και άλλες χώρες ζητούν να τοποθετηθεί με υψηλότερη προτεραιότητα η θρησκευτική ελευθερία στην παγκόσμια διπλωματία.  Ταυτόχρονα, οργανισμοί θρησκευτικής υποστήριξης προσπαθούν να παρέχουν βοήθεια, υλική, νομική και πνευματική, σε πιστούς που κινδυνεύουν ή έχουν εκτοπιστεί.

Ποιό είναι το συμπέρασμα?
Τα στοιχεία από την World Watch List 2025 της Open Doors παρουσιάζουν μια ανησυχητική παγκόσμια εικόνα, εκατοντάδες εκατομμύρια Χριστιανοί βιώνουν διώξεις, διακρίσεις και βία μόνο και μόνο εξαιτίας της πίστης τους. Η διάρκεια και η ένταση της καταπίεσης σε χώρες όπως η Βόρεια Κορέα, η Νιγηρία, το Πακιστάν, το Ιράν και άλλες δεν αφήνουν περιθώρια για αδιαφορία.

Ο λόγος δεν είναι μόνο θρησκευτικός, αλλά έχει πολιτικό, κοινωνικό και γεωπολιτικό βάρος. Αυτές οι διώξεις δεν αποτελούν ιδιωτικό δράμα, είναι παγκόσμιο ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η διεθνής κοινότητα, οι θρησκευτικοί οργανισμοί, οι κυβερνήσεις και οι πολίτες έχουν ευθύνη, όχι μόνο να γνωρίζουν τι συμβαίνει, αλλά και να δράσουν, για την προστασία όσων βρίσκονται στο στόχαστρο της βίας και της καταπίεσης.

Читайте также