Μια νηστεία που οι Άγιοι Πατέρες δεν γνώριζαν

Η ζωή μας μοιάζει με ένα ακραίο τρενάκι του λούνα παρκ, στο οποίο τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Του πρωτοπρεσβύτερου Σέργιου Ουσπένσκι

Ο αριθμός των ημερών νηστείας σε ένα έτος κυμαίνεται μεταξύ 174 και 212. Το μεγαλύτερο μέρος του έτους είναι νηστεία. Ο Σωτήρας, μιλώντας για την δαιμονική κατάληψη, είπε ότι «τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ» (Ματθαίος 17:21). Η ευαισθησία μας στον εκνευρισμό, τον θυμό, την απελπισία και άλλες κακίες είναι επίσης ένα είδος δαιμονικής κατάληψης. Αποδεικνύεται ότι προσευχόμαστε κάθε μέρα στον Θεό, νηστεύουμε σχεδόν τα δύο τρίτα του έτους, αλλά ακόμα δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτή τη δαιμονική αντανάκλαση της ψυχής. Αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τη νηστεία και την προσευχή μας.

Η εποχή που ζούμε διαφέρει πολύ από εκείνες στις οποίες έζησαν οι άγιοι πατέρες που μας άφησαν τις οδηγίες τους.

Επομένως, δεν γνώριζαν τους πειρασμούς που γνωρίζουμε εμείς. Από την αρχή του Χριστιανισμού μέχρι τις μέρες μας, δεν υπήρχε τέτοια υπερπληθώρα πληροφοριών. Δεν υπήρχε Διαδίκτυο και υπήρχε μια ατελείωτη ροή ειδήσεων, βίντεο και ήχου. Το ανθρώπινο μυαλό είναι υπερφορτωμένο, τα γεγονότα τρέχουν γρήγορα. Η ζωή μας μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα ακραίο τρενάκι του λούνα παρκ, στο οποίο ορμάμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να σταματήσουν, να μείνουν μόνοι όχι μόνο με τον Θεό, αλλά ούτε και με τον εαυτό τους για τουλάχιστον λίγα λεπτά.

Μια ανάρτηση για το μυαλό

Δύο εβδομάδες δεν είναι πολύς χρόνος. Τι θα γινόταν αν προσπαθούσαμε να νηστεύσουμε το μυαλό μας για αυτές τις δεκατέσσερις ημέρες; Να μπλοκάρουμε όλες τις εισροές πληροφοριών, να αφήσουμε τον έξω κόσμο να είναι όπως είναι. Όταν διαβάζουμε τα νέα, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης. Αλλά αυτή είναι μόνο μια ψευδαίσθηση. Η γνώση μας για το τι συμβαίνει δεν επηρεάζει την πορεία των γεγονότων. Αλλά το μυαλό μας φοβάται ότι δεν ξέρει. Αυτός είναι ένας φόβος που είναι δύσκολο να ξεπεραστεί, αλλά πρέπει ακόμα να προσπαθήσουμε. Σε δύο εβδομάδες, δεν θα συμβεί τίποτα που θα μπορούσε να μας πιάσει εξ απροόπτου. Θα γνωρίζουμε με βεβαιότητα όλα τα επείγοντα και απαραίτητα, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε γι' αυτό.

Ενώ η εμπειρία της απερισκεψίας θα είναι πολύ χρήσιμη. Ειδικά αν προσθέσετε σε αυτήν και τη σιωπή.

Ο Θεός ζει στη σιωπή, την οποία δεν μπορούμε να ακούσουμε μέσα από το σφύριγμα των πληροφοριών που φτάνουν στις ψυχές μας.

Στη συνέχεια, μπορείτε να συγκρίνετε δύο εμπειρίες ζωής:

1. Πώς νιώθει η ψυχή όταν έχει συνηθίσει να ζει στον έξω κόσμο, περνώντας έξι ή περισσότερες ώρες την ημέρα στο Διαδίκτυο;
2. Τι νιώθει κάποιος όταν επιτρέπει στον εαυτό του να ξεφύγει από όλη αυτή τη ματαιοδοξία για να κοιτάξει γύρω του και να βρεθεί στη σιωπή και στον Θεό;

Ο εικονικός κόσμος έχει γίνει μια χοάνη που συλλαμβάνει ολοένα και περισσότερο τη συνείδηση και τον χρόνο μας. Οι άνθρωποι των προηγούμενων γενεών δεν είχαν αυτή την απύθμενη τρύπα που ονομαζόταν Διαδίκτυο, όπου το μυαλό θα μπορούσε να βάλει το κεφάλι του ανά πάσα στιγμή. Η προσπάθεια να νηστεύουμε με το μυαλό, ώστε να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερες σκέψεις σε αυτό, είναι μια πολύ χρήσιμη εμπειρία.

Η σιωπή οδηγεί στον Θεό

Η εμπειρία των πατέρων της ερήμου μιλάει καθαρά: όταν ο νους σωπαίνει και οι σκέψεις σταματούν να μας ενοχλούν, η καρδιά οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό. Ακούμε και διαβάζουμε λόγια σε όλη μας τη ζωή, αλλά η σιωπή οδηγεί στον Θεό. Ο Κύριος ανταποκρίνεται με χάρη μόνο στη σιωπή της καρδιάς και του νου. Μας έδωσε πίστη για να μπορέσουμε να κάνουμε την ψυχή μας παράδεισο, αλλά η φροντίδα και η ματαιοδοξία την μετέτρεψαν σε ανατολίτικο παζάρι.

Ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο χωρίς λόγια. Για να Τον ακούσεις, πρέπει να διακόψεις τα δικά σου λόγια, να σταματήσεις τους ατελείωτους εσωτερικούς σου μονολόγους.

Ο Κύριος μιλάει με σιωπή στις καρδιές μας, αλλά ο κόσμος φωνάζει με ματαιοδοξία κατευθείαν στα αυτιά του μυαλού μας.

Εκατοντάδες σκέψεις σιωπηλές διαλύονται στις πέντε λέξεις της Προσευχής του Ιησού. Στα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς υπάρχει τέτοια σιωπή που ακόμη και μια μόνο σκέψη μπορεί να μοιάζει με βροντή. Σε αυτή τη σιωπή δεν υπάρχει πλέον «εγώ» και οι άλλοι. Μόνο ο Χριστός, που είναι η πληρότητα που γεμίζει τα πάντα σε όλα.

Άφησε τα πάντα για τον Θεό

Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα για εμάς, και πρέπει να μάθουμε να τα αφήνουμε όλα για τον Θεό. Ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε αυτό τουλάχιστον για δύο εβδομάδες της Σαρακοστής. Ας μην είμαστε σαν μια σαπουνόφουσκα, η οποία στη λακκούβα της πριν σκάσει κατάφερε να δει τόσα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Ο κόσμος θα ρουφήξει από αυτόν που τον αγαπά, μέχρι και την τελευταία σταγόνα. Η άβυσσος της κόλασης μπαίνει από τις πύλες της απελπισίας, και η Βασιλεία του Θεού - από τις πύλες της ελπίδας και της ειρήνης.

Αφιερώνουμε τη Νηστεία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Παναγία. Είναι για εμάς σαν μια δροσερή πηγή στην έρημο της ζωής.

Αυτή είναι η χαρά μας και η ελπίδα μας. Για να έρθουμε στον Χριστό, πρέπει να κρατηθούμε σφιχτά από το χέρι Της. Είθε η εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου να γίνει για εμάς αυτή η χαρά που κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει.

Читайте также