Πατριάρχης Θεόδωρος Β΄: «Η Εκκλησία της Αλεξανδρείας θα μείνει φάρος ενότητας στην Αφρική»

Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Φώτο από ανοιχτές πηγές

Την ανάγκη επικράτησης «σύμπνοιας και ομόνοιας προς αντιμετώπιση των εξωτερικών περιστάσεων και περισπασμών» μεταξύ της σιναϊτικής αδελφότητας επισημαίνει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄ για την κρίση στη Μονή Σινά στη συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».

Ενώ στο φλέγον ζήτημα της ρωσικής εισπήδησης στην Αφρική ο Πατριάρχης δεν μασάει τα λόγια του και λέει, ότι το Πατριαρχείο Μόσχας «ίδρυσε, άκρως αντικανονικά, αντιαδελφικά και αντορθόδοξα παράλληλη εκκλησιαστική παρουσία, αμφισβητώντας την κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας».

Οσον αφορά τον κίνδυνο μεγάλης μετανάστευσης από την Αφρική, ο Μακαριώτατος τονίζει ότι «η ορθότερη αντιμετώπιση είναι η ανάπτυξη της Αφρικής, η ορθολογική εκμετάλλευση του πλούτου της με την ανάπτυξη των κατά τόπους κρατικών οικονομιών».

Μακαριώτατε, πώς βιώνει η Αλεξανδρινή Εκκλησία τις κοσμογονικές γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής;

Η Εκκλησία Αλεξανδρείας, έχοντας δισχιλιόχρονη παρουσία στη Μ. Ανατολή, παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην περιοχή συνεργαζόμενη με τα Παλαίφατα Πατριαρχεία και τις Εκκλησίες Κύπρου και Ελλάδος και γενικότερα τις θρησκευτικές κοινότητες με πνεύμα ενότητας, προβάλλοντας πάντοτε τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αγάπης μεταξύ των λαών της περιοχής, ενώ παράλληλα προωθεί τον διαχριστιανικό και διαθρησκευτικό διάλογο.

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχει μια ιστορική πορεία στην Αίγυπτο και στην Αφρική δύο χιλιάδων ετών. Ποια θεωρείτε ότι είναι για το Δευτερόθρονο Πατριαρχείο μας η μεγάλη πρόκληση στις μέρες μας;

Πρόκληση για την ιστορική και Αποστολική Εκκλησία της Αλεξάνδρειας είναι να διατηρήσει την κανονική της ενότητα και τον πνευματικό της ρόλο σε μια εποχή γεωπολιτικών αναταράξεων, θρησκευτικού ανταγωνισμού και κοινωνικών μεταμορφώσεων στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Η μεγαλύτερη δε πρόκληση είναι η Αφρική, η μεγάλη αυτή Ηπειρος που εκκλησιαστικά υπάγεται στο Πατριαρχείο μας και μόνο σε αυτό. Μέσα σε αυτό το κλίμα το Πατριαρχείο πρέπει να δράσει ιεραποστολικά έχοντας ως κύριο μέλημά του την ανακούφιση, πνευματική και σωματική, του αφρικανού ανθρώπου.

Συνοδοιπόρος σε αυτή τη δισχιλιετία είναι και η Μονή Αγίας Αικατερίνη Σινά. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για τις τελευταίες περιπέτειες που διέρχεται η Σιναϊτική Αδελφότητα;

Ακατάλυτος δεσμός της μονής με την Αλεξάνδρεια και συνεκδοχικά με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας αποτέλεσε και αποτελεί η αλεξανδρινή μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνα. Στις ημέρες μας η Μονή του Σινά αποτελεί ένα πνευματικό κέντρο της εν Αιγύπτω Ορθοδοξίας το οποίο λάμπει καταυγάζον και δίδει τη δική της μαρτυρία στην καθόλου χριστιανική κοινότητα. Θεωρώ ότι θα πρέπει να επικρατήσει σύμπνοια και ομόνοια μεταξύ των μελών της σιναϊτικής αδελφότητας προς αντιμετώπιση των εξωτερικών περιστάσεων και περισπασμών. Ως προς την Αίγυπτο, στην εδαφική επικράτεια της οποίας υπάρχει, δρα και πορεύεται η αρχαία αυτή μονή, έχω στέρεα την πεποίθηση ότι θα σεβαστεί, όπως έπραξε μέχρι τούδε, το μακραίωνο καθεστώς της μονής, ως ιερού καθιδρύματος (awqaf), όπως ακριβώς έγινε σεβαστό το καθεστώς αυτής επί αιώνες.

Πώς σχολιάζετε, Μακαριώτατε, την παρουσία ρωσικών εξαρχιών στην Αίγυπτο;

Το ερώτημά σας θίγει ένα μεγάλο, κανονικό, εκκλησιολογικό και ενδοορθόδοξο πρόβλημα. Είναι γνωστό ότι το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα επηρέασε και το Πατριαρχείο μας, αφού η Ρωσική Εκκλησία, άκρως αντικανονικά, αντιαδελφικά και αντορθόδοξα ίδρυσε παράλληλη εκκλησιαστική παρουσία στην Αφρική, αμφισβητώντας την κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Τα επιχειρήματα τα οποία θέτει για να δικαιολογήσει τις αντικανονικές και αντιαδελφικές ενέργειές της είναι έωλα και ως έναν βαθμό αστεία. Εξ αυτού το Πατριαρχείο μας βρέθηκε μπροστά σε μία ιστορική πρόκληση, αφενός να υπερασπιστεί τη δικαιοδοσία του και την κανονικότητα και αφετέρου να μην τραυματίσει την ενότητα των ορθοδόξων. Εξ αυτού του γεγονότος κινήθηκε εντός του πλαισίου της μακραίωνης ορθόδοξης κανονικής παράδοσης, εν πρώτοις καταδίκασε την ανορθόδοξη δράση του Πατριαρχείου Μόσχας και ενημέρωσε για αυτό όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και εν δευτέροις συνέχισε εντατικότερα το έργο του στην Αφρική, πάνω και πέρα από εφήμερα εξουσιαστικά παίγνια, διότι οι ρίζες του στην Αφρική είναι πολύ βαθιές.

Τι έχει πάει λάθος και δεν υπάρχει ενδοεκκλησιαστική ομόνοια στην Ορθοδοξία;

Με την ερώτησή σας θέτετε ένα μεγάλο ενδοορθόδοξο ζήτημα. Θα πρέπει να διευκρινίσω εδώ ότι η έλλειψη ομόνοιας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ενότητα στην πίστη, η Ορθοδοξία παραμένει ενιαία θεολογικά και εκκλησιολογικά. Σήμερα υπάρχουν ρήξεις σε επίπεδο ενδοεκκλησιαστικών σχέσεων και κοινωνίας μεταξύ των αδελφών εκκλησιών, εξαιτίας πολιτικών πιέσεων, εθνοφυλετικών τάσεων, διαφοράς προσωπικών καιρικών αντιλήψεων. Εδώ θέλω να τονίσω τη λέξη καιρικών, διότι ιστορικά η Ορθοδοξία διήλθε από πολλούς εσωτερικούς κλυδωνισμούς, όμως η ενότητα της πίστης και η μακραίωνη παράδοσή της πάντοτε αποτελούσαν τη συγκολλητική ουσία που επέφερε την ομόνοια και τη σύμπνοια. Η ορθοδοξία θα βρει την ομόνοιά της, διότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Η πολυεπίπεδη – εδώ και δεκαετίες – δραστηριότητά σας με σημείο αναφοράς τον αφρικανό άνθρωπο σας κάνει έναν άριστο γνώστη της ανθρωπογεωγραφίας της αφρικανικής ηπείρου. Ποια είναι η άποψή σας για το Μεταναστευτικό;

Η Αφρική είναι μία πλούσια ήπειρος με τους φτωχότερους ανθρώπους. Είναι μία ήπειρος, η οποία δημογραφικά αυξάνεται με δυσμενέστατα αποτελέσματα, αφού πολλές φορές η μη ορθή εκμετάλλευση του πλούτου της, εξωαφρικανικές επεμβάσεις και οι ποικίλες εντάσεις και συγκρούσεις οδηγούν στη δημιουργία μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος. Η ορθότερη αντιμετώπιση είναι η ανάπτυξη της Αφρικής, η ορθολογική εκμετάλλευση του πλούτου της με την ανάπτυξη των κατά τόπους κρατικών οικονομιών. Μόνον δι’ αυτού του τρόπου θα αντιμετωπισθεί το τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα.

Πώς πρέπει να κινείται η Ελλάδα σε αυτό το θέμα, καθώς είναι πύλη εισόδου χιλιάδων ταλαιπωρημένων ανθρώπων και από την Αφρική;

Το ερώτημά σας αυτό απαντάται συνεκτιμώντας την ανωτέρω απάντησή μου. Η Ελλάδα, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δύναται να κινηθεί στη δημιουργία προϋποθέσεων να παραμείνουν οι άνθρωποι στις εστίες τους, παρέχοντάς τους οικονομικά κίνητρα και δυνατότητες για να παραμείνουν στον τόπο τους, όπως ακριβώς πράττει πολλά χρόνια το Πατριαρχείο μας. Ολες οι άλλες ενέργειες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα περιστασιακά και αποσπασματικά.

Πηγή

Читайте также