Ἀνοικτή Ἐπιστολή Προς Τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως καί Νέας Ρώμης κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ

ΦΩΤΟ: orthodoxostypos.gr

Παναγιώτατε, τήν εὐχή Σας,

Μέ θλιβερή κατάπληξη ἀνέγνωσα τό πλῆρες κείμενο τῆς δηλώσεως πού κάνατε στίς 21 Ἀπριλίου 2025, Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδος, γιά τό ἄγγελμα τῆς ἐκδημίας τοῦ Πάπα Φραγκίσκου.

Ὁμολογῶ ὅτι δέν ὁμιλεῖτε ὡς Ὀρθόδοξος κληρικός τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Δέν κάνετε καμμία ἀπολύτως διάκριση μεταξύ ὀρθῆς πίστεως καί κακοδοξίας, οὔτε τονίζετε τό γεγονός, ὅτι ὁ Πάπας Φραγκίσκος καί ὅλοι οἱ Πάπες μετά τό Σχίσμα (1054 μ.Χ.) εἶναι Αἱρετικοί.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή, δηλώσατε ὅτι στάθηκε «γνήσιος φίλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Ἀλήθεια, ποιά εἶναι ἡ σχέση ἑνός Ὀρθοδόξου Ἱεράρχου μέ ἕναν αἱρετικό κληρικό; «Τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος»; (Β΄ Κορ. 6,14). Ὁ κάθε Ὀρθόδοξος κληρικός καί πολύ περισσότερο ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης φέρει στούς ὤμους του ὅλη τήν ἱερά ἁλυσίδα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ αἱρετικός, ὅμως, Πάπας εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός, ὅπως γνωρίζουμε πολύ καλά ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διατήρησε ἀπαραχάρακτη τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων.

Λέτε ὅτι ἦταν «φίλος τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου». Μέχρι καί τό γεγονός ὅτι «ἔνιψε τά πόδια καί ἔδειξε γνήσια ταπείνωση καί ἀδελφική ἀγάπη». Ἄν εἶναι δυνατόν! Ὅλα γίνονται γιά ἐντυπωσιασμό. Ὁ Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (συγγραφέας καί τοπικός ἐκδότης), λέει τά ἑξῆς: «…Ὁ Πάπας ἐκμεταλλεύεται τό χριστιανικό συμβολισμό γιά νά λειτουργήσει σάν δικαιωματιστής ἐξυπηρετώντας τό σχεδιασμό τῆς ἀνάμειξης ἐθνῶν καί θρησκειῶν, προκειμένου νά ἀποδεχθοῦν εὐκολότερα οἱ λαοί τήν παγκόσμια κυβέρνηση».

Ἀπορῶ, πῶς κάποιοι ὀρθόδοξοι κληρικοί καί θεολόγοι ὀνομάζουν τόν Πάπα Φραγκίσκο «Πάπα τῶν φτωχῶν». Πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας «Πάπας τῶν φτωχῶν» νά κατέχει τή βλάσφημη καί ἀντικανονική «Τράπεζα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», πού εἶναι ἀπό τίς πιό πλούσιες τοῦ κόσμου!

Ἐδῶ μᾶς δίδεται μία ἀποκάλυψη. Τό 2014 μετά τήν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καί τή συνάντηση καί συνομιλία πού εἴχατε ἐνώπιον τοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα -ἄν εἶναι δυνατόν!- προτείνατε μέ τή συμπλήρωση 1.700 ἐτῶν ἀπό τή σύγκληση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου νά καθιερωθεῖ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα πορευόμενοι πρός τό «κοινό Ποτήριον». Καί, βέβαια, ὁ Πάπας ἅρπαξε τήν εὐκαιρία, ὡς δαιμονοκίνητος, νά συμφωνήσει μαζί σας. Ξεχάσατε ὅτι ἐκείνη τή στιγμή βρισκόσασταν μπροστά στόν ζωοδόχο Τάφο τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὡς «Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ…», ὅπως ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως και πού ὁ ἴδιος ὁ Ἀναστάς Κύριος, χάρισε ἀποκλειστικὰ στόν ὀρθόδοξο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων τὸ προνόμιο νά παίρνει τό Ἅγιο Φῶς, πράγμα πού σημαίνει καὶ ἀποδεινύει περίτρανα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ μόνη αὐθεντική καί ἀληθινή πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας;

  Λησμονεῖτε τό γεγονός, ὅτι τό 1549 μ.Χ. σύμφωνα μέ τίς ἱστορικές καταγραφές, οἱ Ἀρμένιοι δωροδόκησαν τό σουλτάνο Μουράτ γιά νά τούς δώσει τήν ἄδεια νά εἰσέλθουν στόν Πανίερο Ναό τῆς Ἀναστάσεως καί νά βγάλουν αὐτοί ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο τό Ἅγιο Φῶς, καί ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης ὅταν εἶδε τούς Ἀρμενίους νά βρίσκονται μέσα στόν Πανάγιο Τάφο, γονάτισε ἔξω στήν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ κοντά σέ μία ἀπό τίς κολόνες καί ξαφνικά ἡ λίθινη κολόνα σχίστηκε καί βγῆκε ἀπὸ τὴ σχισμή τό Ἅγιο Φῶς ἀνάβοντας τά 33κεριά τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριάρχου; Εἶναι  ἁπλό τό γεγονός, ὅτι μόνο ὁ ὀρθόδοξος Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων εἰσέρχεται στὸν Πανάγιο Τάφο κατὰ τὴν τελετὴ ἁφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἐνῶ ὅλοι οἱ  αἱρετικοί περιμένουν ἀπέξω;

Ρωτήσαμε κάποτε τόν ἀείμνηστο Ἡγούμενο τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τατάρνης, ὁ ὁποῖος ἐρχόταν πολλές φορές στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί σᾶς ἀγαποῦσε.

-Γέροντα, γιατί ὁ Πάπας θέλει νά ἔρχεται συνέχεια στήν Ελλάδα καί τίς ὀρθόδοξες χῶρες;

-Καί εἶπε ὅτι ἀπό τήν Ὀρθοδοξία ἀντλεῖ δύναμη, γιατί ἔχει χρεωκοπήσει ὁ Παπισμός.

Ὁ ἀοίδιμος φλογερός Μητροπολίτης Αὐγουστίνος Καντιώτης ἔλεγε: «Ὁ παπισμός ὡς διοίκησις εἶναι καρκίνωμα, ὡς ἰδέα εἶναι ἕνα ψεῦδος, ἕνας μύθος, πού ἔπλασεν ἡ ἀμάθεια καί ἡ ἀρχομανία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων τῆς Ρώμης» (Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου, Καντιώτου, Ἀντιπαπικά, σελ. 30), καί ὁ ἀείμνηστος π. Γεώργιος Μεταλληνός τόνιζε ὅτι «ἡ ἀναγνώριση τοῦ παπισμοῦ συνιστᾶ ἐγκατάλειψη τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας, ἄρνηση τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς καί μεταβολή τοῦ χριστιανισμοῦ σέ κοσμική ἰδεολογία».

Ὁ συντοπίτης μας Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, προτρέπει «τόν Πάπα νά καταρᾶσθε, διότι αὐτός θά εἶναι ἡ αἰτία… Ὁ ἕνας Ἀντίχριστος εἶναι ὁ Πάπας καί ὁ ἕτερος εἶναι αὐτός πού εἶναι εἰς τό κεφάλι μας» (Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» σελ. 286-348).

Ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος σημειώνει στόν Ὅρο αὐτῆς: «Οὐδέν ἀφαιροῦμεν, οὐδέν προστίθεμεν, ἀλλά πάντα τά τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀμίαντα διαφυλάττομεν» (mansi 13, 376 S). Ἐπίσης, «ἁπάσας τάς ἐκκλησιαστικάς ἐγγράφως, ἤ ἀγράφως τεθεσπισμένας ἡμῖν παραδόσεις ἀκαινοτομήτως φυλάσσομεν» (mansi 13, 377 Β). Ὁ δέ Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος λέει τά ἑξῆς: «Τό νά ποιοῦμε καινοτομίας καί μεταρρυθμίσεις εἰς τούς ἱερούς Κανόνας καί Παραδόσεις προκαλεῖ σύγχυσιν, ταραχήν, διαμάχας, φιλονικείας, ἔχθρας, μίση καί τά λοιπά εἴδη τῆς κακίας, δι’ ἅ ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ». «Ὅπου γάρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα» λέει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος (Ἰακ 3,16).  Ἑρμηνεία: ὅπου ὑπάρχει ζῆλος φανατικός καί ἐριστική διάθεση διχασμοῦ, ἐκεῖ ὑπάρχει σύγχυση, ἀναστάτωση, ἀκαταστασία καί κάθε λογῆς κακό.

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης διδάσκει: «Ἂν εἴμαστε πνευματικὰ ἀδύναμοι καὶ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἄλλου μᾶς ἐπηρεάζει ἀρνητικά, τότε πρέπει νὰ μὴν τὸν κατηγοροῦμε, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποφεύγουμε καὶ νὰ μὴν ἔχουμε μαζί του συναναστροφὲς καὶ συνέπειες. Καὶ ἂν εἶναι αἱρετικὸς τότε νὰ τὸν ἀποφεύγουμε τελείως καὶ νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε. Γιατί ἡ συντροφιὰ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἐπικίνδυνη, μπορεῖ νὰ μᾶς δηλητηριάσει καὶ νὰ μᾶς θανατώσει πνευματικά.»

Ὁ διακεκριμένος Καθηγητής μου κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ἀναφέρει: «Ὁ συνεορτασμός στήν Ἐκκλησία προϋποθέτει τό ἴδιο φρόνημα στήν πίστη καί τήν ζωή τῶν πιστῶν. Ἄλλο ὅμως εἶναι τό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας καί -ἐξ ὁρισμοῦ- ἄλλο εἶναι τό φρόνημα τῶν ὁποιωνδήποτε ἑτεροδόξων, τούς ὁποίους ἀποκλείει ἀπό τόν συνεορτασμό τό πνεῦμα τῆς ἀποφάσεως τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κατά συνέπεια, κανείς ὡς πρόσωπο, ἀλλά καί συνοδικῶς καμμία τοπική Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά ἀποφασίζει μονομερῶς γιά τήν σύνολη Ἐκκλησία σέ ὅ,τι τήν ἀφορᾶ στήν πίστη καί στήν ζωή της. Καί τοῦτο, ἐπειδή στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει Ἀλάθητο πρόσωπο, οὔτε τό Πρωτεῖο Ἐξουσίας, ἀλλά μόνον Πρεσβεῖα Τιμῆς…».

Και συνεχίζει ὁ κ. Καθηγητής: «Μάλιστα, κάποιοι (θεσμικοί, ἀλλά καί ἁπλοί πιστοί) ἀξιολογοῦν ὡς θετική τήν κίνηση καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν νά συνεορτάζουν τό Πάσχα τους μέ βάση τό Πασχάλιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Καί αὐτό τό θεωροῦν, -ἴσως- ὡς γενναία ὑποχώρηση τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.

Ὅμως, ἡ ἀξιολόγησή τους αὐτή εἶναι αὐθαίρετη καί ἐσφαλμένη ἐκκλησιαστικῶς καί θεολογικῶς. Καί τοῦτο, ἐπειδή ἡ Συνοδική Ἀπόφαση ὁρίζει νά μή συνεορτάζουμε τό Πάσχα μέ ἑτεροδόξους. Καί ἄν συμβαίνει νά συμπίπτει αὐτή ἡ ἡμερομηνία, νά μετατίθεται τό Πάσχα, γιά νά μᾶς διασφαλίζει ἀπό τόν κίνδυνο τοῦ Συγκρητισμοῦ».

Δηλώσατε ἀπερίφραστα τήν πρόθεσή σας νά φθάσετε καί στό  «κοινό Ποτήριον». Πῶς θά φθάσουμε στό «κοινό Ποτήριον»; Τελείωσαν οἱ διάλογοι; Ὑποχώρησε ὁ Πάπας στό μεγαλύτερο καί σοβαρότερο δογματικό ζήτημα τό Filioque; Ἔκανε ὑποχώρηση στό ἀλάθητο, τό πρωτεῖο, στίς αἱρετικές δοξασίες γιά τήν ἄκτιστη χάρη καί τόσα ἄλλα; Ζήτησαν συγγνώμην οἱ Προτεστάντες, οἱ Κόπτες, οἱ Ἰακωβίτες οἱ Ἀρμένιοι και ὅλη ἡ πανσπερμία τῶν παλαιῶν καί τῶν νέων αἱρέσεων;

Στήν ἐξόδιο ἀκολουθία βρεθήκατε καί ἐσεῖς καί μάλιστα σέ περίοπτη θέση. Ἡ παρουσία σας στήν κηδεία τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα Φραγκίσκου ἦταν ἀντικανονική. Διαβάστε, παρακαλῶ, τί διακελεύουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες: «Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς κληρικός ἐνεργῆσαι τι, καθαιρείσθω»  (ΜΕ΄ Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων,  Ἀποστ. ι΄, μς΄, ξδ΄, Γ΄, β΄, δ΄, Λαοδ. ε΄, θ΄, λβ΄, λγ΄, λδ΄, λζ΄, Τιμοθ. θ΄). Ἑρμηνεία: Ἐπίσκοπος, Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος πού προσεύχεται ἔστω μαζί μέ αἱρετικούς νά ἀφορίζεται· ἐάν δέ ἐπέτρεψε σέ αὐτούς νά πράξουν κάτι ὡς κληρικός, νά καθαιρεῖται.

Καί ὁ Θ΄ Κανόνας τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου ἀναφέρει: «Περὶ τοῦ μή συγχωρεῖν εἰς τὰ κοιμητήρια, ἢ εἰς τά λεγόμενα μαρτύρια πάντων τῶν αἱρετικῶν ἀπιέναι τοὺς τῆς ἐκκλησίας, εὐχῆς ἢ θεραπείας ἕνεκα· ἀλλὰ τούς τοιούτους, ἐάν ὦσι πιστοί, ἀκοινωνήτους γίνεσθαι μέχρι τινός. Μετανοοῦντας  δέ, καὶ ἐξομολουμένους, ἐσφάλθαι, παραδέχεσθαι» (Ἀποστ. με΄). Ἑρμηνεία: Νά μήν εἰσέρχονται οἱ πιστοί στά κοιμητήρια ἤ μαρτύρια τῶν αἱρετικῶν εἴτε γιά προσευχή εἴτε γιά ἀνάγκη· ἀλλά οἱ τέτοιου εἴδους ἄνθρωποι, ἐάν εἶναι πιστοί, νά μένουν χωρίς Θεία Κοινωνία μέχρι κάποιο χρόνο. Ὅταν, ὅμως, μετανοήσουν καί ἐξομολογηθοῦν ὅτι ἔσφαλαν, νά γίνονται ἀποδεκτοί.

Παρέστη ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης, στήν κηδεία τοῦ αἱρετικοῦ Κήρινθου; Ἤ ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας μέ τόν διάκονό του Μέγα Ἀθανάσιο στήν κηδεία τοῦ αἱρετικοῦ Ἀρείου;

Καί ὅσον ἀφορᾶ τίς συμπροσευχές σας, κανονίζει ἡ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος (ΣΤ΄ Κανόνας): «Περί τοῦ μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει». Ἑρμηνεία: Νά μήν εἰσέρχονται  στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ οἱ αἱρετικοί, ὅταν ἐπιμένουν στήν αἵρεσή τους (Ἀποστ. ι΄, με΄, ξδ΄, Λαοδ. θ΄, λβ΄, λγ΄, Τιμοθ. θ΄).

Ἁγιοκατατάξατε μεταξύ τῶν ἄλλων καί τόν Γέροντα Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη. Κάποτε τόν ἐπισκέφθηκαν δύο παπικοί, ὁ ἕνας δημοσιογράφος καί ὁ ἄλλος γραμματέας στό Βατικανό, καί μετά τή συζήτηση τοῦ ζήτησαν νά ποῦν μαζί τό «Πάτερ ἡμῶν».

– Γιά νά ποῦμε μαζί τό «Πάτερ ἡμῶν», τούς ἀπάντησε ὁ  ἅγιος Παΐσιος, πρέπει νά συμφωνοῦμε καί στό δόγμα, ἀλλά «μεταξύ ἡμῶν και ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστί».

…..

– Νά δείξουμε ἀγάπη, τοῦ εἶπαν.

– Σήμερα ὅλοι μιλάνε γιά ἀγάπη, εἰρήνη και ὁμόνοια, τούς εἶπε στό τέλος, ἀλλά ὅλοι αὐτοί εἶναι διχασμένοι καί μέ τόν ἑαυτό τους καί μέ τούς ἄλλους· γι’ αὐτό ἑτοιμάζουν ὅλο καί μεγαλύτερες βόμβες.

 Στήν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ Πάπα Φραγκίσκου βρέθηκαν καί Οὐνίτες, οἱ ὁποῖοι φέροντες τήν ὀρθόδοξη ἀμφίεση καί ψάλλοντας στὴν ἑλληνική γλώσσα δήλωσαν τήν παρουσία τους καί ταυτόχρονα τήν ἑνότητά τους μέ τόν παπισμό. Παλαιότερα, μεγάλο ἐμπόδιο γιά τήν «ἕνωση» ἦταν καί ἡ Οὐνία. Τί ἔχει ἀλλάξει τώρα; Γιατί λησμονεῖτε ὅτι ἡ Οὐνία ἀποτελεῖ θεσμό τοῦ παπισμοῦ πού ἀποβλέπει στήν «ἕνωση» τῶν ὀρθοδόξων κοινοτήτων τῆς Ἀνατολῆς μέ τή Ρώμη; Ὅσοι προσχωροῦν στό θεσμό αὐτό λέγονται Οὐνίτες καί Ἀνατολικοί ἤ Ἑλληνόρρυθμοι. Διατηροῦν τό δικαίωμα νά τηροῦν τὸ τυπικό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὑπάγονται, ὅμως, στή δικαιοδοσία τοῦ Πάπα καί τόν ὁποῖον μνημονεύουν ὡς ἀρχιεπίσκοπό τους. Ξεχνᾶτε ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι ὁ  «Δούρειος ἵππος» τοῦ παπισμοῦ;

 Ἀναγνωρίσατε ὡς ἅγιο τόν Γέροντα Ἐφραίμ Κατουνακιώτη, ὁ ὁποῖος εἶχε πεῖ: «Κατόπιν πολλῆς προσευχῆς ὁ Θεός μοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα» (Μαρτυρία κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.).

 Στό τέλος προσεύχεσθε «νά τόν ἀνταμείψει ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου γιά τούς πολλούς κόπους του γιά τήν Ἐκκλησία καί γιά τόν ἄνθρωπο καί νά ἀναδείξει ἐπί τοῦ Θρόνου τοῦ Ἁγίου Πέτρου ἕναν ἄξιο διάδοχό του». Λησμονεῖτε ὅτι τό Θρόνο τοῦ ἁγίου Πέτρου τὸν κατέχουν ἀπὸ τὸ Σχίσμα καὶ μέχρι τώρα αἱρετικοὶ Πᾶπες; Ἄρα, γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὁ Θρόνος τοῦ Ἁγίου Πέτρου εἶναι κενός ἐπειδὴ οἱ παπικοὶ ὡς αἱρετικοὶ ποὺ εἶναι στεροῦνται ἀποστολικῆς διαδοχῆς καὶ ἱερωσύνης. Ποιοί εἶναι οἱ κόποι τοῦ Πάπα Φραγκίσκου γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Παρέμεινε ἀμετανόητος αἱρετικός, ἀβάπτιστος, ἐκτὸς Ἐκκλησίας τῆς Κιβωτοῦ τῆς Σωτηρίας. Καταδίκασε μὲ τὴν ἐμμονή του στὴν πλάνη καὶ ἑκατομμύρια Ρωμαιοκαθολικῶν πιστῶν. Καὶ ἀξίζει γιὰ ὅλα αὐτὰ ἀνταμοιβὴ ἀπὸ τὸν Κύριο; Εὔχεσθε καὶ ἐπιθυμεῖτε νὰ ἀναδείξει ὁ Κύριος ἕναν ἄξιο διάδοχο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, δηλαδὴ ἕναν ἀκόμη αἱρετικὸ καταληψία τοῦ θρόνου τῆς Παλαιᾶς Ρώμης! Ἐμεῖς εὐχόμαστε καὶ ἐπιθυμοῦμε ὁ Κύριος νὰ παρακινήσει σὲ μετάνοια τόν Πάπα, τὸ Κονκλάβιο καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν παπικῶν ὥστε νὰ βαπτιστοῦν ὀρθόδοξοι, νὰ ἀναδείξει ἕναν Ὀρθόδοξο Πάπα Ρώμης ὁμόδοξο καὶ ὁμότροπο τοῦ Κλήμεντος, Ἱππολύτου καὶ Σιλβέστρου.

Ὁ Τριαδικός Θεός δέν ἐπέτρεψε νά γίνει ἡ συνάντηση στὴν Νίκαια μέ τόν Πάπα τῆς Ρώμης, γιατί ἦρθε ὁ θάνατός του. Αὐτό μήπως θά πρέπει νά σᾶς προβληματίσει; Δηλαδή, τό ὅτι ἔφυγε παραμονὲς τῆς συναντήσεώς σας ἀπό τήν πρόσκαιρη καί μάταιη ζωή; Μήπως θά πρέπει νά ἀσκήσετε τὴν αὐτοκριτική σας γιά τό πόσο φρικτό ἁμάρτημα θὰ διαπράττατε σκανδαλίζοντας χιλιάδες Χριστιανοὺς καὶ ἀκυρώνοντας ἐν τοῖς πράγμασι τό Εὐαγγέλιο, τὴν Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση καθὼς καὶ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὸ μαρτύριο τῶν Ἁγίων ποὺ ἐξορίστηκαν, βασανίστηκαν καὶ μαρτύρησαν γιὰ νὰ διαφυλάξουν ἀνόθευτη τὴν Ἱερὰ Παρακαταθήκη τῆς πίστεώς μας ἀπὸ τὶς παπικὲς κακοδοξίες καὶ πλάνες; Μπορεῖτε νά σκεφθεῖτε, τί φρικτό λόγο θά δώσετε στό Θεό; Γιατί τό θέατρο τῆς ζωῆς αὐτῆς θά τελειώσει. Ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει:  «Τοῦτο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ ὥρᾳ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν ἀφῆκε διορυγῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ.  καὶ ὑμεῖς οὖν γίνεσθε ἕτοιμοι· ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Λουκ. 12, 39-40).

 Ἐνθυμοῦμαι σέ μιά ἱερατική σύναξη, ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυροῦ Κοσμᾶ, ἐκλήθη νά ὁμιλήσει ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Κονίτσης κυρός Ἀνδρέας. Στό τέλος τῆς ὁμιλίας του εἶπε τό ἑξῆς: «Πατέρες μου ἕνα πράγμα μέ συνέχει καί φοβοῦμαι γιά τόν ἑαυτό μου. Ὅταν μέ καλέσει ὁ Κύριος καί μοῦ πεῖ: «Ἀνδρέα, βγάλε τά μπιχλιμπίδια (ἐγκόλπιο καί σταυρός) πού φορᾶς καί ἔλα τώρα νά λογαριαστοῦμε».

Ὁ ἀείμνηστος ἱερομόναχος Κοσμᾶς Γρηγοριάτης, ὁ ἱεραπόστολος καί φωτιστής τῶν Ἀφρικανῶν στό βιβλίο του «Τό ἱεραποστολικό μου ἡμερολόγιο» γράφει: «Τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς τελέσαμε συλλείτουργο μέ τόν π. Πέτρο. Στό τέλος κάναμε καί ἁγιασμό, γιατί τήν πρώτη κάθε μήνα γίνεται ἁγιασμός στίς ἐνορίες. Ἔγινε και ὁμιλία. Μίλησα γιά τόν Ἅγιο Γρηγόριο. Μίλησα πρῶτα γιά τόν ἁγιασμό καί εἶπα ὅτι πρέπει νά ἔχουμε πίστη καί λαϊκοί καί κληρικοί γιά νά μή χάσουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ ἁγιασμός στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νά διατηρηθεῖ 100 καί πλέον χρόνια καί νά μήν χαλάσει. Προχθές, εἶχε περάσει ἀπό ἐδῶ ἕνας ρωμαιοκαθολικός παπάς, καθηγητής ἀπό τή Ρώμη. Ἦρθε νά κάνει σεμινάριο καί τόν ρώτησα γιά τόν ἁγιασμό.

-Ναί, μοῦ λέει… Ἐμεῖς, μοῦ εἶπε, βάζουμε ἁλάτι γιά νά μή χαλάει.

-Μά, τοῦ λέω, εἶναι δυνατόν νά χαλάει; Καί ἐξήγησα ὅτι, ἴσως, αὐτοί οἱ ἄνθρωποι κάνανε τόν ἁγιασμό στήν ἀρχή σάν ἐμᾶς, ἀλλά μετά δέν εἶχαν πίστη οἱ χριστιανοί καί οἱ παπάδες καί ὁ Θεός τούς ἐγκατέλειψε καί ἄρχισε νά χαλάει ὁ ἁγιασμός. Ἔτσι ἀναγκάστηκαν νά βάζουν ἁλάτι μέσα στόν ἁγιασμό τους.

Νά μήν πάθουμε καί ἐμεῖς τά ἴδια…

Πολλοί ἀπό τούς Οἰκουμενιστές στηρίζονται στό γεγονός, ὅτι ἔχουμε μέ τούς Παπικούς καί Προτεστάντες ὡς κοινά στοιχεῖα τό Βάπτισμα καί τή Θ. Εὐχαριστία. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε στόν ἀείμνηστο π. Κοσμᾶ Ἀσλανίδη ὅτι «τό Βάπτισμα πού κάνουν οἱ αἱρετικοί, τίς περισσότερες φορές περνᾶ μόνο ἀπό τήν ἐπιδερμίδα τους».

Στό Ἀνάτυπο: «Ἡ Νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καί ἐπίκαιρα ὁμολογιακά κείμενα», Ἔκδοση: Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν, Ἰανουάριος 2015, ὁ εὐλαβής καί ἐνάρετος Ἁγιορείτης Μοναχός Γέρων Γαβριήλ λέει: «Ὁ Πάπας εἶναι ἀρχιαιρεσιάρχης. Εἶναι Ἀντίχριστος. Πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὄργανο τοῦ σατανᾶ».

Ἀναφέρει καί τό ἑξῆς ὅραμα: «Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔκανε τήν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων. Καί κοιμήθηκε. Ὁ πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης ζοῦσε, και ἐμφανίσθηκε ἕνα βράδυ στόν ὕπνο του σάν ἀρκούδα ὁ Ἀθηναγόρας καί λέει στόν Θεόκλητο:

-Θεόκλητε, τί ἔκανα, τί ἔκανα…

Παναγιώτατε, Πάτερ καὶ Δέσποτα,

ὡς πνευματικό Σας τέκνο μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸ σεπτὸ πρόσωπό Σας θεωρεῖστε τὰ ὅσα ἔγραψα ὡς κραυγὴ ἀγωνίας καὶ πόνο ψυχῆς γιατί τρέμω γιὰ μιὰ τοιαύτη πορεία τῆς γλυκυτάτης μας Ὀρθοδοξίας. Ὡστόσο, ἂν Σᾶς στενοχώρησα, ὑϊικῶς Σᾶς ζητῶ συγγνώμη.

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

ἀσπάζομαι τήν δεξιάν Σας

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς

Ἱεροκῆρυξ Ἱερὰς Μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας

Читайте также