Η έκπτωση του Μητροπολίτου Πάφου Τυχικού της Αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου

Η εκθρόνιση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Πάφου Τυχικού από τον αποστολικό του Θρόνο βύθισε σε θλίψη, απορία και δίκαιη αγανάκτηση όχι μόνο τους Κύπριους πιστούς, αλλά πλήθος πιστών σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο. Μπροστά μας αποκαλύπτεται ένα εκκλησιαστικό γεγονός που δεν περιορίζεται σε πρόσωπα, αλλά προσβάλλει τις ίδιες τις αρχές της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης και κατ΄ επέκταση τη θεσμική υπόσταση της Εκκλησίας.

Ο Μητροπολίτης Τυχικός διώχθηκε όχι για κάποιο οικονομικό ή ηθικό ή δογματικό παράπτωμα, αλλά για τη συνέπειά του στην Ορθόδοξη εκκλησιαστική τάξη, ουσιαστικά επειδή αρνήθηκε να υποδεχθεί και να συμπροσευχηθεί με καρδιναλίους, πράξη ασύμβατη με την εκκλησιολογική του συνείδηση και τους Ιερούς Κανόνες.

Η διαδικασία της έκπτωσής του αποτελεί σοβαρό σκάνδαλο για την ακεραιότητα της Εκκλησίας. Παραβιάστηκε κατάφορα ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Κύπρου και αγνοήθηκαν παντελώς οι διαδικασίες που επιτάσσει για την έκπτωση αρχιερέα. Δεν υπήρξε Ανακριτική Επιτροπή, δεν συντάχθηκε πόρισμα, δεν ορίστηκε Εκκλησιαστικός Εισαγγελέας, δεν ασκήθηκε δίωξη, δεν υπήρξε κατηγορητήριο, δεν εξετάστηκαν ούτε κλήθηκαν μάρτυρες κατηγορίας ή υπερασπίσεως, δεν υπήρξε συνήγορος, ούτε του δόθηκε χρόνος προετοιμασίας της υπεράσπισής του.

Απλά, ο Αρχιεπίσκοπος παρουσίασε ένα δικό του κείμενο 38 σελίδων που το χαρακτήρισε ως "κατάθεση", το οποίο περιείχε  κατηγορίες, που για πρώτη φορά άκουσε ο Μητροπολίτης Τυχικός, και με αυτό τον κάλεσε σε ολιγόλεπτη απολογία, ενώπιον των Ιεραρχών που την ίδια στιγμή κλήθηκαν να τον "δικάσουν". Μέσα σε λίγες ώρες είχε ληφθεί η απόφαση έκπτωσης. Δεν εξετάστηκε καθόλου η εγκυρότητα των κατηγοριών, δε δόθηκε χρόνος στον Μητροπολίτη να προετοιμάσει την υπεράσπισή του, να αντικρούσει τις ψευδείς κατηγορίες εις βάρος του. Δεν είχε ούτε τη δυνατότητα να προτείνει μάρτυρες, να προσκομίσει έγγραφα, να επιλέξει συνήγορο...

Αυτά δεν είναι απλώς παραλείψεις ή αδυναμίες – είναι ευθείες παραβιάσεις των ίδιων των πλαισίων που συγκροτούν τη δικαιοσύνη της Εκκλησίας. Το γεγονός ότι στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη της Κύπρου ενσωματώνεται και η ποινική δικονομία του Κυπριακού Κράτους, μαζί με τις εγγυήσεις του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, καθιστά ακόμη πιο θλιβερή την παραβίαση των προβλεπομένων. Ό,τι διασφαλίζει η ΕΣΔΑ για τον πιο ταπεινό πολίτη, το αρνήθηκε η Εκκλησία του Χριστού στον ίδιο τον Μητροπολίτη της Πάφου, τον δεύτερο τη τάξει Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Κύπρου.

Η επίσημη αιτιολόγηση της έκπτωσης, όπως αναφέρθηκε στο συνοδικό ανακοινωθέν, αποκαλύπτει αίολες συκοφαντικές δυσφημίσεις εναντίον του Μητροπολίτου, που καταρρίπτονται από πραγματικά στοιχεία και απλώς χρησιμοποιήθηκαν ως προφάσεις για την αποκαθήλωσή του.

Ο κ. Τυχικός υπήρξε απλώς συνεπής στην Παράδοση της Εκκλησίας του Χριστού, στα διδάγματα των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων, τηρώντας και εφαρμόζοντας τον Ορθόδοξο λόγο της Αποστολικής Εκκλησίας. Αυτή είναι η πραγματική συνέπεια που οδήγησε τελικά στην πειθαρχική του εξόντωση.

Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η απαίτηση του Αρχιεπισκόπου να υπογράψει γραπτώς «Ομολογία Πίστεως» που να αποδέχεται τη Σύνοδο της Κρήτης και να καταδικάζει τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου επί Μ. Φωτίου και το παράδειγμα των Αγίων Πατέρων! Σε περίπτωση που δεν θα υπογράψει ο Αρχιεπίσκοπος τον απείλησε με καθαίρεση! Η απαίτηση αυτή συνιστά θεσμικό εκβιασμό και απειλεί ευθέως την εκκλησιαστική ελευθερία της συνείδησης και την παρακαταθήκη της κανονικής παράδοσης της Εκκλησίας μας.

Το ζήτημα εδώ δεν είναι απλώς μια άδικη απόφαση. Είναι ότι, για πρώτη φορά, καθαιρείται Μητροπολίτης χωρίς να τηρηθούν ούτε οι στοιχειώδεις διαδικασίες δικαίου, χωρίς πραγματική ακρόαση, χωρίς κατηγορητήριο, χωρίς υπεράσπιση, χωρίς αποδείξεις, με βάση ένα ιδιωτικό κείμενο του Αρχιεπισκόπου που διαβάστηκε προφορικά μπροστά σε ένα ακροατήριο που υποχρεώθηκε να ψηφίσει άμεσα. Όλο αυτό δεν είναι δίκη — είναι μια προσχεδιασμένη και προσχηματική καρατόμηση, την οποία θα ζήλευαν ακόμα και ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Η απόφαση της 22ας Μαΐου 2025 δεν καταδικάζει τον Τυχικό – καταδικάζει την εκκλησιαστική τάξη. Και αν υλοποιηθεί, δεν θα είναι το τέλος· θα είναι η αρχή. Γιατί το προηγούμενο που δημιουργείται θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον κάθε Αρχιερέα που τολμά να διαφωνήσει ή να σταθεί εκκλησιολογικά συνεπής. Όσοι σήμερα σιωπούν ή συγκατατίθενται, ίσως είναι οι αυριανοί "ανυπάκουοι".

Η Εκκλησία της Κύπρου έχει την ευκαιρία να ανατρέψει αυτή τη βαθιά πληγή και να δείξει ότι μπορεί να λειτουργεί όχι με όρους αυθαίρετης εξουσίας, αλλά με σεβασμό στον Χριστό και την Παράδοσή Του αλλά και στις επιταγές του παγκόσμιου νομικού πολιτισμού.  Αν όμως επιμείνει, η ιστορία θα καταγράψει όχι μόνο την πτώση ενός Μητροπολίτη, αλλά την ηθική και θεσμική πτώση μιας Συνόδου, την έκπτωση μιας ολόκληρης Αποστολικής Εκκλησίας.

Κοσμάς-Σεβαστιανός Γκοτσόπουλος

Φοιτητής Νομικής

Читайте также