«Μετανόησε, αδελφέ» εναντίον «κλείστε το στόμα σας»

Η ρητορική του Φαναρίου προς την UOC γίνεται όλο και λιγότερο χριστιανική. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στα τέλη Ιουλίου 2021 έγιναν δύο δηλώσεις από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, οι οποίες, αν και δεν αναφέρονται άμεσα η μία στην άλλη ως «ερώτηση-απάντηση», στο νόημα και τη σημασία τους είναι πολύ σημαντικοί δείκτες του ουκρανο-φαναριώτικου «διαλόγου».

Ουκρανική ερώτηση και φαναριώτικη απάντηση

Δύο εβδομάδες μετά το Παν-Ουκρανικό Μοναστικό Συνέδριο στην Λαύρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Ποτσαΐβ, που πραγματοποιήθηκε στις 15 Ιουλίου 2021, δημοσιεύτηκε το κείμενο της Προσφυγής στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίο.

Στην πραγματικότητα, δεν ήταν απολύτως σωστό: η δημοσίευση του εγγράφου για λογαριασμό του συνεδρίου μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μετά το ίδιο το συνέδριο, επιπλέον, με δύο μόνο υπογραφές: του προέδρου του συνεδρίου και του γραμματέα. Εάν το κείμενο υιοθετούνταν στο ίδιο το συνέδριο, έπρεπε να δημοσιευθεί την ίδια ημέρα αλλά εάν το κείμενο εγκρίθηκε από κάποιον άλλο, τότε θα πρέπει να δημοσιευθεί όχι για λογαριασμό του συνεδρίου, αλλά για λογαριασμό του ατόμου που το ενέκρινε. Διαφορετικά, η εξουσία του συνεδρίου και, κατά συνέπεια, τα έγγραφα που υιοθετήθηκαν σε αυτό, υποβαθμίζονται. Είναι ασφαλές να πούμε ότι αυτή η περίσταση δεν πέρασε απαρατήρητη από τους εχθρούς της UOC και δεν χρησιμοποιήθηκε υπέρ της. Ας πάμε στην ίδια την Έφεση.

Η έκκληση απευθυνόταν προσωπικά στον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και η αντίδρασή του σε αυτήν ήταν πολύ εύγλωττη - απουσίαζε εντελώς (προς το παρόν, τουλάχιστον). Αντ' αυτού, ο επικεφαλής του Φαναρίου έστειλε ένα μήνυμα «Με την ευκαιρία της 1033ης επετείου του βαπτίσματος των Ρως». Μια πολύ ενοχλητική παρατήρηση του Γραφείου του Προέδρου της Ουκρανίας: τόσες φορές έχει επισκεφτεί το Φανάρι, έχει διεξάγει διαπραγματεύσεις και να μην εξηγεί στον «Σεβασμιώτατο» ότι ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος βάφτισε το «Ρως του Κιέβου – Ουκρανία», και ο ίδιος ήταν ένας «Ουκρανός ηγεμόνας» (ακριβώς έτσι γράφεται στην Έφεση του Ζελένσκι από τις 28.07.21). Και επίσης ότι η χρήση της λέξης «ρώσος» σε σχέση με την Ουκρανία είναι ανάγωγη συμπεριφορά. Σύμφωνα με τον ουκρανικό νόμο, οι Ρώσοι δεν είναι καθόλου αυτόχθονες λαοί στην Ουκρανία.

Ο επικεφαλής του Φαναρίου αγνόησε εντελώς την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, κι αυτό είναι απολύτως λογικό, επειδή την «κατάργησε» πριν από δυόμιση χρόνια.

Όπως και να έχει, αυτό το μήνυμα από τον επικεφαλής του Φαναρίου απευθυνόταν στον «Κιέβου Επιφάνιο» (χωρίς τίτλους) και υποδεικνύεται ότι είναι ένα μήνυμα «αγάπης και ενότητας σε όλους, ανεξάρτητα από το αν το γνωρίζουν ή αγνοούν αν το θέλουν ή όχι». Αυτό είναι μια σαφής υπόδειξη ότι υπάρχουν στην Ουκρανία τέτοιοι που αγνοούν την «αγάπη και την ενότητα» από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, υπόδειξη στην οποία είναι δύσκολο να μην αναγνωριστεί η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Αλλά επίσημα ο επικεφαλής του Φαναρίου την  UOC την αγνόησε τελείως, κάτι που είναι απολύτως λογικό, επειδή την «κατάργησε» πριν από δυόμιση χρόνια.

Ωστόσο, η εύγλωττη σιωπή του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου αντισταθμίστηκε περισσότερο από τον Μητροπολίτη Δέρκων κ.κ. Απόστολο (Δαννιλίδη), ο οποίος δημοσίευσε ένα οργισμένο δημοσίευμα στη σελίδα της επισκοπής του στο Facebook με τον τίτλο «Φτάνει, ιεράρχες ρωσικής παρουσίας στην Ουκρανία!» Η πεμπτουσία αυτής της έκκλησης τοποθετήθηκε στον τίτλο αυτού του άρθρου: «Κλείστε το στόμα σας».

Μπορεί το πέρασμα του Μητροπολίτη Δέρκων κ.κ. Αποστόλου (Δαννιλίδη) να θεωρηθεί, αν όχι επίσημη, τουλάχιστον μια πραγματική απάντηση στο μοναχισμό της UOC; Από τη μία πλευρά, υπάρχει προηγούμενο όταν ο Μητροπολίτης κ.κ. Απόστολος (Δαννιλίδης) έστειλε επιστολή επίσημα για λογαριασμό του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου. Ηταν στις 20 Ιανουαρίου 2020, όταν το Φανάρι απείλησε τον μητροπολίτη Πράγας κ.κ Μιχαηλ (Dandar) με «αυστηρή παρέμβαση» επειδή δεν υπάκουσε στις αποφάσεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, στις οποίες επίσης δεν ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός στις εκφράσεις του. Από την άλλη πλευρά, από τις γνωστές Ελληνορθόδοξες πηγές, το απόσπασμα του Μητροπολίτη Δέρκων κ.κ. Αποστόλου (Δαννιλίδη) δημοσιεύτηκε μόνο από το Orthodox Times, γνωστό για την τάση του να συζητά ενεργά κάθε είδους σκάνδαλα. Τώρα, για παράδειγμα, έχει ξεκινήσει μια ολόκληρη εκστρατεία για την απαξίωση του Μητροπολίτη Χαλκηδόνος κ.κ. Εμμανουήλ (Αδαμάκη), ο οποίος πρόσφατα καθορίστηκε ως ο δεύτερος πιο έντιμος ιεράρχης στο Φανάρι μετά τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.

Ο επίσημος ιστότοπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ec-patr.org είναι υπό κατασκευή. Και οι πιο πολυδιαβασμένοι ελληνικοί ιστότοποι Romfea.gr και Βήμα Ορθοδοξίας δεν έδωσαν καμία σημασία στα λόγια του Μητροπολίτη κ.κ. Αποστόλου. Επιπλέον, και οι δύο αυτές πηγές δημοσίευσαν ολόκληρη την Έκκληση του Μοναστηριακού Συνεδρίου της UOC προς τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, με συνημμένα φωτοαντίγραφα του πρωτοτύπου. Και στον ιστότοπο του Romfea.gr, αυτές οι ειδήσεις σημείωσαν περισσότερες από 100.000 (!) προβολές σε λιγότερο από μία ημέρα. Αλλά το Romfea.gr  δεν δημοσίευσε την Επιστολή του επικεφαλής του Φαναρίου προς «Κιέβου Επιφάνιο» με αφορμή την 1033η επέτειο του «βαπτίσματος των Ρως».

Επομένως στο ερώτημα πόσο συνεπής είναι η δήλωση του Μητροπολίτη κ.κ, Αποστόλου με την πραγματική θέση του Φαναρίου μπορεί να απαντηθεί ως εξής: είναι πανομοιότυπα στο περιεχόμενο, αλλά διαφέρουν ως προς τη μορφή. Εάν στην παράσταση του Μητροπολίτη Αποστόλου αυτό είναι μια τυπική αγένεια, τότε από την πλευρά του επίσημου Φαναρίου είναι εύγλωττη αγνόηση.

Δύο διαφορετικές εκκλησιολογίες

Τώρα ας προχωρήσουμε στην ανάλυση του περιεχομένου της Προσφυγής του Συνεδρίου Μοναστηρίων της UOC και του περάσματος του Μητροπολίτη κ.κ. Αποστόλου. Όπως ήδη αναφέρθηκε, περιέχουν μια εντελώς διαφορετική κατανόηση τους τι είναι η Εκκλησία του Χριστού.

Η UOC το αντιλαμβάνεται με αυτόν τον τρόπο: «Η χιλιετής παράδοση της Ορθοδοξίας χτίστηκε πάνω στην ενότητα των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθεμία από τις οποίες κατέχει πλήρως όλο το πλήρωμα της χάρης και όλοι μαζί αποτελούν την Αγία Καθολική και Αποστολική Οικουμενική Εκκλησία. Αυτή η ενότητα των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών μπορεί να παρομοιαστεί με την Θεία Ευχαριστία, όπου ο Χριστός βρίσκεται σε όλο το Άγιο Αρνί αλλά και σε κάθε μικρό κομμάτι του».

Ο καθένας μπορεί να διαβάσει το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, και ακόμη καλύτερα ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, και να βεβαιωθεί ότι αυτή η περιγραφή της Εκκλησίας είναι απόλυτα σύμφωνη με τις Αγίες Γραφές. Αν προχωρήσετε βαθύτερα και διερευνήσετε τις δημιουργίες των αγίων πατέρων και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Αλλά ο Μητροπολιτικός Απόστολος μιλά για την UOC σαν ένα είδος προτεσταντισμού. Αναφωνεί πομπωδώς: «Για ποια εκκλησία μιλάτε; Τι είδους σύγχρονο προτεσταντισμό ομολογείτε; Μείνετε σταθεροί στη θέση της ταπεινότητας και της μαθητείας, γιατί ακόμα κι αν στη γη νομίζετε ότι έχετε κατακτήσει όλο τον κόσμο, η αγανάκτηση των Οικουμενικών, Τοπικών και άλλων Συνόδων Πατέρων που καθιέρωσαν και ερμήνευσαν τα μοναδικά καθήκοντα της Κωνσταντινούπολης, καθώς και της Δικαιοσύνης από τον Θεό, παρεμβαίνουν ακόμη και τότε ... «αμαρτωλοί, πού πάμε».

Το Φανάρι βλέπει την Εκκλησία ως ένα σύνολο Τοπικών Εκκλησιών με επικεφαλής το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο έχει ειδικές εξουσίες και φέρει ειδική ευθύνη στην Ορθοδοξία.

Έχοντας μελετήσει τις δηλώσεις άλλων ιεραρχών της Κωνσταντινούπολης, καθώς και του ίδιου του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια, μπορεί κανείς να βεβαιωθεί ότι είναι όλες παρόμοιες. Επομένως, τουλάχιστον από αυτήν την πλευρά, αυτές οι λέξεις μπορούν να θεωρηθούν ως η πραγματική θέση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο βλέπει την Εκκλησία ως ένα σύνολο Τοπικών Εκκλησιών με επικεφαλής το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο έχει ειδικές εξουσίες και φέρει ειδική ευθύνη στην Ορθοδοξία.

Εάν η κατανόηση της Εκκλησίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας είναι απολύτως η ίδια όπως σε όλη την ιστορία δύο χιλιάδων ετών του Χριστιανισμού, τότε το Φανάρι προτείνει ένα νέο μοντέλο δομής της εκκλησίας. Η ουσία της είναι ότι η Ορθοδοξία ανάγεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο, όπως λένε οι Φαναριώτες, εκφράζει «αυτή την Ορθοδοξία». Η Κωνσταντινούπολη είναι η μητέρα όλων των Τοπικών Εκκλησιών, οι οποίες υπάρχουν στο βαθμό που βρίσκονται σε κοινωνία με την Κωνσταντινούπολη και υπακούουν στις εντολές της.

Αυτό το μοντέλο έρχεται σε αντίθεση με το Ορθόδοξο δόγμα για την Εκκλησία και αν λάβουμε υπόψη τη σχεδόν πλήρη εξάρτηση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως από το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, όπως αποδεικνύεται από την ιστορία του Φαναρίου τον τελευταίο μισό αιώνα, τότε αρχίζει η κατάσταση να φαίνεται αρκετά θλιβερή.

Τι χρωστάμε στους Έλληνες

Όπως και να ονομάζεται ο λαός μας είτε Ουκρανοί είτε Ρώσοι, αλλά πάντα θυμόμασταν και θυμόμαστε από ποιους λάβαμε το Άγιο Βάπτισμα, τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, τη μοναστική παράδοση κτλ. Στην Προσφυγή του Μοναστηριακού Συνεδρίου, αναφέρεται σχετικά: «Εμείς, οι μοναχοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αντιμετωπίζαμε πάντα την πνευματική παράδοση των μεγάλων ελληνικών μοναστηριών με σεβασμό και ευλάβεια. Για εμάς, τόσο το Άγιο Όρος όσο και τα άλλα μοναστήρια στην Ελλάδα ήταν τόποι λήψης πνευματικής καθοδήγησης και τροφής. Αυτό το φαινόμενο είναι παραδοσιακό για τη μοναστική παράδοση της Εκκλησίας μας. Σχεδόν κάθε μοναστήρι στην Ουκρανία έχει εικόνες ζωγραφισμένες στο Άγιο Όρος και ιερά που σχετίζονται με την Ελλάδα. Αντιμετωπίσαμε με αγάπη και ευλάβεια τους Έλληνες μοναχούς, από τους οποίους λάβαμε πνευματικές οδηγίες με απλότητα».

Ας σκεφτούμε τον καλύτερο τρόπο να δείξουμε ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι από την Κωνσταντινούπολη (οι ιστορικοί έχουν άλλες απόψεις) λάβαμε ένα ανεκτίμητο δώρο, την Ορθόδοξη πίστη. Σε αυτήν την ερώτηση απάντησε ο άγιος Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο οποίος είπε: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για μένα από το να ακούω ότι τα παιδιά μου περπατούν στην αλήθεια» (Γ’ Ιωάννη 4). Η πίστη στην Ορθοδοξία και η πνευματική παράδοση είναι η καλύτερη ευγνωμοσύνη που μπορούμε να εκφράσουμε σε σχέση με εκείνους που μας φώτισαν με την πίστη του Χριστού. Αλλά οι Φαναριώτες για κάποιο λόγο πιστεύουν ότι πρέπει να είμαστε σε πλήρη και άνευ όρων υπακοή στους σύγχρονους Έλληνες για το γεγονός ότι οι πρόγονοί τους μας μετέδωσαν την αγία Ορθόδοξη πίστη.

Η πίστη στην Ορθοδοξία και η πνευματική παράδοση είναι η καλύτερη ευγνωμοσύνη που μπορούμε να εκφράσουμε σε σχέση με εκείνους που μας φώτισαν με την πίστη του Χριστού. Αλλά οι Φαναριώτες για κάποιο λόγο πιστεύουν ότι πρέπει να είμαστε σε πλήρη και άνευ όρων υπακοή στους σύγχρονους Έλληνες για το γεγονός ότι οι πρόγονοί τους μας μετέδωσαν την αγία Ορθόδοξη πίστη.

Δείτε πώς μιλά για αυτό ο Μητροπολίτης κ.κ. Απόστολος: «Με αηδία διαβάζω στα μέσα ενημέρωσης τις αντιεκκλησιαστικές και ανθελληνικές δηλώσεις των εκπροσώπων της ρωσικής παρουσίας στην Ουκρανία και σε κατάσταση δίκαιου θυμού απαντώ: κλείστε το στόμα σας και πάρτε τα χέρια σας από τον διάδοχο εκείνων που σας έκανε χριστιανούς! Χρωστάτε τα πάντα σε εκείνον που τόσο περιφρονητικά ονομάζετε Σταμπούλ! Για εμάς είναι η μόνη Πόλη που στέκεται εδώ για αιώνες και χαρίζει μόνο καλό σε όλους εσάς που γιορτάζετε την 1033η επέτειο από την υιοθέτηση του Χριστιανισμού, αλλά ταυτόχρονα δεν αναφέρετε πουθενά ποιος σας βάφτισε και σας έδωσε ό, τι εσείς καυχιέστε τώρα. Εμείς σας δώσαμε φως, εσείς μας το επιστρέφετε τυλιγμένο στο σκοτάδι! Σας δώσαμε χάρη, απαντάτε με αχαριστία! Σας φέρναμε πολιτισμό, μας προσβάλλετε!».

Ταυτόχρονα, θα ήταν λογικό να θέσουμε το ερώτημα: είναι οι σύγχρονοι Φαναριώτες πιστοί σε αυτήν την Ορθοδοξία και στην πνευματική παράδοση που μας μεταβίβασαν οι πρόγονοί τους πριν από 1033 χρόνια; Με θλίψη μπορούμε να δηλώσουμε ότι όχι, δεν είναι. Η απόκλιση του Φαναρίου από την ορθόδοξη εκκλησιολογία έχει ήδη αναφερθεί παραπάνω. Επιπλέον, σήμερα το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έχει εισέλθει στην εγχώρια περιοχή της επόμενης, τρίτης κατά σειρά, ένωσης με τους Λατίνους, η οποία αποτελεί απόκλιση όχι μόνο από το δόγμα της Εκκλησίας, αλλά και από πολλά άλλα δόγματα.

Σε γενικές γραμμές, το ζήτημα τυχόν ισχυρισμών των σύγχρονων με βάση τα πλεονεκτήματα των προγόνων τους λύθηκε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια από τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό. Όταν υπερήφανοι Εβραίοι δήλωσαν στον Χριστό ότι «είμαστε παιδιά του Αβραάμ», Εκείνος τους απάντησε: «Αν ήσασταν παιδιά του Αβραάμ, θα κάνατε τα έργα του Αβραάμ» (Ιωάννης 8:39). Με αυτά τα λόγια, ο Κύριος έδωσε σε όλους μας ένα κριτήριο για όλους τους χρόνους: είμαστε τόσο κληρονόμοι των ένδοξων προγόνων μας όσο μιμούμαστε την πίστη και τις αρετές τους».

Σε πλήρη συμφωνία με αυτήν την κατανόηση του θέματος, το συνέδριο μοναχισμού της UOC καλεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο: «Θυμηθείτε τη σταθερή δέσμευση των μεγάλων προκατόχων σας στην Ορθοδοξία».

Κάλεσμα για μετάνοια

Το κείμενο της Προσφυγής των μοναστηριών της UOC στον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο δεν περιέχει τις λέξεις στον τίτλο του άρθρου: «Μετανόησε, αδελφέ», αλλά η ουσία του κειμένου είναι ακριβώς αυτή. Πρώτον, δίνεται μια σύντομη αναδρομή, υπενθυμίζοντας εκείνες τις εποχές όταν ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος δεν επέτρεψε στον εαυτό του να παραβιάσει κατάφωρα τους κανόνες της Εκκλησίας: «Θυμόμαστε τις επισκέψεις σας στην Ουκρανία, καθώς και τους εκπροσώπους σας, όταν με κάθε τρόπο απεικονίσατε τη δικιά σας υποστήριξη για τον νόμιμο Μητροπολίτη Κιέβου, πρώτα της Ευλογημένης Μνήμης, Μητροπολίτη κ.κ. Βολοντίμιρ (Σαμποντάν), και στη συνέχεια τον διάδοχό του, Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ.κ.Ονούφριο».

Και μετά, σε έντονα χρώματα, χωρίς καμία διπλωματική συντομία, σκιαγραφείτε μια εικόνα για όλα όσα θα κάνει ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος στο μέλλον: «Επομένως, για εμάς ο μεγαλύτερος πόνος και η μεγαλύτερη θλίψη ήταν αυτές οι προδοτικές ενέργειες που πραγματοποιήσατε εσείς, ως οι πρώτοι μεταξύ ίσων επισκόπων του ορθοδόξου κόσμου, σε σχέση με την κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Είμαστε σε άγνοια ως προς το τι οδήγησε τις αποφάσεις σας, αλλά βλέπουμε με τα μάτια μας πού οδήγησαν. Με σύγχυση στις καρδιές και τη θλίψη μας, εμείς, οι μοναχοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, σας ρωτάμε, Πατριάρχη Βαρθολομαίε, πώς η ηθική σας αποδέχεται το επίπεδο αμηχανίας που επέφερε η απόφασή σας στη χώρα μας: κατάληψη εκκλησιών, ξυλοδαρμό απλών πιστών, διάκριση των ποιμένων και του ποιμνίου μας σε κρατικό επίπεδο, προσκλήσεις για εξόντωση του κλήρου μας;

Καταλαβαίνετε ότι στην κλίση της ζωής σας γίνατε η αιτία της διαίρεσης του ενός λαού του Θεού, στον οποίο, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Έλληνος και Ιουδαίου, περιτμημένου Ισραηλίτου και απεριτμήτου εθνικού. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ βαρβάρου, Σκύθου, δούλου, ελευθέρου, αλλά όλα αυτά και εις όλους τους πιστούς είναι ο Χριστός» (Κολ. 3:11); Για να ευχαριστήσετε ποιες αντιεκκλησιαστικές δυνάμεις διαπράξατε ένα πρωτόγνωρο έγκλημα κατά της Εκκλησίας; Αντιλαμβάνεστε ότι στην αιματηρή αντιπαράθεση που σπέρνει θλίψη στους ανθρώπους μας, εισάγατε νέους σπόρους θρησκευτικού αγώνα, από τους οποίους ο Κύριος μας έσωσε νωρίτερα».

Και όλα τελειώνουν με ένα κάλεσμα προς μετάνοια: «Σε αυτήν την κατάσταση, εμείς, οι μοναχοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, σας καλούμε να αξιολογήσετε τις συνέπειες των πράξεών σας και να επανεξετάσετε την απόφασή σας. Γίνετε πάλι ο πρώτος επίσκοπος και πατέρας που αναγνωρίστηκε από όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Θυμηθείτε τη σταθερή δέσμευση των μεγάλων προκατόχων σας στην Ορθοδοξία. Σκεφτείτε τι μεγάλη ευθύνη θα σας επιρριφθεί αν στην ιστορία της Ορθοδοξίας το όνομά σας θα συνδεθεί για πάντα με την καταπατημένη ενότητα και δεν θα είναι ισάξιο με τα ονόματα των μεγάλων προκατόχων και αγίων σας: Ιωάννη Χρυσοστόμου, Φωτίου, Ταρασίου, Γενναδίου, αλλά μεταξύ των προδοτών Εκκλησιών που μολύνουν τον θρόνο της Κωνσταντινούπολης.

Μπροστά στα κοινά ιερά όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, εμείς, οι επίσκοποι, ηγούμενοι και ηγουμένες όλων των ιερών μοναστηριών της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, προσφέρουμε τις προσευχές μας στον Ελεήμονα Κύριο να σας δώσει να δείτε την επιθυμία σας να ενώσετε τη νόμιμη Εκκλησία με αυτούς που έχουν απομακρυνθεί από αυτήν για δεκαετίες νωρίτερα και, ενισχυμένοι στη σκληροκαρδία τους, σπέρνουν σύγχυση και διχασμό μεταξύ των απλών ανθρώπων».

Απάντηση από το Φανάρι

Ας επαναλάβουμε, το απόσπασμα του Μητροπολίτη κ.κ. Αποστόλου δεν είναι άμεση απάντηση στην Προσφυγή του συνεδρίου μοναχισμού, αλλά στη λογική του ουκρανικού-φαναρικού «διαλόγου» έχει μια τέτοια έννοια. Αυτή η απάντηση αποτελείται από τα ακόλουθα:

• κλείστε το στόμα σας.
• πάρτε τα χέρια σας.
• απαντάτε με αχαριστία.
• σας δώσαμε χάρη και μας προσβάλλετε.
• σταματήστε επιτέλους τον θυμό, το μίσος και την αλαζονεία σας.

Ωστόσο, η Έκκληση των μοναχών της Εκκλησίας μας εκθέτει την πραγματικότητα που υπάρχει σήμερα στην Ουκρανία και ένας από τους κύριους λόγους για την οποία είναι ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Όλα τα παραπάνω: οι κατασχέσεις εκκλησιών, ο ξυλοδαρμός των απλών πιστών, οι διακρίσεις εναντίον των ποιμένων μας και το κοπάδι μας σε κρατικό επίπεδο, ζητούν εξόντωση του κλήρου μας - όλα αυτά είναι τεκμηριωμένα γεγονότα. Κανείς δεν εφηύρε τίποτα.

Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε, αφενός, γεγονότα, και αφετέρου, απλώς αγένεια χωρίς σοβαρά επιχειρήματα. Δεν μπορεί κανείς να μην θυμηθεί μια παλιά ελληνική παροιμία: «Δία, είσαι θυμωμένος - σημαίνει ότι κάνεις λάθος».

Τι έπεται;

Ο τόνος της έκκλησης των μοναχών της UOC στον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο είναι αρκετά σκληρός, το κείμενο χρησιμοποιεί πολύ σκληρές εκφράσεις:

• πώς η ηθική σας αποδέχεται αυτό το επίπεδο αμηχανίας.
• понимаете ли Вы, что стали причиной разделения;
• καταλαβαίνετε τι προκάλεσε τον χωρισμό.
• και άλλες.

Η ακαμψία αυτών των διατυπώσεων μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι από πρακτική άποψη, οι μοναχοί της UOC δεν ελπίζουν ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος θα αλλάξει τη θέση του και από ένας άνθρωπος που σπέρνει εχθρότητα και διχόνοια, θα ξαναγίνει «καλός ποιμένας». Αν υπήρχε αυτή η ελπίδα, τότε ο τόνος της Έκκλησης θα ήταν τέτοιος που θα επέτρεπε στον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο να σώσει το πρόσωπό του, τουλάχιστον στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό υπό τις συνθήκες. Αλλά όλη η συμπεριφορά του επικεφαλής του Φαναρίου δείχνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν τέτοιες ελπίδες.

Η ιστορία δεν γνωρίζει σχεδόν καμία περίπτωση όταν ένα άτομο τέτοιου επιπέδου και, επιπλέον, που έχει προχωρήσει τόσο πολύ στην καταστροφική του δραστηριότητα, θα έπαιρνε ξαφνικά και θα μετανοούσε, αν και, φυσικά, με την πρόνοια του Θεού, όλα είναι πιθανά.

Από πρακτική άποψη, η προσφυγή των μοναχών είναι μια προετοιμασία για ριζικές αποφάσεις της Εκκλησίας για τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και για τα λάθη που προσωποποιεί. Ίσως, σύντομα θα δούμε ήδη στο επίπεδο της επισκοπής, και όχι μόνο μιας Τοπικής Εκκλησίας, αλλά όλων όσων δεν παρασύρθηκαν από την ψεύτικη σοφία του Φαναρίου, μια σαφή εκτίμηση των ενεργειών του ίδιου του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και της νέας εκκλησιολογίας που το Φανάρι προσπαθεί να επιβάλει σε ολόκληρη την Ορθοδοξία.

Читайте также