Υπάρχουν αυτοί που προωθούν τις διαμάχες αλλά διώξεις αρχίζουν για άλλους

Οι αστυνομικοί δεν βλέπουν υποκίνηση εναντίον της UOC. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Η αστυνομία κίνησε μια υπόθεση εναντίον ενός πιστού της UOC για αιτιολογημένη κριτική της OCU, αλλά ταυτόχρονα σιωπεί για ανοιχτές προσβολές προς την Εκκλησία. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ποινική υπόθεση

Η πηγή «Klymenko Time» ανέφερε ότι κινήθηκε ποινική διαδικασία εναντίον του πιστού της UOC. Ισχυρίζονται ότι οι υπάλληλοι του τμήματος SBU στην περιοχή Τερνόπιλ διάβασαν το Facebook του Νικολάι Μποντασγιούκ και διαπίστωσαν ότι ο συγγραφέας επικρίνει την OCU και το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Θεώρησαν αυτή την κριτική υποκίνηση σαν θρησκευτικό μίσος και έστειλαν το υλικό μέσω ταχυδρομείου στην αστυνομία στην πόλη Ζμπάραζ, της περιοχής Τερνόπιλ. Ως αποτέλεσμα, κινήθηκε μια ποινική υπόθεση σύμφωνα με το Μέρος 1. Αρθ. 161 του Ποινικού Κώδικα της Ουκρανίας, με τίτλο: «Παραβίαση της ισότητας των πολιτών ανάλογα με τη φυλή, την εθνικότητα, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, την αναπηρία και άλλους λόγους».

Το κείμενο αυτού του άρθρου έχει ως εξής: «Σκόπιμες ενέργειες που αποσκοπούν στην υποκίνηση εθνικού, φυλετικού ή θρησκευτικού μίσους, στην ταπείνωση της εθνικής τιμής και αξιοπρέπειας ή στην προσβολή των αισθήσεων των πολιτών σε σχέση με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, καθώς και στον άμεσο ή έμμεσο περιορισμό δικαιωμάτων ή την καθιέρωση άμεσων ή έμμεσων προνομίων πολιτών με βάση τη φυλή, το χρώμα του δέρματος, τις πολιτικές, θρησκευτικές και άλλες πεποιθήσεις <...> τιμωρούνται με πρόστιμο από διακόσια έως πεντακόσια μη φορολογητέα ελάχιστα εισοδήματα πολιτών ή με περιορισμούς της ελευθερίας για περίοδο έως πέντε ετών, ή με φυλάκιση για περίοδο έως και τριών ετών με απώλεια του δικαιώματος να κατέχει ορισμένες θέσεις ή να ασκήσει ορισμένες δραστηριότητες για έως και τρία χρόνια».

Δηλαδή, για τις δημοσιεύσεις του, ο Νικολάι Μποντασγιούκ μπορεί να πάει στη φυλακή για τρία χρόνια. Ας δούμε αν αυτές οι δημοσιεύσεις αξίζουν τόσο αυστηρή τιμωρία; Από όλες αυτες, θα επιλέξουμε μερικές που είναι πιο φερόμενες προσβλητικές.

Τι έγραφε ο Νικολάι Μποντασγιούκ;

Επικοινωνήσαμε με τον Νικολάι και πήραμε το σχόλιό του. Και πριν αναφέρουμε τις δημοσιεύσεις του, παρουσιάζουμε τη θέση του σε σχέση με την OCU και τους υποστηρικτές της.

Ο Μποντασγιούκ δεν πιστεύει ότι οι δημοσιεύσεις του στα κοινωνικά δίκτυα προορίζονται να προσβάλλουν κάποιον, και ακόμη περισσότερο - στοχεύουν στην «προσβολή των αισθήσεων των πολιτών σε σχέση με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις». Ο στόχος του είναι «για να μάθουν την αλήθεια οι οπαδοί της OCU τι πραγματικά είναι η εκκλησία τους, επειδή ανάμεσά τους υπάρχουν πολλοί από τους φίλους και τους συγγενείς μου». Δεν θεωρεί τον εαυτό του ένοχο και είναι πεπεισμένος ότι «με τη βοήθεια του Θεού και την υποστήριξη των πιστών, θα επικρατήσει η δικαιοσύνη».

Τώρα ας δούμε τι έγραφε ο Νικολάι

Εδώ είναι ένα απόσπασμα από μια δημοσίευση με ημερομηνία 20 Ιανουαρίου 2021: «Ο διάβολος είναι ο πίθηκος του Θεού. Ο Αντίχριστος, που πρέπει να εμφανιστεί πριν από το τέλος του κόσμου, ονομάζεται πίθηκος του Χριστού. Με παρόμοιο τρόπο, ο αυτοαποκαλούμενος ψεύτικος μητροπολίτης του Κιέβου είναι ο πίθηκος του κανονικού μητροπολίτη του Κιέβου. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους ηγέτες των αυτοαφιερωμένων ομάδων, ο επικεφαλής της αυτοαφιερωμένης «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας», ο ψεύτικος μητροπολίτης Επιφάνιος (Ντουμένκο), είναι ήδη εκείνος που δεν είχε καθόλου ιερή θέση πριν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ένα φοβερό γεγονός είναι ότι ο αυτοαφιερωμένος Επιφάνιος σε όλους τους βαθμούς υπηρέτης της UOC-KP - διάκονος, ιερέας και επίσκοπος - χειροτονήθηκε από ένα πρόσωπο που αφορίστηκε και αναθεματίστηκε – τον ψεύτικο πατριάρχη Φιλαρέτ (Ντενισένκο). Έτσι, η χειρότερη επιλογή για τη θέση του επικεφαλής της ψεύτικης εκκλησίας της OCU κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της δεν είχε ήδη βρεθεί. <...> Η ίδια εξαπάτηση που ονομάζεται «OCU» πρέπει να εκραγεί σαν σαπουνόφουσκα σε μιά στιγμή».

Μπορεί αυτό το κείμενο να προσβάλει τα θρησκευτικά συναισθήματα των υποστηρικτών ή των μελών της OCU; Μάλλον μπορεί. Σε κανέναν δεν θα αρέσει αν η θρησκευτική οργάνωση στην οποία ανήκει ονομάζεται «αυτο-αφιερωμένη» και ο επικεφαλής της - «ψεύτικος μητροπολίτης». Αλλά το γεγονός είναι ότι ο Νικολάι Μποντασγιούκ βασίζει αυτούς τους ορισμούς όχι σε μερικές από τις εικασίες του, αλλά σε γεγονότα που αναφέρει στη δημοσίευσή του, δηλαδή: «χειροτονήθηκε από ένα άτομο που αφορίστηκε από την Εκκλησία και αναθεματίστηκε - τον ψεύτικο πατριάρχη Φιλαρέτ (Ντενισένκο)».

Ακόμα και ο ίδιος ο Φιλάρετ Ντενισένκο δεν αρνείται το γεγονός ότι το 1997 ​​ αναθεματίστηκε από το Συμβούλιο Επισκόπων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζει αυτό το ανάθεμα με περιφρόνηση, δηλώνοντας ότι δεν τον πειράζει αυτό. Το γεγονός ότι ο Σεργκέι (Επιφάνιος) Ντουμένκο «χειροτονήθηκε» σε όλους τους βαθμούς «ιεροσύνης» από άτομο που αφορίστηκε από την Εκκλησία είναι επίσης γεγονός. Και εάν ένα άτομο που δεν έχει χειροτονηθεί από τον σωστό ιερέα στην Εκκλησία αποκαλείται «ιερέας», τότε ο όρος αυτοαφιερωμένος ισχύει για αυτόν, και αν ένα τέτοιο άτομο αποκαλείται μητροπολίτης, τότε από την άποψη της Εκκλησίας είναι ψεύτικος μητροπολίτης..

Παρεμπιπτόντως, στις περισσότερες από τις Τοπικές Εκκλησίες ισχύει η ίδια θέση σχετικά με την «αφιέρωση» του Ντουμένκο. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής της Πολωνικής Εκκλησίας, ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα, είπε κυριολεκτικά τα εξής: «Σε αυτόν τον νεαρό κοσμικό άντρα (Σεργκέι Ντουμένκο - Εκδ.) έκαναν μεγάλη βλάβη όταν του ανατέθηκε το αξίωμα του Μητροπολίτη, - απάντησε ο πρωθυπουργός σε μια ερώτηση δημοσιογράφου. - Υπό το φως του κανονικού νόμου, δεν είναι ιερέας. Δεν έχει χειροτονηθεί στην κανονική Εκκλησία».

Παρεμπιπτόντως, στις περισσότερες από τις Τοπικές Εκκλησίες ισχύει η ίδια θέση σχετικά με την «αφιέρωση» του Ντουμένκο. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής της Πολωνικής Εκκλησίας, ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα.

Τότε, πού έχει άδικο ο Νικολάι Μποντασγιούκ; Ίσως τότε η ουκρανική αστυνομία να ξεκινήσει μια υπόθεση εναντίον του Μητροπολίτη της Πολωνικής Εκκλησίας;

Όμως, η δημοσίευση του Μποντασγιούκ με ημερομηνία 3 Μαρτίου 2021: «Υπάρχει τέτοια διαφορά μεταξύ της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της αυτο-αφιερωμένης ομάδας που ονομάζεται «Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας». Η Αληθινή Εκκλησία, η οποία στην επικράτεια της Ουκρανίας είναι η κανονική UOC με επικεφαλής τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Ονούφρυ, δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό και γεννήθηκε στην Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής ...».

Ας πούμε ότι αυτή η δήλωση σχετικά με της UOC γενικά δεν αμφισβητείται από κανέναν. Κανείς, συμπεριλαμβανομένων των Σεργκέι Ντουμένκο, Φιλάρετ Ντενισένκο, Πατριάρχη Βαρθολομαίου και ούτω καθεξής, δεν έχει δηλώσει ποτέ ότι η UOC δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού ή ότι οι ιεράρχες της δεν έχουν αποστολική διαδοχή στη χειροτονία. Επιπλέον, ο Ν. Μποντασγιούκ δίνει μια σύντομη ιστορία της δημιουργίας των προγόνων της OCU - της UOC-KP και της UAOC, οι οποίες μπορεί να βρίσκονται στην ίδια Βικιπαίδεια, και καταλήγοντας δίνει μια εικόνα που δείχνει τις πομπές της UOC και της UAOC με την UOC-KP για τη γιορτή της  ημέρας του Βαπτίσματος του Ρους το 2018.

Και πάλι, στους υποστηρικτές της OCU θα τους αρέσει, εάν η θρησκευτική τους οργάνωση ονομάζεται «εθνο-αίρεση»; Φυσικά και όχι. Αλλά τα γεγονότα, όπως λένε, είναι προφανή: η UOC έρχεται με τις εικόνες των Αγίων, οι πρόγονοι της OCU - με τις σημαίες της Ουκρανίας. Και οι εικόνες των Αγίων δεν είναι καθόλου ορατές! Μόνο τα άμφια των επισκόπων Φιλαρέτ Ντενισένκο και Μακάριι Μαλέτιτς, τα οποία πιθανότατα έφτιαξαν στην εταιρεία «Σόφρινο» της ROC που είναι κοντά στη Μόσχα, δείχνουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν σε μια θρησκευτική οργάνωση.

Τι λάθος είπε ο N. Μποντασγιούκ;

Στην πραγματικότητα, το ζήτημα της «προσβολής» δεν είναι τόσο απλό. Με την πρώτη ματιά, εάν ένα άτομο αισθάνεται προσβεβλημένο και ταυτόχρονα μια τέτοια αντίδραση είναι σκόπιμα γνωστή, τότε όλα φαίνεται να είναι ξεκάθαρα - η προσβολή λαμβάνει χώρα. Αλλά αν η «προσβολή» βασίζεται στην πραγματικότητα, και ακόμη περισσότερο στη δράση του «προσβεβλημένου»; Εάν οι λέξεις που θεωρούνται προσβολή είναι αληθείς, πώς πρέπει να θεωρηθούν σε αυτήν την περίπτωση;

Αν στις προαναφερθείσες δημοσιεύσεις ο Σεργκέι (Επιφάνιος) ο Ντουμένκο ονομάζεται ψεύτικος μητροπολίτης, τότε ποιος φταίει; Ο Φιλαρέτ Ντενισένκο, ο οποίος, όντας ο ίδιος αφορισμένος από την Εκκλησία, τον ανέβασε σε αυτή τη «θέση ιεροσύνης» ή ο  Νικολάι Μποντισγιούκ, ο οποίος το είπε αυτό;

Ποιος εμπόδισε τους εκπροσώπους της UOC-KP και της UAOC το 2018 να πάρουν στα χέρια τους εικόνες των Αγίων, λάβαρα και να πάνε μαζί τους στη γιορτή του Βαπτίσματος του Ρους; Όμως οι ίδιοι πήραν εθνικές σημαίες αντί εικόνων, και ο Νικολάι Μποντισγιούκ απλώς επέστησε την προσοχή σε αυτό. Η αλήθεια είναι πολύ συχνά δυσάρεστη, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να είναι αλήθεια.

Ποιος εμπόδισε τους εκπροσώπους της UOC-KP και της UAOC το 2018 να πάρουν στα χέρια τους εικόνες των Αγίων, λάβαρα και να πάνε μαζί τους στη γιορτή του Βαπτίσματος του Ρους; Όμως οι ίδιοι πήραν εθνικές σημαίες αντί εικόνων, και ο Νικολάι Μποντισγιούκ απλώς επέστησε την προσοχή σε αυτό.

Τώρα σχετικά με τον στόχο που πιθανότατα επιδίωκε ο Ν. Μποντασγιούκ. Στο επιστημονικό και πρακτικό σχολιασμό του Ποινικού Κώδικα στην εξήγηση στο Αρθ. 161 λέει: «Η υποκειμενική πλευρά του εγκλήματος χαρακτηρίζεται από πρόθεση (άμεση), καθώς το υποκείμενο ενεργεί με σκοπό να προκαλέσει εθνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό εχθρό και μίσος».

Έχουμε ήδη αναφέρει το σχόλιο του Νικολάι, στο οποίο ισχυρίζεται ότι υπάρχουν πολλοί από τους φίλους και συγγενείς του μεταξύ των οπαδών της OCU, και με τις δημοσιεύσεις του θέλει να τους κάνει να σκεφτούν τη φύση της «εκκλησίας» στην οποία αυτοί βρίσκονται.

Σε γενικές γραμμές, οι δημοσιεύσεις όχι μόνο του Νικολάι Μποντισγιούκ, αλλά γενικά όλων των υποστηρικτών της UOC, καθώς και δηλώσεις και κηρύγματα του επισκοπικού της και των κληρικών της σε τέτοια θέματα, έχουν δύο στόχους:

• να δείξει στους ανθρώπους ότι η OCU δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού,
• να οδηγήσει στην ιδέα ότι για να σώσουν τις ψυχές τους, οι υποστηρικτές της πρέπει να μετανοήσουν από την αμαρτία του σχίσματος.

Δεν υπάρχει θέμα μίσους εδώ. Και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του μερικές φορές έλεγαν πολύ δυσάρεστα πράγματα στους ανθρώπους, τους καταδίκαζαν για αμαρτίες και κακίες. Αλλά επιδίωξαν να πυροδοτήσουν τη θρησκευτική διαμάχη; Φυσικά και όχι. Όλες αυτές οι κατηγορίες είχαν ως στόχο να καλέσουν τους χαμένους σε μετάνοια.

Επιπλέον, το ήδη αναφερόμενο επιστημονικό και πρακτικό σχολιασμό αναφέρει: «Το άρθρο 161 του Ποινικού Κώδικα της Ουκρανίας προστατεύει την ισότητα των πολιτών, η οποία κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα της Ουκρανίας». Ποια δικαιώματα των υποστηρικτών της OCU παραβιάστηκαν στις δημοσιεύσεις του N. Μποντασγιούκ; Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ότι αυτό είναι δικαίωμα στην τιμή και την αξιοπρέπεια. Και πάλι: ποιος φταίει για το γεγονός ότι ο Σεργκέι Πετρόβιτς Ντουμένκο χειροτονήθηκε από άτομο που αφορίστηκε από την Εκκλησία; Είναι πραγματικά ο Ν. Μποντασιγούκ;

Δημοσιεύσεις υποστηρικτών και μελών της OCU

Τώρα λίγα λόγια για άλλες δημοσιεύσεις σχετικά με τις οποίες υπηρεσίες επιβολής του νόμου σιωπούν.

Εδώ είναι τα λόγια του «επίσκοπου» της OCU Αδριάν Κουλίκ: «Συνιστάται σε όλους όσους ζουν στην Ουκρανία και δεν την αγαπούν να τοποθετήσουν έναν πλαστικό αριθμό στα αυτιά τους, όπως γίνεται με τους αδέσποτους σκύλους. Για να μπορούν οι Ουκρανοί να δουν ποιος είναι μπροστά τους». Και ο Κουλίκ και άλλοι σαν αυτόν είναι έτοιμοι να εγγράψουν εκατομμύρια Ουκρανούς πολίτες σε αυτούς που δεν αγαπούν την Ουκρανία επειδή αυτοί δεν διαφωνούν μαζί τους. Και σε όλους αυτούς, πρέπει να κρεμάνε αριθμούς στα αυτιά τους.

Εδώ είναι η δήλωση του «ιερέα» της OCU Αλέξανδρα Ντεντγιούχιν ότι οι εκπρόσωποι των μη αναγνωρισμένων DPR και LPR, που είναι πολίτες της Ουκρανίας, είναι «βιολογικά απόβλητα»: «Διάβασα για τον έλεγχο των θέσεων της Ουκρανίας από τα «βιολογικά απόβλητα». Αυτό είναι τρελό».

Ο ίδιος Ντεντγιούχιν το 2016 χαρακτήρισε την Παν-ουκρανική θρησκευτική πομπή της UOC «εκστρατεία των βρικολάκων της Μόσχας».

Μπορεί κανείς επίσης να θυμηθεί τους δημοσιογράφους. Για παράδειγμα, ένας υπάλληλος του «5 καναλιού» το όποιο είναι του Ποροσένκο, ο Ρομάν Τσάικα, είπε πριν από ένα χρόνο: «Το κατακτηθέν ουκρανικό ιερό η Λαύρα των σπηλαίων του Κιέβου, στην οποία κάθονται οι σκοτεινοί σατανιστές της Μόσχας - Ουκρανόφοβοι, συντετμημένα  UOC ΜΠ, έχουν φτάσει στο αριθμό σχεδόν 100 κρουσμάτων. Και δεν έχει τελειώσει ακόμα».

Αλλά ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής του πρώτου τηλεοπτικού καναλιού  Ταταρικά της Κριμαίας «ATR» Ayder Muzhdabaev είπε ότι η UOC είναι η Εκκλησία -κακό, για την οποία το κοπάδι της είναι πρόβατα. Παρεμπιπτόντως, οι αξιωματικοί επιβολής του νόμου δεν είδαν σημάδια υποκίνησης θρησκευτικού εχθρού και μίσους στις δηλώσεις του Muzhdabaev, σε σχέση με τις οποίες αρνήθηκαν να υποβάλουν την υπόθεση στο YRDR.

Εδώ είναι μια πολύ πρόσφατη δημοσίευση της μακροχρόνιας  προπαγανδίστριας Γιαροσλάβας Μίστσενκο.

Αυτή η τελευταία έκδοση είναι εντυπωσιακά κυνική. Οι πιστοί συγκεντρώθηκαν στη Λαύρα των σπηλαίων του Κιέβου, που υπέστησαν ξυλοδαρμούς, προσβολές, απειλές, που έχασαν τις εκκλησίες και την περιουσία τους, που πέρασαν από ταπείνωση και αδικία. Και ταυτόχρονα, δεν μπορούσαν να βρουν προστασία των νομικών τους δικαιωμάτων από το κράτος. Και αυτοί οι άνθρωποι έχουν έρθει στο Κίεβο για να μοιραστούν την ατυχία τους με όλους εκείνους που δεν είναι αδιάφοροι αλλά θα ακούσουν τέτοιους χλευασμούς μπροστά τους.

Έχουμε αναφέρει μερικά παραδείγματα πλήρους υποκίνησης εναντίον της UOC. Η κλίμακα ενός άρθρου δεν μας επιτρέπει να αναφέρουμε όλες αυτές, καθώς υπάρχουν δεκάδες και εκατοντάδες από αυτές. Αλλά αν συγκρίνουμε τις παραπάνω δημοσιεύσεις με αυτό που γράφει ο Ν. Μποντασγιούκ, μπορούμε να δούμε τα εξής:

Πρώτον, οι δημοσιεύσεις των υποστηρικτών της OCU είναι απλώς προσβολές, όχι αιτιολογημένες δηλώσεις. Οι άνθρωποι ονομάζονται «βιολογικά απόβλητα», Σατανιστές και Ουκρανόφοβοι, εξομοιωμένοι με αδέσποτα σκυλιά, κατηγορούμενοι για διαφθορά κ.λπ. Είναι απλώς βρωμιά που χύνεται στα κεφάλια των πολιτών της Ουκρανίας.

Δεύτερον, αυτές οι δημοσιεύσεις δεν είναι πραγματικές. Εάν ο Ν. Μποντασγιούκ αναφέρει κάποια ιστορικά γεγονότα, τα αξιολογήσει και καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα,  στις δημοσιεύσεις των υποστηρικτών της OCU υπάρχει είτε ψέμα, είτε κακή κοροϊδία, ή και τα δύο μαζί.

Τρίτον, ο σκοπός των δημοσιεύσεων δεν είναι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πού είναι η αληθινή Εκκλησία και πού είναι ψεύτικη, όχι να ανακαλύψουμε πού μπορεί να βρεθεί η σωτηρία της ψυχής, αλλά πού να μπλοκαριστεί στην αμαρτία του σχίσματος και, επιπλέον, όχι έκκληση για μετάνοια. Όπως γράφει το προαναφερθέν σχόλιο του Ποινικού Κώδικα: «Η υποκειμενική πλευρά του εγκλήματος χαρακτηρίζεται από πρόθεση (άμεση), καθώς το υποκείμενο ενεργεί με σκοπό να προκαλέσει εθνική, φυλετική ή θρησκευτική εχθρότητα και μίσος».

Ωστόσο, αυτές και πολλές άλλες δημοσιεύσεις που πραγματικά υποκινούν το θρησκευτικό μίσος δεν λαμβάνουν υπόψη τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου.

Ωστόσο, αυτές και πολλές άλλες δημοσιεύσεις που πραγματικά υποκινούν το θρησκευτικό μίσος δεν λαμβάνουν υπόψη τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου.

Γιατί υπάρχει τόσο διαφορετική στάση;

Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ουκρανίας, όλοι οι πολίτες, ανεξάρτητα από οτιδήποτε, είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Επομένως, εάν ασκηθεί ποινική υπόθεση εναντίον του N. Μποντασγιούκ για υποκίνηση θρησκευτικού μίσους, τότε θα πρέπει να ανοίξουν παρόμοιες υποθέσεις εναντίον των προαναφερθέντων υποστηρικτών της OCU και πολλών άλλων που επιτρέπουν στον εαυτό τους να ταπεινώσουν και να προσβάλουν τα θρησκευτικά συναισθήματα των πιστών της UOC . Και αν δεν ξεκινούν υποθέσεις, τότε ο Μποντασγιούκ πρέπει να απαλλαγεί από διώξεις. Αλλά όλα συμβαίνουν διαφορετικά. Γιατί;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσουμε την ιστορία, συγκεκριμένα τη στιγμή που οι Μπολσεβίκοι που ήρθαν στην εξουσία το 1917 πρότειναν τη δική τους προσέγγιση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου γενικότερα. Ονομάστηκε - η αρχή της επαναστατικής σκοπιμότητας και σύμφωνα με αυτήν, μόνο εκείνοι οι νόμοι που χρησίμευαν για το καλό της επανάστασης υπόκεινται σε εκτέλεση. Και αυτοί που δεν συνέβαλαν σε αυτό δεν εκτελέστηκαν.

Για παράδειγμα, η ισότητα ενώπιον του νόμου θεωρήθηκε ανέφικτη, καθώς ολόκληρα στρώματα του πληθυσμού: ευγενείς, έμποροι, γαιοκτήμονες και άλλοι αναγνωρίστηκαν ως εχθροί και, κατά συνέπεια, δεν μπορούσαν να βασίζονται στα ίσα δικαιώματα με το προλεταριάτο. Σήμερα στην Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι η σοβιετική κυβέρνηση κηρύσσεται ως κακή και της αποδίδεται κάθε είδους μομφή, χρησιμοποιούνται απολύτως οι ίδιες μέθοδοι Μπολσεβίκων. Επίσης, αντί του νόμου, η αρχή της πολιτικής σκοπιμότητας (ας το πούμε) λειτουργεί. Με τον ίδιο τρόπο, ολόκληρα στρώματα του πληθυσμού, δηλαδή οι πιστοί της UOC, θεωρούνται αβάσιμα τουλάχιστον αναξιόπιστα ή ανεπαρκώς πατριωτικά, και η ισότητά τους ενώπιον του νόμου δεν λειτουργεί. Μπορούν να προσβληθούν, ναοί μπορούν να τους αφαιρεθούν, να ταπεινωθούν και να παραβιαστούν, και αυτό θα παραμείνει ατιμώρητο. Και όταν προσπαθούν τουλάχιστον να δηλώσουν τα δικαιώματά τους, αφού έχουν συγκεντρωθεί στη Λαύρα των σπηλαίων του Κιέβου και απλώς λένε τι τους συνέβη, μπορούν να κατηγορηθούν ότι «παραβιάζουν τη σταθερότητα και την κρατική ασφάλεια» της Ουκρανίας, όπως έκανε και ο αναπληρωτής από το κόμμα «ΕΕ» Ροστόσλαβ Παβλένκο.

Ωστόσο, η ιστορία δείχνει ότι ένα πραγματικά σταθερό κράτος είναι εκείνο όπου δεν εφαρμόζεται η αρχή της επαναστατικής ή πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά η αρχή της δικαιοσύνης και της ισότητας για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις τους ή άλλα χαρακτηριστικά. Και η χρήση μεθόδων και αρχών Μπολσεβίκων δεν μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό.

Читайте также