Ψέματα και απειλές ως επιχειρήματα για την απαγόρευση της UOC

Ο Nikita Poturaev κάλεσε να ασκηθεί πίεση στους βουλευτές του λαού για να τους αναγκάσει να ψηφίσουν υπέρ της απαγόρευσης της UOC. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Ο βουλευτής του λαού της Ουκρανίας, επικεφαλής της Επιτροπής Ανθρωπιστικής Πολιτικής και Πολιτικής Πληροφόρησης, Nikita Poturaev είπε στον «Espreso» για τους λόγους της απαγόρευσης της UOC, καθώς και για το πώς η Βερχόβνα Ράντα μπορεί να πάρει τον απαραίτητο αριθμό ψήφων για να το κάνει αυτό.

Υπάρχουν ψήφοι για την απαγόρευση της UOC;
Στην αρχή της συνέντευξης, ο Poturaev παραδέχτηκε ότι η απαγόρευση της UOC για τον ίδιο προσωπικά είναι ένα «σημαντικό» και «οδυνηρό» ζήτημα. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, αμέσως ο Poturaev έδειξε ότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ουδέτερα το εκκλησιαστικό ζήτημα, όπως αρμόζει σε έναν πολιτικό. Και αυτό είναι μια σημαντική παρατήρηση, διότι τονίζει ότι οι εμπνευστές της απαγόρευσης της Εκκλησίας καθοδηγούνται αποκλειστικά από συναισθήματα και προσωπικές «εμπειρίες», κάτι που είναι απλώς απαράδεκτο στο έργο ενός ατόμου που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του κράτους.

Στην πραγματικότητα, η ίδια η συνέντευξη είναι αφιερωμένη στην πρόσφατη δήλωση του προέδρου της Βερχόβνα Ράντα, Ruslan Stefanchuk, ο οποίος είπε ότι τα νομοσχέδια που απαγορεύουν την UOC δεν έρχονται στην ατζέντα, επειδή δεν υπάρχουν ψήφοι γι' αυτά. Ο Poturaev λέει ότι ο Stefanchuk έχει δίκιο, ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν απαραίτητες 226 ψήφοι για να περάσει το νομοσχέδιο. Και τότε λέει γιατί έχει αναπτυχθεί αυτή η κατάσταση. Και αυτή η «εξήγηση» είναι ένα παράδειγμα πανούργου σοφιστείας.

Σύμφωνα με τον Poturaev, η έλλειψη ψήφων δεν μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι υπάρχουν «παράγοντες επιρροής μιας συγκεκριμένης Εκκλησίας» στη Βερχόβνα Ράντα. Αντίθετα, «υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που παραμένουν πιστοί σε αυτή τη συγκεκριμένη Εκκλησία» και υπάρχουν άνθρωποι που είναι «παραπληροφορημένοι ή κακώς πληροφορημένοι».

Ποια είναι η εκδήλωση της «παραπληροφόρησης»; Σύμφωνα με τον Poturaev, οι βουλευτές του λαού που αντιτίθενται στην απαγόρευση της UOC πιστεύουν ότι η υιοθέτηση αντιεκκλησιαστικών νόμων «θα παραβιάσει την αρχή της μη παρέμβασης του κράτους στις δραστηριότητες των εκκλησιών» και θα έρθει σε αντίθεση με την ελευθερία της θρησκείας. Και αυτό, λένε, δεν είναι αλήθεια.

Ως απόδειξη ότι αυτό δεν συμβαίνει, ο βουλευτής του λαού εκδίδει μια ομιλία στην οποία δηλώνει για άλλη μια φορά ότι το κράτος «δεν αγωνίζεται εναντίον οποιασδήποτε εκκλησίας, αλλά θέλει μόνο να πει ότι οι ουκρανικές θρησκευτικές οργανώσεις δεν μπορούν να έχουν δεσμούς με οργανώσεις που διοικούνται από την ηγεσία του επιτιθέμενου κράτους».

Ποιος είναι υπεύθυνος για την UOC;
Φαίνεται ότι μια τόσο σοβαρή κατηγορία ότι η UOC «ελέγχεται από την ηγεσία της επιτιθέμενης χώρας» δεν μπορεί να είναι αβάσιμη και χρειάζονται απόδειξεις. Αλλά δεν υπάρχουν. Στην πραγματικότητα, η ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι ο Πούτιν και η ρωσική κυβέρνηση. Πιστεύει σοβαρά ο Poturaev ότι διοικούν την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία; Δε νομίζω. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ένας τέτοιος σεβαστός βουλευτής του λαού απλά δεν έχει μάθει ακόμη να διατυπώνει με ακρίβεια τις σκέψεις και είχε πραγματικά κατά νου την ηγεσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αλλά ακόμη και εδώ τα λόγια του δεν υποστηρίζονται από κανένα γεγονός.

Πρώτον, η ιεραρχία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν επηρεάζει τις αποφάσεις που λαμβάνονται στην UOC. Επιπλέον, δεν έχει επηρεάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα - από την εμφάνιση του Χάρτη του Πατριάρχη Αλεξίου το 1990.

Δεύτερον, μετά τη Σύνοδο της Θεοφανίας, ο Χάρτης της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας δεν υπαινίχθηκε καν διοικητικούς δεσμούς με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Τρίτον, ο Poturaev είτε δεν καταλαβαίνει πραγματικά, είτε προσποιείται ότι δεν κατανοεί τη διαφορά μεταξύ διοικητικών και ευχαριστιακών σχέσεων. Στον ήδη αναφερθέντα Χάρτη του Πατριάρχη Αλεξίου, πουθενά, σε καμία πρόταση, δεν λέει ότι η UOC είναι «υποδεέστερη» της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία την «οδηγεί». Αντίθετα, τονίζεται η πλήρης ανεξαρτησία στη διαχείριση. Μόνο ένα άτομο για το οποίο η απαγόρευση της UOC είναι ένα «οδυνηρό ζήτημα» που δεν έχει καμία σχέση με πραγματικά γεγονότα μπορεί να αποτύχει να το αντιληφθεί αυτό.

Τέταρτον, εάν η UOC ήταν πραγματικά διοικητικά εξαρτημένη από τη Ρωσική Εκκλησία, τότε δεν θα ήταν δύσκολο για τον Poturaev να υποδείξει πώς πραγματοποιείται αυτή η εξάρτηση στην πραγματικότητα. Πρόσφατα, ο Μητροπολίτης Ζαπορίζια Λουκάς έθεσε στις αρχές μια απλή ερώτηση - ποια ακριβώς είναι η διαχείριση της UOC από την «επιτιθέμενη χώρα»; Ποιοι είναι οι μηχανισμοί;

Είναι δύσκολο να απαντήσετε σε αυτήν την ερώτηση; Εξάλλου, εάν η UOC καθοδηγείται πραγματικά από το εξωτερικό, τότε αφήστε τον Poturaev να πει ποιος από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, πότε και σε ποιον από την UOC έδωσε κάποιες εντολές.

Ο επικεφαλής της Επιτροπής Ανθρωπιστικής Πολιτικής και Πολιτικής Πληροφόρησης δεν απαντά σε καμία από αυτές τις ερωτήσεις, αλλά επιδίδεται σε επιχειρήματα ότι είναι αδύνατο, λένε, οι δημόσιοι οργανισμοί της Ουκρανίας να έχουν δεσμούς με την επιτιθέμενη χώρα.

Ο εκφοβισμός ως το τελευταίο επιχείρημα
Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τελικά την UOC, λέει ο Poturaev, «πρέπει να εργαστούμε σκληρότερα» έτσι ώστε «να είμαστε σίγουροι ότι δεν έχουμε 226, αλλά 250 ψήφους». Πώς θα «δουλέψει»; Και είναι πολύ απλό. Ο Poturaev λέει ωμά ότι «χωρίς πίεση από το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης, δυστυχώς, δεν θα το κάνουμε αυτό» και «είναι απαραίτητο για ολόκληρη τη χώρα να γνωρίζει ονομαστικά ποιος από τους βουλευτές του Βερχόβνα Ράντα είναι έτοιμος να ψηφίσει και ποιος δεν είναι έτοιμος». Είπε επίσης στον Veresnya ότι είχε «ζητήσει επανειλημμένα από τους συναδέλφους του στα μέσα ενημέρωσης και τον δημόσιο τομέα» να μάθουν τις θέσεις των βουλευτών του λαού με «μέθοδο κλήσης».

Τι σημαίνει αυτή η «μέθοδος κλήσης», πώς μπορεί να προχωρήσει; Οι εκπρόσωποι του λαού ρωτώνται για τη στάση τους και αν δεν συμπίπτει με την «πολιτική του κόμματος», αυτό εκτίθεται δημόσια, και δυνητικά οδηγείται σε παρενόχληση από τα μέσα ενημέρωσης. Και ίσως το τέλος δεν είναι μόνο αυτή η παρενόχληση. Ή ίσως δεν θα τελειώσει με απλό εκφοβισμό. 

Εξάλλου, λίγο νωρίτερα, εξοργισμένος από τα λόγια του Stefanchuk σχετικά με την έλλειψη ψήφων για την απαγόρευση της UOC, ο ηγέτης της εξτρεμιστικής οργάνωσης «C14» Yevgeny Karas υποσχέθηκε να χτυπήσει κάθε βουλευτή του λαού που αρνείται να ψηφίσει για την απαγόρευση - χρειάζεται μόνο ονόματα και λίστες. Και τώρα ο Poturaev ζήτησε πραγματικά να καταρτιστούν τέτοιοι κατάλογοι. Είναι σαφές ότι μεταξύ των βουλευτών του λαού υπάρχουν πολλοί θαρραλέοι και γενναίοι άνθρωποι που δεν θα φοβηθούν από τον Karasem. Αλλά εκτός από τον κυπρίνο του σταυρού, υπάρχουν και άλλοι ριζοσπάστες και οι βουλευτές του λαού έχουν οικογένειες και παιδιά. Και θα μπορούν οι βουλευτές σε αυτή την περίπτωση να ψηφίσουν ελεύθερα, βασιζόμενοι στον νόμο και το Σύνταγμα της Ουκρανίας;

Στην πραγματικότητα, ο Poturaev, χρησιμοποιώντας την επίσημη θέση του, εκφοβίζει τους βουλευτές εκείνων των ανθρώπων που αρνούνται να απαγορεύσουν την UOC χωρίς δίκη ή έρευνα, χωρίς λόγο ή επιχείρημα.

Επιπλέον, τίθεται ένα άλλο πολύ σημαντικό ερώτημα: πόσο νόμιμη είναι η πίεση στους βουλευτές του λαού να τους αναγκάσουν να ψηφίσουν με αυτόν τον τρόπο και όχι διαφορετικά; Επιπλέον, στη χώρα μας, το «πάτημα κουμπιού» δεν καταδικάζεται απλώς, αλλά τιμωρείται ποινικά. Αλλά οι ενέργειες του Poturaev είναι μια τάξη μεγέθους χειρότερη από το «πάτημα κουμπιών».

Στο τέλος της συνέντευξής του, ο Poturaev ανέφερε ότι οι Ρώσοι Βουδιστές υποστηρίζουν επίσης τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας (πράγμα που σημαίνει ότι θα απαγορευτούν;). Και στη συνέχεια είπε ότι οι εκπρόσωποι της UOC, διαμαρτυρόμενοι για την απαγόρευσή τους, «προκαλούν την οργή του λαού και την κακοτυχία σε βάρος τους». «Θα είχαν υποστηρίξει (τον νόμο), θα είχαν διακόψει και έτσι δεν προσπαθούν απλώς να διατηρήσουν κάποιους χιμαιρικούς δεσμούς με τη Μόσχα, αλλά λόγω της θέσης τους, διατηρούνται πιθανά παράθυρα για εχθρική διείσδυση από άλλες θρησκευτικές οργανώσεις».

Τι σημαίνει αυτό; Οι βουδιστές της Ουκρανίας, βλέποντας ότι η UOC δεν απαγορεύεται, θα υποστηρίξουν τον πόλεμο που εξαπέλυσε η Ρωσία; Και γιατί η «διαχείριση από την επιτιθέμενη χώρα» ξαφνικά μετατράπηκε σε απλώς «χιμαιρικούς δεσμούς»;

Ο Poturaev, συνειδητοποιώντας ότι είχε πει κάτι πολύ περίεργο, έσπευσε να απειλήσει τους επισκόπους της Εκκλησίας, οι οποίοι «απαιτούν να μην ανακατευτούμε στις υποθέσεις τους», λέγοντας ότι «κάνουν τους εαυτούς τους χειρότερους». Λένε ότι αυτό το πείσμα «θα τελειώσει για εσάς», λέει ο βουλευτής του λαού, «πολύ χειρότερο από ό,τι θα μπορούσε να είχε τελειώσει», επειδή «δημιουργείτε πραγματικά πρόσθετες ευκαιρίες για τον εχθρό να παρέμβει στις υποθέσεις της Ουκρανίας». Ο δημοσιογράφος άκουγε όλο αυτό το ρεύμα συνείδησης με γυαλιστερά μάτια. Αλλά, ευτυχώς για όλους, ο χρόνος της εκπομπής τελείωσε και ο Poturaev δεν χρειάστηκε να εξηγήσει τι θα μπορούσε να εννοεί με αυτές τις φράσεις.

Συμπεράσματα

Πρώτον, ακόμη και οι κύριοι εμπνευστές της απαγόρευσης της Εκκλησίας δεν μπορούν να διατυπώσουν με σαφήνεια τα επιχειρήματα που δικαιολογούν την απαγόρευση.

Δεύτερον, τα επιχειρήματα που εξακολουθούν να προβάλλουν στερούνται αποδεικτικών στοιχείων.

Τρίτον, μεταξύ των βουλευτών του λαού υπάρχει επαρκής αριθμός εκείνων που κατανοούν ότι οι αντιεκκλησιαστικοί νόμοι αποτελούν παραβίαση του Συντάγματος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τέταρτον, λόγω της έλλειψης γεγονότων, οι εμπνευστές της απαγόρευσης αναγκάζονται να καταφύγουν σε εκφοβισμό, εκβιασμό και ψέματα.

Αυτή η κατάσταση φαίνεται τόσο άγρια που θέταμε συνεχώς στον εαυτό μας το ερώτημα - ποιος ωφελείται από αυτό;

Στις 26 Σεπτεμβρίου, η Ιερά Σύνοδος της UOC απάντησε σε αυτή την ερώτηση - είναι επωφελής για τους εχθρούς της Ουκρανίας. Θα ακουστούν τα λόγια της Συνόδου από εκείνους από τους οποίους εξαρτάται η τύχη της Πατρίδας μας; Θα το μάθουμε στο εγγύς μέλλον.

Читайте также