Ποιον πιστεύουν στην OCU;

Κοχύλια υπογεγραμμένα από πιστούς της OCU. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Οι ουκρανικές αρχές δεν εγκαταλείπουν τις προσπάθειες να «παντρέψουν» την UOC με την OCU, χρησιμοποιώντας πολύ σκληρές μεθόδους. Για παράδειγμα, ο ηγούμενος της Λαύρας του Κιέβου-Pechersk, Μητροπολίτης Παύλος, δήλωσε σε συνέντευξή του στην ΕΟΔ ότι η SBU του προσέφερε έναν «συμβιβασμό», σύμφωνα με τον οποίο έλαβε ελευθερία και απουσία οποιωνδήποτε αξιώσεων από τις αρχές για μετακίνηση στην OCU. Οι απλοί ιερείς στις ενορίες έχουν παρόμοια επιλογή. Αρκεί να πάτε στην OCU και αμέσως μετατρέπεστε από τον «ιερέα της Μόσχας» σε πατριώτες που θα υποστηριχθούν από τις αρχές και την κοινωνία με κάθε δυνατό τρόπο. Και με καθαρά ανθρώπινο τρόπο, είναι δελεαστικό. Αλλά με χριστιανικό τρόπο, η εικόνα είναι διαφορετική εδώ.

Βλέπουμε όλο και περισσότερο τις ενέργειες των εκπροσώπων της OCU, οι οποίες απέχουν πολύ από αυτό που διδάσκει ο Χριστός. Πώς εκδηλώνεται αυτό και γιατί συμβαίνει;

OCU και UOC: «ιερείς» και ιερείς
Όχι πολύ καιρό πριν, η έλλειψη προσωπικού στην OCU συζητήθηκε ενεργά στο Διαδίκτυο, την οποία προσπάθησαν να λύσουν με τη βοήθεια δελεαστικών διαφημίσεων. Το πρόβλημα για την OCU δεν είναι νέο, αφού το φθινόπωρο του 2019 στο Zhytomyr, εμφανίστηκαν διαφημίσεις ακριβώς στους στύλους, προσφέροντας να παρακολουθήσουν μαθήματα έκτακτης ανάγκης και να γίνουν ιερείς της OCU, ωστόσο, με επιφύλαξη σχετικά με τις απαιτήσεις: πλειοψηφία, πρώτος γάμος, απουσία «κανονικών εμποδίων».

Το ίδιο συνέβη και σε άλλες περιοχές. Για παράδειγμα, ο «Μητροπολίτης» του Chernivtsi, Daniel Kovalchuk, κάλεσε τους χωρικούς να αναζητήσουν άνδρες που θα συμφωνούσαν να εργαστούν στην OCU ως ιερείς: «Σας ικετεύουμε να αναζητήσετε άνδρες στα χωριά που είναι άξιοι να υπηρετήσουν τον Κύριο τον Θεό στην Αγία Εκκλησία. Άνδρες που μπορούν να αναλάβουν το βάρος της ιεροσύνης, δεχθείτε για χάρη του μέλλοντος των παιδιών σας, της Εκκλησίας μας και του κράτους».

Σχεδόν 4 χρόνια αργότερα, όταν οι καταλήψεις των εκκλησιών της UOC είναι ήδη εκατοντάδες, οι ανακοινώσεις πρόσληψης στην OCU εμφανίζονται στο Διαδίκτυο, όπου σε μόλις τρεις εβδομάδες ένα άτομο θα λάβει το επάγγελμα του ιερέα, του διακόνου ή του υποδιακόνου της OCU, το οποίο θα του προσφέρει σταθερό εισόδημα και εξέλιξη σταδιοδρομίας. Και αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Θα πηγαίναμε να θεραπευτούμε από έναν «γιατρό» που έχει απολυτήριο λυκείου με χαμηλές βαθμολογίες και τρεις εβδομάδες ιατρικής εκπαίδευσης; Με κανέναν τρόπο. Ίσως θα εμπιστεύονταν τη «νοσοκόμα» που παρακολούθησε το εκπαιδευτικό βίντεο για να πραγματοποιήσει τους πιο βασικούς χειρισμούς στα αποδυτήρια; Επίσης όχι. Ακριβώς όπως δεν θα επέτρεπαν σε έναν εργάτη φυσικού αερίου να μπει στο σπίτι τους, γνωρίζοντας ότι είχε διδαχθεί μόνο για τρεις ημέρες.

Για να γίνουν ιερέας, οι ιεροσπουδαστές της UOC, για παράδειγμα, ροκανίζουν τον γρανίτη της επιστήμης για 4 χρόνια στο σεμινάριο και στη συνέχεια και στη Θεολογική Ακαδημία. Πολλοί ιερείς, εκτός από την εκκλησιαστική εκπαίδευση, έχουν κοσμική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και αν πριν από 15-20 χρόνια η ακαδημαϊκή εκπαίδευση ήταν απλώς επιθυμητή, τότε πρόσφατα, υπό το φως όλων των γεγονότων και των προκλήσεων, οι επίσκοποι της επισκοπής στέλνουν όλο και περισσότερο την ιεροσύνη στις Θεολογικές Ακαδημίες.

Αλλά το πιο σημαντικό, ο ιερέας καταλαβαίνει ότι θα πρέπει να δώσει μια απάντηση για όλες τις πράξεις του κατά την Τελική Κρίση και θα είναι επίσης υπεύθυνος για το ποίμνιό του, τα πνευματικά παιδιά, τη σύζυγο και τα παιδιά του.

«Κληρικοί» της OCU: «Ο Μάγος», «Separ» και «Μητροπολίτες»
Αποδεικνύεται ότι για να «πάρετε χειροτονία» στην OCU, δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι ιδιαίτερο. Δεν χρειάζεται καν να μελετήσετε στο σεμινάριο. Φυσικά, δεν είναι πάντα σωστό να μιλάμε για τον πλήρη αναλφαβητισμό των ιερέων της OCU. Επιπλέον, το ερώτημα δεν είναι καν στο εκπαιδευτικό, αλλά στο ηθικό επίπεδο εκείνων που αυτοαποκαλούνται «ιερείς» της OCU. Εξάλλου, έχουν επίσης τα δικά τους σεμινάρια, ακόμη και ακαδημίες. Αλλά πόσο βοηθούν τους μαθητές τους να ενσταλάξουν μια χριστιανική νοοτροπία;

Το Σάββατο της Αγίας Τριάδας και τη γιορτή της ίδιας της Τριάδας, οι ενορίτες της κοινότητας της Αγίας Τριάδας στο Pereyaslav αναγκάστηκαν να προσευχηθούν στο σπίτι του ιερέα, αφού η εκκλησία τους μεταφέρθηκε στην OCU.

Η μετάφραση πραγματοποιήθηκε από τον εφημέριο της OCU, προσωπικό προστατευόμενο του Dumenko με την πολύ εύγλωττη διακριτική ονομασία «Ο Μάγος», αρχικά από την Transcarpathia (γράψαμε γι 'αυτό).

Στην περιοχή του Κιέβου, ο εφημέριος της μεταφερόμενης εκκλησίας ήταν πρώην στρατιώτης του Aidar, καταδικασμένος για ληστεία, με τη διακριτική ονομασία «Separ» - επίσης προσωπικός προστατευόμενος του Dumenko.

Συμφωνώ ότι η τάση είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αν και δεν προκαλεί έκπληξη, λαμβάνοντας υπόψη την «ποιότητα» της «επισκοπής» της OCU. Για παράδειγμα, ο Dumenko έχει τον ίδιο "επίσκοπο" του Ternopil Tikhon Petranyuk, ο οποίος έχει αλλάξει δικαιοδοσία περισσότερες από μία φορές (από το UOC-KP στο UAOC και από εκεί στην OCU), τον ευτυχισμένο ιδιοκτήτη του «διαβατηρίου» του LPR, έναν υπάλληλο των ειδικών υπηρεσιών αυτής της «δημοκρατίας» με τη διακριτική ονομασία «Βασίλισσα».

Ή πάρτε τον ίδιο τον «επίσκοπο» Adrian Kulik, ο οποίος χτύπησε βάναυσα τον γείτονά του.

Ο αριθμός αυτών των «ποιμένων» στην OCU θα μπορούσε να πολλαπλασιαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά ακόμη και με αυτό κατά νου, τίθεται το ερώτημα, σε ποιον πιστεύουν οι ενορίτες και οι «ιερείς» της OCU, έχοντας «μάγους και αυτονομιστές» στις τάξεις τους; Είναι σαφές ότι τουλάχιστον όχι στον Θεό στον οποίο πιστεύουν οι Χριστιανοί.

Πίστη στον Θεό και «πίστη» στις ... Χειροβομβίδες
Την «Εθνική Ημέρα Προσευχής για την Ουκρανία» στην Bucha, εκπρόσωποι της OCU, του RCC, του UGCC, καθώς και διαφόρων προτεσταντικών δογμάτων προσευχήθηκαν μαζί. Ένα χαρακτηριστικό αυτού του γεγονότος ήταν το αίτημα του Θεού για σύγχρονα όπλα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό το αίτημα «στο όνομα του Χριστού» έγινε από τον Andrei Tishchenko, ανώτερο επίσκοπο των χριστιανικών εκκλησιών «Νέα Γενιά». Ούτε εκπρόσωποι της OCU, ούτε Ουνίτες ή Καθολικοί, είτε κατά τη διάρκεια της ίδιας της εκδήλωσης είτε μετά από αυτήν, δήλωσαν ότι τέτοια αιτήματα έρχονται σε αντίθεση με το πνεύμα του Ευαγγελίου και τις διδασκαλίες του Χριστού.

Αντίθετα, ο «ιερέας» της OCU, Oleksandr Dedyukhin, αποφάσισε να γίνει δημιουργικός και άρχισε να προωθεί τις πωλήσεις των επιγραφών «έλεος του Θεού» και «χάρη» σε πυρομαχικά για έναν εκτοξευτή χειροβομβίδων, ο οποίος, σύμφωνα με τον ίδιο, πρέπει να πέσει στα κεφάλια των κατακτητών - ας συναντήσουν τον Κύριο το συντομότερο δυνατό.

Ακόμη νωρίτερα, το Πάσχα, ο ουκρανικός στρατός ετοίμασε «δώρα» για τον εχθρό. Και κανένας από τους εφημέριους της OCU δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει τους στρατιώτες μας. Τα ζωγραφισμένα ρόδια φαίνονται ιδιαίτερα βλάσφημα ...

Λοιπόν, σε τι είδους Θεό πιστεύει η OCU; Στον «θεό» του πολέμου; Είναι δυνατόν να πούμε ότι για την OCU, «Θεός» είναι αυτός που στην αρχαιότητα ονομαζόταν «πνεύμα υπηρεσίας» και ο οποίος πρέπει να ικανοποιήσει τυχόν αιτήματα του καλούντος;

Το δεύτερο ερώτημα είναι: γιατί όλοι θέλουν να κερδίσουν τον Θεό με το μέρος τους, αλλά δεν σκέφτονται σε ποια πλευρά βρίσκονται;

Σε ποιον πιστεύουν οι άνθρωποι που ζωγραφίζουν χειροβομβίδες και οβίδες με «ευλογίες»; Σε ποιον ή σε τι οδηγούν το ποίμνιό τους;

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι τόσο προφανείς όσο οι ναοί της OCU είναι άδειοι. Επειδή ακόμη και με την παρουσία ενός απίστευτου λόμπι στην κυβέρνηση, τη δημιουργία απολύτως όλων των συνθηκών για "ευημερία" και ευημερία, αποδεικνύεται ότι σχεδόν κανένας από τους πιστούς δεν πηγαίνει στους Dumenkovites, και αν υπάρχουν «ιερείς», τότε είτε «Ο Μάγος» με «Separ», είτε Drabinko με Dedyukhin. Ποιο είναι το θέμα;

Ίσως το θέμα είναι ότι για μια δομή που αυτοαποκαλείται Εκκλησία, ο Χριστός πρέπει να έρθει πρώτος; Γιατί αν όχι, τότε «ιδού, το σπίτι σας μένει άδειο» (Κατά Ματθαίον 23:38). Ίσως γι' αυτό οι ναοί τους είναι άδειοι – επειδή δεν υπάρχει Χριστός εκεί; Και όπου είναι ο Χριστός, υπάρχει αγάπη.

Συμφωνώ ότι οι άνθρωποι έχουν ήδη κουραστεί από το μίσος - οι άνθρωποι χρειάζονται αγάπη. Αγάπη που μπορεί να επουλώσει τις ψυχικές και σωματικές πληγές τους, να δώσει ελπίδα και πίστη στο μέλλον. Εξάλλου, καθένας που έρχεται στον ναό έρχεται στον Επουράνιο Πατέρα του και, όπως κάθε παιδί, θέλει να ζεσταθεί από την αγάπη του πατέρα του. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για ένα άτομο.

Και ως εκ τούτου, μας φαίνεται, το πρόβλημα της OCU δεν είναι τόσο η έλλειψη προσωπικού όσο η έλλειψη πίστης στον Θεό και η αγάπη για τον πλησίον. Και αν δεν το καταλάβουν αυτό, τότε δεν θα βρουν τον Χριστό. Ποτέ.

Читайте также