Μαύρες δημόσιες σχέσεις κατά Εκκλησίας σε Ουκρανία και ΕΣΣΔ: Διαφορές

Το έργο εναντίον της Εκκλησίας δεν έχει αλλάξει πολύ από την εποχή της ΕΣΣΔ. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Το σκανδαλώδες βίντεο του «95 κβαρτάλ», στο οποίο οι παρουσιαστές του δυσφήμιζαν τον Θεό, τις Άγιες Γραφές, την Εκκλησία και τον Χριστιανισμό γενικά, κυριολεκτικά συγκλόνισε τους Ουκρανούς με την απροκάλυπτη βλασφημία του. Αλλά λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι στην εργασία εναντίον της Εκκλησίας όλες οι καινούργιες μέθοδοι είναι οι καλά «ξεχασμένες παλιές». Η πιο επιφανειακή ιστορική ανάλυσή μάς επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι τα τρέχοντα γεγονότα γύρω από την UOC είναι σε μεγάλο βαθμό ένα calque από τις μπολσεβίκικες μεθόδους.

Το ίδιο το βίντεο του «95 κβαρτάλ» εμφανίστηκε στο φόντο των μαζικών ερευνών της SBU, οι οποίες πραγματοποιούνται σε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες εκκλησίες και μοναστήρια της UOC. Ο ιερέας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ισπανία, π. Ταράσι Πετρουνιάκ, το έθεσε ως εξής: «Αυτή η πρωτόγονη σάτιρα είναι ένα όργανο της πίεσης των αρχών στην UOC, ειδικά στο πλαίσιο των ερευνών που διεξάγονται από τη σύγχρονη NKVD από τη SBU». Είναι δύσκολο να μη συμφωνήσουμε με αυτό το σχόλιο.  Η σημερινή κατάσταση θυμίζει πολύ τις σοβιετικές μεθόδους.

Από τη μία πλευρά, οι αρχές ασκούν πίεση στην Εκκλησία με τις δομές εξουσίας τους, από την άλλη πλευρά, διαμορφώνουν μια αρνητική εικόνα της στην κοινωνία από τους ελεγχόμενους δημοσιογράφους.

Ας θυμηθούμε τα γεγονότα του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος.

Λίγο περισσότερο από 100 χρόνια πριν, δηλαδή το 1919, ο επικεφαλής του σοβιετικού κράτους, Βλαντιμίρ Λένιν, εξέδωσε διάταγμα με τον αριθμό 1866672, όπου έγραψε, «σύμφωνα με την απόφαση των V.Ts.I.K. (η Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή (the All-Russia Central Executive Committee)) και Sovnarkom (Council of People's Commissars), πρέπει να τελειώσει κανείς με τους ιερείς και τη θρησκεία όσο συντομότερο δυνατό». Ο Λένιν τόνισε ότι «οι ιερείς πρέπει να συλλαμβάνονται ως αντεπαναστάτες και σαμποτέρ, να πυροβολούνται ανελέητα και παντού. Και όσο το δυνατόν περισσότερο».

Γιατί το έκανε αυτό;

Ο λόγος δεν ήταν μόνο το προσωπικό του μίσος προς την Εκκλησία, αλλά και η επιθυμία του να αρπάξει την εκκλησιαστική περιουσία. Όπως λένε τώρα, τίποτα προσωπικό είναι, μόνο επιχείρηση. Το Sovnarkom (τhe Council of People's Commissars) χρειαζόταν χρήματα και χρυσό για να υποστηρίξει τον στρατό στον πόλεμο εναντίον των Λευκών Φρουρών, καθώς και για να αποφύγει τις ταραχές τροφίμων. Σε μια χώρα που καταστράφηκε από τον εμφύλιο πόλεμο, ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί χρυσός. Ήταν δυνατό μόνο να ληστέψουν τους ναούς. Αλλά, για να γίνει αυτό, ήταν απαραίτητο να απαλλαγούμε από ιερείς και πιστούς. Δεν ήταν έργο μιας ημέρας όμως.

Οι σοβιετικές αρχές κατάλαβαν ότι η άμεση και κυριολεκτική εκτέλεση ενός τέτοιου διατάγματος θα συνεπαγόταν αύξηση της πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της χώρας. Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο, λέγοντας με σύγχρονους όρους, «μαύρες δημόσιες σχέσεις» - να πείσουν τους ανθρώπους ότι ο κλήρος, η Εκκλησία και η θρησκεία στο σύνολό τους είναι απατεώνες, σκοταδιστές, παράσιτα, κατάσκοποι και προδότες. Με μια λέξη, υπάρχουν εχθροί των ανθρώπων που μπορεί κανείς και πρέπει να καταστρέψει.

Και τώρα οι σοβιετικές αρχές ξεκινούν έναν ισχυρό σφόνδυλο αντιεκκλησιαστικό. Το 1921, δημιουργήθηκε μια Αντιεκκλησιαστική Επιτροπή υπό το Υποτμήμα Προπαγάνδας του Τμήματος Agitprop της Κεντρικής Επιτροπής του RCP(b) για να συντονίσει τον αντιθρησκευτικό αγώνα. Με βάση την Εταιρεία Φίλων της εφημερίδας «Bezbozhnik» ιδρύθηκε μια μαζική δημόσια οργάνωση «Ένωση μαχητικών άθεων». Από την αρχή της δραστηριότητάς τους, οι εργαζόμενοι της «Ένωσης» χρησιμοποιούσαν προσβολές, κοροϊδία, βλασφημία, καρικατούρα για οτιδήποτε σχετίζεται με την πίστη σε σχέση με την Εκκλησία και τους πιστούς.

Ακολουθούν συγκεκριμένα παραδείγματα.

Δεδομένου ότι ο κύριος εχθρός για τα «σοβιέτ» ήταν οι καπιταλιστές, οι ιερείς ανακηρύχθηκαν συνεργοί τους. Πώς ένας απλός ιερέας που ζούσε κάπου στην ύπαιθρο θα μπορούσε να βοηθήσει Αμερικανούς ή Γερμανούς κατασκευαστές στον αγώνα κατά των Μπολσεβίκων είναι άγνωστο. Ως εκ τούτου, δεν υπήρχαν αποδείξεις. Το κύριο πράγμα είναι ότι χρειαζόταν η «σωστή» εικόνα, η οποία και δημιουργούνταν. Όπως αυτό:

Τώρα υπάρχουν πολλά παρόμοια σκίτσα στα μέσα ενημέρωσης, μόνο εκεί απεικονίζουν ιερείς της UOC, οι οποίοι, μαζί με τον ρωσικό κόσμο, αντιτίθενται στους Ουκρανούς πατριώτες.

Φυσικά, για να προκαλέσει μίσος μεταξύ των απλών ανθρώπων προς τον κλήρο, οι δηλώσεις ότι «οι ιερείς βοηθούν το κεφάλαιο» σαφώς δεν ήταν αρκετές. Κάποιοι μπορεί να το πιστεύουν, κάποιοι όχι. Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο να δείξει κανείς ότι οι «ιερείς» όχι μόνο εξυπηρετούν υπερπόντιους κατασκευαστές, τους οποίους κανείς στα χωριά δεν είδε στα μάτια, αλλά και «εργάζονται» για έναν πολύ συγκεκριμένο εχθρό. Για παράδειγμα, κρύβουν όπλα σε ναούς και στα καμπαναριά οργανώνουν σημεία πυροδότησης, από τα οποία οι ίδιοι δεν είναι αντίθετοι στη σκοποβολή. Όπως, για παράδειγμα, σε αυτήν την αφίσα:

Αυτό το κινούμενο σχέδιο είναι κάτι περισσότερο από σχετικό στην Ουκρανία. Τώρα από κάθε «σίδερο» λένε ότι η UOC κρατά όπλα στους κροτάφους της και κρύβει σαμποτέρ.

Επιπλέον, οι ιερείς και οι επίσκοποι εκτέθηκαν με τον πιο αντιαισθητικό τρόπο. Εξευτελίζονταν και γελοιοποιούνταν χωρίς να τους χλευάζουν από προσβολές, χυδαιότητες και κακόβουλες καρικατούρες. Οι επίσκοποι συχνά γελοιοποιούνταν, πάντα απεικονίζονταν ως καταπιεστές που ζούσαν στην πολυτέλεια και την αφθονία. Εκείνη την εποχή, δεν υπήρχαν Mercedes, οπότε οι μπολσεβίκοι «χιουμοριστές» «αστειεύονταν» για το φαγητό. Όπως και σε αυτή την αναταραχή:

Τώρα οι κωμικοί είναι επίσης ευτυχείς να χρησιμοποιούν το θέμα των «ακόρεστων ιερών». Για να γίνει αυτό, συνήθως χρησιμοποιούν μια φωτογραφία photoshop ενός πλήρους διαβητικού ιερέα.

Φυσικά, όχι μόνο οι ιερείς και οι επίσκοποι γελοιοποιούνταν, αλλά και όλα όσα ήταν ιερά για έναν χριστιανό - πίστη στον Θεό, οι Άγιες Γραφές, η Εκκλησία, οι άγιοι, οι γιορτές και ούτω καθεξής. Γελοιοποιούνταν άγρια, άθλια και προκλητικά. Ακολουθεί ένα παράδειγμα:

Το φυσικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας «αναταραχής» ήταν η έκκληση για σωματική βία και αντίποινα κατά του κλήρου. Οι άνθρωποι οδηγήθηκαν σε ένα προφανές συμπέρασμα: αν ο ιερέας είναι υπηρέτης των καπιταλιστών, βοηθά τον εχθρό και φοράει επωμίδες της Λευκής Φρουράς κάτω από ένα περίβλημα, τότε το μόνο σωστό πράγμα που πρέπει να κάνουμε απέναντί του είναι αντίποινα. Αυτό το συμπέρασμα υποστηρίχθηκε από τις απαραίτητες εικόνες, μετά από τις οποίες - να χτυπήσει τον ιερέα, να τον προσβάλει ή να τον ταπεινώσει, θεωρήθηκε θέμα ιδιαίτερης ανδρείας. Όπως σε αυτές τις εικόνες:

Τελικά, μια τέτοια μαζική εκστρατεία εναντίον της Εκκλησίας οδήγησε σε κατασκευασμένες εκκλησιαστικές δίκες κληρικών και πιστών, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί, δεκάδες χιλιάδες ιερείς και μοναχοί, εκατοντάδες επίσκοποι να πυροβοληθούν και να σαπίσουν στις φυλακές. Και αν κάποιος από τον κλήρο προσπάθησε να αντισταθεί σε αυτό και να απευθυνθεί στη φωνή της συνείδησης των μπολσεβίκων, τότε οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη «για δυσφήμιση της σοβιετικής εξουσίας».

Για παράδειγμα, στον ερευνητικό φάκελο του αρχιερέα Τύχωνα (Μπελλάβιν), υπάρχει ένα διάταγμα (το οποίο δεν είχε χρόνο να τεθεί σε ισχύ σε σχέση με το θάνατό του) για την προσαγωγή του Πατριάρχη στη δικαιοσύνη για «συγκέντρωση πληροφοριών σχετικά με την καταστολή που χρησιμοποίησαν οι σοβιετικές αρχές εναντίον εκκλησιαστικών, χρησιμοποιώντας πληροφορίες από ανεπαρκώς πιστές πηγές» με στόχο τη «δυσφήμιση της σοβιετικής εξουσίας».

Ακριβώς με την ίδια κατηγορία το 1925, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μόσχας και της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας I.V. Popov εξορίστηκε στο Solovki για τρία χρόνια. Το 1930 καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση στο Βόρειο Στρατόπεδο Ειδικού Σκοπού στην ΑΣΣΔ Κώμης για τη σύνταξη επιστολής προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως σχετικά με τις διώξεις της Εκκλησίας από τον πρώην γραμματέα των προαύλιων των τοπικών εκκλησιών στη Μόσχα, Α.Ι. Δρόση, κ.ο.κ. Δηλαδή, ήταν αδύνατο να μιλάει κανείς ούτε για καταστολή, γιατί θα κατηγορηθούν σε «απαξίωση»!

Δεν χρησιμοποιούν την ίδια λογική οι αντίπαλοι της UOC ώρα όταν λένε ότι η ρωσική προπαγάνδα χρησιμοποιεί καταγγελίες πιστών για την επιδρομή της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας για να δυσφημίσει την Ουκρανία;

Συνολικά, σύμφωνα με επιστημονικές πηγές, ο συνολικός αριθμός των Ορθοδόξων Χριστιανών που υπέφεραν για την πίστη στη δεκαετία του 1917-1950 υπολογίστηκε σε 564 χιλιάδες ανθρώπους.

Σήμερα, μετά από 30 χρόνια ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, την ίδια στιγμή που η χώρα μας στέκεται με το ένα πόδι στο κατώφλι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βιώνουμε και πάλι μια περίοδο διώξεων κατά της Εκκλησίας, η οποία θυμίζει κάπως αυτό που συνέβη πριν από 100 χρόνια.

Μέχρι στιγμής, αυτές είναι «όχι οι ίδιες» κλίμακες και τελικά αποτελέσματα. Αλλά το στυλ και οι μέθοδοι είναι πολύ αναγνωρίσιμα - ένας συνδυασμός πίεσης από τις δυνάμεις ασφαλείας με μια εκστρατεία «μαύρων δημοσίων σχέσεων».

Το βλάσφημο βίντεο του «95 κβαρτάλ» απέδειξε περίτρανα ότι πίσω από όλες τις έρευνες εκκλησιών και μοναστηριών της UOC, πίσω από όλα όσα συμβαίνουν με την Εκκλησία σήμερα, υπάρχει ένα συνηθισμένο «τζιν», δηλαδή ένα «τάγμα». Κάποιος για άλλη μια φορά χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει την Εκκλησία για να επιτύχει τους στόχους του. Μόνο που αυτή τη φορά, αντί για «χρυσό» και «εκκλησιαστικές αξίες», διακυβεύεται η εξουσία.

Το μόνο ερώτημα είναι ποιος είναι ο παραγγελιοδότης αυτού που συμβαίνει. Για να το απαντήσετε, πρέπει να καταλάβετε ποιος ωφελείται από αυτό. Ο λαός της Ουκρανίας; Φυσικά και όχι. Ο λαός θέλει νίκη στον πόλεμο και ειρήνη στη χώρα. Οι σημερινές αρχές; Σαν να μην έφταναν, χρειάζονται επίσης νίκη και ειρήνη και σταθερότητα. Τουλάχιστον για να αποφανθεί περαιτέρω. Τότε ποιος;

Δεν γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Γνωρίζουμε μόνο ότι ένα ισχυρό κράτος που ακολούθησε τον ίδιο δρόμο δεν υπάρχει πλέον.

Читайте также