Με τον καιρό η αίρεση του ανατολικού παπισμού θα βυθιστεί στη Λήθη

Επίσκοπος Μπογιάρσκι της Μητρόπολης του Κιέβου Θεοδόσιος. Φωτογραφία: vicariate.church.ua

Στις 22 Οκτωβρίου 2019 ο Επίσκοπος Μπογιάρσκι της Μητρόπολης του Κιέβου Θεοδόσιος σχολίασε τις τελευταίες αποφάσεις της Ιεραρχίες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε συνέντευξη στον «Ευαγγελιστή της πρωτεύουσας».

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αποφάσεις της Ιεραρχίας της Ελληνικής Εκκλησίας αποδεικνύουν το κλασικό παράδειγμα της «υποκατάστασης των εννοιών για να παραπλανήσουν του πιστού ελληνικού κόσμου»: «Η υποκατάσταση των νοημάτων, η παραμόρφωση τους για εξαπάτηση των ανθρώπων από αμνημονεύτων χρόνων έχει χρησιμοποιηθεί από τον εχθρό της ανθρώπινης φυλής. <...> Στην προκειμένη περίπτωση, το σύστημα των ψεμάτων και αντικατάστασης των εννοιών στο ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα, που αναπτύχθηκαν από τους ουκρανούς σχισματικούς, επιβλήθηκε από το Φανάρι στο Ιεραρχία της Ελλάδας. Και πολλοί, προφανώς, το πίστεψαν και το αποδέχτηκαν.

Η εξαπάτηση και η παραμόρφωση των νοημάτων έγκειται στο γεγονός ότι η αυτοκέφαλη δεν είναι καθόλου το βασικό ζήτημα στο ουκρανικό “πακέτο”. Η σοβαρότητα του προβλήματος τώρα δεν είναι σε ποιον, πώς και υπό ποιους όρους μπορεί να χορηγηθεί αυτή η αυτοκέφαλη. Είναι τα δευτερεύοντα ζητήματα που μπορούν να συζητηθούν και έχουν συζητηθεί στο πλαίσιο των διαορθόδοξων επαφών. Το βασικό πρόβλημα που δημιούργησε τον διαχωρισμό και απειλεί την Ορθοδοξία με ανεπανόρθωτη διάσπαση είναι η αντικανονική “νομιμοποίηση” του σχίσματος του Φιλάρετου, η αναγνώριση των λαϊκών ως επισκόπους και συλλειτουργία μαζί τους, η αναγνώριση της οιονεί εκκλησιαστικής πολιτικοποιημένης δομής παράλληλης με την UOC ως την Εκκλησία της Ουκρανίας. Το δεύτερο πιο σημαντικό ζήτημα στα πρόθυρα της αιρέσεως είναι βατικανισμός του Φαναρίου, η εισβολή του σε ξένη κανονική επικράτεια, που προκάλεσε διώξεις των πιστών της UOC. Αυτά είναι πραγματικά προβλήματα, αυτά είναι ερωτήματα που μπορεί να χωρίσουν ξανά την Εκκλησία, όπως πριν από χίλια χρόνια.

Ενώ αυτοί στην Ιεραρχία μιλάνε για κάποιο δικαίωμα χορήγησης αυτοκέφαλου, όταν τα βασικά ζητήματα παραμένουν στο παρασκήνιο. Και βάση αυτού υιοθετείται ένα καταστροφικό ανακοινωθέν. Τρομάζεις να σκεφτείς τις συνέπειες μιας τέτοιας επιδεξιότητας της πλειοψηφίας των συμμετεχόντων στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας. Η ατζέντα με ανεστραμμένο νόημα προφανώς τους επιβλήθηκε από έξω. Θα μπορούσαν άνετα να την καταλάβουν και να την απορρίψουν. Αλλά δεν το έκαναν».

Σχολιάζοντας το γεγονός ότι όχι όλοι οι ιεράρχες της Ελληνικής Εκκλησίας, όπως και του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, συμφωνούν με την αναγνώριση της ΟCU, ο Δεσπότης παρατήρησε: «Αυτό υποδηλώνει ότι όχι όλοι ιεράρχες αυτών των Εκκλησιών μολύνθηκαν με το μικρόβιο του ανατολικού παπισμού και επομένως τα ψέματα των ουκρανικών σχισματικών δεν μπορούν τόσο εύκολο να διεισδύσουν το μυαλό τους. Προκαλεί πνευματικό θαυμασμό το θάρρος πολλών Ελλήνων μητροπολιτών, ιερέων, λαϊκών θεολόγων, που υπερασπίζονται το δικαίωμα στην Αλήθεια, παρά την ιεραρχική πίεση. Η αλήθεια είναι στην πλευρά τους. Είμαι βέβαιος ότι αυτοί οι ιεράρχες και λαϊκοί στα μάτια του Θεού είναι η αληθινή Εκκλησία της Ελλάδας, η δόξα και η τιμή της.

Όσο για τη δυνατότητα σχίσματος μέσα στις Τοπικές Εκκλησίες, ας ελπίσουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί. Αν και αν ο Κύριος, με τρόπους γνωστούς μόνος σ’ Αυτόν, δεν θέσει τέρμα στην επίθεση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και το Φανάρι συνεχίσει συστηματικά να χωρίζει την Ορθοδοξία, οτιδήποτε μπορεί να συμβεί».

Μιλώντας για τη πιθανότητα σχίσματος στην παγκόσμια Ορθοδοξία, ο επίσκοπος τόνισε ότι αν μιλάμε για κανονική οριοθέτηση μεταξύ ομάδων Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και όχι για διάσπαση κατά μήκος της γραμμής Ορθοδοξία – «φαναρολογία», αυτή η γραμμή θα απλωθεί όχι μόνο μεταξύ των Εκκλησιών, αλλά και μέσα στις ίδιες τις Τοπικές Εκκλησίες: «Δηλαδή, μεταξύ των πιστών της θρησκείας, των υποστηρικτών των κανόνων της Ορθοδοξίας, αφενός, και των οι οικουμενιστών, θρησκευτικών λιμπεραλιστών και Ελλήνων εθνοφιλιστών, αφετέρου. Και αν, με την παρέμβαση και την προτροπή του Θεού, οι φαναριώτες, οι νέοι παπικοί, δεν έρθουν στην κατανόηση της Αλήθειας και στη μετάνοια, μια τέτοια παγκόσμια διάσπαση στην Ορθοδοξία και τη «φαναρολογία» είναι αρκετά πιθανή, έρχεται. Αλλά στην περίπτωση αυτή η Ορθόδοξη Εκκλησία θα καθαριστεί μόνο από ένα ξένο στοιχείο, από νέες αιρέσεις.

Αν μιλάμε για σχίσμα μεταξύ μεμονωμένων Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών εντός των συνόρων τους, ως συνέπεια της σημερινής διαορθόδοξης κατάστασης, θεωρητικά, δυστυχώς, κι αυτό είναι πιθανό. Και, σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική, όλα προς τα’ κει πορεύουν. Αλλά ελπίζω ότι ο Κύριος δεν θα επιτρέψει αυτό, αλλιώς στις προφητείες των αγίων, συμπεριλαμβανομένης της νέας εποχής, πολλά θα είχαν ειπωθεί γι’ αυτό. Αλλά αυτό δεν υπάρχει. Αντίθετα, λένε για κάτι άλλο, λένε για κάτι που εμπνέει αισιοδοξία. Πιστεύω ότι ο Κύριος θα διορθώσει την κατάσταση με τέτοιες συνθήκες, ώστε με την πάροδο του χρόνου οι Ορθόδοξοι θα θυμούνται μόνο με ένα χαμόγελο για υπερήφανη αίρεση του Ανατολικού Παπισμού που έχει βυθιστεί στη Λήθη».

«Τι μπορούμε να αντιπαραβάλλουμε στο ενδεχόμενο παγκόσμιο σχίσμα στην Ορθοδοξία; Πρώτα απ’ όλα, εμπιστοσύνη στο Θεό, προσευχή σ’ Αυτόν. Ειλικρινή προσευχή, με αναστεναγμό. Ας είναι σύντομη η προσευχή αυτή, αλλά καθημερινή και ειλικρινής. Αν προσευχόμαστε έτσι για την ενότητα, θα είναι δύσκολο για εμάς έπειτα να συκοφαντούμε αμέριμνα τους αντιπάλους μας χωρίς. Είναι πολύ σημαντικό τώρα. Μπορούμε να επικρίνουμε τα ψεύτικα δόγματα, τις λανθασμένες αντιλήψεις και τις καταστροφικές πράξεις τους, αλλά δεν μπορούμε να προχωράμε σε προσωπικές προσβολές ιεραρχών και στην ταπείνωση των εννοιών που είναι ιεροί για τον ελληνικό κόσμο, εάν δεν είναι, φυσικά, αίρεση. Δυστυχώς, όχι όλοι οι απολογητές, τόσο από την πλευρά μας όσο και από την πλευρά τους, τηρούν αυτούς τους προφανείς κανόνες διαμάχης. Μερικές φορές φτάνει σε προσωπικές προσβολές και σε άμεση αγένεια. Δεν μπορεί να φέρει την ειρήνη, αυτό τον άνεμο φουσκώνει ο διάβολος. Επιπλέον, για τους εκπροσώπους του Ανατολικού πολιτισμού, οι προσβλητικές λέξεις και οι απρόσεκτες εκφράσεις σημαίνουν πολύ περισσότερο από ό, τι για εμάς, τους «βόρειους» λαούς. Θα ντρεπόμαστε πολύ, όταν όλα περάσουν», πρόσθεσε.

Μιλώντας για τις τάσεις των νέων επαφών μεταξύ του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Βατικανού και της UGCC (ουνιτών), ο ιεράρχης σημείωσε: «Ο φιλοκαθολικισμός πολλών ιεραρχών που υποστήριξαν τώρα τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στις αντικανονικές ενέργειές του στην Ουκρανία δεν είναι μυστικό για κανέναν ούτε εδώ ούτε στην Ελλάδα. Είναι αυτή η απόδειξη ενός οργανωμένου και προγραμματισμένου κινήματος της «φιλελεύθερης Ορθοδοξίας» στην αγκαλιά του Πάπα; Δεν ξέρω. Πολλοί πιστεύουν ότι έτσι είναι. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μια ανθυγιεινή τάση. Είναι δύσκολο να πούμε εάν πρόκειται για περίσκεπτη κίνηση ή περιστατική – «κατόπιν κλήσης της καρδιάς», αλλά υπάρχει και είναι προφανής. Και εάν για τους ξένους ορθόδοξους ιεράρχες- φιλοκαθολικούς η παραδοχή τους στην ουνία (ένωση) φαίνεται συνειδητή και μακροχρόνια επιθυμητή, οι δικοί μας σχισματικοί από την ΟCU θα οδηγηθούν εκεί, αν χρειαστεί, με κοντό λουρί χωρίς να ρωτήσουν τη γνώμη τους.

Για λόγους σαφήνειας, συγκρίνετε το πνευματικό και θεολογικό επίπεδο, καθώς και τον βαθμό κύρους των βασικών φιγούρων από την ΟCU και από την UGCC (Ουκρανοί ουνίτες), για παράδειγμα. Αυτές είναι εντελώς διαφορετικές ποσότητες. Δεν παίρνουμε καν εδώ για σύγκριση τους εκπροσώπους του Βατικανού, ή Φαναρίου, είναι γενικά ύψος ουρανοξύστη. Προσθέστε σε αυτό την θολή κανονική συνείδηση στην ΟCU, την έλλειψη ανεξαρτησίας και την ανεπιφύλακτη υπακοή τους στο Φανάρι, το δέος μπροστά στις αρχές ξένων κέντρων, την υπακοή στις κοσμικές αρχές. Είναι δυνατόν να υποθέσουμε ότι, όταν χρειαστεί, θα αντισταθούν ξαφνικά σε όλα αυτά και ξεκινούν την «υπεράσπιση της Ορθοδοξίας», θυσιάζουν τα πάντα για χάρη της Αλήθειας; Αμφίβολο. Πιθανότατα, θα πηγαίνουν με τα νερά των πατρόνων τους. Πολλοί υποθέτουν ότι προγραμματίζεται τη «δοκιμή» του σχέδιου της νέας ένωσης πάνω σ’ αυτή τη δομή. Άλλοι πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει διαπραγματευτικό νόμισμα σε μεγάλη θρησκευτική γεωπολιτική. Μπορούμε μόνο να υποθέτουμε. Αλλά απολύτως σίγουρο είναι ότι όλα αυτά κατατάσσονται στο κύριο ρεύμα, το οποίο τώρα τίθεται από τους δυνατούς του κόσμου τούτου για την καταπολέμηση της Ορθοδοξίας, του τελευταίου φυλακίου της αλήθειας στη Γη».

Όπως ανέφερε η ΕΟΔ, νωρίτερα ο επίσκοπος Θεοδόσιος εξήγησε ότι η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τη μεγαλύτερη δυναμική για εθνική ενοποίηση και πολιτική συμφιλίωση και η ιστορική Εκκλησία του ουκρανικού λαού, UOC, είναι η μόνη ικανή να ενώσει τον λαό της Ουκρανίας.

Читайте также