Άρθρο στο Οrthodox Times: Ο Πατριάρχης της Βουλγαρίας αμαυρώνει την πνευματικότητα του Αγίου Όρους
Μεροληπτικές δηλώσεις του Πατριάρχη Βουλγαρίας υπέρ της Μόσχας συκοφαντούν το Άγιον Όρος και αγνοούν τη μαρτυρική πραγματικότητα του ουκρανικού λαού.
Στις 6 Ιουλίου στο Οrthodox Times δημοσιεύτηκε άρθρο του ιερομονάχου Νικήτα της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος του Αγίου Όρους με κριτική της πρόσφατης συνέντευξης του Πατριάρχη Βουλγαρίας κ. Δανιήλ, ότι περιέχει σωρεία ανακριβειών και μονομερή στήριξη στις θέσεις του Πατριαρχείου Μόσχας.
Συγκεκριμένα λέει ότι ο Πατριάρχης Βουλγαρίας Δανιήλ εκφράζει μονομερώς θέσεις που ευθυγραμμίζονται με το Πατριαρχείο Μόσχας, αποσιωπώντας πλήρως τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τις τραγικές της συνέπειες. Δηλώνει ότι η Εκκλησία της Βουλγαρίας δεν αναγνωρίζει την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, υιοθετώντας μια εκκλησιολογία αντίθετη με τους Ιερούς Κανόνες.
Επίσης ο ιερομόναχος Νικήτας τονίζει ότι ο Πατριάρχης παραπληροφορεί για την κατάσταση στην Ουκρανία, ισχυριζόμενος ότι οι ναοί της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας είναι άδειοι, ενώ στην πραγματικότητα είναι γεμάτοι από πιστούς που αναζητούν παρηγοριά. Επιπλέον, αδικεί το Άγιον Όρος, ισχυριζόμενος ότι δεν δέχεται πλέον κληρικούς της Εκκλησίας της Ουκρανίας, ενώ πολλές μονές συνεχίζουν να τους υποδέχονται με αγάπη και πνευματική διάκριση.
Συμπεράνει στο ότι η στάση του Πατριάρχη αποκαλύπτει την πλήρη ευθυγράμμισή του με τη ρωσική εκκλησιαστική πολιτική, παραβλέποντας τόσο τη δική του εκκλησιαστική ιστορία όσο και τις θυσίες του ουκρανικού λαού. Το Άγιον Όρος συνεχίζει να προσεύχεται για ειρήνη και ενότητα της Εκκλησίας, με συμπόνια προς όλους τους πάσχοντες.
Ο Πατριάρχης Δανιήλ τόνισε ότι «η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία παραμένει σε κοινωνία με όλες τις κανονικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και δεν έχει διακόψει τις σχέσεις της με καμία», διευκρινίζοντας παράλληλα πως η Εκκλησία της Βουλγαρίας, μαζί με άλλες δέκα τοπικές Εκκλησίες, «δεν αναγνωρίζει την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας υπό τον Μητροπολίτη Επιφάνιο», η οποία έλαβε το Τόμο της Αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η στάση αυτή αντικατοπτρίζει, προφανώς, τη νέα εκκλησιολογία που προωθεί η Ρωσική Εκκλησία, η οποία παραβιάζει πλήθος Ιερών Κανόνων. Σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες και την εκκλησιαστική τάξη, η μη κοινωνία με την αναγνωρισμένη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν έχει κανονική υπόσταση. Ο Β’ Κανών της Συνόδου της Αντιοχείας είναι σαφής: «Ὁ κοινωνῶν τῷ ἀκοινωνήτῳ, ἀκοινώνητος ἔστω».
Ο ιερομόναχος διαβεβαιώνει ότι «η κοινωνία εν Χριστῷ είναι μία, το Κοινό Ποτήριο είναι ένα, το Σώμα της Εκκλησίας είναι ένα. Από τη στιγμή που όλοι μνημονεύουμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, παραμένουμε σε κοινωνία και με τον Αρχιεπίσκοπο Επιφάνιο, έστω κι αν δεν έχουμε συλλειτουργήσει. Εάν οι κληρικοί της Εκκλησίας της Ουκρανίας θεωρούνται εκτός κοινωνίας, τότε και όσοι κοινωνούν μαζί τους – και κατ’ επέκταση οι κοινωνούντες με αυτούς – βρίσκονται επίσης εκτός. Αυτή είναι η θεολογία των Ιερών Κανόνων, όχι κατασκευάσματα για εκκλησιαστική κυριαρχία».
Ο ιερομόναχος υποστηρίζει ότι «η διστακτικότητα των δέκα Εκκλησιών να αναγνωρίσουν την Ουκρανική Αυτοκεφαλία οφείλεται κυρίως στον φόβο των διαιρέσεων που η Ρωσική Εκκλησία συστηματικά προκαλεί. Η εισπήδησή της στο κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και η ίδρυση Εξαρχίας αποτελούν κραυγαλέα παραδείγματα αυτής της επιθετικής στρατηγικής».
Η Εκκλησία της Ουκρανίας του Επιφάνιου, υποστηρίζει ο συντάκτης του άρθρου, χτίζει συνεχώς νέους ναούς για να αντικαταστήσει όσους καταστράφηκαν από τα πυραυλικά χτυπήματα του ρωσικού στρατού – ο οποίος παρεμπιπτόντως προβάλλεται ως «Ορθόδοξος». Όμως ο Πατριάρχης αποσιωπά αυτήν την αλήθεια, και αντιθέτως, εστιάζει σε μεμονωμένες επιθέσεις κατά κληρικών του Πατριαρχείου Μόσχας, όπως τους αποκαλεί, αν και είναι κληρικοί της κανονικής Ουκρανικής Εκκλησίας, – γεγονότα που είναι μεν καταδικαστέα, αλλά οφείλουν να ερμηνευτούν εντός του πλαισίου της δικαιολογημένης αγανάκτησης του ουκρανικού λαού.
Αν και αρχικά υπήρξαν επιφυλάξεις, σήμερα όλο και περισσότερες μονές του Αγίου Όρους δέχονται τους Ουκρανούς προσκυνητές και κληρικούς της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, εφαρμόζοντας τα λόγια του Κυρίου: «Τὸν ἐρχόμενον πρός με, οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω».
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο Πατριάρχης Δανιήλ φαίνεται να αγνοεί την ίδια την ιστορία της Εκκλησίας του. Η Βουλγαρική Εκκλησία βρισκόταν επί 75 έτη σε σχίσμα, το οποίο θεραπεύθηκε το 1945 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, χωρίς να απαιτηθεί επανεισαγωγή ή επαναχειροτονία κανενός κληρικού.
