Τι πραγματικά έλεγε ο Μακαριώτατος κ.κ. Βλαντίμιρ;

Στον Μητροπολίτη κ.κ. Βλαντιμίρ αποδίδουν όχι αυτό που πρέσβευε πραγματικά. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Η 5η Ιουλίου σηματοδοτεί την 7η επέτειο του θανάτου του Μητροπολίτη κ.κ. Βλαντιμίρ (Σαμποντάν). Και όλα τα τελευταία χρόνια, οι προσπάθειες δεν έχουν σταματήσει να τον κάνουν υποστηρικτή της ενοποίησης με τα σχισματικά, να του αποδώσουν κάποιες «αυτοκεφαλικές» απόψεις, και ούτω καθεξής. Σε μια από τις συνέντευξείς του, ο ανιψιός του Μητροπολίτη κ.κ. Βλαντίμιρ, ο  επίσκοπος Μπάρισεφκα Βίκτωρ (Κοτσάμπα), είπε ότι «σήμερα υπάρχουν κάποιοι εκκλησιαστικοί και μη εκκλησιαστικοί ηγέτες που προσπαθούν να αποδώσουν δηλώσεις στον Μακαριώτατο Βλαντιμίρ που δεν τις εχει πει ποτέ». Δηλαδή, ο Βλαδίκα μιλά με απλό κείμενο για τις ενέργειες των ανθρώπων που προσπαθούν να συκοφαντούν τη μνήμη του νεκρού επικαφελής της UOC. Παραθέτουν μερικές μεμονωμένες λέξεις, αποσπάσματα φράσεων, γενναιόδωρα με τα δικά τους «απαραίτητα» σχόλια. Και τι πραγματικά έλεγε ο Μακαριώτατος; Υπάρχει ένα έγγραφο που περιέχει τις απόψεις του Μητροπολίτη Βλαντιμίρ, όπως λένε, σε συνοπτική μορφή. Ας διαβάσουμε και αναλύσουμε.

Αυτό το έγγραφο ονομάζεται «Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία: Παρούσα Ημέρα και Προοπτικές». Αυτή είναι η λεγόμενη εναρκτήρια ομιλία, που διαβάστηκε από τον Μητροπολίτη κ.κ. Βλαντίμιρ στις 18 Φεβρουαρίου 2008 κατά τη διάρκεια της επίσημης τελετής απονομής στον Μακαριώτατο του τιμητικού διδακτορικού τίτλου «Honoris causa» από τη Χριστιανική Θεολογική Ακαδημία στη Βαρσοβία. Δημοσιεύθηκε πλήρως στο ημερολόγιο της Εκκλησίας για το 2009 υπό την επιμέλεια του επισκόπου Αλέξανδρου (Ντράμπινκο) του Περεγιάσλαβ-Χμελνίτσκι, ο οποίος αργότερα μπήκε στο σχίσμα.

Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση αυτού του εγγράφου, ας θυμηθούμε τη στιγμή που γράφτηκε.

Έχουν περάσει τρία χρόνια από τη νίκη του «πορτοκαλί» Μαϊντάν. Η οικονομική κρίση του 2008 δεν έχει φτάσει ακόμη. Η 1020η επέτειος του Βαπτίσματος του Ρους δεν έχει ακόμη εορταστεί, για την οποία έφτασαν στο Κίεβο οι πατριάρχες της Μόσχας κ.κ. Αλέξιος Β΄ και της Κωνσταντινούπολης κ.κ. Βαρθολομαίος. Όμως ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιούσενκο έχει ήδη προετοιμαστεί ενεργά για αυτό το γεγονός, διαπραγματεύεται με τις ουκρανικές ομολογίες για ένωση με το Φανάρι. Ναι, ναι, το Πατριαρχείο του Κιέβου και το UAOC προσφέρθηκαν τότε να ενταχθούν στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, και συμφώνησαν σε αυτό. Και αυτό δεν έγινε, κυρίως λόγω της απροθυμίας του επικεφαλής της UOC-KP Φιλάρετος Ντενισένκο να εγκαταλείψει το «πατριαρχείο» του.

Το 2008 το Πατριαρχείο του Κιέβου και το UAOC προσφέρθηκαν να ενταχθούν στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και συμφώνησαν σε αυτό.

Οι τότε αρχές θέλησαν πραγματικά να δημιουργήσουν μια εναλλακτική δομή εκκλησίας «της Μόσχας» στην Ουκρανία, αλλά το έκαναν μακράν χωρίς να χρησιμοποιούν τέτοιες βίαιες μεθόδους όπως μια δεκαετία αργότερα υπό τον Π. Ποροσένκο. Και αυτή τη στιγμή, εμφανίζεται το έγγραφο «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας: Παρούσα Ημέρα και Προοπτικές». Λίγο αργότερα, τον Ιούνιο του 2008, ο Μακαριώτατος κ.κ. Βλαντιμίρ παρουσίασε ένα άλλο έγγραφο στη Σύνοδο Επισκόπων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Η Ουκρανική Ορθοδοξία στο σύνορο των εποχών», αλλά λόγω της ειδικής φύσης του οικείου εγγράφου, δίνει ελαφρώς λιγότερη ιδέα των απόψεων του Μητροπολίτη κ.κ. Βλαντιμίρ για τις εκκλησιαστικές υποθέσεις.

Έτσι, αναλύουμε την εναρκτήρια ομιλία του Μακαριώτατου Βλαντιμίρ στη Βαρσοβία. Για ευκολία, θα ομαδοποιήσουμε τα θέματα που θίγονται στην ομιλία σε τρία τμήματα.

Στάση απέναντι στο κράτος και την πολιτική

Το πρώτο πράγμα που δίνει προσοχή ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ είναι ότι η Ουκρανία, όπως και η απόλυτη πλειοψηφία των σύγχρονων ευρωπαϊκών κρατών, έχει κοσμικό χαρακτήρα. Καλό ή κακό, αλλά αυτό είναι ένα γεγονός που η Εκκλησία πρέπει να θεωρήσει δεδομένη.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την έννοια ενός κοσμικού κράτους με διαφορετικούς τρόπους, να συζητήσουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι σήμερα αυτή η έννοια κυριαρχεί άνευ όρων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στις περισσότερες μη ευρωπαϊκές χώρες. Δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση σε αυτήν την προσέγγιση στην Ουκρανία».

Αλλά την ίδια στιγμή, ο Μακαριώτατος ισχυρίζεται ότι το κράτος δεν μπορεί να παρέμβει στις εκκλησιαστικές υποθέσεις, καθώς δεν έχει ούτε την αρμοδιότητα ούτε την εξουσία να το πράξει.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Πρέπει να τονιστεί ότι το κράτος δεν μπορεί να είναι ικανό σε θέματα πίστης. Δεν έχει, ας πούμε, την κατάλληλη εργαλειοθήκη που καθιστά δυνατή τη διάκριση της αλήθειας της θείας αποκάλυψης από την αίρεση. Το οικείο μυαλό της Εκκλησίας, που ζει σε οντολογική ενότητα με τον Κύριο, αποκαλύπτει τα δόγματα της πίστης και τα διατηρεί ιερά».

Ας δούμε τι είδους επιχειρήματα χρησιμοποιεί ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ. Μιλά για την Εκκλησία ως το μυστικιστικό σώμα του Χριστού και όχι ως οργάνωση πολλών ανθρώπων που υπάρχουν στην κοινωνία. Με άλλα λόγια, η Εκκλησία είναι στον κόσμο, αλλά όχι αυτού του κόσμου, και ως εκ τούτου δεν μπορεί κανείς να την πλησιάσει με κοσμικά πρότυπα, δεν μπορεί να την βλέπει ως μια σημαντική κοινωνική οργάνωση και, επιπλέον, δεν μπορεί να προσπαθήσει να την χρησιμοποιήσει για να λύσει τυχόν γήινα προβλήματα. Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τις δηλώσεις των τρεχόντων εκπροσώπων της OCU, συμπεριλαμβανομένου του πρώην Μητροπολίτη Αλέξανδρου (Ντράμπινκο), ο οποίος μιλά για την Εκκλησία ως ένα είδος γήινου θεσμού που ωφελεί το κράτος και την κοινωνία, αλλά ξεχνάει εντελώς την εξωγήινη ουσία και τους στόχους της.

Είναι εύκολο να δούμε ότι σήμερα το κράτος παραβιάζει κατάφωρα αυτήν τη δήλωση του εκλιπόντος Προκαθήμενου. Το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη όχι μόνο να παρέμβει στις εκκλησιαστικές υποθέσεις, αλλά και να καθορίσει την κανονικότητα ή τη μη κανονικότητα ορισμένων ομολογιών, καθώς και να επιλύσει άλλα καθαρά θρησκευτικά ζητήματα.

Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Βλαντιμίρ, οι σχέσεις μεταξύ θρησκευτικών οργανώσεων και κράτους πρέπει να βασίζονται στις αρχές της μη παρέμβασης στη σφαίρα αρμοδιοτήτων του άλλου.

Κατά τη γνώμη του Μακαριώτατου, οι σχέσεις μεταξύ θρησκευτικών οργανώσεων και κράτους πρέπει να βασίζονται στις αρχές της μη παρέμβασης στη σφαίρα αρμοδιοτήτων του άλλου. Το κράτος πρέπει να παρέχει στα θρησκευτικά ιδρύματα ίσα δικαιώματα σύμφωνα με τον νόμο, δεν πρέπει να προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τέτοιες οργανώσεις για τους σκοπούς του και οι θρησκευτικές οργανώσεις δεν πρέπει να καταφεύγουν στη βοήθεια του κράτους για την επίλυση διαθρησκευτικών προβλημάτων.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Η κύρια λειτουργία του κράτους είναι να παρέχει προϋποθέσεις για την ελεύθερη ύπαρξη της Εκκλησίας και να αντισταθεί στον πειρασμό να θεωρήσει την Εκκλησία ή τις λεγόμενες παραδοσιακές ομολογίες ως ένα είδος ανεπίσημης «διακονίας πνευματικών υποθέσεων». Η εκκλησία, με τη σειρά της, πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να αναζητήσει κρατική υποστήριξη, χρησιμοποιώντας κοσμική ορολογία, σε ανταγωνισμό με άλλες ομολογίες».

Όπως μπορείτε να δείτε, αυτό ακριβώς κάνει η OCU τώρα, και εκτός από τα χείλη του ηγέτη της, αναγνωρίζει ότι χωρίς αυτό απλά δεν μπορεί να υπάρχει. Όσον αφορά για τον πειρασμό για το κράτος να επιλύσει τα ζητήματά του με τη βοήθεια της Εκκλησίας, αυτός ο πειρασμός υπήρχε όχι μόνο πάντα, αλλά και το κράτος πάντα υπέκυπτε σε αυτό.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Η ανάλυση της θρησκευτικής πολιτικής του ουκρανικού κράτους το 1992-2007 μαρτυρεί ότι και οι τρεις πρόεδροι της Ουκρανίας (L. Kravchuk, L. Kuchma και V. Yushchenko) ήταν και είναι υποστηρικτές της δημιουργίας μιας «ενιαίας Τοπικής Εκκλησίας», βλέποντας σε αυτό έναν από τους μηχανισμούς σχηματισμού και ενοποίησης της Ουκρανίας έθνος».

Ταυτόχρονα, ο Μακαριώτατος λέει ότι δεν υπήρχε απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις που απευθύνονταν στο κράτος - γιατί χρειάζεται την Τοπική Εκκλησία, ποιο μέρος θα καταλάβει στην πολιτεία και ποιες θα είναι οι σχέσεις της με το κράτος. Αλλά η UOC πιεζόταν συνεχώς να συμφωνήσει στη δημιουργία ενός τέτοιου «ενιαίου Τοπικού». Αυτή η πίεση κυμαινόταν από «να ωθηθεί στην περιφέρεια της δημόσιας ζωής έως να προσφερθεί καθεστώς ως ουσιαστικά κρατική Εκκλησία σε αντάλλαγμα για ορισμένες προϋποθέσεις». Όμως το καθεστώς της Εκκλησίας πρέπει να αποφασιστεί πρωτίστως από την ίδια την Εκκλησία, προχωρώντας από τα θρησκευτικά της καθήκοντα και όχι από τα καθήκοντα της οικοδόμησης ενός κράτους και μιας κοινωνίας.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ υπέβαλε επίσης αρκετές αξιώσεις εναντίον του κράτους:

• μη παροχή στην UOC του καθεστώτος νομικής οντότητας
• αποτυχία επιστροφής περιουσίας της εκκλησίας
• πρόσκληση, σε αντίθεση με τη γνώμη της Εκκλησίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β' στην Ουκρανία
• άρνηση καθορισμού του ειδικού ρόλου της Ορθοδοξίας στη διαμόρφωση του ουκρανικού λαού και κράτους σε νομοθετικό επίπεδο
• αυθαιρεσία των τοπικών αρχών σε σχέση με την UOC, κυρίως στα δυτικά της Ουκρανίας.

Συνοψίζοντας το θέμα της σχέσης μεταξύ της Εκκλησίας και του κράτους, ο Μακαριώτατος κ.κ. Βλαντιμίρ είπε:

«Ποιο είναι το κύριο συμπέρασμα που η Εκκλησία μας κατάφερε να καταλήξει στις σχέσεις εκκλησίας-κράτους κατά την τελευταία περίοδο; Ποιο είναι το μάθημα που μας έχει διδάξει η ιστορία;

Πρώτον. Παρά τις ιστορικές καταιγίδες και τις δυσκολίες στις σχέσεις με την κρατική εξουσία, η Εκκλησία πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της ελευθερίας, παραμένοντας εσωτερικά και εξωτερικά ανεξάρτητη από το κράτος.

Δεύτερον. Οποιαδήποτε πίεση στην Εκκλησία από το κράτος σε μια δημοκρατία είναι απαράδεκτη και ακόμη παράλογη, αφού δεν μπορεί να επηρεάσει ριζικά και για μεγάλο χρονικό διάστημα την εκκλησιαστική ζωή. Είναι αλήθεια ότι μια τέτοια πίεση είναι αποτελεσματική μόνο υπό μία προϋπόθεση, δηλαδή, εάν η ιεραρχία της εκκλησίας δεν ακολουθεί πολιτική συμβιβασμού, αλλά επισημαίνει δημοσίως τα γεγονότα της παραβίασης των δικαιωμάτων των πιστών».

Παρά τις ιστορικές καταιγίδες και τις δυσκολίες στις σχέσεις με την κρατική εξουσία, η Εκκλησία πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της ελευθερίας, παραμένοντας εσωτερικά και εξωτερικά ανεξάρτητη από το κράτος.

Μητροπολίτης Βλαντιμίρ (Σαμποντάν)

Σε απόλυτη συμφωνία με αυτά τα λόγια του Μητροπολίτη κ.κ. Βλαντιμίρ, το επισκοπείο της UOC δεν υποχωρεί κάτω από το κράτος, αλλά υπερασπίζεται τα δικαιώματα των πιστών με κάθε νόμιμο τρόπο.

Όσον αφορά τη στάση απέναντι στην πολιτική εν γένει, στο θέμα αυτό, ο Μακαριώτατός επιβεβαιώνει ένα θεμελιώδες πράγμα: η Εκκλησία δεν μπορεί, στην ουσία της, να έχει ορισμένες πολιτικές προτιμήσεις: «Τίποτα δεν μπορεί να βλάψει την ενότητα της Εκκλησίας περισσότερο από την επιρροή των πολιτικών διαδικασιών. Διεισδύοντας στην εκκλησιαστική ζωή, η πολιτική την δηλητηριάζει και χωρίζει τους πιστούς σε «δεξιά» και «αριστερά», «πορτοκαλί» και «λευκό-μπλε», θαυμαστές των «ανατολικών» και των «δυτικών» μοντέλων πολιτισμού. <…> Η Εκκλησία δημιουργεί την Ευχαριστία και όλα όσα συμβαίνουν σε αυτήν γίνονται στο πλαίσιο της Ευχαριστίας. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο ξένο για την Ευχαριστία από την πολιτική, αλλά ακόμα περισσότερο την εθνοκεντρική πολιτική». 

Στάση απέναντι στο σχισματικό

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ θίγει επίσης το ζήτημα των σχέσεων με άλλες ομολογίες στην Ουκρανία. Λέει ότι η UOC έχει τις πιο φιλικές σχέσεις με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στην Ουκρανία, ότι οι σχέσεις με τους Έλληνες Καθολικούς αφήνουν πολλά να είναι επιθυμητά. Και δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα σχισματικά: την UOC-KP και την UAOC, σχέσεις με τις οποίες αποκαλεί τις πιο προβληματικές.

Το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης χαρακτήρισε την «παθητικότητα» της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σχεδόν το κύριο επιχείρημα για την παρέμβασή του στις εκκλησιαστικές υποθέσεις της Ουκρανίας. Λένε ότι η UOC και η ROC δεν έδωσαν προσοχή στο πρόβλημα του σχίσματος, ως αποτέλεσμα αυτού εκατομμύρια πιστών να μείνουν έξω από την Εκκλησία. Αυτό το επιχείρημα είναι ψευδές. Τόσο ο Μακαριώτατος κ.κ. Βλαντιμίρ όσο και ο επίσκοπος της UOC γνώριζαν καλά αυτό το πρόβλημα και ποτέ δεν απέρριψαν την πιθανότητα διαλόγου με σχισματικούς.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει πληρότητα αλήθειας και χάριτος. Ωστόσο, η αλήθεια και η χάρη δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο κατοχής και υπερηφάνειας. Επομένως, ενώ διατηρεί την αγνότητα της πίστης της και την κανονικότητα της ιεραρχίας της χωρίς απώλειες, η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν συμμορφώνεται με την «υπερήφανη μοναξιά» - είναι ανοιχτή για διάλογο με τους αδελφούς που έχουν αποχωριστεί από εμάς».

Ο Μακαριώτατος βλέπει έναν από τους κύριους λόγους για το σχίσμα στην περίπτωση που η Εκκλησία, που απελευθερώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '80 από τον ζυγό του σοβιετικού κράτους, δεν καταφέρει να εκκλησιάσει τη συνείδηση εκείνων των εκατομμυρίων ανθρώπων που ήρθαν στην Εκκλησία και έφεραν σε αυτήν την κοσμική κοσμοθεωρία τους και, πρώτα απ 'όλα, την εθνικιστική ιδεολογία.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Είναι γνωστό ότι κατά τη σοβιετική περίοδο η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν εξαιρετικά περιορισμένη στις ιεραποστολικές και εκπαιδευτικές της δραστηριότητες. Δεν είχε την ευκαιρία να κάνει κατήχηση. Η ενοριακή ζωή περιοριζόταν συχνά στην εκτέλεση θεϊκών υπηρεσιών. Έτσι, στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν εμφανίστηκε ένα ισχυρό εθνικό-πατριωτικό κίνημα στην Ουκρανία, πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που δεν είχαν την ευκαιρία να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους για την πίστη, έγιναν θύματα της ρομαντικής εθνοφυλετικής ιδεολογίας.

Πρώτα απ 'όλα, η νοημοσύνη υπέφερε από αυτήν την ιδεολογία, η οποία κατά λάθος είδε στην Εκκλησία ένα όργανο ιεράρχησης του νέου ουκρανικού κράτους. Αργότερα, η εθνοφυλετική ιδεολογία αγκάλιασε επίσης μέρος των ορθόδοξων κληρικών. Έγινε σχίσμα». 

Επιπλέον, ο Μακαριώτατος κ.κ. Βλαντιμίρ περιγράφει τις επαφές της UOC με εκπροσώπους της UOC-KP και της UAOC, και ακόμη και κάποιες επιτυχίες στις διαπραγματεύσεις με τους τελευταίους. Λέει ότι, συνολικά, έχει διατηρηθεί μια ενιαία δογματική βάση για την οποία είναι δυνατός ο διάλογος, αν και παραδέχεται ότι η εκκλησιολογική συνείδηση των σχισματικών είναι ελαττωματική και «ακόμη και οριακά αιρετική». Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που τόνισε ο Αρχηγός του UOC στον διάλογο με τους σχισματικούς είναι η ανάγκη για ειλικρινή, πραγματική μετάνοια από την πλευρά τους.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Η θέση της Εκκλησίας μας στο ζήτημα της υπέρβασης του σχίσματος και της αποκατάστασης της εκκλησιαστικής ενότητας στην Ουκρανία δεν εξαρτάται από πολιτικούς λόγους ή από την επιθυμία να ταπεινώσει δημοσίως άλλους. Περιμένουμε από τους ηγέτες εκείνων που βρίσκονται σε σχίσματα, προσωπικά επιτεύγματα - επίγνωση της τραγικής κατάστασής τους και ανάγκη για μετάνοια γεμάτη χάρη. Η μετάνοια δεν μπορεί να είναι «ταπεινωτική». Αντιθέτως, ανυψώνει ένα άτομο, καθώς η συνέπεια της μετάνοιας είναι η ανανέωση της πληρότητας της γεμάτης χάρη κοινωνίας με τον Θεό. Αλλά δεν μπορεί να περιοριστεί σε υπογραφή βάσει κάποιου διπλωματικού μνημονίου. Η βλασφημία του Μυστηρίου δεν θα φέρει στην εκκλησία ενότητα και ειρήνη». 

Όσον αφορά το ζήτημα του κανονικού καθεστώτος της UOC ως αυτόνομης Εκκλησίας, ο Μακαριώτατος κ.κ. Βλαντιμίρ το θεώρησε βέλτιστο στις τρέχουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και υπόκειται σε αναθεώρηση μόνο στο πλαίσιο της υπέρβασης του σχίσματος. Επέστησε επίσης την προσοχή στο γεγονός ότι η UOC έχει περισσότερα κανονικά δικαιώματα και ελευθερία στην επίλυση των εκκλησιαστικών ζητημάτων από, για παράδειγμα, την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία τυπικά έχει το καθεστώς της αυτοκεφαλίας.

Περιμένουμε από τους ηγέτες του σχίσματος ένα προσωπικό επίτευγμα - μια επίγνωση της τραγικής κατάστασής τους και την ανάγκη για γεμάτη χάρη μετάνοια. Η μετάνοια δεν μπορεί να είναι «ταπεινωτική». Αντιθέτως, ανυψώνει ένα άτομο, καθώς η συνέπεια της μετάνοιας είναι η ανανέωση της πληρότητας της γεμάτης χάρη κοινωνίας με τον Θεό.

Μητροπολίτης Βλαντιμίρ.

Στάση στις προκλήσεις της εποχής μας

Μιλώντας για το γεγονός ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να συμμετέχει στην πολιτική, ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ επέκτεινε αυτήν την προσέγγιση στο ζήτημα της υποστήριξης των φιλοδοξιών της Ουκρανίας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ή αντίστροφα - την απόρριψή τους.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Συνειδητά αποφεύγοντας την πολιτική δραστηριότητα, η UOC δεν συμμετέχει στην δημόσια συζήτηση για την «πολιτιστική επιλογή», πιστεύοντας ότι η Εκκλησία πρέπει να εκπληρώσει τη σωστή αποστολή της υπό οποιεσδήποτε ιστορικές και πολιτικές συνθήκες».

Ταυτόχρονα, ο Μακαριώτατός επισημαίνει επίσης τους κινδύνους που περιμένουν την κοινωνία μας σε περίπτωση επιτυχούς ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Και όχι τόσο επίσημο-νομικό όσο διανοητικό.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ: «Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση περιέχει και συνεπάγεται τον πειρασμό του σχετικισμού. Οι ήρωές της, τα είδωλά της δεν πιστεύουν στην αλήθεια, αλλά σε συμβιβασμό. Οι θεμελιώδεις αξίες της σύγχρονης Ευρώπης είναι τυπικές. Φαίνεται ότι το λίκνο του χριστιανικού πολιτισμού τιμά το δικαίωμα να είναι (ή όχι) Χριστιανός μεγαλύτερος από τον Χριστό. Η σύγχρονη Ευρώπη λατρεύει την ιερότητα της ελευθερίας επιλογής. Ωστόσο, η δυνατότητα επιλογής δεν μπορεί να είναι θετικός στόχος της ανθρώπινης ζωής - μόνο η προϋπόθεση της, τίποτα περισσότερο. Εάν ρωτήσουμε τον μέσο Ευρωπαίο για τις θετικές αξίες, δηλαδή, τι αξίζει να ζήσει και τι αξίζει να πεθάνει, πιθανότατα δεν θα ακούσουμε την απάντηση». 

Έχουν περάσει 13 χρόνια από τότε, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει σταθεροποιηθεί στην Ουκρανία σε νομοθετικό επίπεδο, και στην ίδια την Ευρώπη η ιδεολογία των ΛΟΑΤ ατόμων, η ισότητα των φύλων, η σεξουαλική «εκπαίδευση», η ισοπέδωση του θεσμού της οικογένειας και ούτω καθεξής κυριαρχούν . Φαίνεται ότι υπό αυτές τις συνθήκες η Εκκλησία δεν μπορεί πλέον να μείνει μακριά από δημόσιες συζητήσεις σχετικά με την «πολιτιστική επιλογή», γιατί αυτή η επιλογή δεν είναι καθόλου ουδέτερη σε σχέση με τη χριστιανική ηθική και ηθική. Εάν ο ευρωπαϊκός πολιτισμός αναπτύσσεται στο δρόμο της ολοένα μεγαλύτερης απόκλισης από τις εντολές του Ευαγγελίου, τότε η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να έχει τον λόγο της στο θέμα της «πολιτιστικής επιλογής» της κοινωνίας μας. Ταυτόχρονα, ο Μητροπολίτης Βλαντιμίρ λέει ότι οι λαοί μας και άλλοι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης (υπό την προϋπόθεση ότι διατηρούν την πίστη και τη χριστιανική τους ταυτότητα) έχουν κάτι να προσφέρουν στη Δυτική Ευρώπη, υπάρχει κάτι που να μαρτυρεί την κοσμική και μεταμοντέρνα δυτική κοινωνία.

Ο Μακαριώτατος κ.κ. Βλαντιμίρ τελειώνει την ομιλία του με τα ακόλουθα λόγια: «Η ευρωπαϊκή κοινωνία λαχταρά τον Θεό, αν και οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι συχνά ξεχνούν το Όνομά Του. Η αποστολή της Εκκλησίας είναι να υπενθυμίζει στους συγχρόνους μας ότι η πραγματική ομορφιά και η επικοινωνία είναι δυνατή μόνο στον Χριστό Ιησού, ο οποίος ανανεώνει την καρδιά μας μόλις ανοίξει σε Αυτόν». 

Συμπέρασμα

Όπως μπορείτε να δείτε, η ομιλία του Μητροπολίτη κ.κ. Βλαντιμίρ στη Βαρσοβία καταρρίπτει πολλούς μύθους που δημιουργούνται γύρω από το όνομά του και απαντά σε πολλές ερωτήσεις. Δεν ήταν υποστηρικτής μιας κατηγορηματικής απόρριψης του διαλόγου με τους σχισματικούς, αλλά επίσης δεν παραδέχτηκε τη δυνατότητα «επανένωσης» χωρίς συνειδητοποίηση της αμαρτίας του σχίσματος και μετάνοια για αυτό. Είδε τέλεια τους κινδύνους για την Εκκλησία σε διάφορα μοντέλα σχέσεων εκκλησίας-κράτους και μίλησε ειλικρινά γι 'αυτούς. Γνώριζε τις προκλήσεις που θέτει η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στην Εκκλησία, αλλά δεν φοβόταν να τις απαντήσει, προχωρώντας από μια σταθερή πίστη στον Χριστό.

Είναι επίσης σαφές ότι η εκκλησιαστική συνείδηση της τρέχουσας ηγεσίας της UOC δεν έχει αλλάξει καθόλου και δεν έχει παρεκκλίνει από τις αρχές που εξέφρασε ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης κ.κ. Βλαντιμίρ. Ο σημερινός επικεφαλής της UOC, ο Μακαριώτατος κ.κ. Ονούφριος, λέει επίσης ότι η Εκκλησία υπηρετεί τον Θεό, και όχι το κράτος και την κοινωνία, και αναγνωρίζει επίσης τη μετάνοια ως απαραίτητη προϋπόθεση για να ξεπεραστεί το σχίσμα. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς, γιατί «ο Ιησούς Χριστός και χθες και σήμερον και στους αιώνας των αιώνων είναι ο ίδιος» (Εβρ. 13: 8).

Читайте также